Δεν είναι λίγες οι φορές που θα έχετε βρεθεί σε κάποια Τεκτονική συντροφιά και θα έχετε ακούσει να μιλούν για αναγνωρίσεις από ξένες Τεκτονικές δυνάμεις. Σε ορισμένες περιπτώσεις τους γίνεται έμμονη ιδέα το πώς θα καταφέρουν να αποκτήσουν περισσότερες αναγνωρίσεις και φαντάζει αυτός να είναι ο κύριος στόχος τους αποκλίνοντας από το πραγματικό έργο που πρέπει να παράγει ο Τεκτονισμός.
Προβάλλουν έτσι (οι Μεγάλες Στοές) ως απόδειξη της κανονικότητάς τους αλλά και της <<αξίας>> τους τις αναγνωρίσεις από άλλες Μεγάλες Στοές. Οι Μεγάλες Συνελεύσεις κρίνονται το πόσο πετυχημένες είναι από τις ξένες αντιπροσωπείες που θα παραβρεθούν. Το κύρος και η αξία κάποιων αδελφών , που συνήθως κατέχουν και τα ανώτερα αξιώματα, εξαρτώνται από τις επαφές και φιλίες που έχουν στο εξωτερικό ξεχνώντας να αναπτύξουν και αντίστοιχη δράση στο εσωτερικό.
Αυτό βέβαια δεν αφορά μόνον τις ξένες Τεκτονικές Δυνάμεις αλλά και τις Μεγάλες Στοές στην Ελλάδα όπου με ιδιαίτερο ζήλο επιδίδονται στο κυνήγι των αναγνωρίσεων. Σίγουρα η αναγνώριση θα πρέπει να λάβει άλλη θέση, πολύ κατώτερη, στην ιεραρχική κατάταξη των Τεκτονικών αξιών.
Πρώτα οι Μεγάλες Στοές πρέπει να αναγνωρίσουν – γνωρίσουν τα μέλη τους. Να τους φέρουν κοντά τους να αναπτύξουν μεταξύ τους πραγματικά αδελφικές σχέσεις και όχι να τους βλέπουν ως ένα αριθμό μητρώου ή ως μια συνδρομή . Να σέβονται την προσωπικότητα του αδελφού και όχι να τον χρησιμοποιούν για τα μικροπολιτικά τους σχέδια και να κάνουν επίδειξη δύναμης(μιλάω εκ πείρας διότι θύμα αυτής της στρατηγικής έχω πέσει και εγώ ο ίδιος ). Στη συνέχεια οι Μεγάλες Στοές να αναγνωριστούν μεταξύ τους (εφόσον βάση των αρχών του Τεκτονισμού είναι κανονικές), να επιτρέψουν στα μέλη τους να μπορούν να επισκέπτονται άλλες (κανονικές Στοές) ακόμη και αν ακολουθούν διαφορετικό Τυπικό και όχι οι αδελφοί να φοβούνται να παρακολουθήσουν μια συνεδρία σε κάποια άλλη Τεκτονική Δύναμη ή να το κάνουν κάτω από άκρα μυστικότητα λες και διαπράττουν κάποιο έγκλημα. Και αφού συμβεί αυτό να βγουν προς τα έξω να αναζητήσουν την ξένη αναγνώριση. Την αναγνώριση από μια ξένη Τεκτονική Δύναμη που θα είναι προσανατολισμένη στη δημιουργική συνεργασία και στην παραγωγή έργου και όχι να αποτελεί το εισιτήριο για ακόμη ένα ταξιδάκι στο εξωτερικό. Τι να την κάνουν οι Έλληνες Τέκτονες την αναγνώριση από την Αγγλία τη Σκωτία κτλ όταν δεν αναγνωρίζονται μεταξύ τους; Τι να την κάνω την αναγνώριση από το εξωτερικό όταν φοβάμαι να πάω από την Αχαρνών στην Ερεσού και από την Ερεσού στην Αχαρνών. Μάλιστα αγαπητοί αδελφοί και φίλοι. Έχουμε φθάσει στο σημείο να είναι πιο εύκολη η διαδρομή Αθήνα – Λονδίνο παρά η διαδρομή Αχαρνών – Ερεσού.
Μια οικογένεια προκειμένου να αποτελέσει ένα υγιές κομμάτι τις κοινωνίας πρώτα αναπτύσσει , καλλιεργεί, αμβλύνει τις σχέσεις μεταξύ των μελών της και μετά βγαίνει προς τα έξω.
Είθε κάποια στιγμή να πρυτανεύσει η λογική και η Σοφία και οι αδελφοί να σταματήσουν να σκέφτονται την καρέκλα και τα <<τενεκεδάκια>>.
