Η ΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΠΙΣΚΕΨΗ
Η γνωστή σήμερα ως Στοά της Αρχαιότητος υπ’ αριθ. 2, αρχικά Στοά της Χή-νας και της Εσχάρας υπ’ αριθ. 1, είναι η αρχαιοτάτη από τις τέσσαρες ιδρυτικές Στοές της Πρωταρχικής Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας, έχει στην κατοχή της παλαιό τεκτονικό χειρόγραφο, γραμμένο κατά την εποχή της βασιλείας του Ιακώβου Βꞌ (μεταξύ 1685 και 1688), το οποίο αναφέρει τα ακόλουθα:
«Έκαστος Τέκτων οφείλει να υποδέχεται και να αγαπά πάντας τους ξένους αδελφούς, οσάκις έρχονται εις την περιοχή τους και να τους δώσουν εργασία, και εργαλεία, εφ’ όσον εργάζονται και εάν όχι, οφείλει να τον εφοδιάσει με χρηματικόν ποσόν επαρκές δια να τον συντηρήσει, μέχρις ότου φθάσει εις την επομένην Στοάν.»
Η φρασεολογία αυτή είναι απόλυτα ενδεικτική της σημασίας του «δικαιώματος επίσκεψης» των συντεχνιακών Τεκτόνων, οι οποίοι, όπως είναι γνωστό, ταξί-δευαν συνεχώς πηγαίνοντας όπου η ανάγκη του εκάστοτε έργου τους καλού-σε. Το δικαίωμα μεταφέρθηκε αυτούσιο στον θεωρητικό Τεκτονισμό, του ο-ποίου την παγκοσμιότητα ασφαλίζει απολύτως: Ο Τεκτονισμός είναι (πνευμα-τικά) ένας και αδιαίρετος, ο δε χωρισμός σε επί μέρους Στοές υφίσταται για λόγους τεχνικούς και οργανωτικούς και σε καμιά περίπτωση για να περιορίσει ή να καταργήσει το πλέον θεμελιακό από όλα τα δικαιώματα του Τέκτονος.
Προϋπόθεση για την άσκηση του εν λόγω δικαιώματος τέθηκαν αργότερα, ό-ταν ιδρύθηκαν τεκτονικά σώματα που η σημερινή Ηνωμένη Μεγάλη Στοά της Αγγλίας θεωρεί για λόγους αρχής ως «μη κανονικά.» Επίσης, στο Βιβλίο των Συνταγμάτων αναφέρεται η προφανής προϋπόθεση:
«Αδελφός, μη τακτικό μέλος Στοάς, δεν επιτρέπεται να επισκεφθεί οιαδήποτε Στοά στην πόλη ή στον τόπο που κατοικεί, περισσότερες από μια φορές κατά τη διάρκεια της απόσυρσής του από το Τάγμα.»
Διατύπωση που βέβαια εκφράζει αντίστροφα, ότι κάθε Τέκτων τακτικό μέλος Στοάς, μπορεί να επισκέπτεται όσες Στοές επιθυμεί και βεβαίως, ακόμα και αν έχει αποσυρθεί, μπορεί ανεμπόδιστα να επισκεφτεί Στοά τουλάχιστον μια φο-ρά..
Εξ άλλου το υπ’ αριθ. δέκα τέσσερα, κατά την αρίθμηση του Mackey, αρχαίο Οριοθέσιο έχει ως εξής:
«Το δικαίωμα παντός Τέκτονος να επισκέπτεται και να παρακάθεται σε ο-ποιαδήποτε κανονική Στοά, αποτελεί αδιαπραγμάτευτο Οριοθέσιο του Τάγμα-τος. Tούτο ονομάζεται «δικαίωμα επίσκεψης.» Το δικαίωμα αυτό αναγνωρίζο-νταν πάντοτε ως συμφυές προς την τεκτονική ιδιότητα, το οποίο ανήκει σε κά-θε Τέκτονα, ο οποίος ταξιδεύει ανά τον κόσμο. Και τούτο επειδή οι Στοές θεω-ρούντα απλά και μόνο υποδιαιρέσεις προς διευκόλυνση της παγκόσμιας Τε-κτονικής Οικογένειας. Το δικαίωμα αυτό, βέβαια, μπορεί να ακυρωθεί ή να κα-ταπέσει από διάφορες περιστάσεις, όταν όμως αρνείται η είσοδος σε κανονικό Τέκτονα, ο οποίος κρούσει τη θύρα Στοάς ως επισκέπτης, αναμένεται ότι θα παρουσιασθεί επαρκής αιτιολογία δια την παραβίαση αυτού που γενικά βασί-ζεται στα Οριοθέσια του Τάγματος.»
Με άλλα λόγια, σε εξαιρετικές περιπτώσεις και για πολύ καλούς λόγους (θα λέγαμε «για λόγους δημοσίου συμφέροντος», όπως αν ο επισκέπτης είναι κα-κότροπο ή εριστικό πρόσωπο που απειλεί τη γαλήνη της Στοάς), που θα πρέπει να ελεγχθούν εκ των υστέρων και με την προσωπική ευθύνη του Προέδρου (Σεβασμίου) της Στοάς, θα μπορούσε να απαγορευθεί η είσοδος σε συγκεκριμένο Αδελφό, και σε καμιά περίπτωση βεβαίως σε ολόκληρες τάξεις ή κατηγορίες Αδελφών.
Εάν εν προκειμένω ο Πρόεδρος της Στοάς, ασκώντας την εξουσία του με τρόπο αυθαίρετο, αποκλείσει μέλος ή επισκέπτη χωρίς δικαιολογημένη αιτία ή χωρίς δικαιολογία, μπορεί και πρέπει να κληθεί να δώσει εξηγήσεις ενώπιον της υπάτης τεκτονικής αρχής. Κάθε Αδ. που επιθυμεί να επισκεφθεί Στοά πλην της ιδικής του, προσέρχεται και αναφέρει εις τον Στεγαστήν, ο οποίος την μεταβιβάζει στον Πρόεδρο και εκείνος δίδει την εντολή ή την απαγόρευση εισόδου, πάντοτε με δική του ευθύνη. Μέλος της Στοάς που βρίσκεται σε προσωπική σύγκρουση ή φιλονεικία ή έχει διαφορές με τον υποψήφιο επι-σκέπτη, μπορεί κατά προτεραιότητα να ζητήσει την απαγόρευση εισόδου του στη Στοά. Ο επισκέπτης δεν δικαιούται να κάνει προτάσεις ή να αναμιγνύεται στα εσωτερικά της Στοάς, εκτός εάν προσκληθεί από τον Πρόεδρο. Σημειώνε-ται ακόμη ότι, αν κάποιος υποψήφιος επισκέπτης, ιδίως εξ αλλοδαπής, δεν είναι προσωπικά γνωστός σε κάποιο μέλος της στοάς, μπορεί να του ζητη-θούν, εκτός από τα πιστοποιητικά της νομιμότητός του, να υποστεί επί πλέον κεράμωση στο βαθμό στον οποίο εργάζεται η Στοά.
Τέλος υπογραμμίζεται μια ακόμη σημαντική ουσία στο δικαίωμα της επίσκε-ψης: Πρόκειται για την ενδοτεκτονική διαφάνεια. Κάθε Στοά έχει την υποχρέ-ωση να επιδεικνύει και να αποδεικνύει τη νομιμότητα των διαδικασιών της στους λοιπούς Αδ. και κατά κύριο λόγο στους Αδ. της δικαιοδοσίας στην ο-ποίαν ανήκει. Κάθε αντίθετη τακτική, η οποία τείνει να μετατρέψει τη Στοά σε Μυστική Στοά, όμως η κατάργηση του δικαιώματος της επίσκεψης, είναι πλή-ρως απαγορευμένη αλλά και εγκυμονεί κινδύνους για την ίδια, για το Μέγα Τεκτονικό Σώμα στο οποίο υπάγεται και για τον ίδιο τον παγκόσμιο Τεκτονισμό γενικότερα. Κάθε αντίθετη τακτική, υποθάλπτει και δίνει το δικαίωμα να αναπτυχθούν ανεξέλενκτα κάθε είδους παρεκκλίσεις και «ιδιαιτερότητες».
Θλιβερό παράδειγμα αποτελεί η ιταλική Στοά “Propaganda Due” (P2), η οποία, αν και είχε διαγραφεί από τη δύναμη της Μεγάλης Ανατολής της Ιταλίας, επειδή είχε μετατραπεί σε μυστική Στοά, η αποκάλυψη το 1981 του πλήθους των εγκλημάτων που είχαν διαπράξει ο πρόεδρος, ο διαβόητος Licio Gelli, και τα μέλη της, προκάλεσε την πτώση της τότε κυβέρνησης Forlani και συγκλόνισε συνθέμελα την ιταλική υψηλή κοινωνία και επέφερε τρομακτικό πλήγμα κατά του Τεκτονισμού, σε ολόκληρο τον κόσμο ανεξάρτητα από συστήματα και επί μέρους τάγματα, οι συνέπειες του οποίου θα χρειαστούν ίσως δεκαετίες ακόμη μέχρι να ξεχαστούν.
