Ο Κόμης του Αγίου Γερμανού

ΕΝΑΣ από τους πιο μυστηριώδεις χαρακτήρες της σύγχρονης ιστορίας είναι ο διάσημος Κόμης του Αγίου Γερμανού, τον οποίο περιγράφει ο φίλος του Πρίγκιπας Karl νοn Hesse, σαν " έναν από τους μέγιστου ς φιλοσόφους που έζησαν ποτέ, τον φίλο της ανθρωπότητας, του οποίου η καρδιά ενδιαφερόταν μόνο για την ευτυχία των άλλων. Στενός φίλος και σύμβουλος Βασιλέων και Πριγκίπων, Νέμεση για τους ψεύτες υπουργούς, Ροδόσταυρος, Τέκτονας, αναγνωρισμένος Αγγελιοφόρος των Δασκάλων της Σοφίας, ο Κόμης του Αγίου Γερμανού εργάστηκε στην Ευρώπη περισσότερο από έναν αιώνα, εκτελώντας πιστά το δύσκολο στόχο που του είχε ανατεθεί.
Ένα σημαντικό θέμα στις συζητήσεις της αριστοκρατίας του δέκατου όγδοου αιώνα, ήταν η καταπληκτική και μοναδική προσωπικότητα του "Αντέπτ" (1) που ήταν γνωστός σαν "ο Κόμης του Αγίου Γερμανού". Κατά τη διάρκεια των 112 ετών που έζησε στην Ευρώπη, η εμφάνιση του ήταν πάντα η ίδια, δηλαδή ενός ατόμου περίπου σαράντα πέντε ετών. Ήταν μέτριου ύψους, με μια λεπτή και ευχάριστη εμφάνιση, και ένα γοητευτικό χαμόγελο, και στα μάτια του είχε ιδιαίτερη ομορφιά. "Δεν έχω δει ποτέ τόσο όμορφα μάτια!" αναστέναξε η Κοντέσα d' Άdhιmar. 'Ηταν ένα εξαιρετικός γλωσσολόγος, μιλούσε χωρίς το παραμικρό ίχνος ξενικής προφοράς, τα Γαλλικά, Γερμανικά, Αγγλικά, Ιταλικά, Ισπανικά, Πορτογαλικά, Ρωσικά και Σουηδικά, και είχε γνώση της Σανσκριτικής, Κινεζικής και Αραβικής γλώσσας, κάτι που έδειχνε ότι ήταν καλά εξοικειωμένος με την Ανατολή. Επίσης είχε φοβερό ταλέντο στη μουσική και σαν βιολιστής λέγεται ότι είχε συναγωνιστεί τον Παγκανίνι, ενώ οι αποδόσεις του στο αρπίχορδο προκαλούσαν τα ενθουσιώδη χειροκροτήματα του Μεγάλου Frederick. Η δυνατότητά του να αυτοσχεδιάσει είχε εντυπωσιάσει πολύ τον Rameau, ο οποίος τον συνάντησε στη Βενετία στο 1710. Ο Κόμης του Αγίου Γερμανού ήταν επίσης συνθέτης και έδωσε μια από τις μουσικές συνθέσεις του στον Tchaikovsky, μια άλλη στον Πρίγκιπα Ferdinand νοη Lobkowitz, ενώ δύο άλλες, μια το 1745 και η άλλη το 1760, είναι σήμερα στην κατοχή του βρετανικού μουσείου στον Λονδίνου.
Ο Κόμης του Αγίου Γερμανού ήταν επίσης ένας ζωγράφος σπάνιας ικανότητας, φημισμένος για τη δυνατότητά του να αναπαραγάγει στον καμβά, την αληθινή λάμψη των πολύτιμων λίθων. Αν και αρνήθηκε να προδώσει το μυστικό του, υποθέτουν γενικά ότι παρήγαγε το αποτέλεσμα αυτό με τη μίξη κονιορτοποιημένου μάργαρου μαζί με τις χρωστικές ουσίες του. Εκτιμήθηκε ιδιαίτερα σαν κριτικός τέχνης και συχνά ζητούσαν τη συμβουλή του για την αυθεντικότητα έργων ζωγραφικής.
Η καταπληκτική μνήμη του Κόμη του Αγίου Γερμανού ήταν μια πηγή έκπληξης για τους φίλους του. Μπορούσε να κοιτάζει ένα έγγραφο, και μετά από αρκετές μέρες να επαναλαμβάνει το ίδιο κείμενο χωρίς να ξεχάσει καμία λέξη. Είχε την ικανότητα να χρησιμοποιεί ταυτόχρονα και τα δυο του χέρια σε διαφορετικά

πράγματα, και μπορούσε να γράψει ένα ποίημα με το ένα χέρι ενώ ολοκλήρωνε ένα διπλωματικό έγγραφο με το άλλο χέρι. Επίσης ήταν γνωστός για την ικανότητά του να δίνει απαντήσεις σε ερωτήσεις πριν αυτές να διατυπωθούν.
Πολλοί από τους φίλους του Κόμη του Αγίου Γερμανού είχαν πρακτική απόδειξη της αλχημικής γνώσης του. Ο Καζανόβα ανάφερε ότι μια μέρα που επισκέφτηκε τον Κόμη στο εργαστήριό του, ο Κόμης του ζήτησε ένα ασημένιο νόμισμα. Μετά από μερικές στιγμές του έδωσε πίσω το νόμισμα σαν καθαρό χρυσάφι Ο Κόμης του Αγίου Γερμανού. κατείχε επίσης το μυστικό της τήξης διάφορων μικρών διαμαντιών σε μια μεγάλη πέτρα, που όπως είπε ο ίδιος, ήταν μια τέχνη που έμαθε στην lνδία. Κατά την διάρκεια της επίσκεψής του στον γάλλο πρεσβευτή στη Χάγη, έσπασε ένα θαυμάσιο διαμάντι από την συλλογή του, το οποίο ήταν αντίγραφο του διαμαντιού που είχε πουλήσει πρόσφατα για 5500 χρυσά λουδοβίκια. Σε μια άλλη περίπτωση αφαίρεσε μια ρωγμή από ένα διαμάντι που ανήκε στον Λουδοβίκο XV, και αύξησε την αξία της πέτρας κατά 4000 λίβρες. Στις επίσημες περιπτώσεις πάντα εμφανιζόταν με ένα δαχτυλίδι διαμαντένιο σε κάθε δάχτυλο, και με στις αγκράφες των παπουτσιών του, τα οποία υπολόγιζαν ότι αξίζουν τουλάχιστον 200.000 φράγκα.
Η γοητευτική προσωπικότητα του Κόμη του Αγίου Γερμανού τον έκανε έναν ευπρόσδεκτο φιλοξενούμενο στα σπίτια της αριστοκρατίας σε κάθε χώρα. Αλλά ενώ καθόταν συχνά στο τραπέζι με τους φίλους του, είχε πάντα προετοιμασμένα τα δικά του τρόφιμα. Δεν έτρωγε κανένα είδους κρέας και δεν έπινε κανένα είδους κρασί. Το αγαπημένο ποτό του ήταν ένα τσάι από ορισμένα βότανα, το οποίο πρόσφερε συχνά και στους φίλους του.
Η εξαιρετική δημοτικότητά του οφειλόταν στην ικανότητά του σαν αφηγητή, στην γνωστή οικειότητά του με τις προσωπικότητες της εποχής του (άνδρες και γυναίκες), στην οικειότητά του με τα απόκρυφα θέματα, και κυρίως το μυστήριο της γέννησης και της υπηκοότητάς του, τα οποία αρνήθηκε να αποκαλύψει. Μιλούσε με έντονα συναισθήματα για γεγονότα που είχαν συμβεί εκατοντάδες χρόνια πριν, κάτι που έδινε την εντύπωση ότι ο ίδιος ήταν παρών. Ένα βράδυ, ενώ μιλούσε για ένα γεγονός που είχε συμβεί πολλούς αιώνες πριν, γύρισε στον οικονόμο του και ρώτησε εάν είχε παραλείψει κάποια σημαντική λεπτομέρεια. Του απάντησε ο οικονόμος "Ξεχνάτε Κύριε Κόμη, ότι είμαι μαζί σας μόνο πεντακόσια χρόνια. Και δεν θα μπορούσα, να είμαι παρών σε εκείνο το περιστατικό. Πρέπει να είχε συμβεί πριν σας γνωρίσω". Εάν όπως λένε πολλοί, ο Κόμης του Αγίου Γερμανού είχε ζήσει στη Χαλδαία και κατείχε τα μυστικά των Αιγυπτίων Ιερέων, όταν μιλούσε για γεγονότα που είχαν συμβεί πολλά χρόνια πριν, έλεγε την αλήθεια χωρίς να ισχυρίζεται ότι υπάρχει κάτι το θαυμαστό σε αυτό. Υπάρχουν Μυημένοι, και όχι απαραιτήτως από τους Υψηλότερους, που έχουν tη δυνατότητα να θυμούνται τις προηγούμενες ζωές τους. Και αυτό μπορεί να ήταν ένα τρόπος για τον Κόμη του Αγίου Γερμανού ώστε να προκαλέσει την προσοχή των φίλων του σχετικά με τη δοξασία της μετενσάρκωσης. Ή, ίσως ήξερε το μυστικό του "ελιξιρίου της ζωής".
Αν και κανένας δεν ήξερε πότε ο Κόμης του Αγίου Γερμανού γεννήθηκε, η ζωή του από το 1710 έως το 1822 είναι ένα ιστορικό γεγονός. Ο Rameau και η κοντέσα de Georgy τον συνάντησαν στη Βενετία στο 1710. Πενήντα έτη αργότερα η ηλικιωμένη κοντέσα τον συνάντησε πάλι στο σπίτι της κυρίας Pompadour, και τον ρώτησε εάν ο πατέρας του ήταν στη Βενετία εκείνο το χρόνο. Ο Κόμης της απάντησε "'Όχι, κυρία μου, άλλα εγώ έζησα στη Βενετία στο τέλος του τελευταίου και τις αρχές

αυτού του αιώνα. Είχα την τιμή να σας συνοδέψω, και ήσασταν πολύ ευγενική ώστε να θαυμάσετε λίγο τη σύνθεσή μου, Barcarolle."
Η κοντέσα δεν μπορούσε να πιστέψει τα αυτιά της. "'Άλλα εάν αυτό είναι αλήθεια, " λαχάνιασε," πρέπει να είστε τουλάχιστον εκατό ετών!". Χαμογελώντας ο Κόμης της απάντησε, 'Αυτό Κυρία, δεν είναι αδύνατον!'
Το 1723 ο κόμης έδειξε το πορτρέτο της μητέρα του, που έφερε πάντα στο βραχίονά του, στη μητέρα της μελλοντικής Countess de Genlis. Ήταν μια μινιατούρα μιας εξαιρετικά όμορφης γυναίκα, ντυμένης με ρούχα άγνωστα στην κοντέσα. "Από ποια περίοδο είναι αυτά τα ρούχα;" Ο κόμης χαμογέλασε μόνο, και κατόπιν άλλαξε θέμα.
Από το 1737 έως το 1742 ο Κόμης του Αγίου Γερμανού έζησε στην αυλή του Σάχη της Περσίας ασχολούμενος με έρευνες στην αλχημεία. Επιστρέφοντας από την Περσία εγκαταστάθηκε στις Βερσαλλίες και έγινε οικείος φίλος του Λουδοβίκου ΧV και της κυρίας Pompadour. Τον επόμενο χρόνο πιάστηκε στην επανάσταση των Ιακωβιτών στην Αγγλία. Από εκεί έφυγε για την Βιέννη, και επισκέφτηκε τον Φρειδερίκο τον Μέγα, στο κάστρο του στην Potsdam, όπου ο Βολταίρος ήταν επίσης τιμημένος φιλοξενούμενος. Αν και ο Βολταίρος αντιτάχθηκε στον σύντροφο θεοσοφιστή του Κόμη, Σαιντ-Μαρτέν, ο θαυμασμός του για τον Κόμη του Αγίου Γερμανού ήταν απεριόριστος. Σε μια επιστολή του προς τον Φρειδερίκο, ο Βολταίρος εξέφρασε την άποψη ότι "Ο Κόμης του Αγίου Γερμανού είναι ένα άτομο που δεν γεννήθηκε ποτέ, δεν θα πεθάνει ποτέ, και που ξέρει τα πάντα ."
Το 1755 ο Κόμης του Αγίου Γερμανού συνόδευσε το στρατηγό Clive στην lνδία. Στην επιστροφή του στη Γαλλία, ο Λουδοβίκος ΧV του έδωσε μια σουίτα στα διαμερίσματά στο βασιλικό Chateau Chambord, στην Touraine. Εδώ διασκέδαζε συχνά το βασιλιά και τα μέλη της αυλής στο αλχημικό εργαστήριό του, που ο βασιλιάς είχε ετοl μάσει για αυτόν.
Το 1760 Ο Λουδοβίκος έστειλε τον Κόμη του Αγίου Γερμανού σε μια σε μια λεπτή διπλωματική αποστολή στη Χάγη και στο Λονδίνο. Τότε ανακάλυψε ότι ο Δούκας de Choiseul, που μέχρι εκείνο τον χρόνο ήταν κρυφά έμπιστος του βασιλιά, έπαιζε ένα διπλό παιχνίδι.
Αν και ο Κόμης του Αγίου Γερμανού εκμυστηρεύτηκε αυτό το γεγονός στο βασιλιά, εκείνος ήταν πεπεισμένος πως η Συνθήκη ειρήνης μεταξύ Αγγλίας και Γαλλίας έπρεπε να υπογραφεί, χωρίς να έχει σημασία σε ποιον οφείλεται. Έτσι ένα βράδυ (Μάιο, του 1761), ο Κόμης του Αγίου Γερμανού ζήτησε από τον Δούκα de Choiseul να παραμείνει μαζί του μια ολόκληρη νύχτα. Αυτή η διάσκεψη οδήγησε στη συμμαχία που έγινε γνωστή σαν "ενωμένη οικογένεια. Αυτό με τη σειρά του, ήταν ο πρόδρομος της Συνθήκης του Παρισιού, η οποία οδήγησε τον αποικιακό πόλεμο μεταξύ της Αγγλίας και της Γαλλίας σε ένα τέλος.
Το επόμενο έτος ο Κόμης του Αγίου Γερμανού ήταν καλεσμένος στην Αγ. Πετρούπολη, όπου έπαιξε ένα σημαντικό ρόλο στην επανάσταση που τοποθέτησε την Μεγάλη Αικατερίνη στο θρόνο της Ρωσίας. Έφυγε από τη Ρωσία με τη στολή ενός ρώσου στρατηγού, με πλήρη διαπιστευτήρια που έφεραν την αυτοκρατορική σφραγίδα της Ρωσίας. Σύντομα εμφανίστηκε μετά στην Τυνησία και το Leghorn ενώ

βρισκόταν εκεί ο ρωσικός στόλο ς φορώντας και πάλι ρωσική στολή, και έχοντας το όνομα Graf SaItikoff.
Μετά το θάνατο του Λουδοβίκου ΧV το 1774, ο Κόμης πέρασε αρκετά έτη ταξιδεύοντας στη Γερμανία και στην Αυστρία. Μεταξύ των βασιλιάδων, των πριγκίπων, των πρεσβευτών και των μελετητών οι οποίοι τον συνάντησαν κατά τη διάρκεια εκείνων των ετών, πόσοι υποψιάστηκαν ότι η ψυχή ενός μεγάλου "Αντέπτ" κοίταζε τον κόσμο μέσω των ματιών του Κόμη του Αγίου Γερμανού; Πόσοι συνειδητοποίησαν ότι συζητούσαν με έναν απεσταλμένο εκείνης της μεγάλης αδελφότητας των τελειοποιημένων ατόμων που στέκονται πίσω από τις σκηνές όλων των μεγάλων κοσμικών γεγονότων, κάποιον που κατεύθυνε όχι μόνο τα δευτερεύοντα γεγονότα της ευρωπαϊκής ιστορίας, αλλά και μερικά από τα σημαντικότερα γεγονότα, επίσης; Πόσοι γνώριζαν την πραγματική αποστολή του Κόμη του Αγίου Γερμανού, μέρος της οποίας ήταν η εισαγωγή των θεοσοφικών αρχών στις διάφορες απόκρυφες αδελφότητες της εποχής εκείνης;
Οι Ροδοσταυρικές οργανώσεις ενισχύθηκαν βεβαίως από αυτόν. Ενώ ο Christian Rosencreuz, ο ιδρυτής του Τ άγματος, διαβίβασε τις διδασκαλίες του προφορικά, ο Κόμης του Αγίου Γερμανού κατέγραψε τη δοξασία του σε φιγούρες, και ένα από τα σημαντικά χειρόγραφά του έγινε ιδιοκτησία του φίλου του, Πρίγκιπα KarI νοη Hesse. Η Ε. Π. Μπλαβάτσκυ αναφέρει αυτό το χειρόγραφο στην Μυστική Δοξασία (11, 202) και αντιγράφει αποσπάσματα από ένα άλλο χειρόγραφό του (11, 582). Ενώ ο Κόμης του Αγίου Γερμανού ζούσε στη Βιέννη, ξόδεψε ένα μεγάλο μέρος του χρόνου του στο εργαστήριο των Ροδόσταυρων στο Landstrasse, και για κάποιο διάστημα έμεινε στο δωμάτιο που ο Leibniz χρησιμοποιούσε το 1713. Ο Κόμης επίσης εργάστηκε με τον Fratres Lucis, και με τους " Ιππότες και Αδελφούς της Ασίας ιι οι οποίοι μελέτησαν το Ροδοσταυρισμό και την ερμητική επιστήμη, και έκαναν τη "φιλοσοφική λίθο" ένα από τα πιο σημαντικά θέματα της έρευνάς τους.
Αν και έγινε μια προσπάθεια να αφαιρεθεί το όνομα του Κόμη του Αγίου Γερμανού από τη σύγχρονη τεκτονική λογοτεχνία, μια προσεκτική έρευνα στα τεκτονικά αρχεία θα αποδείξει ότι κατείχε μια εξέχουσα θέση ανάμεσα τους τέκτονες του δέκατου όγδοου αιώνα. Ενέργησε ως εκπρόσωπος στη Σύνοδο του WiIheImsbad στο 1782 και στη μεγάλη Σύνοδο του Παρισιού στο 1785. Ο Cadet de Gassicourt τον περιέγραψε σαν ένα διακινούμενο μέλος των ιπποτών του Ναού, και ο Deschamps λέει πως ο Καλιόστρο ήταν μυημένος σε εκείνη το Τάγμα από τον Κόμη.
Λέγεται ότι ο Κόμης του Αγίου Γερμανού πέθανε στις 27 Φεβρουαρίου 1784, και ότι στο αρχείο της εκκλησίας του Eckernforde στο Χολστάιν της Δανίας, περιέχει το πιστοποιητικό του θανάτου και του ενταφιασμού του. Αλλά, όπως φαίνεται, η σημαντικότερη εργασία του Κόμη του Αγίου Γερμανού έγινε μετά από εκείνη την ημερομηνία. Αυτό το γεγονός παρουσιάζεται στις "Αναμνήσεις της Marie Antoinette", που έγραψε η κοντέσα dΆdhιmar. Αυτό το ημερολόγιο άρχισε το 1760 και τελείωσε το 1821, ένα χρόνο πριν από το θάνατο της κοντέσας, και ένα μεγάλο μέρος του αναφέρει τις προσπάθειες του Κόμη του Αγίου Γερμανού να αποτρέψει τις φρικιαστικές καταστάσεις της γαλλικής επανάστασης.
Μια Κυριακή πρωί, στο 1788 η κοντέσα έκπληκτη δέχτηκε μια επίσκεψη από τον Κόμη, τον οποίο δεν είχε δει για αρκετά χρόνια. Την προειδοποίησε ότι μια γιγαντιαία συνωμοσία σχεδιαζόταν, στην οποία θα χρησιμοποιούσαν το Δούκα de

Chartres σε μια προσπάθεια να ανατραπεί η μοναρχία, και της ζήτησε να τον παρουσιάσει στη βασίλισσα. Όταν η κυρία d Άdhιmar εξέθεσε τη συνομιλία στην Marie Antoinette, η βασίλισσα ομολόγησε ότι επίσης είχε λάβει μια άλλη ειδοποίηση από αυτόν τον μυστήριο ξένο, που την είχε προστατεύσει με συχνές προειδοποιήσεις από την ημέρα της άφιξής της στη Γαλλία.
Την επόμενη ημέρα ο Κόμης επισκέφτηκε τα ιδιαίτερα διαμερίσματα της βασίλισσας. "Κυρία μου", της είπε, "επί είκοσι χρόνια είχα στενή σχέση με τον πρώην βασιλιά, ο οποίος με άκουγε με ευγένεια. Είχε χρησιμοποιήσει τις φτωχές δυνατότητές μου σε διάφορες περιπτώσεις, και δεν νομίζω ότι μετάνιωσε που μου έδωσε την εμπιστοσύνη του." Αφού την προειδοποίησε για την σοβαρή κατάσταση της Γαλλίας, της ζήτησε να διαβιβάσει το μήνυμά του στο βασιλιά και να του ζητήσει να μην συμβουλευτεί τον Maurepas. Αλλά ο βασιλιάς αγνόησε την προειδοποίηση, και πήγε άμεσα στον Maurepas, ο οποίος κάλεσε αμέσως την κυρία dΆdhlmar. Στη μέση της συνομιλίας εμφανίστηκε ο Κόμης. Εναντιώθηκε στον Maurepas για την προδοσία του και του είπε: "Η αντίδρασή σου για να μην δω τον μονάρχη, σε οδηγεί στο να χάσεις τη μοναρχία, γιατί έχω πολύ λίγο χρόνο για να αφιερώσω στη Γαλλία. Ύστερα από αυτή τη φορά, δεν θα εμφανιστώ εδώ πάλι, πριν περάσουν τρεις διαδοχικές γενιές"
Η δεύτερη προειδοποίηση ήρθε στις 14 lουλίου 1789, όταν η βασίλισσα αποχαιρετούσε την Δούκισσα de Polignac. Άνοιξε μια επιστολή και διάβασε: "Οι λέξεις μου έπεσαν στα αυτιά σας μάταια, και έχετε φθάσει στην περίοδο για την οποία σας είχα ενημερώσει. Όλοι οι Polignacs και οι φίλοι τους είναι καταδικασμένοι σε θάνατο. Ο Comte dΆrtοίs θα χαθεί."
Η αποχαιρετιστήρια επιστολή του, που απευθυνόταν στην κυρία dΆdhιmaΓ, έφθασε στις 5 Οκτωβρίου, 1789. Έγραφε: "Κοντέσα όλα χάθηκαν! Αυτός ο ήλιος είναι ο τελευταίος που θα δει η μοναρχία. Αύριο δεν θα υπάρχει πλέον. Οι συμβουλές μου έχουν περιφρονηθεί. Τώρα είναι πολύ αργά." Σε εκείνη την επιστολή ζήτησε από την κοντέσα να τον συναντήσει το επόμενο πρωί νωρίς. Στην συνομιλία του μαζί της, ο Κόμης την ενημέρωσε ότι ο καιρός που μπορούσε να βοηθήσει τη Γαλλία είχε πέρασε. "Δεν μπορώ να κάνω τίποτα τώρα. Τα χέρια μου δένονται από κάποιον ισχυρότερο από εμένα. Η ώρα της ανάπαυσης πέρασε, και τα διατάγματα της Πρόνοιας πρέπει να εκπληρωθούν."
Πρόβλεψε το θάνατο της βασίλισσας, την πλήρη καταστροφή των Βουρβώνων, την άνοδο του Ναπολέοντα. Η κοντέσα τον ρώτησε: "Και εσύ τι θα κάνεις;" "Πρέπει να πάω στη Σουηδία", απάντησε ο Κόμης. "Ένα μεγάλο έγκλημα προετοιμάζεται εκεί, και θα προσπαθήσω να το αποτρέψω. Η μεγαλειότητά του ο Γουσταύος I11 με ενδιαφέρει. Αξίζει περισσότερο από την φήμη του." Η κοντέσα ρώτησε αν θα τον έβλεπε πάλι. "Άλλες πέντε φορές" της απάντησε. "Μην επιθυμείς για την έκτη."
Κρατώντας την υπόσχεσή του, ο Κόμης της εμφανίστηκε για στην κοντέσα dΆdhιmar σε πέντε διαφορετικές περιπτώσεις Στον αποκεφαλισμό της βασίλισσας. Στις 180 Brumaire, την επομένη μέρα του θανάτου του Δούκα dΈnghίen το 1804. Τον lανουάριο του 1813. Την παραμονή της δολοφονίας του Δούκα de ΒθΓΓί στο 1820. Πιθανόν η έκτη φορά να ήταν την ημέρα του θανάτου της, το 1822.

Τι έγινε ο Κόμης μετά το 1822; Μήπως όπως ρωτά ο Andrew Lang, "πέθανε στο παλάτι του Πρίγκιπα Karl νοη Hesse το 1780-85; Μήπως κατά τη διάρκεια της γαλλικής επανάστασης είχε διαφύγει από τη γαλλική φυλακή όπου ο GrosIey νόμιζε πως τον είχε δει, στη διάρκεια της επανάστασης; Ήταν γνωστός του Λόρδου Lytton το 1860; Ποιος ξέρει; Ένας από τους Διδασκάλους μιλούσε για να τον "αγαθό Γερμανό Πρίγκιπα από την κατοικία του οποίου και παρόντος του οποίου, ο Κόμης επέστρεψε στο Σπίτι"
Την τελευταία δεκαετία του δέκατου όγδοου αιώνα ο Κόμης του Αγίου Γερμανού εμπιστεύτηκε τα μελλοντικά σχέδιά του σε έναν αυστριακό φίλο του, τον Franz Graeffer, λέγοντας:
Αύριο το βράδυ φεύγω. Είμαι απαραίτητος στην Κωνσταντινούπολη, και στην Αγγλία, για να προετοιμάσω εκεί, δύο νέες εφευρέσεις που θα έχετε στον επόμενο αιώνα -- τραίνα και ατμόπλοια. Προς το τέλος αυτού του αιώνα θα εξαφανιστώ από την Ευρώπη, και θα φύγω για την περιοχή των Ιμαλαίων. Θα ξεκουραστώ, πρέπει να ξεκουραστώ. Ακριβώς σε 85 έτη οι άνθρωποι θα με ξαναδούν. Αντίο". (Kleine Wiener Memorien.)
Είπε αυτά τα λόγια το 1790. Ογδόντα πέντε έτη από εκείνη την ημερομηνία μας φέρνουν στο 1875. Ποιο ρόλο έπαιξε ο Κόμης του Αγίου Γερμανού στο θεοσοφικό Κίνημα στο 190 αιώνα; Ποιο ρόλο πρόκειται να είχε παίξει στον 200 αιώνα; Η Μπλαβάτσκυ έδωσε μια αινιγματική πρόταση για το χρόνο που θα εμφανιζόταν πάλι: "ο Κόμης του Αγίου Γερμανού ήταν βεβαίως ο μεγαλύτερος Αντέπτ της Ανατολής, που η Ευρώπη γνώρισε κατά τη διάρκεια των τελευταίων αιώνων. Αλλά η Ευρώπη δεν τον ήξερε. Μερικοί μπορούν να τον αναγνωρίσουν στον επόμενο "Τρόμο", που θα επηρεάσει όλη την Ευρώπη όταν θα έρθει, και όχι μόνο ένα κράτος" . Ήταν το γεγονός για το οποίο μιλούσε, ο τελευταίος μεγάλος Πόλεμος, ή μήπως ο μεγάλος "Τρόμος" βρίσκεται ακόμη μπροστά μας;
Πηγή:© Θεοσοφική Εταιρεία εν Ελλάδι info@theosophicalsociety.gr

Posted in: