Ένα ποίημα του Δημόδοκου αφιερωμένο σε όλους τους αδελφούς, όλων των Τεκτονικών Δυνάμεων, με την ευχή να μπορέσουμε κάποια στιγμή να συνυπάρξουμε σε μία Ομοσπονδία.
Άγιοι Συνωμότες
(Νοέμβριος 2011)
Όταν δακρύζουν οι σκιές
η λογική σαν μένει μόνη
Χάλκινος φέγγει ο ουρανός
το Θυμικό θυμώνει
Ασάλευτοι οι ψαλμωδοί
με κρατημένες νότες
Γιορτάζουν με θυμιάματα
Αγίους Συνωμότες
Αναλογίστηκες ποτέ
με ταραγμένη πίστη
Ποιος σε έβαλε και στάθηκες
μπροστά στο Μέγα Κτίστη;
Να καταθέτεις της ζωής
όλα τα πεπραγμένα
Όλα αυτά που βίωσες
ορθά και ταραγμένα
Μιας πλανεμένης δύναμης
Ένας μικρός στρατιώτης
Να στέκεσαι αγέρωχος
του κόσμου θιασώτης
Δημόδοκος
