ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ

الاثنين، 5 مارس 2012

Ο Δημόδοκος για τις Αναγνωρίσεις



Πολλές Τεκτονικές δυνάμεις  στην Ελλάδα ασχολούνται περισσότερο με τις αναγνωρίσεις που έχουν από ξένες Τεκτονικές Δυνάμεις (για μεταξύ τους αναγνωρίσεις ούτε λόγος) και λιγότερο με το πραγματικό, κοινωνικό και πνευματικό, έργο του Τεκτονισμού.

Αυτό το σαράκι δεν εμφανίστηκε στις ημέρες μας αλλά μας κατατρώει τα σωθικά χρόνια τώρα.

Ο Δημόδοκος πριν από χρόνια, ζώντας μεταξύ Ζακύνθου και Ιθάκης, αποτύπωσε την αρρωστημένη αυτή κατάσταση σε ένα ποίημα σαφώς επηρεασμένο από το τοπικό γλωσσικό ιδίωμα.

Λόγος απλός αλλά και προφητικός……

Τα χρόνια τση Βικτώριας
Εις την Αγγλετερίαν.
Μέσα εις Σεβαστήν Στοάν
Με υψίστην πρεμουρίαν (αγωνία) .

Διδάσκαλοι απεφάσισαν
Να δώσουν στην Ελλάδα.
 Μεγάλην αναγνώρισην
Σαν να ήτανε γελάδα.

Που ήθελε μαρκάρισμαν
Του αφέντη το σημάδι.
Μην μπερδευτεί και ξεχαστεί
Σε αλλουνού κοπάδι.

Δελέγκου (γρήγορα) φτιάξαν την Στοάν
Με πάνω από χίλιους.
Νιοράντες (αμαθείς ) που λαμπίριζαν
Σαν δεκαπέντε ήλιους.

Άλλος με εξαπτέρυγα
Άλλος με την ταινίαν.
Που αν κανείς τους έβλεπε
Μοιάζαν με λιτανείαν.  

Το κύρος τους ανέβηκε
Η θέση τους μεγάλη.
Κι απτό καλάμι το ψηλό
Τώρα ποιος θα τους βγάλει;

Η ιμπρέζα (εγχειρημα) πήγαινε καλά
Ώσπου μιαν εσπέραν.
Κάποιος το αποφάσισε
Ω! Τι αποφράδα ημέρα.

Να φτιάξει κι άλλο μαγαζί
Δια πολλών κυρίων.
Επώνυμων και σεβαστών
Μετ ‘ εκατομμυρίων.

Αλλοίμονο στους Τέκτονας
Ποιος θα βρει κομπεβέλον (σύντροφο).
Άνευ αναγνωρίσεως
Ποιο το δικό τους μέλλον;

Αφού οι Εγγλέζοι το είπανε
Πως μόνον θα μιλούνε.
Σε εκείνους που τα όστρακα
Θα τους τα ακουμπούνε .

Και ο καθείς ξεκίνησε
Από το κομοδίνον.
Να βγάζει τάλαρα πολλά
Να στείλει εις το Λονδίνον.

Την εύνοια των ευγενών
Να την εξαγοράσει.
Ετούτη η αναστάτωση
Γρήγορα να περάσει.

Και όπως συμβαίνει πάντοτε
Σ’ αυτάς τας περιπτώσεις.
Διασκάντζος (διάβολος) πρέπει να γινείς
Αν θέλεις να γλυτώσεις.

Γιατί πιστεύανε πολύ
Οι δύο Μαεστόζοι (Μεγαλοπρεπείς- Μεγάλοι).
Πως του Άγγλου η απόφαση
Μόνο τον έναν σώζει.

Κι άρχισαν να τα στέλνουνε
Στον Άγγλο τα πεσκέσια.
Κι έμειναν ξεβράκωτοι
Και φόρεσαν βελέσια (φορέματα).

Του Έλληνα ο εγωισμός
Είναι πολύ μεγάλος.
Και πάντα τον οδήγαγε
Να του τα τρώει άλλος.

Για μιαν αναγνώριση
Απ’ τσου λιμοκοντόρους.
Δεν άφηκαν μες τις Στοές
Ούτε κοντυλοφόρους.

Πριν κλείσω τούτο το σκριτό (γραπτό)
Θα αφήκω μια τσεντούλα (διαθήκη).
Να το διαβάσει η κυρά
Ακόμα και η δούλα.

Πως όσο ενδιαφερόμαστε
Το τι θα πουν οι άλλοι.
Θα μας γα…νε τη ζωή
Άγγλοι και Πορτογάλοι.

Δημόδοκος