Αγαπητοί φίλοι και
Μερικά πράγματα που βιώνουμε είναι δύσκολο να περιγραφούν μέσα στις γραμμές ενός κειμένου. Είναι δύσκολο να μεταφέρεις εικόνες , συναισθήματα, <<δονήσεις>>.
Από αυτή τη δύσκολη θέση σε βγάζουν οι στίχοι των ποιημάτων όπου μη υπακούοντας σε απόλυτα συντακτικά σχήματα και κανόνες αφήνουν την ψυχή να ταξιδέψει και να εκφραστεί.
Το παρακάτω ποίημα αφιερώνεται σε όλους τους αδελφούς Ελευθεροτέκτονες.
Ο Ίδιος Δρόμος
(30-3-2011)
Πως θα μπορούσα στη στιγμή
πάλι να ξαναζήσω;
Αυτό που πέρασα εγώ
πίσω μου να τ’ αφήσω;
Μπαίνοντας σ’ άλλη ατραπό
αλλού για να βαδίσω
Μα στην ουσία της ψυχής
στα ίδια να γυρίσω.
●
Ποιος θα ορίσει ποιος και πού
πότε, πόσοι και πόσο.
Αφού εγώ προσφέρθηκα
το νου μου για να σώσω.
Με άλλους να τραβήξουμε
το δρόμο για την <<Πόλη>>
αν τύχη ένας και χαθεί
θε να χαθούμε όλοι.
●
Ίδιος ο προορισμός
οι δρόμοι μόνο αλλάζουν.
Αυτά που μας χωρίζουνε
και αυτά που μας ταράζουν.
Ας φύγουν απ ‘το πνεύμα μας
ν’ αλλάξει η λογική μας
πόρτες να μείνουν ανοιχτές
να μπουν οι αδελφοί μας.
