Εν Κοιλ:. Ιλισσού, Αν:. Αθηνών τη 6η Φεβρουαρίου
2014
ΗΜΕΙΣ
Ο ΥΠΑΤΟΣ ΜΕΓΑΣ ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ
ΤΟΥ ΥΠΑΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΟΥ 33ο ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΤΟΥ Α:.Α:.Σ:.Τ:.
Φίλτατοι αδελφοί,
Παρακολουθούμε πάντοτε με ενδιαφέρον τα τεκταινόμενα στον χώρο του
Ελληνικού Ελευθεροτεκτονισμού. Πολλοί θεωρούν –και δικαίως– ότι μετά την έκδοση
της δικαστικής απόφασης του Εφετείου Αθηνών απεκαταστάθη η νομική και τεκτονική
τάξις και πολλά πράγματα εισήλθαν πλέον στον δρόμο του Ορθού και του Δικαίου.
Οφείλουμε, όμως, να είμεθα προσεκτικοί, διότι πάντοτε ελλοχεύει ο κίνδυνος της
απώλειας και του ευτελισμού κάθε εν δικαίω κεκτημένου «μες στην πολλή συνάφεια
του κόσμου, μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες». Με άλλα λόγια, σε έναν τόσο
πολυδιασπασμένο χώρο, κάθε ηθικό και δικαιϊκό πλεονέκτημα ευκόλως
εξουδετερώνεται με τη συστηματική υποβάθμιση μιας δικαστικής απόφασης και την
παρουσίασή της ως απότοκο αγενών φιλοδοξιών και λυσσαλέου αγώνα διά παντός
μέσου για την κατάκτηση ενός «υποτιθέμενου θρόνου». Πρωταγωνιστές αυτής της
εκστρατείας είναι, δυστυχώς, ορισμένοι εξ ημών επιτήδειοι, παραγκωνισμένοι, νομάδες,
με απύλωτο στόμα, με σκοτεινά κίνητρα, «αχρείοι» που υπηρετούν την εμπάθεια, το
ψεύδος και τη μισαλλοδοξία.
Δεν διεκδικούμε το δικαίωμα της τεκτονικής μονοκρατορίας, αλλά
αναγνωρίζουμε το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης σε κάθε διάσταση αυτής, χωρίς
όρια και φραγμούς. Όμως, αντιπαρατιθέμεθα σε κάθε εκ συστήματος υποβάθμιση του
δικαίου, σε κάθε σκόπιμη απόκρυψη της ηθικής και της αρετής, για τις οποίες
τόσο επίπονα αγωνιστήκαμε τα τελευταία έτη. Η αξία όσων πράττουμε συνυφαίνεται
με τις πράξεις και το παράδειγμά μας. Αρνούμεθα να την εξευτελίσουμε
«πηαίνοντάς την, γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς τη στων σχέσεων και των
συναναστροφών την καθημερινήν ανοησία, ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική».
Οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί ώστε ο λόγος μας να είναι συνεπής και
μετρημένος, οι δε πράξεις μας να έχουν χαρακτήρα ενεργειών δικαιωμένου και να
μην διακατέχονται από την έπαρση ενός άφρονος νικητή.
Εν κατακλείδι, σας καλώ να διδαχθούμε από τις ρήσεις των τυπικών μας ως
μέγιστη παρακαταθήκη της βιωτικής: «να αποφεύγωμεν το ελάττωμα, να ασκώμεν την
αρετήν, να εργαζώμεθα όσον δυνάμεθα όπως καταστήσωμεν τον βίον ευτυχήν και να
σιωπώμεν».
Δέξασθε επί τούτοις τους αδ:. ημών ασπ:. διά των Ι:.Ι:.Α:.Α:.
Ο Κραταιότατος Ύπ:. Μέγ:. Ταξ:.
Ραφαήλ Ντε Σιγούρα, 33ο
Πηγή: http://www.supreme-council.gr
