Ιανουάριος
2016
Ετήσιο
Μήνυμα για το Νέο Έτος 2016
Τέλος
χρόνου. Η κληρονομιά του βαριά˙ ο
φόβος, η ανασφάλεια. Η διαρκής πάλη
μεταξύ των δυνάμεων τού Κακού και του
Καλού ορίζεται ως το κρισιμότερον
σημείον αναφοράς σε μεγάλο μέρος της
ιστορικής πορείας της Ανθρωπότητος.
Το
«επί Γης ειρήνη» των αγγελικών ψαλμών
δεν φτάνει στις ψυχές των ανθρώπων. Για
άλλη μία φορά το πνευματικό σκότος και
η εξαφάνιση των ηθικών αναστολών της
ψυχής αποτελούν την ύβριν του «δόξα εν
υψίστοις Θεώ»˙ του
Θεού κάθε ανθρώπου.
Μάταια
αναζητούμε το μόλις γεννηθέν Θείον
Βρέφος. Στη θέση του συναντάμε τα άψυχα
σώματα μικρών παιδιών, θύματα της κακής
μοίρας της Ιστορίας. Ο Θεός δακρύζει.
Τα δάκρυα αυτά γίνονται ένα με τα κύματα
της θάλασσας.
Αρχή
Νέου Χρόνου. Η ελπίδα, με κόπο και πολύ
πόνο, προσπαθεί να φωτίσει και να ηρεμήσει
τις ψυχές των ανθρώπων. Τα ερωτήματα
και οι ανησυχίες κάθε ανθρώπου μαστιγώνουν
σαν μία πραγματική δοκιμασία κάθε
άνθρωπο.
Η
ελπίδα αγωνίζεται να γίνει πραγματικότης
και να μετουσιωθεί σε πραγματική δύναμη
κατά των δυνάμεων τού Κακού.
Και
να που η ελπίδα φανερώνεται από την
ψυχική δύναμη ενός μικρού λαού, πολύ
αδύναμου στις ημέρες μας. Απλώνουν τα
χέρια και βοηθούν. Η ματιά τους ζεσταίνει
τις ψυχές και ο λόγος τους, απλώς με τη
δύναμη της ανθρωπιάς, κρατά όρθιους
τους συνανθρώπους μας.
Εάν
στην Αρχαιότητα οι Έλληνες εδίδαξαν
την φιλοσοφία, την αρετή και τον σεβασμόν
προς το Θείον, τώρα διδάσκουν, με την
ανθρωπιστική τους δράση, πώς πρέπει να
φέρεται άνθρωπος προς συνάνθρωπον,
παραβλέποντας από τη φύση καθορισμένες
εξωτερικές διαφορές μεταξύ των ανθρώπων.
Η Ψυχή και η Ζωή ανήκουν σε κάθε άνθρωπο.
Η
Ελλάδα από ένας μικρός και αδύναμος
γεωγραφικός χώρος μεταμορφώνεται σε
παγκόσμια Ηθική και Ανθρωπιστική Δύναμη.
Οι γιαγιάδες που με το μπιμπερό τάισαν
ένα βρέφος σαν να ήταν δικό τους, φανέρωσαν
την πραγματική φάτνη και το πανανθρώπινον
θείον βρέφος.
Υπάρχει
Ελπίδα!
Σας
ευχόμεθα ένα ευτυχές οικογενειακά και
κοινωνικά, και γόνιμον τεκτονικώς, Νέον
Έτος!
