Ο Σπύρος Νάγος γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1868 στο Κακούρι της Αρκαδίας, από γονείς ποιμένες, με επαρκή, όμως, περιουσιακά στοιχεία. Φοίτησε στο δημοτικό σχολείο της γενέτειράς του και έφθασε έως την Δ΄ τάξη.
Δεκαπέντε χρόνων παιδί, ο πατέρας του τον έβαλε να φυλάει τα πρόβατά τους, στις πλαγιές του Αρτεμισίου. Εκεί, κοντά στην παρθένα Φύση, βύζαξε το γάλα της μεγάλης μας μάνας, που του έγινε και η σοφότερη παιδαγωγός.
Παρά την πεισματική αντίδραση του πατέρα του, που τον προόριζε για αρχιτσέλιγκα της περιφερείας τους, λόγω της ευφυίας και της δραστηριότητάς του, ο Σπύρος Νάγος, έφυγε μια μέρα από το πατρικό του, χωρίς καμιά χρηματική ενίσχυση και πήγε στην Τρίπολη, όπου εργάστηκε σε μία ταβέρνα και μόλις εξοικονόμησε τα σχετικά ναύλα, πήγε στην Αθήνα.
Στο παντοπωλείο, όπου έπιασε δουλειά, παρουσιάστηκε μία μέρα, σαν αγαθός του άγγελος, ο τότε νομομηχανικός Αττικής, πελάτης του καταστήματος, ο οποίος εκτίμησε ιδιαιτέρως την καλοσύνη και την ευφυία του νέου υπαλλήλου, συγκινήθηκε με την ευγένειά του και τον πόθο του να μάθει γράμματα και τελικά του πρότεινε να εργαστεί με μηνιάτικο, στο σπίτι του σαν φροντιστής, να ψωνίζει και να κάνει μικροδουλειές, αλλά συγχρόνως να παρακολουθεί και μαθήματα από τον δάσκαλο που προγύμναζε τα παιδιά του.
Στα τρία χρόνια που έμεινε εκεί, ο φιλότιμος και ευσυνείδητος δάσκαλος τον προχώρησε μέχρι του σημείου να είναι σε θέση να διαβάζει και να ερμηνεύει Ισοκράτη και Ξενοφώντα. Με τα εφόδια που απέκτησε, βγήκε πια στην κοινωνία για να κερδίζει μόνος του τα μέσα της ζωής και την ανεξαρτησία του. Αφού πέρασε από διάφορα επαγγέλματα, κατέληξε να γίνει ζαχαροπλάστης.
Την εποχή εκείνη φάνηκαν στον εργατικό ορίζονται οι συντεχνίες. Αναμείχθηκε στην υποτυπώδη εκείνης της εποχής συνδικαλιστική κίνηση και εξελέγη αντιπρόσωπος της συντεχνίας των ζαχαροπλαστών. Την ίδια εποχή συγκροτήθηκε και ο πρώτος δημοκρατικός πυρήνας με τους Φλογαϊτη, Χοϊδά και Γ. Φιλάρετο, ο οποίος εξέδιδε τότε τον «Ριζοσπάστη», φορέα των δημοκρατικών και σοσιαλιστικών αρχών, στις οποίες είχε προσχωρήσει και ο φλογερός και ενθουσιώδης Νάγος.
Θαύμαζε τις αρχές της Γαλλικής Επαναστάσεως και η τριλογία «Ελευθερία – Ισότης – Αδελφότης» έγινε το βίωμά του.
Προέβη σε αγώνα αφυπνίσεως και εξεγέρσεως του αδικημένου εργάτη. Εγκαταλείπει τότε το επάγγελμα του ζαχαροπλάστη και γίνεται τυπογράφος. Συντάσσει, εκδίδει και κυκλοφορεί μόνος του την πρώτη στην Ελλάδα σοσιαλιστική εφημερίδα, το «Αρδην».
Πρωτεργάτης και ρήτορας της πρώτης συγκεντρώσεως στις στήλες του Ολυμπίου Διός της Εργατικής Πρωτομαγιάς, καταδιώκεται από την Αστυνομία και κατάσχεται το φύλλο του. Καταφεύγει στην Κεφαλλονιά. Συλλαμβάνεται στην Ζάκυνθο. Με επέμβαση φιλελεύθερων στοιχείων του νησιού, αφήνεται ελεύθερος. Εκεί, συνδέεται με τους ριζοσπάστες και τους προοδευτικούς κύκλους, στους οποίους ανήκαν και οι τέκτονες της Αγγλικής Στοάς «Αστήρ», στην οποία είχαν μυηθεί οι περισσότεροι Φιλικοί του 1821.
Όταν επέστρεψε στην Αθήνα, διορίστηκε υπάλληλος των Ταχυδρομείων Αθηνών και για αρκετά χρόνια, εξελέγετο μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Συλλόγου Δημοσίων Υπαλλήλων.
Το 1918 προσλήφθηκε σε τραπεζικό ίδρυμα στην Αθήνα με τον βαθμό του Τμηματάρχη.
Αφού πέρασε από τριάντα επτά επαγγέλματα, όπως έλεγε αστειευόμενος, τα τελευταία χρόνια της ζωής του διορίστηκε Διευθυντής της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πειραιώς, την οποία διοργάνωσε και διηύθυνε με τέτοιο τρόπο ώστε να εξυπηρετεί καλύτερα
Το 1933 κόπηκε το νήμα της επίγειας ζωής του. Το είχε προαισθανθεί ήδη προ εξαμήνου. Την ημέρα εκείνη που έφυγε, έκανε το τελευταίο του θαλασσόλουτρο στην παραλία του Φλοίσβου, όπως έκανε χρόνια ολόκληρα, ανελλιπώς κάθε μέρα, χειμώνα-καλοκαίρι και τέλεσε το τελετουργικό του καθήκον προς τις Δυνάμεις της Φύσεως. Δεν χαροπάλαιψε, κοιμήθηκε ήρεμα εκεί στην παραλία του Φλοίσβου! Είχε ήδη νικήσει τον χάρο.
Εκείνος που ξερριζώνει τις αδυναμίες και το πάθος, εκείνος που ακολουθεί την αρετή και κτυπά την κακία, την ψευτιά και κάθε δουλεία, εκείνος που κυνηγά, υπηρετεί την αλήθεια και λατρεύει την ελευθερία, την δικαιοσύνη, το φως και τρέφει στην καρδιά του αγάπη για όλους, αυτός νικά την ατέλεια, νικά την αμαρτία, νικά τον Αδη και τα σκοτάδια του.
Φιλοσοφική και Πνευματική δράση
Η φιλοσοφική και πνευματική δράση του σημειώνεται έντονα από το 1897.
Γεμάτος καλωσύνη και σοφία, τραβάει σαν μαγνήτης κοντά του όσους ποθούν ανωτερότητα και γνώση. Με όσους από αυτούς παρέμειναν πάντοτε αφοσιωμένοι σ' αυτόν, ήταν παρών σε κάθε κοινωνική εκδήλωση σχετική με την πρόοδο, τον ανθρωπισμό, την φυσιολατρεία, την έρευνα της αλήθειας, την ευδαιμονία και την ελευθέρωση του ανθρώπου.
Ετσι, με την ομάδα των πιστών του εμφανίζεται στον "Σύλλογο ΑΘΗΝΑ - ΥΓΕΙΑ", που είχε σκοπό την εφαρμογή και διάδοση της ακρεοφαγικής δίαιτας για ανθρωπιστικούς λόγους. Σχετικά εκδόθηκε τότε μία πραγματεία και το βιβλίο "Πνευματικαί Ιδέαι".
Από το 1900 περίπου ο Σπύρος Νάγος καθιέρωνε τις κυριακάτικες εκδρομές με τις ορειβασίες, με τα θαλασσόλουτρα, με τα αερόλουτρα και με τα ηλιόλουτρα, σ' όλες τις εποχές του έτους, που τότε εθεωρούντο σαν επικίνδυνες εκκεντρικότητες.
Για την εκλαϊκευση αυτήν της φυσικής ζωής, ο μαθητής του Αδριανόπουλος εξέδωσε, τότε, σχετικό σύγγραμμα. Βλέπουμε ότι ο Νάγος στον τομέα τον φυσιολατρικό, που θα πρέπει να είναι το αγνότερο εντρύφημα μιάς ζωντανής νεολαίας, στάθηκε πρωτοπόρος και εγκαινιαστής.
Την ίδια εποχή μυείται στον Τεκτονισμό με τους πιστούς μαθητές του. Εκεί ο Νάγος αναδεικνύεται και αναγνωρίζεται από όλους, σαν γνήσιος εμπνευσμένος Μύστης Δάσκαλος με σπάνια ηγετικά προσόντα. Η ικανότητά του να ερμηνεύει τα σύμβολα, η γλυκύτητα του χαρακτήρα του, και οι εμπνευσμένες διδασκαλίες του έδωσαν νέα ζωογόνο πνοή στους τεκτονικούς κύκλους, μερικοί των οποίων και σήμερα ακόμη πορεύονται σύμφωνα με τις ανεκτίμητες και σοφές υποθήκες του.
Οταν συνεστήθηκε η "Κοινωνιολογική Εταιρεία" από τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου, τον Κ. Βαρβαρέσο και άλλους σοσιαλιστές που είχαν τελειώσει τις σπουδές τους στην Γερμανία, η ομάδα του Νάγου έδωσε και τότε το παρόν και αποτέλεσε τον κορμό της προοδευτικής εκείνης οργανώσεως, την οποία το ελληνικό κοινό δέχθηκε με ενθουσιασμό.
Δυστυχώς, όμως, από την αρχή, η ιδεολογική εκείνη οργάνωση υπέστη πολιτική και κομματική διάβρωση και διαλύθηκε σύντομα, αφού συγκλόνισε αρκετά τους πολιτικιούς κύκλους της χώρας μας.
Αυτή ήταν σε γενικές γραμμές η ιδεολογική κατάρτιση και δραστηριότητα του Νάγου, στην διαδρομή του μέσα από τις διάφορες οργανώσεις, που έδρασαν τότε σε ποικίλους κοινωνικούς τομείς. Το πέρασμά του από αυτές σκόρπιζε την ακτινοβολία της δυνατής του προσωπικότητας. Οσοι συνεργάστηκαν και τον γνώρισαν από κοντά, πάντοτε θυμούνται με θαυμασμό την ανωτερότητα του ήθους του, την αστείρευτη καλωσύνη του, τις απέραντες γνώσεις του και την δύναμη της πάντοτε ορθής κρίσεώς του.
Το ιδεολογικό του πιστεύω
Ο τολμηρός αυτός ερευνητής από νωρίς στράφηκε στην μελέτη των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων. Με την μυστηριακή του κατάρτιση κατόρθωσε να σπουδάσει την γλώσσα του συμβόλου και να το ερμηνεύσει με τόση επιτυχία.
Η ικανότητά του αυτή τον βοήθησε να ερμηνεύει με μεγάλη ευχέρεια την αρχαία ελληνική και ξένη Μυθολογία, πίσω από την οποία οι σοφοί συνθέτες της έκλεισαν τα βαθειά νοήματα των δυνάμεων και των νόμων της Κοσμογονίας, για να τα προφυλάξουν από την βεβήλωση και την παρανόηση από τις αδύνατες και ανώριμες διάνοιες.
Πηγή των διαφόρων κοσμοθεωριών που διατυπώθηκαν με τον μύθο και το σύμβολο, πίστευε ότι ήταν τα προελληνικά Μυστήρια, από τα οποία οι Θεολόγοι ποιητές και φιλόσοφοι διδάχθηκαν και άντλησαν τα στοιχεία της κοσμοθεωρίας τους, που δόθηκαν μετέπειτα στους ιστορικούς χρόνους και διατυπώθηκαν στα φιλοσοφικά συγγράμματα.
Ως θεμελιωτές και πρωτοπόρους κάθε μυστηριακής γνώσεως και κάθε φιλοσοφίας αναγνώριζε τον Ορφέα και τον Μέγα Πυθαγόρα, των οποίων τα σωζόμενα κείμενα μελετούσε συνεχώς για πολλά χρόνια.
Ο Σπύρος Νάγος μπορεί να ειπωθεί αδίσταχτα, ότι ζωντάνεψε την αρχαία ελληνική σκέψη και φιλοσοφία. Ανέσυρε από τα βάθη των αιώνων και από τα άδυτα των αρχαίων μυστηρίων αλήθειες, τις ανασυνέθεσε και παρουσίασε πλήρες φιλοσοφικό και βιονομικό σύστημα με το οποίο εξηγούσε όλα τα αινίγματα της ζωής και του πνεύματος, αλλά και ικανοποιούσε την πιο ανήσυχη και απαιτητική σύγχρονη σκέψη.
Τις αρχές του συστήματος εκείνου, πρώτος αυτός εφάρμοζε με αυστηρότητα στην καθημερινή του ζωή και καλούσε τους μαθητές και τους ακροατές του να τις ακολουθήσουν.
Μολονότι αναγνωριζότανε ως Διδάσκαλος – Μύστης, ποτέ δεν ισχυρίστηκε ότι παρουσίασε δικό του φιλοσοφικό σύστημα, ούτε ότι ίδρυσε Σχολή. Φιλοδόξησε μόνον να φέρει στην επιφάνεια τις δοξασίες των αρχαίων προγόνων μας και προσπάθησε να τις κάνει κατανοητές και εφαρμόσιμες από τους σύγχρονους Ελληνες.
Υπήρξε μία καθαρή ελληνική ψυχοπνευματική ιδιοσυγκρασία με γνήσιες και αγνές φυσιολατρικές εκδηλώσεις. Τις δοξασίες και τις πεποιθήσεις του είχε θεμελιώσει στα στέρεα βάθρα της Ελληνικής Φιλοσοφίας και πάνω σ’ αυτά ύψωσε το ιδεολογικό, το ηθικό και το πνευματικό του οικοδόμημα. Πίστευε απόλυτα στο ενιαίο της Φύσεως και το αιτιολογούσε με τις ατράνταχτες αυτές αλήθειες.
«Ουσία, Μορφή και Συνείδηση», έλεγε, συνθέτουν την αρμονική έκφραση της όλης Φύσεως, που αποτελεί το Παν. Από το Παν προέρχεται ο άνθρωπος. Όπως οι αριθμοί δεν έχουν τέρμα, έτσι και η ατομική ψυχή δεν έχει τέρμα, είναι αθάνατη και αιωνίως πολλαπλασιάζει τις δυνάμεις που κρύβει μέσα της σε λανθάνουσα κατάσταση.
Λάτρευε την Φύση και το Φως της. Θαύμαζε, αγαπούσε και σεβόταν κάθε συνειδητό Εγώ που είναι καρπός της Φύσεως. Ηταν εραστής της Αλήθειας και αυτήν αναζητούσε σ’ όλη του την επίγεια ζωή, αυτήν ακολουθούσε και αυτήν δίδασκε.
Ο ενάρετος και ο σοφός βοηθείται και γίνεται συνεργάτης ανώτερων από αυτόν συνειδήσεων, οι οποίες συνέστησαν την θεία πνευματική ιεραρχία στην κορυφή της οποίας βρίσκεται Υπέρθεος Αρχων, χειριστής των φυσικών και των πνευματικών νόμων. Τούτον, σ' ένα δημοσίευμά του στους "Καιρούς" του Κανελλίδη, τον αποκαλεί "ΚΑΤΟΙΚΟΝ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ" που διευθετεί και εποπτεύει την τάξη του Παντός.
ΠΗΓΗ:http://www.ideotheatron.gr
