(Δημοσιεύουμε ένα
πολύ όμορφο κείμενο που μας έστειλε φίλος του bog)
Ανατολή, Φως, Λάμψη και Φωτιά, μια χούφτα λέξεις για ένα μεγαλείο... Ελλάδα
Δυο στιχάκια ενός ποιητή, δυο κουβέντες ενός φιλοσόφου, δυο σπινθηροβόλα μάτια κάτω από τον ηλιόλουστο καταγάλανο ουρανό είναι η Ελλάδα.
Δυο νότες ενός συνθέτη, που πηγάζουν από το λευκό και το γαλάζιο και δυο αναπνοές, δυο φυσήματα από τους Θεούς, για να σηκωθεί ξανά, ολόρθο, το λαβωμένο κορμί σου… Ελλάδα.
Ένα αντρίκιο «Φτάνει» από τον πατέρα, μα ένα ακόμη πιο αντρίκιο χτύπημα στην πλάτη από τη Μάνα, αρκούν για να γυρίζουν τα αλάδωτα γρανάζια του κουράγιου.
Τι είναι Ελλάδα;
Είναι το Λάδι, που στο Φυτίλι ζωή δίνει.
Είναι το Φυτίλι, που Φως διαχέει.
Είναι το Φως, που Ζέστη χαρίζει.
Είναι η Ζέστη, που το Σπόρο, Δέντρο κάνει.
Είναι το Δέντρο, που τους Καρπούς του προσφέρει.
Είναι οι Καρποί, που με Λάδι το Καντήλι της ύπαρξής μας γεμίζουν.
Ελλάδα είναι να σε πνίγει το γαλάζιο από ψηλά και χαμηλά.
Να κολυμπάς στην αγκαλιά του Ποσειδώνα και με το βλέμα ψηλά, το Δία στην κορφή του ουρανού να αγναντεύεις.
Είναι να χαράζεις τη γη με τα χέρια της Δήμητρας και να’χεις την Εστία με κούτσουρα να γιομίζει το τζάκι.
Είναι να ματώνεις από τα σίδερα τις γροθιές του Ηφαίστου και να μοιράζεις στον κόσμο όλο την πραμάτεια σου με τα φτερά του Ερμή.
Ελλάδα είναι να γαργαλάς το μυαλό με τα καμώματα της Ήρας και να γλυκαίνεις την ψυχή με τις χορδές του Απόλλωνα.
Ελλάδα είναι να μεθάς από το ποτήρι του Διονύσου και
να αφήνεσαι στην αγκαλιά της Αφροδίτης.
Είναι να περπατάς στα χνάρια του νικητή Άρη και με τα βέλη από τη φαρέτρα της Αρτέμιδος, τους στόχους σου να κατακτάς.
Φως κι Αγέρας, Χώμα και Νερό, αυτά τη γέννησαν κι αυτά απλόχερα στον κόσμο προσφέρει.
Αυτή την Ελλάδα ο Θεός δε θα την αφήσει, γιατi
παιδί του είναι.
Αυτή η Ελλάδα δε θα πεθάνει, γιατί παιδιά της οι Θεοί είναι.
Εγώ, εσύ, όλοι μας κομμάτια της είμαστε.
Εγώ, εσύ, όλοι μας κομμάτια την κάναμε.
Μα εγώ, εσύ κι όλοι μας αν Ένα γίνουμε, Ένα και πάλι θα την κάνουμε.
Κι όπως πάνω έτσι και κάτω… Ένα… Ελλάδα!!!
αδ. Α.Κ.
