Ένας καλός κανόνας, για να αξιοποιείται η ανάγνωση της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης

Αγαπημένα Μου παιδιά! Με τις «υπενθυμίσεις» που ακολουθούν, θέλω να σας δώσω έναν σημαντικό κανόνα χωρίς τον οποίο δεν μπο­ρείτε να επωφεληθείτε σε καμία περίπτωση από το διάβασμα των ό­ποιων καλών πνευματικών βιβλίων. Ακόμη κι αν διαβάσετε ολόκληρη την Αγία Γραφή ή τη νέα Αποκάλυψη για χιλιάδες φορές, αν δεν χρη­σιμοποιήσετε αυτόν τον κανόνα, δεν πρόκειται να μετακινηθείτε από την θέση που βρίσκεστε, ούτε κατά ένα βήμα.
Με την πολλή ανάγνωση μπορεί να παραγεμίσατε τις αποθήκες του νου σας, αλλά αν θα ρωτήσετε το πνεύμα σας να σας πει σε τι ω­φελήθηκε απ' όλο αυτό το υλικό που του συσσωρεύσατε, η αδύναμη απάντηση του θα είναι η εξής:
«Παντού όπου κι' αν στρέψω το βλέμμα μου, βλέπω να με περι­τριγυρίζει ένα χάος από κάθε είδους δομικά υλικά. Ένας τεράστιος ό­γκος από πέτρες και δοκάρια έχει συσσωρευτεί με τέτοιο τρόπο, ώ­στε τριγύρω μου να σχηματίζονται ολόκληρα βουνά. Όμως παρ' όλη αυτή την αφθονία των υλικών, μέχρι στιγμής δεν έχει χτιστεί ούτε ένα μικρό καλυβάκι, μέσα στο οποίο θα μπορούσα να κατοικώ ελεύθερα. Διαρκώς μου συγκεντρώνεται όλο και περισσότερα δομικά υλικά και μπροστά μου στοιβάζονται υπέρογκες ποσότητες πολύτιμων λίθων και ευγενούς κέδρου, αλλά μου είναι αδύνατον πιά να τα τακτοποιή­σω. Και το χειρότερο απ' όλα είναι ότι όταν ξεκινώ να βάζω κάπου έστω κάποια στοιχειώδη τάξη, σύντομα μου στέλνετε μια τόσο μεγάλη ποσότητα νέων υλικών, που σαν συνέπεια, από την προσπάθεια που διαρκώς καταβάλω, να αρχίζω πια να κουράζομαι. Τελικά έχω κατα­ντήσει να πανικοβάλομαι μάλιστα, απλά και μόνο στη θέα της ποσό­τητας του υλικού που οφείλει να τακτοποιηθεί, μελαγχολώντας με τη σκέψη του πότε επιτέλους θα μπορέσει να μπεί μια τάξη σε όλο αυτό το υλικό και μάλιστα με τέτοιο τρόπο, ώστε να αποτελέσει μια κανονι­κή κατοικία.»
Αυτό που ακούσατε, αποτελεί τη βασική απάντηση του πνεύμα­τος και ο καθ' ένας που έχει διαβάσει πολύ στη ζωή του, μπορεί να την ανασύρει από μέσα του με πολή μεγάλη ευκολία.
Απλά φανταστείτε το χάος που θα πρέπει να επικρατήσει τελικά στη μνήμη κάποιου, ο οποίος στη διάρκεια της ζωής του έχει διαβά­σει μερικές χιλιάδες βιβλία! Στην καλύτερη περίπτωση μιας τόσο πλού­σιας μελέτης, το μεγαλύτερο συμπέρασμα στο οποίο θα μπορούσε να καταλήξει, είναι ότι στην πραγματικότητα δεν γνωρίζει απολύτως τί­ποτα.
Τι σημαίνει όμως μια τέτοια ομολογία; Τίποτε άλλο παρά τη θλι­βερή διαμαρτυρία του πνεύματος, το οποίο προσπαθεί να πει ότι παρ' όλη την τεράστια ποσότητα δομικών υλικών που μαζεύτηκε, τελικά δεν μπόρεσε να αποκτήσει ούτε ένα μικρό καλυβάκι, μέσα στο οποίο θα μπορούσε να κατοικεί ελεύθερα!
Υπάρχουν άνθρωποι που γνωρίζουν την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη απ' έξω, λέξη προς λέξη. Όμως αν τους ρωτήσετε για το ε­σωτερικό νόημα έστω και μιας μοναδικής φράσης, θα διαπιστώσετε ότι γνωρίζουν τόσα πολλά, όσα γνωρίζουν και εκείνοι που δεν γνωρί­ζουν ούτε μία και μοναδική φράση της Αγίας Γραφής, ή ακόμη και ε­κείνοι που δεν γνωρίζουν καν ότι υπάρχει η Αγία Γραφή. Σε τι ωφελή­θηκαν λοιπόν αυτοί οι άνθρωποι, απ' όλο αυτό το υπέροχο υλικό;
Το πνεύμα δεν μπορεί να κατοικεί πουθενά αλλού, ή μη μόνο μέ­σα στο χώρο του πνεύματος. Αν δεν μπορέσει να χτίσει έστω ένα πρόχειρο καλυβάκι, μέσα στο εσωτερικό πνεύμα της αλήθειας, πού θα μπορούσε να εγκατασταθεί το πνεύμα και από ποιο σημείο να α­ναλάβει τη δραστηριότητα του, ώστε να ξεκινήσει να τακτοποιεί όλο αυτό το υλικό που του προστίθεται;
Δεν θα ήταν προτιμότερο να διέθεται κανείς λιγότερο υλικό, και ευθύς εξ' αρχής να κατασκεύαζε με αυτό ένα ικανοποιητικό σημείο αναφοράς για το πνεύμα του, ώστε αυτό να αποκτήσει ένα σταθερό και ελεύθερο πεδίο δράσης, από το οποίο θα μπορεί να καταστρώνει τα επόμενα του σχέδια και σύμφωνα με αυτά να διαχειρίζεται τα όποια
νέα εισερχόμενα υλικά.

Φανταστείτε τι όψη θα έπαιρνε ένα χωράφι πραγματικά γόνιμης γης, αν το έσπερνε κανείς με ένα μίγμα από χίλιους δυο διαφορετικούς σπόρους. Οι σπόροι βέβαια θα βλασταινανε κανονικά, όμως ποιο θα ήταν το όφελος που θα προέκυπτε για τον σπορέα; Πραγματικά, η σο­διά αυτού του χωραφιού, δεν θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ούτε καν σαν ζωοτροφή κατώτερης ποιότητας. Τα δυνατότερα φυτά θα έ­πνιγαν τα ασθενέστερα, τα ζιζάνια θα φούντωναν και οι σπόροι του σιταριού θα αναδύονταν μόνο εδώ κι εκεί, ατροφικοί και αρρωστημένοι
Από όλα αυτά βγαίνει το συμπέρασμα, ότι από οπουδήποτε πε­ριμένει κανείς να αποκομίσει κάποιο όφελος, θα πρέπει πρώτα απ' ό­λα να εδραιώσει μια τάξη, χωρίς την οποία τα αγκάθια θα φυτρώνουν ανακατεμένα με τα ωφέλιμα φυτά και τα χόρτα, πράγμα που δεν πρό­κειται να επιφέρει απολύτως κανένα όφελος.
Σε τι συνίσταται όμως αυτή η τάξη;
Αν διαθέτετε έναν καθαρό σπόρο σιταριού, να τον σπείρετε σε έ­να καλό και καθαρό χωράφι και έτσι είναι σύγουρο ότι θα αποκτήσε­τε μια καλή και καθαρή σοδειά.
Όποιος διαθέτει ένα κατάλληλο οικοδομικό χώρο και μαζί με αυ-ιόν κάποια ποσότητα δομικών υλικών, ας μην περιμένει μέχρι να συσ­σωρευτεί μια υπέρογκη και περιττή μάζα υλικών, ώστε στη συνέχεια να ασχοληθεί με την οικοδόμηση του σπιτιού του, γιατί στο τέλος όλα αυτά τα υλικά θα καταλάβουν με τον όγκο τους ολόκληρο τον οικοδο­μικό του χώρο.
Έτσι όταν θα έρθει ο εργολάβος για να τον ρωτήσει: «Φίλε ποιο είναι το σημείο στο οποίο θέλεις να χτίσεις το σπίτι σου;» Δεν θα έχει να του απαντήσει τίποτ' άλο παρά: «Παντού φίλε εκεί, όπου βλέπεις να στοιβάζονται τα υλικά!»
Οπότε δικαιολογημένα και ο εργολάβος θα του πει: «Μα γιατί ά­φησες όλα αυτά τα υλικά να συγκεντρωθούν στο οικόπεδο σου, προ-ιού να φτιάξουμε το σχέδιο και να σκάψουμε τα θεμέλια; Γιατί αν τώ­ρα επιθυμείς να χτιστεί το σπίτι σου σε αυτόν το χώρο, θα πρέπει πρώ­τα από όλα να παραμερίσεις όλα τα υλικά στην άκρη, ώστε να απελευθερωθεί ο χώρος. Μόνο τότε θα μπορέσω να κάνω την καταμέτρη­ση του, να βγάλω το σχέδιο, στη συνέχεια βάση αυτού να κάνω την εκσκαφή και τελικά να ελέγξω τα υλικά, για να βεβαιωθώ κατά πόσο είναι τα κατάλληλα για την οικοδόμηση του σπιτιού σου».
Από αυτή την παρομοίωση γίνεται φανερό πόσο ανώφελο είναιτελικά το υπερβολικό διάβασμα, αν δεν πραγματοποιείται στα πλαί­σια μιας πραγματικής τάξης.
Κάι σε τι συνίσταται η πραγματική τάξη; Απλούστατα, η πραγμα­τική τάξη συνίσταται στο ότι ο καθένας θα έπρεπε πρώτα απ' όλα νατακτοποιεί το κάθε νέο φορτίο υλικών, έχοντας κατά νου το οικοδόμη­μα που χτίζει και να μην αναζητά κάποιο νέο φορτίο, προτού επεξερ­γαστεί και τακτοποιήσει το αμέσως προηγούμενο. Με αυτό τον τρόποτο έργο της ανοικοδόμησης του θα προχωρεί με γοργό ρυθμό, ενώταυτοχρόνως θα διαθέτει γύρο από το οικοδόμημα του αρκετόν ελεύ­θερο χώρο, όπου θα μπορεί να στοιβάζει μια επαρκή ποσότητα υλι-,κών, με τάξη.
Με άπλα και κατανοητά λόγια, αυτή η τάξη συνίσταται στο ότι ο καθένας θα πρέπει αυτά που διάβασε να τα εφαρμόζει κατευθεί­αν στην πράξη, ρυθμίζοντας τη ζωή του με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι σύμφωνη με αυτά. Και έτσι όσα διάβασε θα είναι πάντοτε προς όφελος του· ενώ στην αντίθετη περίπτωση θα τον βλάψουν, για­τί κανείς δεν θα πρέπει να μένει ένας απλός ακροατής του Λόγου, αλ­λά να ρυθμίζει τις πράξεις του σύμφωνα με αυτόν!
Στη συνέχεια και άλλες υπενθυμίσεις!
Πηγή:Απόσπασμα από το βιβλίο του Γιακομπ Λόρμπερ Εσωτερική Ερμηνεία των Ευαγγελίων

Posted in: