Η Τεκτονική προέλευση της σημαίας της Βενεζουέλας

 

Στον Μεγάλο Τέκτονα και Επαναστάτη  Φρανσίσκο ντε Μιράντα Ροντρίγκες αποδίδεται η σημαία της Βενεζουέλας. Σύμφωνα με τους ερευνητές πιστεύεται ότι η εμβάθυνση του Ντε Μιράντα στον Τεκτονισμό τον οδήγησε να συμπεριλάβει στα χρώματα της σημαίας την Τεκτονική του γνώση.

Έτσι υποστηρίζεται ότι με το κίτρινο θέλησε να συμβολίσει  τον ήλιο όπου αποτελεί την πηγή της ζωής, με  το μπλε την ειρήνη, την απεραντοσύνη , την ευγένεια και την δικαιοσύνη ενώ με το κόκκινο τη φωτιά, τη δύναμη και το αίμα.

Όσον αφορά την οριζόντια τοποθέτησή τους συμβολίζει την ισότητα και την ίση απόσταση που πρέπει να κρατά ο πολίτης απέναντι στις υποχρεώσεις αλλά και τα δικαιώματά του.

Λίγα λόγια για τον Φρανσίσκο ντε Μιράντα Ροντρίγκες

Ο Σεμπαστιάν Φρανσίσκο ντε Μιράντα Ροντρίγκες, γεννήθηκε στο Καράκας της Βενεζουέλας στις 28 Μαρτίου του 1750 και πέθανε στο Σαν Φερνάντο της επαρχίας Κάντιθ, στην Ισπανία, στις 14 Ιουλίου του 1816.

Στις 25 Ιανουαρίου του 1771 έφυγε για την Ευρώπη και πήρε το βαθμό του Λοχαγού στις 7 Ιανουαρίου του 1773 (η στρατιωτική του καριέρα διήρκησε μέχρι το 1780). Πολέμησε στην Ισπανία, στην Αμερική και στην Αφρική. Το 1779 συμμετείχε στον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας των Ηνωμένων Πολιτειών και έφτασε στο βαθμό του Συνταγματάρχη για τις υπηρεσίες του. Ωστόσο από το 1778 η Ιερά Εξέταση στη Σεβίλλη τον κατήγγειλε ως ένοχο για το αδίκημα της κατοχής απαγορευμένων βιβλίων, και για το λόγο αυτό εγκατέλειψε τη χώρα. Γνώρισε τον Τζωρτζ Ουάσιγκτον και τον Τζέφερσον. Αναγκάστηκε να φύγει για την Αγγλία, όπου έφτασε στις 10 Φεβρουαρίου του 1785.

Στην Ελλάδα, που τότε ήταν υπό οθωμανική κατοχή, αποβιβάστηκε στις 16 Μαΐου του 1786, στην ηλικία των 36 ετών, και ήταν ο πρώτος πολίτης της αμερικάνικης ηπείρου που επισκέφτηκε την ελληνική γη. Το 1791 συμμετείχε στη Γαλλική Επανάσταση και πήρε το βαθμό του υποστράτηγου του γαλλικού στρατού. Το 1805 ταξίδεψε στις Ηνωμένς Πολιτείες και ξεκίνησε τον πρώτο του αγώνα για την ανεξαρτησία της Νότιας Αμερικής από την Ισπανική Αυτοκρατορία. Στις 19 Απριλίου του 1810 κηρύχτηκε η ανεξαρτησία της Βενεζουέλας και του ζητήθηκαν οι υπηρεσίες του. Στις 2 Μαρτίου του 1811 εγκαθιδρύθηκε το Εθνικό Κογκρέσο και ο Μιράντα ορίστηκε αντιπρόσωπος. Παραδόθηκε μαζί με άλλους από τον Σιμόν Μπολίβαρ στους φιλοβασιλικούς, με ανταλλάγματα.  Ο Φρανσίσκο ντε Μιράντα μεταφέρθηκε τότε στην Καράκα του Κάντιθ της Ισπανίας, όπου πέθανε στις 14 Ιουλίου του 1816, στα 66 του χρόνια, σε πλήρη εγκατάλειψη.

Read More

Υπόγειες στοές και ανεστραμμένοι πύργοι. Το μυστηριώδες παλάτι μύησης Μασόνων και Ναΐτών Ιπποτών

 Το μυστηριώδες παλάτι με τις υπόγειες στοές και τα πηγάδια που αναφέρονται ως "ανεστραμμένοι πύργοι". Τα χρησιμοποιούσαν για τελετές μύησης και συνδέονται με τους Μασόνους και τους Ναΐτες Ιππότες

(Σημ: Από τη mixanitouxronou.gr):

 To Quinta da Regaleira βρίσκεται κοντά στο ιστορικό κέντρο της πόλης Σίντρα, στην Πορτογαλία και είναι στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής κληρονομιάς της Ουνέσκο.

Είναι μια έκταση 40 στρεμμάτων που περιλαμβάνει ένα πενταώροφο παλάτι με περίτεχνες τοιχογραφίες, βιτρό παράθυρα και πλούσια γύψινα διακοσμητικά στοιχεία, κήπους με λίμνες, παρεκκλήσι, πύργους, πηγάδια, καθιστικά, μυστηριώδεις σπηλιές, συντριβάνια και γλυπτά, που συνδέονται με την Μασονία, τους Ναΐτες Ιππότες και τους Ροδόσταυρους.

Κάθε χρόνο χιλιάδες τουρίστες συρρέουν στην περιοχή για να θαυμάσουν το εξαιρετικής αρχιτεκτονικής παλάτι με γοτθικά, μαυριτανικά, αιγυπτιακά και αναγεννησιακά χαρακτηριστικά.

Τα «πηγάδια μύησης»

Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του κάστρου είναι τα δύο πηγάδια που βρίσκονται κάτω από τη γη και συνδέονται με σήραγγες και σπηλιές. Τα πηγάδια είναι γνωστά και ως «ανεστραμμένοι πύργοι» ή «πηγάδια μύησης».

Το ένα από τα δυο, βάθους 27 μέτρων, με σπειροειδείς σκάλες έχει εννέα πλατφόρμες που λέγεται ότι θυμίζουν τη Θεία Κωμωδία του Δάντη και τους εννέα κύκλους της Κολάσεως, τα εννέα τμήματα του Καθαρτηρίου και τους εννέα ουρανούς που αποτελούν τον παράδεισο. Πιστεύεται ότι η απόσταση των πλατύσκαλων, καθώς και ο αριθμός των σκαλοπατιών μεταξύ τους συνδέονται με τη μυστικιστική φιλοσοφία των Ταρό.

Το δεύτερο, μικρότερο πηγάδι, έχει μια σειρά από ευθείες σκάλες που συνδέουν τον έναν όροφο με τον άλλον.

Και τα δύο επικοινωνούν μεταξύ τους με σήραγγες και στοές οι οποίες επίσης οδηγούν σε άλλα τμήματα της έπαυλης. Στον πάτο τους ενός πηγαδιού είναι ζωγραφισμένος ο σταυρός των Ναϊτών Ιπποτών. Πολύ λίγα είναι γνωστά για το πώς χρησιμοποιήθηκαν τα πηγάδια και τι ακριβώς έγινε εκεί. Λέγεται ότι ήταν το μέρος που γίνονταν οι τελετές μύησης των μασόνων.

Οι ιδιοκτήτες

Στην περιοχή υπάρχουν αρχαιολογικοί χώροι που χρονολογούνται από την πρώιμη Νεολιθική εποχή. Η ρωμαϊκή κατάκτηση της περιοχής άρχισε στα μέσα του 2ου αιώνα π.Χ. και αργότερα κατακτήθηκε από τους Μαυριτανούς. Η Σίντρα παραδόθηκε στον πρώτο βασιλιά της Πορτογαλίας Afonso Henriques, μετά την κατάκτηση της Λισαβόνας το 1147.

Ο Πορτογάλος βασιλιάς Afonso Henriques κατασκεύασε ένα επιβλητικό βασιλικό παλάτι που χρησίμευε ως θερινή κατοικία μέχρι τα τέλη του 16 ου αιώνα.

Πέρασε από πολλούς ιδιοκτήτες αλλά μεγάλο μέρος καταστράφηκε από σεισμό το 1755. Το 1904 η έκταση πουλήθηκε στον πάμπλουτο António Augusto Carvalho Monterro ο οποίος με τη συνδρομή του Ιταλού Αρχιτέκτονα Luigi Manini διαμόρφωσε ένα μοναδικό και εντυπωσιακό κτήμα με χαρακτηριστικά και συμβολισμούς που αντιπροσώπευαν τα ενδιαφέροντα του και την ιδεολογία του.

Το «Παλάτι του εκατομμυριούχου Monteiro», όπως το αποκαλούν οι ντόπιοι,  περιήλθε σε άλλον επιχειρηματία, μετά το θάνατο του ιδιοκτήτη και το 1987 αγοράστηκε από Ιαπωνική εταιρεία για εμπορική εκμετάλλευση. Το μνημείο περιήλθε στο πορτογαλικό δημόσιο το 1997 και από το 1998 είναι ανοιχτό για το κοινό και φιλοξενεί διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις.

πηγή: http://news247.gr/

Read More