(αναδημοσίευση από την σελίδα του Facebook - Γαλήνιες Σκέψεις - https://www.facebook.com/aast33forgreece/)
Θα πρέπει να εξάρουμε
το εγχείρημα του Συμβουλίου της ΜΣΤΕ να εκδώσει ένα λιτό μεν αλλά καλαίσθητο
τεύχος – αφιέρωμα στο πνευματικό έργο μιας εκ των εμβληματικότερων
προσωπικοτήτων του σύγχρονου τεκτονισμού της Ελλάδος: του επιτ:. Μεγ:. Διδ:.
Σπυρίδωνα Παΐζη.
Η έκδοση είναι
αξιέπαινη γιατί με σεβασμό στον προφορικό λόγο διασώζει μερικές μαγνητοφωνημένες
ομιλίες του αειμνήστου Σπυρίδωνα Παΐζη, ο οποίος ως γνήσιος Διδάσκαλος αλλά και
μελίρρυτος ρήτωρ δεν έγραφε ποτέ! (τουλάχιστον τα τελευταία 30 χρόνια…)
Όμως είναι κρίμα που η
εν γένει πολιτεία του Συμβουλίου της ΜΣΤΕ υποβιβάζει την όλη προσπάθεια της
εκδόσεως μετατρέποντας τη σε μουσειακό είδος. Και εξηγούμεθα:
Το πνευματικό έργο του
Μεγάλου Εκλιπόντος χωρίζεται σε 2 κύρια μέρη
Α) Στο ιδεολογικό –
φιλοσοφικό, με το οποίο μπορεί κανείς να συμφωνεί ή να έχει διαφορετικές
απόψεις εν όλω ή εν μέρει ( άλλωστε και ο ίδιος διακήρυττε ότι στον Τεκτονισμό
δεν υπάρχουν αυθεντίες) αλλά πάρε όλα αυτά, τα μονοπάτια της σκέψης του
αναμφίβολα βοηθούν τον γνήσιο αναζητητή της αλήθειας.
Β) Στο ιστορικό, στην
αξιοποίηση δηλαδή των αρχειακών ντοκουμέντων της ιστορίας του Τεκτονισμού στον
Ελληνόφωνο χώρο του 18ου και 19ου αιώνα ιδιαίτερα. Έργο στο οποίο ο ίδιος
απέδιδε μεγάλη σημασία και προέτρεπε όλους τους Αδ:. Αδ:. να ασχοληθούν με
αυτό, διότι ως έλεγε αποτελούσε πυξίδα για τον χαρακτήρα, τους στόχους και τις
επιδιώξεις του σύγχρονου Τεκτονισμού
Παρά το γεγονός ότι
στο εκδοθέν τεύχος δεν περιλαμβάνονται (πιθανόν δεν ανευρέθησαν ακόμα) οι
ομιλίες του εκείνες στις οποίες διακήρυττε με πάθος οτι η Στοά είναι το
πρωταρχικό κύτταρο του Τεκτονισμού και εξ αιτίας αυτού υπεραμυνόταν
αδιαπραγμάτευτα το αυτοδιοίκητο των Στοών και την μη επέμβαση υπερκείμενης
αρχής στο εσωτερικό τους, από τις ομιλίες του της δεύτερης κατηγορίας που
προαναφέραμε θεμελιώνονται αβίαστα οι ανωτέρω θέσεις του με αδιάψευστα ιστορικά
γεγονότα και ντοκουμέντα: Στοές ΚΑΝΟΝΙΚΕΣ υπήρχαν στον Ελληνόφωνο χώρο και προ
της ΜΣΤΕ και μάλιστα με καθοριστική για την πατρίδα μας, την κοινωνία και τον
ελληνικό τεκτονισμό δράση ακόμα και όταν υπάγονταν διοικητικά σε ξένες Μεγάλες
Ανατολές ή Στοές.
Η ΑΝΙΣΤΟΡΙΤΗ ΚΑΙ
ΚΕΝΟΦΑΝΗΣ ΕΜΜΟΝΗ , ΛΟΓΩ ΚΑΙ ΕΡΓΩ, του Συμβουλίου της Μεγ. Στοάς στη θέση ότι
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΟΕΣ, ακυρώνουν τα όσα ξέραμε για τον Τεκτονισμό μέχρι σήμερα,
ολόκληρη την Ελληνική Τεκτονική ιστορία. Και βεβαίως τον τοποθετεί σε ένα
μουσειακό βάθρο όμοιο με εκείνο των λαών ή των θεσμών που κάποτε έλαμψαν ως
διάττοντες αστέρες και ύστερα χάθηκαν από την ιστορία …
ΚΡΙΜΑ…
