ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ

ΕΝΑ ΜΠΛΟΥΖ ΓΙΑ ΤΗ ΦΩΤΙΣΗ

Παρουσίαση του Βιβλίου του Ιορδάνη Πουλκούρα

Δελτίο Τύπου 15ης Ιουλίου- Ενημερωτική εισήγηση περί του ΑΑΣΤ

Την 15η Ιουλίου 2020, έλαβε χώρα στο Τεκτονικό Μέγαρο Αθηνών ενημερωτική εισήγηση περί του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου και της διακριτότητας των δύο κυρίαρχων Σωμάτων.

Ηνωμένη Μεγάλη Στοά της Ελλάδος -Θρηνήσωμεν, θρηνήσωμεν, θρηνήσωμεν!

Ας θρηνήσουμε αδελφοί μου. Ένας παλαιός αδελφός που είχαμε την ευλογία να γνωρίσουμε ξεκίνησε το ταξίδι του για την Αιώνια Ανατολή.

Δωρεά από την Επαρχιακή Μεγάλη Στοά του Worcestershire στο Εθελοντικό Κέντρο EVESHA

Η Επαρχιακή Μεγάλη Στοά του Worcestershire της Αγγλίας προσέφερε το ποσό των 1600 λιρών στο Εθελοντικό Κέντρο EVESHAM

Κυριακή 29 Αυγούστου 2010

Ο τέκτονας Π. Ζαχαριάδης μιλάει για τον τεκτονισμό στην Κύπρο

«Ο Μακάριος ανελίχθηκε με την αξία του, δεν ήταν τέκτονας, όπως δεν ήταν ούτε ο Γ. Βασιλείου, ούτε ο Τ. Παπαδόπουλος, ο Σπ. Κυπριανού ή ο Γλ. Κληρίδης», λέει ο κ. Ζαχαριάδης

Ελάχιστα έχουν ειπωθεί επισήμως για τον τεκτονισμό και δη για τις τεκτονικές στοές που λειτουργούν στην Κύπρο. Ο πρώην πρόεδρος της Ελληνικής Τεκτονικής Στοάς «Σόλων» Λευκωσίας, Πέτρος Ζαχαριάδης, μίλησε για το θέμα αυτό στον ραδιοφωνικό σταθμό «107.6», λέγοντας πως ο πρόεδρος της Μεγάλης Ελληνικής Στοάς, ο Μεγάλος Διδάσκαλος, τον εξουσιοδότησε να μιλήσει δημόσια. «Σιγά - σιγά ο τεκτονισμός θα πρέπει να βγει προς τα έξω, αλλά σίγουρα είναι θέμα επιλογής», εξηγεί ο κ. Ζαχαριάδης, ο οποίος είναι τέκτονας από το 1969. Όπως προκύπτει από τα λόγια του κ. Ζαχαριάδη, βασικός στόχος του τεκτονισμού είναι η φιλανθρωπία, η οποία ωστόσο δεν περιορίζεται κατ΄ ανάγκη στην παροχή οικονομικής βοήθειας ή σε ελεημοσύνη.

Σήμερα στην Κύπρο, εκτός της Μεγάλης Ελληνικής Στοάς στην οποία υπάγονται 11-12 στοές, λειτουργεί και η Βρετανική Στοά, η οποία υπάγεται στην αντίστοιχη της Βρετανίας. Ενδιαφέρον έχουν και όσα είπε ο κ. Ζαχαριάδης για τους επιφανείς Κύπριους τέκτονες, αναφέροντας συγκεκριμένα ονόματα και υπογραμμίζοντας ωστόσο πως η αποκάλυψη της ιδιότητας του τέκτονα είναι προσωπική υπόθεση.

Πώς ξεκίνησε;

Όπως εξήγησε ο κ. Ζαχαριάδης στη συνέντευξή του στον ραδιοφωνικό σταθμό 107.6, ο τεκτονισμός εμφανίστηκε τον 13ο αιώνα στον βορειοευρωπαϊκό χώρο από τους χτίστες, οικοδόμους, ή αλλιώς τέκτονες των μεγάλων γοτθικών ναών. «Πολλοί μη τέκτονες έχουν λανθασμένες πληροφορίες ή δεν γνωρίζουν την προέλευση και τους σκοπούς του τεκτονισμού. Ο τεκτονισμός γεννήθηκε από τους χτίστες γύρω στον 13ο αιώνα. Την εποχή εκείνη οι λιθοξόοι - τέκτονες ήταν ένα κλειστό κύκλωμα αρχιτεκτόνων οι οποίοι έκτιζαν μεγάλους ναούς. Και επειδή ήταν κλειστό κύκλωμα δεν διέδιδαν τα μυστικά της τέχνης τους στον απλό κόσμο. Η λέξη μασονία προέρχεται από την αγγλική λέξη masson που σημαίνει τέκτονας», εξήγησε, λέγοντας πως ο αρχικός σκοπός του τεκτονισμού σίγουρα εξαντλήθηκε κάποια στιγμή καθώς λόγω του εκατονταετούς πολέμου δεν υπήρχαν πλέον τα κονδύλια για κατασκευές μεγάλων ναών. Σιγά σιγά η συντεχνία αυτή άρχισε να εξασθενεί και τον 15ο αιώνα εισήλθαν σε αυτήν άνθρωποι του πνεύματος και της τέχνης με αποτέλεσμα από συντεχνία οικοδόμων να μετατραπεί σε ένα είδος φιλοσοφικής οργάνωσης. «Οι πρώτες στοές έγιναν γύρω στο τέλος του 18ου αιώνα, όταν και έγινε η πρώτη στοά της Αγγλίας που υφίσταται και σήμερα. Δημιουργήθηκαν και τα τεκτονικά συγγράμματα από έναν Σκοτσέζο πάστορα, τον Τζέιμ 'Αντερσον. Τα συγγράμματα αυτά εξακολουθούν να υφίστανται και σήμερα», συνεχίζει ο κ. Ζαχαριάδης, εξηγώντας πως ο στόχος του τεκτονισμού στη συνέχεια ήταν να δημιουργηθεί ένας παγκόσμιος φιλοσοφικός οργανισμός χωρίς ωστόσο να πρόκειται για διεθνιστικό, όπως υπογραμμίζει, οργανισμό.

Έφτασαν στη Λάρνακα

Στην Κύπρο ο τεκτονισμός έφτασε γύρω στο 1880 όταν ένα πολεμικό αγγλικό πλοίο ελλιμενίστηκε στη Λάρνακα, έχοντας ως πλήρωμά του αξιωματικούς και ναύτες που ήταν τέκτονες. «Είχαν την ιδέα να κάνουν μια στοά εδώ και δημιούργησαν τη στοά στη Λεμεσό Σεντ Πολς, που υπάρχει και σήμερα και λειτουργεί», εξηγεί ο κ. Ζαχαριάδης, σημειώνοντας πως σήμερα υπάρχουν αρκετές στοές στην Κύπρο. «Υπάρχει η Μεγάλη Εθνική Στοά της Κύπρου, που έγινε πριν από 5-6 χρόνια και στην οποία υπάρχουν 10 ή 11 στοές, μεταξύ των οποίων μια γερμανόφωνη και μια ιταλόφωνη. Μέχρι τότε όλες οι στοές της Κύπρου υπάγονταν στη Μεγάλη Στοά της Ελλάδας. Υπάρχει και η περιφερειακή Μεγάλη Στοά της Αγγλίας που είναι υπό τη δικαιοδοσία της Αγγλίας. Πρόκειται για αγγλόφωνες στοές και λειτουργούν με τα ίδια τυπικά που λειτουργούν και οι ελληνικές. Στην ελληνική στοά δεν υπάρχουν Τ/Κ γιατί συζητούμε και θέματα που αφορούν το έθνος, όπως εκδηλώσεις πανηγυρικές για την ελληνική επανάσταση. Ίσως στις αγγλικές στοές να υπάρχουν».

Όπως εξηγεί, οι στοές της Κύπρου συνδέονται μεταξύ τους καθώς μέλη μιας στοάς συμμετέχουν σε συνεδρίες άλλης στοάς, δημιουργώντας στην ουσία ένα πλέγμα, μια τεκτονική αδελφότητα. Στο ίδιο μοτίβο οι τέκτονες της Κύπρου επισκέπτονται στοές του εξωτερικού. Σε όλες αυτές τις στοές ισχύουν τα ίδια τυπικά (διαδικασίες λειτουργίας), γίνονται οι ίδιες συνεδρίες κατά τις οποίες γίνονται ομιλίες, συζητήσεις και μυήσεις μελών σε διάφορες βαθμίδες.

Μυήσεις και βαθμίδες

Σε κινηματογραφικές ταινίες αλλά και μυθιστορηματικά βιβλία δίδεται ιδιαίτερη έμφαση στις τελετές του τεκτονισμού, οι οποίες συνήθως περιγράφονται περιτριγυρισμένες με ένα πέπλο μυστηρίου. Η εικόνα πάντως που δίδει ο κ. Ζαχαριάδης είναι εντελώς διαφορετική, αν και στη συνέντευξή του δεν υπεισέρχεται σε αρκετές λεπτομέρειες. «Η μύηση έχει να κάνει με τα τυπικά μας, με τα τελετουργικά μας. Εκεί μαθαίνεις τα πράγματα του τεκτονισμού. Δεν μπορώ να μπω σε αρκετές λεπτομέρειες, αλλά δεν έχουμε μυστικά όπως λέγεται. Το μεγαλύτερό μας μυστικό είναι ότι δεν υπάρχουν μυστικά. Σίγουρα (στις τελετές) δεν υπάρχουν κουκούλες και όσα καταγράφονται στη φαντασία του Νταν Μπράουν και στο ΅Μάτια Ερμητικά Κλειστά΄», σημειώνει ο κ. Ζαχαριάδης, εξηγώντας πως για τις μυήσεις μελών υπάρχουν προϋποθέσεις όπως το υποψήφιο μέλος να είναι από 23 ετών και πάνω, να έχει περάσει τουλάχιστον από γυμνάσιο ή λύκειο, ακριβώς για να είναι σε θέση να παρακολουθεί και να αντιλαμβάνεται τα θέματα που συζητούνται. «Δεν υπάρχει ο προσηλυτισμός. Αυτό απαγορεύεται. Γίνεται πρόσκληση κι αν κάποιος ενδιαφέρεται, ακολουθεί σύσταση από δυο τέκτονες. Υπάρχουν 33 βαθμοί στον τεκτονισμό. Το κάθε μέλος περνάει από σταδιακή προαγωγή. Αφού κατανοήσεις αυτά που συζητάμε, τότε ανεβαίνεις. Το μοναδικό κριτήριο είναι αυτό. Σε κάθε στοά το ανώτατο αξίωμα είναι ο Σεβάσμιος, ο οποίος εκλέγεται ανά διετία».

Γνωστή στοά στη Λευκωσία είναι η στοά Σόλων στην Ονασαγόρου. «Εκεί συνεδριάζουν όλες οι στοές, δυο φορές το μήνα. Και σε άλλες πόλεις υπάρχουν στοές. Το οίκημα της Σόλων ανήκει στο τεκτονικό ίδρυμα που είναι εγγεγραμμένο στον έφορο. Διαθέτει και καταστήματα που ενοικιάζει. Πρόκειται για φιλανθρωπικό ίδρυμα».

Επιφανείς τέκτονες

Ένα από τα ερωτήματα και τους ψιθύρους που κυκλοφορούν στην κυπριακή κοινωνία είναι για το ποιοι επιφανείς Κύπριοι είναι ή ήταν τέκτονες. Πρόεδροι Δημοκρατίας, υπουργοί και άλλοι αξιωματούχοι. Για αρκετούς έχουν ακουστεί πολλά. «Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να ανελιχθεί ανεξάρτητα αν ήταν τέκτονας ή όχι. Ο Μακάριος ανελίχθηκε με την αξία του, δεν ήταν τέκτονας, όπως δεν ήταν ούτε ο Γ. Βασιλείου, ούτε ο Τ. Παπαδόπουλος, ο Σπ. Κυπριανού ή ο Γλ. Κληρίδης», λέει ο κ. Ζαχαριάδης, τονίζοντας ωστόσο σε άλλο σημείο ότι η αποκάλυψη της ταυτότητας του κάθε τέκτονα είναι καθαρά προσωπική επιλογή. «Υπήρχαν όμως άλλες προσωπικότητες όπως ο γενικοί εισαγγελείς. Ο Μιχαλάκης Τριανταφυλλίδης είπε και επίσημα ότι ήταν τέκτονας», λέει, ενώ μεταξύ άλλων επιφανών Κυπρίων τεκτόνων ανέφερε τον εξ Αμμοχώστου Γιώργο Βασιλειάδη, τον πρώην δήμαρχο Λεμεσού Χριστόδουλο Σώζο. «Στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο του Μακαρίου υπήρχαν τέκτονες εν γνώσει του Μακαρίου. Στην Ελλάδα ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο Καποδίστριας, ο Γρηγόριος ο 5ος, ο εθνομάρτυρας Χρυσόστομος Σμύρνης, ο Νίκος Καζαντζάκης, ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου, ο Πατριάρχης Μεταξάκης. Ο Κολοκοτρώνης που λειτουργούσε σαν τέκτονας στην ελληνική επανάσταση, η οποία και δημιουργήθηκε από τη Φιλική Εταιρεία που έγινε από τέκτονες».

Τα σύμβολα

Ως γνωστόν, δυο από τα πιο προβεβλημένα σύμβολα του τεκτονισμού είναι ο γνώμονας και ο διαβήτης. «Προέρχονται από τις συντεχνίες των οικοδόμων και παραμένουν σήμερα να συμβολίζουν την ευθύτητα που χρειάζεται για να χτίσεις ένα σπίτι ή έναν άνθρωπο. Ο Τζορτζ Ουάσινγκτον ήταν τέκτονας και όταν τέθηκε ο θεμέλιος λίθος του Καπιτωλίου έγινε με τεκτονικό τελετουργικό. Και ήταν όλοι ντυμένοι με τα διάσημα του τεκτονισμού, δηλαδή το περιλαίμιο και το περίζωμα. Αυτά είναι τα ρούχα που φορούμε όταν μπαίνουμε στη στοά. Το περίζωμα είναι μια ποδιά γιατί θεωρούμε ότι εργαζόμαστε γαι να βοηθήσουμε τον εαυτό μας και τους άλλους. Το περιλαίμιο είναι για τις βαθμίδες. Διαφορετικές ανά βαθμό. Οι πρώτοι πρόεδροι των ΗΠΑ ήταν τέκτονες», λέει ο κ. Ζαχαριάδης. Ο ίδιος λέει ότι φοράει στο σακάκι του μια μικρή καρφίτσα που φέρει το γνώμονα και το διαβήτη. «Έχουμε και δακτυλίδια», σημειώνει. Οι τέκτονες εξακολουθούν να χρησιμοποιούν και μια ειδική χειραψία για λόγους κυρίως αναγνώρισης μεταξύ τους.

Ιδιαίτερη έμφαση δίδει ο τεκτονισμός, σύμφωνα με τα λεγόμενα του κ. Ζαχαριάδη, στο θέμα της βοήθειας προς τους συνανθρώπους, ανεξαρτήτως αν πρόκειται για τέκτονες ή όχι. «Όλες οι στοές έχουν δώσει δωρεές όπως η δωρεά ασθενοφόρου στην Εθνική Φρουρά πριν 12 χρόνια, πάνω στην οποία αναφερόταν ότι πρόκειται για δωρεά των τεκτονικών στοών της Κύπρου».

Όχι Θρησκεία

Κατηγορηματικά αρνητική είναι η απάντηση του κ. Ζαχαριάδη στην ερώτηση για το κατά πόσον πρόκειται για ένα είδος θρησκείας. «Δεν είναι θρησκεία, δεν είναι αίρεση, είναι ένας οργανισμός φιλανθρωπικός, φιλοσοφικός. Αφ΄ εαυτού προερχόμενος. Επικεντρώνεται σε θέματα που απασχολούν τον κόσμο. Να σώσουμε την ψυχή μας, όπως λέει και ο χριστιανισμός. Στις θρησκείες δεν κάνεις αίτηση, εδώ όμως κάνεις. Πρέπει να σε συστήσει κάποιος, να περάσεις από έναν ας πούμε έλεγχο. Θέλουμε ηθικούς ανθρώπους. Όλα αυτά δεν γίνονται στις θρησκείες. Σκοπός μας είναι να βελτιώσουμε τον άνθρωπο, να βοηθήσουμε το συνάνθρωπο οικονομικά ή άλλως πως. Εξάλλου, εμείς ποτέ δεν συζητούμε πολιτικά και θρησκευτικά θέματα, επειδή όταν συζητούνται δημιουργούνται αντιπαραθέσεις. Είναι δεδομένο ότι θα επέλθει τσακωμός. Συζητούμε κοινωνικά θέματα όπως ζητήματα για την εκπαίδευση, τα ναρκωτικά, την τρομοκρατία. Μετά τη συζήτηση γράφουμε στα πρακτικά τα όσα ειπώθηκαν».


Πηγή: Της Μιράντας Λυσάνδρου
Κωδικός άρθρου: 966220
Εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ - 29/08/2010, Σελίδα: 18

Πέμπτη 26 Αυγούστου 2010

Δωρεά της Επαρχιακής Μεγάλης Στοάς του Combridgeshire


Ο Επαρχιακός Μεγάλος Διδάσκαλος του Combridgeshire , Rodney Wolverson, παρέδωσε μια επιταγή 50.000 λιρών (πρώτη δόση) στους καθηγητές Alistair Compston και Dr Alasdair Coles του Πανεπιστημίου του Cambridge Τμήμα Νευροεπιστημών. Η τελετή έλαβε χώ ρα στο Τεκτονικό Μέγαρο του Cambridge.

Η επιχορήγηση συμβάλλει στην χρηματοδότηση της έρευνας για τις παρενέργειες που προκαλεί ένα φάρμακο που ονομάζεται ΄΄Alemtuzumab΄΄ το οποίο χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση της σκλήρυνσης κατά πλάκας , μιας ασθένειας από την οποία πάσχουν περίπου 100000 άτομα.

Στη συγκέντρωση των χρημάτων συνέβαλαν όλες οι Τεκτονικές Στοές της Αγγλίας.

Τετάρτη 25 Αυγούστου 2010

Ερρίκος Ντυνάν, 1828-1910 (Henry Dunant)


Στις 8 Μαΐου του 1828, γεννήθηκε ο Henry Dunant, ο ιδρυτής του Ερυθρού Σταυρού. Λίγο μετά το 1922, η μέρα αυτή ανακηρύχθηκε μέρα αφιερωμένη στο Διεθνή Ερυθρό Σταυρό. Το όνειρο του Dunant ήταν να εμποδίσει και να απαλύνει την ανθρώπινη οδύνη, χωρίς καμία διάκριση. Ο Dunant ακόμη και σήμερα παραμένει ένας μυστηριώδης άνθρωπος με τρομερή δύναμη βούλησης. Η ζωή του είναι ένας συνδυασμός αντιθέσεων. Ο ίδιος γεννήθηκε εύπορος αλλά πέθανε φτωχός.

Αφιέρωσε τη ζωή του στην καταδίκη της δουλείας και της διαμάχης μεταξύ των κρατών, ίδρυσε τον Ερυθρό Σταυρό, αλλά όταν το 1901 του απονεμήθηκε το Νόμπελ Ειρήνης, υπήρξε έντονη διαμάχη, καθώς η σχέση του με τον εύπορο και καταξιωμένο τότε Ερυθρό Σταυρό είχε ξεχαστεί.

Γεννήθηκε στη Γενεύη. Η ιδέα της φιλανθρωπίας ήταν έντονη μέσα στην οικογένειά του. Ο πατέρας του ήταν επιτυχημένος επιχειρηματίας και άνδρας με επιρροή. Η μητέρα του ήταν μια ευγενική και ευσεβής γυναίκα.

Σαν αγόρι συνήθιζε να περνά την ώρα του κυρίως μελετώντας και κάνοντας μοναχικούς περιπάτους στην εξοχή γύρω από τη Γενεύη. Καθώς μεγάλωνε, διέθετε τρομερό προσωπικό μαγνητισμό .

Σαν νέος, ενδιαφέρθηκε για το έργο τριών διακεκριμένων γυναικών: της Harriet Beecher Stowe (η μικρή συγγραφέας του μεγάλου βιβλίου «Η καλύβα του μπάρμπα Θωμά», όπως είχε πει χαρακτηριστικά για αυτήν ο Ουάσινγκτον), της Florence Nightingale και της Elizabeth Fry. Επηρεασμένος βαθιά από το βιβλίο αυτό της Harriet Beecher Stowe, ανέπτυξε μίσος για τη δουλεία και το 1853 συναντήθηκε στη Γενεύη με τη διάσημη πια συγγραφέα. Όπως έγραψε αργότερα ο Dunant, «Η επίδραση της γυναίκας είναι ένας σημαντικός παράγοντας για την ευημερία της ανθρωπότητας και θα γίνει ακόμα σημαντικότερος με το πέρασμα των χρόνων».

Στα πρώτα χρόνια της ωριμότητάς του διοχέτευσε την ενεργητικότητά του συμμετέχοντας ενεργά σε διάφορα κινήματα και ομάδες. Είναι γνωστό ότι ήταν Μασόνος και ότι σε όλη του τη ζωή προσπάθησε να ενσαρκώσει την 3η αρχή της Μασονίας, που δεν είναι άλλη από την «Προσφορά της αδερφικής και φιλανθρωπικής αγάπης».

Εκείνο το διάστημα προσπάθησε να πετύχει την ένωση Χριστιανών και Εβραίων, προωθώντας την παγκόσμια ειρήνη (κάτι αρκετά έντονο την εποχή εκείνη στην Ευρώπη). Έγινε μέλος μιας οργάνωσης στη Γενεύη, γνωστής τότε ως «League of Alms». Ο σκοπός της ομάδας αυτής ήταν να φέρει πνευματική και υλική υποστήριξη στους φτωχούς, τους άρρωστους και τους βασανισμένους. Επίσης επισκεπτόταν συχνά τη φυλακή της πόλης, όπου βοηθούσε στην αναμόρφωση των φυλακισμένων.

Έως τα 30 του χρόνια ενδιαφερόταν για ένα κίνημα στην Ελβετία, τη Γαλλία και το Βέλγιο με το όνομα «The Young Men’s Christian Union» ή «YMCA». Χάρις σε αυτόν πραγματοποιήθηκε η πρώτη συνεδρίαση της ομάδας αυτής στο Παρίσι το 1855 (σαν προέκταση της αντίστοιχης ομάδας στην Αγγλία).

Η ομάδα της YMCA μοιάζει πολύ με τη Μασονία όσο αφορά τις Αρχές της, παρόλο που διαφέρουν στο όνομα. Σε ένα γράμμα του στις 5 Νοέμβριου του 1920, ο Βενεδικτίνος XV (όπως καταγράφηκε από τον Monsigneur Jouin, op.cit., p. 28) , δήλωσε: «Η YMCA έχει ως σκοπό να εξαγνίσει και να διαδώσει μια τελειότερη γνώση της αληθινής ζωής, τοποθετώντας τον εαυτό της πάνω απο όλες τις Εκκλησίες κι έξω από κάθε θρησκευτική αρμοδιότητα».

Το 1851 εντυπωσιάστηκε από τη δήλωση του Victor Hugo στο Συνέδριο Ειρήνης του Παρισιού, όταν ο διάσημος συγγραφέας και γνωστός Μασόνος, προέβλεψε ότι : «Θα έρθει μια μέρα που δε θα υπάρχουν πεδία μάχης, αλλά αγορές ανοιχτές στο εμπόριο και μυαλά ανοιχτά σε ιδέες. Η μέρα θα έρθει που οι βόμβες θα αντικατασταθούν με ψήφους, από την παγκόσμια επιδοκιμασία, από τη σεβαστή διαιτησία μιας Ανώτατης Γερουσίας που θα είναι για την Ευρώπη ό,τι ακριβώς είναι το Κοινοβούλιο για την Αγγλία».

Παράλληλα με την αφοσίωσή του σε αυτούς τους σκοπούς, επέκτεινε τη δράση του στον επαγγελματικό τομέα. Το 1849 διορίστηκε στην τράπεζα της Γενεύης. Η πρόοδός του ήταν τέτοια, που το 1853 διορίστηκε προσωρινά σαν γενικός διευθυντής στη θυγατρική επιχείρηση της εταιρίας του στην Αλγερία. Αργότερα ξεκίνησε μια δική του επιχείρηση.

Κάποια στιγμή αναγκάστηκε να αναζητήσει τον Ναπολέοντα τον 3ο για επιχειρηματικούς λόγους. Έτσι αναγκάστηκε να μεταβεί στη Βόρεια Ιταλία, γιατί ο Ναπολέοντας ο 3ος βρισκόταν εκεί για πόλεμο. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα στις 25 Ιουνίου του 1859 να ζήσει από κοντά το θλιβερό τέλος της μάχης του Σολφερίνο, στη Λομβαρδία. Η μάχη αυτή ήταν ιδιαίτερα αιματηρή, με χιλιάδες τραυματίες που αφέθηκαν στο πεδίο της μάχης νεκροί, ετοιμοθάνατοι ή απλά τραυματισμένοι. Όταν επέστρεψε στη Γενεύη, έγραψε το βιβλίο του «Μια ανάμνηση από το Σολφερίνο». Το βιβλίο τυπώθηκε με δικά του έξοδα, μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες και κυκλοφόρησε στους ηγέτες των εθνών και σε πολιτικούς που ασκούσαν επιρροή σε όλη την Ευρώπη.

Σαν άνθρωπος, μπορούσε να διεγείρει τον ενθουσιασμό με τον τρόπο που έγραφε και μιλούσε κατ’ ιδίαν. Δεν ήταν καθόλου οργανωτικός. Η ηθική του ενέργεια τον έκανε πρόδρομο και ιδρυτή του Ερυθρού Σταυρού. Αγωνίστηκε για να ανακουφίσει την ανθρωπότητα από τον πόνο που η ίδια έχει επιβάλει παγκοσμίως στον εαυτό της. Ο Dunant ταξίδεψε σε πολλές σημαντικές πρωτεύουσες της Ευρώπης. Όλες οι πόρτες ήταν ανοικτές γι� αυτόν και μπορούσε να μιλάει αμέσως με ανθρώπους που είχαν επιρροή. Όλοι οι ευγενείς τον άκουγαν με σεβασμό, καθώς τους εξέθετε τις προτάσεις του, καταφέρνοντας να συγκινήσει τις καρδιές τους και να ανυψώσει τη δική του συνείδηση αλλά και τη συνείδηση της τότε Ευρώπης.

Ο Dunant ήθελε να ιδρύσει έναν οργανισμό για να απαλύνει τον ανθρώπινο πόνο. Έτσι, το 1862 έστειλε στον Gustave Moynier, πρόεδρο της Εταιρίας της Γενεύης για τη Δημόσια Ευημερία, ένα αντίγραφο του βιβλίου του «Μια ανάμνηση από το Σολφερίνο». Στο βιβλίο αυτό δήλωνε : «την υιοθέτηση μιας διεθνής και ιερής αρχής από όλα τα πολιτισμένα έθνη, η οποία θα διασφαλιζόταν και θα ξεκινούσε να ισχύει από μια συνθήκη που θα γινόταν ανάμεσα στα έθνη. Αυτή θα διασφάλιζε ότι όλοι, αξιωματούχοι ή μη, θα περιέθαλπαν τα θύματα του πολέμου». Στις 9 Φεβρουαρίου του 1863 ο Gustave Moynier τον κάλεσε σε μια ειδική συνάντηση στην Εταιρία για τη Δημόσια Ευημερία στη Γενεύη. Ο Dunant είπε στα 14 άτομα που ήταν παρόντα, ότι σκοπός του ήταν να ιδρύσει έναν οργανισμό για εθελοντές νοσοκόμους για το πεδίο της μάχης. Μετά τη συνάντηση αυτή, αποφάσισαν να ιδρύσουν τη Διεθνή Επιτροπή για την Ανακούφιση των Τραυματιών Πολέμου. Ο Guillaume Dufour θα ήταν πρόεδρος, ενώ ο Dunant θα ήταν απλό μέλος, μαζί με άλλους τρεις άνδρες. Αυτή η οργάνωση έγινε σύντομα η «Διεθνής Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού». Αυτοί οι πέντε άνδρες οργάνωσαν μια διεθνή σύσκεψη 13 εθνών στην Γενεύη για να συζητήσουν τον τρόπο εξανθρωπισμού των πολεμικών συρράξεων. Στο τέλος της σύσκεψης, στις 22 Αυγούστου, οι αντιπρόσωποι των εθνών υπέγραψαν τη Συνθήκη της Γενεύης, τον Αύγουστο του 1864. Η συνθήκη εξασφάλιζε τη λειτουργία στρατιωτικών νοσοκομείων και ασθενοφόρων σε ουδέτερες ζώνες, τη μη φιλοπόλεμη διάθεση αυτών που περιέθαλπαν τραυματίες κάθε εθνικότητας, την επιστροφή των αιχμαλώτων στη χώρα τους και τη σημαία που ο Ερυθρός Σταυρός θα χρησιμοποιούσε (άσπρη σημαία με κόκκινο σταυρό), για να υποδηλώνει την ουδέτερη ζώνη των ασθενοφόρων, των νοσοκομείων και των κέντρων εκκένωσης στις εμπόλεμες περιοχές. Η συνθήκη έγινε δεκτή από 36 κράτη κι ο Ερυθρός Σταυρός ιδρύθηκε.

Ο Dunant, στην ομιλία του στη Συνθήκη της Γενεύης, ευχαρίστησε την Florence Nightingale. «Σαν ιδρυτής του Ερυθρού Σταυρού και διοργανωτής του διπλωματικού συνεδρίου της Γενεύης, αισθάνομαι υποχρεωμένος να εκδηλώσω το σεβασμό μου. Στη Δεσποινίδα Nightingale αποδίδω όλη την τιμή της ανθρωπιστικής αυτής συνδιάσκεψης. Η δουλειά της στην Κριμαία με ενέπνευσε και πήγα στην Ιταλία κατά τη διάρκεια του πολέμου του 1859, για να μοιραστώ τον τρόμο του πολέμου, για να ανακουφίσω την ανικανότητα των θυμάτων, για να καταπραΰνω τη σωματική και ηθική τους κατάπτωση».

Από το 1863 έως το 1864 ιδρύθηκαν πάρα πολλές κοινότητες του Ερυθρού Σταυρού. Το κίνημα επεκτάθηκε και πέρα από την Ευρώπη. Στην Αμερική τον Ερυθρό Σταυρό ίδρυσε η Clara Barton, γυναίκα που εκδήλωνε έντονο ενδιαφέρον στη θεραπευτική, την αστρολογία και τον πνευματισμό.

Το 1863 έφτασε στο ζενίθ της ακτινοβολίας του, διοργανώνοντας συνέδρια και συναντήσεις, και αμέσως μετά (1865 και 1866) χάθηκε από τα σαλόνια της Ευρώπης. Το 1867 αναγκάστηκε να κηρύξει χρεοκοπία, καθώς, από τη μια, είχε επενδύσει όλα του τα χρήματα στο φιλανθρωπικό ιδεολογικό του αγώνα, και από την άλλη, είχε παραμελήσει εντελώς την επιχειρηματική του δραστηριότητα. Έτσι εγκατέλειψε τη Γενεύη για πάντα, αφήνοντας πίσω του τον Ερυθρό Σταυρό, ο οποίος καταξιωμένος πια, γρήγορα ξέχασε τον ιδρυτή του.

Τα επόμενα 20 χρόνια έζησε μέσα στη φτώχεια, άγνωστη για αυτόν μέχρι τότε, με το πενιχρό επίδομα κάποιων φίλων του και της οικογένειάς του. Έτσι, έφυγε για τη Γαλλία. Εκεί , με ένα θλιβερό τρόπο, κοιμόταν στα παγκάκια για να επιβιώσει, ενώ παραδόξως, την ίδια στιγμή, η Αυτοκράτειρα Eugenie τον κάλεσε στο παλάτι της. Ήθελε τη συμβουλή του για την επέκταση της Συνθήκης της Γενεύης. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο Dunant να γίνει επίτιμο μέλος του Ερυθρού Σταυρού στην Αυστρία, την Ολλανδία, τη Σουηδία, την Πρωσία και την Ισπανία.

Στο Γάλλο- Πρωσικό πόλεμο το 1870, περιέθαλπε τους τραυματίες που έφερναν στο Παρίσι. Τότε εισήγαγε την χρήση της κονκάρδας, για να μπορούν να αναγνωρίζουν τους νεκρούς. Μετά τον πόλεμο , ταξίδεψε στο Λονδίνο για να οργανώσει ένα συνέδριο διπλωματών για το πρόβλημα των αιχματώτων πολέμου. Με δική του πρωτοβουλία έγινε ένα διεθνές συνέδριο στο Λονδίνο για την «οριστική κατάργηση για το εμπόριο της δουλείας», ενώ παράλληλα ταξίδευε σε όλη την Ευρώπη, με τα πενιχρά του έσοδα, μιλώντας κατά της δουλείας.

Το 1887, βρέθηκε στο Heiden, ένα μικρό ελβετικό χωριό, όπου αρρώστησε και κατέφυγε σε ένα τοπικό ξενώνα. Εκεί τον βρήκε το 1890 ένας δάσκαλος του χωριού με το όνομα Wilhelm Sonderegger και πληροφόρησε τον κόσμο ότι ο Dunant ήταν ζωντανός. Ωστόσο, αυτό πέρασε απαρατήρητος. Εξαιτίας μιας αρρώστιας, ο Dunant μεταφέρθηκε το 1892 στο άσυλο του χωριού. Εκεί πέρασε τα υπόλοιπα 18 χρόνια της ζωής του. Ωστόσο, το 1901, τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης. Τότε υπήρξαν κάποιες διαμάχες για το αν θα έπρεπε ο Dunant να πάρει το βραβείο, εφόσον ο Ερυθρός Σταυρός ήταν τότε ένας εδραιωμένος οργανισμός και οι σχέσεις του με τον Dunant είχαν ξεχαστεί. Σε ένα τελικό συμβιβασμό, μοιράστηκε το Νόμπελ με τον Frederic Passy (γάλλο ειρηνιστή).

Παρά τις τιμές και τα βραβεία, συνέχισε να μένει στο χωριό αυτό, ενώ τα χρήματα που αποκόμισε από το Νόμπελ, παρά την πολύ δύσκολη οικονομική του κατάσταση, τα δώρισε μετά το θάνατό του στον Ερυθρό Σταυρό της Νορβηγίας και σε κάποιες άλλες φιλανθρωπικές εταιρίες της Νορβηγίας και της Ελβετίας.

Πέθανε στις 30 Οκτωβρίου του 1910.


Στη βιογραφία του ο Dunant εξηγεί για ποιο λόγο αφιέρωσε όλη του τη ζωή στην προσπάθειά του αυτή: «Το να εμπνεύσω τον τρόμο της εκδίκησης, του μίσους και της καταστροφής, σημαίνει να αναχαιτίσω την απαίσια μάστιγα του πολέμου και ίσως να την εξαλείψω».

Επίσης στο ίδιο βιβλίο αναφέρει πώς συνειδητοποίησε την ύπαρξη των κοινωνικών προβλημάτων:«Σταδιακά, γνώρισα την ατυχία και τη φτώχεια στους ζοφηρούς και άθλιους δρόμους. Στα χαμόσπιτα, που κάποιες φορές έμοιαζαν περισσότερο με στάβλους, είδα ανθρώπους εντελώς στερημένους από εγκόσμια αγαθά και υπέκυψα στο βάρος αφόρητων βασάνων. Τότε συνειδητοποίησα ότι ένας άνθρωπος μόνος δεν μπορεί να δράσει ενάντια σε τόση άσχημη τύχη και ότι καμία ανακούφιση, όσο μικρή και να είναι δεν μπορεί να του δοθεί , εκτός κι αν όλος ο κόσμος ενωθεί σε μία μάχη ενάντια σε αυτήν την τρομερή φτώχεια.»

Ο Victor Hugo έγραψε στον Dunant όταν διάβασε το βιβλίο του «Μια ανάμνηση από το Σολφερίνο»: «Εξοπλίζεις την ανθρωπότητα, υπηρετώντας το σκοπό της ελευθερίας. Καταθέτω φόρο τιμής στις ευγενικές σου προσπάθειες».

Πηγή: http://biographies.nea-acropoli.gr/

Τρίτη 24 Αυγούστου 2010

8-10 Οκτωβρίου 2010 θα λάβει χώρα η Ι΄ Φοινικιάδα στην νήσο της Κερκύρας

Στο τριήμερο 8-10 Οκτωβρίου 2010 θα λάβει χώρα η Ι΄ Φοινικιάδα στην νήσο της Κερκύρας.

Η Ι’ Φοινικιάδα θα διοργανωθεί από την Στοά «ΦΟΙΝΙΞ» Κερκύρας.

Φοινικιάδα ονομάζεται η ανά διετία και σε εναλλασσόμενη βάση έδρα, κοινή συνεδρία όλων των Στοών υπό την αιγίδα της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος που φέρουν το διακριτικό όνομα «Φοίνιξ».

Ο Φοίνικας είναι ένα πανίσχυρο σύμβολο που εμφανίζει τη δύναμη του ανθρώπου να αναγεννιέται από τις δυσκολίες του και να γίνεται ακόμα πιό δυνατός. Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Φοίνιξ, εκτός από το μυθικό πτηνό είναι γνωστός κυρίως ο πατέρας της Ευρώπης. Ο Φοίνιξ ήταν το πρώτο και ασημένιο νόμισμα που κυκλοφόρησε στο κράτος της σύγχρονης Ελλάδας. Στο πέρας των αιώνων ο Φοίνικας συνδέθηκε και έγινε σύμβολο της φωτιάς, της Θείας χάρης, της αρετής, της συμπόνιας, του θανάτου και της αναγέννησης που πεθαίνει κάθε δειλινό και αναγεννιέται κάθε αυγή.

Το μυθικό πουλί Φοίνιξ , συντροφεύει και κυριαρχεί ως ένα πανίσχυρο σύμβολο, επί πλέον αφομοιώνει τη δύναμη του ανθρώπου, αναγεννιέται από τις δυνάμεις του, γίνεται ακόμη πιο δυνατός και επιβεβαιώνει την εξαιρετική του ικανότητα, να είναι αθάνατος.

Πηγή:http://www.grandlodge.gr

ΠΑΙΡΝΕΙ ΣΑΡΚΑ ΚΑΙ ΟΣΤΑ Η ΔΩΡΕΑ ΣΤΟ Δ.Π.Θ.

(σημ. Blog. Ανεξαρτήτως λαθών ή όποιων προστριβών τα καλά πράγματα πρέπει να παρουσιάζονται)
Με την επερχόμενη τελετή θεμελίωσης του κλειστού γυμναστηρίου «Χρήστος Μανέας» στην Αλεξανδρούπολη ξεκινά να γίνεται πράξη η δωρεά του γνωστού δικηγόρου Αθηνών προς το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Σε τελετή αναγόρευσης του Χρήστου Μανέα σε φίλο του Δ.Π.Θ. τον Νοέμβριο του 2009 στην πρυτανεία στην Κομοτηνή, ο ίδιος είχε ανακοινώσει την πρόθεσή του να χρηματοδοτήσει την κατασκευή ενός υπερσύγχρονου κλειστού γυμναστηρίου. Φυσικά οι πρυτανικές αρχές έκαναν δεκτή τη δωρεά. Το έργο 1.200 τετραγωνικών μέτρων θα περιλαμβάνει γήπεδα μπάσκετ, βόλεϊ, χάντμπολ και συνεδριακό κέντρο. Ο δικηγόρος Αθηνών Χρήστος Μανέας είχε τότε παραδώσει ολοκληρωμένο το φάκελο του έργου και περίμενε την παραχώρηση οικοπέδου εκ μέρους του πανεπιστημίου. Το γυμναστήριο επιλέχτηκε τελικά να γίνει στην πανεπιστημιούπολη της Αλεξανδρούπολης. Η τελετή θεμελίωσης του κλειστού γυμναστηρίου «Χρήστος Μανέας» θα γίνει την προσεχή Τρίτη 24 Αυγούστου στις 12 το μεσημέρι στο χώρο της πανεπιστημιούπολης. Να σημειωθεί ότι τον Δεκέμβριο του 2008 ο Χρήστος Μανέας μαζί με την αείμνηστη σύζυγό του Κλειώ, προσέφεραν προσωπική συλλογή πολύτιμων έργων τέχνης στην πινακοθήκη του Δ.Π.Θ..


Πηγή: Εφημερίδα Χρόνος

Βόρεια Δικαιοδοσία - Απονομή του 33ου σε 163 αδελφούς

Εκατόν εξήντα τρεις αδελφοί οι οποίοι κατέχουν τον 32ο βαθμό του Σκωτικού Τύπου πρόκειται να προαχθούν στον 33ο βαθμό σε ειδική τελετή που θα γίνει στις 31 Αυγούστου στη Μουσική Ακαδημία της Φιλαδέλφειας των Η.Π.Α. .


Ο 33ος βαθμός απονέμεται για τη σημαντική προσφορά στην αδελφότητα και τον Ελευθεροτεκτονισμό.

Η τριήμερη συνάντηση θα ξεκινήσει στις 29 Αυγούστου και εκτός από την τελετή απονομής του 33ου θα λάβουν χώρα και άλλες εργασίες.

Στην εκδήλωση θα παραβρεθούν πάνω από 2000 αδελφοί κάτοχοι του 33ου βαθμού με τις οικογένειές τους όλοι μέλη της Βόρειας Δικαιοδοσίας.

Με το πέρας της τελετής θα ανακοινωθούν τα ονόματα των αδελφών που έχουν επιλεγεί να προαχθούν στον 33ο βαθμό του χρόνου.


πηγή:http://www.freemasonry.fm/

Δευτέρα 23 Αυγούστου 2010

Προσφορά της Στοάς Thornton στην Associations of Cares

Οι Ελευθεροτέκτονες έχουν προσφέρει χιλιάδες λίρες στην Ένωσή Νέων οι οποίοι φροντίζουν τους πάσχοντες γονείς τους. Έτσι και τώρα αδελφοί μέλη της Στοάς Thornton Lodge προσέφεραν 600 λίρες στην Ένωση .


Σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε ο αδ. Colin Dann Βοηθός Επαρχιακός Μεγάλος Διδάσκαλος του Sussex προσέφερε τα χρήματα δηλώνοντας ότι στο μέλλον όλοι οι αδελφοί θα προσπαθήσουν να συγκεντρώσουν ακόμη περισσότερα χρήματα.

Ο κος Joe Oliver , διαχειριστής του ταμείου της Ένωσης δήλωσε “ Είμαστε ευγνώμονες που η Στοά επέλεξε εμάς για την χορηγία. Η Association of Cares κάνει σπουδαίο έργο και ελπίζουμε στο μέλλον να μπορούμε να καλύψουμε περισσότερα άτομα. Η χρηματοδότηση από το κράτος είχε σχεδόν εξαντληθεί και η παρούσα προσφορά ήλθε σε πολύ κρίσιμο σημείο’’.

πηγη: http://www.freemasonry.fm/

Τετάρτη 18 Αυγούστου 2010

ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ (PDF)

Από την ενότητα Ντοκουμέντα(στη δεξια πλευρά της οθόνης) κατεβάστε σε PDF format το βιβλίο του Σακελλάριου Σακελλαρίου (Εν Οδησσώ 1909) που αναφέρεται στη Φιλική Εταιρεία. Ενδεικτικά περιεχόμενα : Ανεύρεση Χειρογράφων, Αλφάβητο και Λεξικό, Φοίνιξ κα.

Γυναίκα από το Σικάγο η Πρόεδρος της οργάνωσης ‘The Daughters of Penelope’


Στο πρόσφατο 88ο συνέδριο της ΑΧΕΠΑ, η οργάνωση The Daughters of Penelope (DOP), μια εξέχουσα διεθνής οργάνωση γυναικών, εξέλεξε την Christine K. Constantine από το Vernon Hills του Ιλινόις, στα προάστια του Σικάγο, ως πρόεδρο για το έτος 2010-2011.


«Είναι μεγάλη τιμή για μένα η εκλογή μου ως Πρόεδρος», δήλωσε η Constantine. «Ανυπομονώ να συνεργαστώ με τη Μεγάλη Στοά και τα μέλη της για να εξελίξουμε τα εκπαιδευτικά, φιλανθρωπικά και κοινωνικά προγράμματα προς όφελος της κοινότητας».

Η 39χρονη Constantine είναι μέλος της DOP και υπηρέτησε σε διάφορες θέσεις σε τοπικό και εθνικό επίπεδο. Το 2009-2010 υπηρέτησε ως αντιπρόεδρος και το 2001-2003 ως διοικητής της επαρχίας της Καλιφόρνιας.

Η νεοεκλεγείσα Πρόεδρος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ιόβα και είναι απόφοιτος του AIB of College of Business της Ιόβα.

Η οργάνωση Daughters of Penelope ιδρύθηκε το 1929 στο Σαν Φρανσίσκο και είναι η πρώτη οργάνωση στη Νέα Υόρκη. Είναι μέλος της ΑΧΕΠΑ (American Hellenic Progressive Association). Αποστολή της είναι να προωθεί τα ιδανικά του Ελληνισμού.

Πηγή: http://usa.greekreporter.gr/

Παρασκευή 13 Αυγούστου 2010

Εκδικάζεται ἡ προσφυγὴ τοῦ Μητροπολίτου Πειραιῶς τὴν 17ην Μαΐου 2011. Ἡ ἀνακοίνωσις τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς



( Στις 17/5/2011 εκδικάζεται η προσφυγή του <<Σεβασμιότατου>> Μητροπολίτη Πειραιώς σχετικά με την διάλυση των Τεκτονικών Στοών. Ο Πειραιώς πάντα βρίσκει τον τρόπο να βρίσκεται στην επικαιρότητα. Μάλιστα ζητά από τη Διοικούσα Επιτροπή της Εκκλησίας της Ελλάδος να χαιρετήσει την παραπάνω εξέλιξη. Mπορεί ο <<Σεβασμιότατος>> Πειραιώς να είναι γραφικός (έφθασε στο σημείο να στείλει επιστολή στον Καντάφι) αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο να λάβει μια απάντηση, η καλύτερα να ενημερωθούν οι συμπολίτες μας , από τις Τεκτονικές Δυνάμεις της Πατρίδος μας, για το τι είναι ο Τεκτονισμός και τι πρεσβεύει. Πρέπει κάποια στιγμή να βγούμε από την όποια εσωστρέφεια και όπως συμβαίνει σε πολλές χώρες, ο Τεκτονισμός να κάνει ένα μεγάλο άνοιγμα προς την κοινωνία (τι στιγμή που είναι προσανατολισμένος , σε πολύ μεγάλο βαθμό, να υπηρετεί την κοινωνία.). Μόνο τότε δεν θα μπορούν κάποιοι γραφικοί να αυτοπροβάλλονται πατώντας πάνω στον Τεκτονισμό και να ανακαλύπτουν αόρατους εχθρούς της πατρίδος μας και της Ορθοδοξίας. (Σημ.Blog)


Ἡ Δικαιοσύνη τῆς Πατρίδος μας καλεῖται νὰ ἀποδείξη ἐὰν εἶναι ἀδέσμευτος ἢ ὑποτελὴς εἰς τὰ διεθνιστικὰ Κέντρα Προωθήσεως τῆς Πανθρησκείας τοῦ Σατανισμοῦ.

Ἡ συγκλονιστικὴ αὐτὴ δήλωσις ἀνήκει εἰς τὸν Μητροπολίτην Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, τὴν ὁποίαν ἔκαμνεν μετὰ τὸν καθορισμὸν τῆς ἡμερομηνίας ἐκδικάσεως τῆς Προσφυγῆς του διὰ τὴν διάλυσιν τῶν Τεκτονικῶν Στοῶν.

Ἡ ἡμερομηνία ἐκδικάσεως τῆς προσφυγῆς καθωρίσθη διὰ τὴν 17ην Μαΐου 2011. Ἡ εἴδησις συνεκλόνισε ὅλον τὸν Ὀρθόδοξον πιστὸν λαόν, ὁ ὁποῖος ἀπὸ δεκαετιῶν ἀγωνίζεται διὰ τὴν διάλυσιν τοῦΜασωνισμοῦ εἰς τὴν χώραν μας, ὁ ὁποῖος, ὡς λέγεται, ἔχει διαβρώσει καὶ ὡρισμένα στελέχη τῆς Ἐκκλησίας.

Μὲ τὰς ἐνεργείας τοῦ Μητροπολίτου Σεραφεὶμ δικαιώνονται οἱ ἀγῶνες τῶν μακαριστῶν ἀγωνιστῶν τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως Νικολάου Ψαρουδάκη (τῆς Χριστιανικῆς) καὶ τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς Πανελληνίου Ὀρθοδόξου Ἑνώσεως (Π.Ο.Ε.) καὶ τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου» Ἀρχιμανδρίτου Χαραλάμπους Βασιλοπούλου ὡς καὶ τοῦ διαδόχου του μακαριστοῦ ἈρχιμανδρίτουΜάρκουΜανώλη, ὡς καὶ ἄλλων λαϊκῶν καὶ ρασοφόρων ἀγωνιστῶν, οἱ ὁποῖοι ἐπολέμησαν τὴν Μασωνίαν ὡς Θρησκείαν.

Ἡ εἴδησις ὅμως εἶναι συγκλονιστικωτέρα, διότι ἔρχεται εἰς μίαν περίοδον κατὰ τὴν ὁποίαν:

1ον) Ἡ Μασωνία ζητεῖ ἀπὸ τὴν Εὐρωπαϊκὴν Ἕνωσιν τὴν περιθωριοποίησιν, κυρίως, τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ ἀπαιτεῖ νὰ ἔχη ἀποφασιστικὸν λόγον εἰς τὰ πολιτιστικά, κοινωνικά, θρησκευτικὰ καὶ ἱστορικὰ δρώμενα.

2ον) Ἡ Μασωνία ἀγωνίζεται διὰ τὸν χωρισμὸν Κράτους – Ἐκκλησίας καὶ τὸν πλήρην ἀπογαλακτισμὸν τοῦ Κράτους ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ

3ον) Ἐμφανίζονται Ἀνώτατοι Δικαστικοί, οἱ ὁποῖοι, ἀφοῦ συνεπλήρωσαν τεσσαράκοντα ἔτη ὡς Λειτουργοὶ τῆς Δικαιοσύνης, ζητοῦν τὴν ἔξωσιν τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ τῶν συμβόλων της ἀπ᾽ ὅλας τὰς βαθμίδας τῆς Δικαιοσύνης συμπλέοντας ἀνοικτὰ μὲ τὴν Μασωνίαν καὶ ὅλας ἐκείνας τὰς ὀργανώσεις, αἱ ὁποῖαι λυσσαλέως ζητοῦν τὴν ἀπομάκρυνσιν τῶν Ἱερῶν

Συμβόλων καὶ τοῦ Ἐσταυρωμένου ἐκ τῶν δημοσίων κτηρίων.

Μετὰ τὴν δημοσιοποίησιν τῆς ἡμερομηνίας ἐκδικάσεως τῆς προσφυγῆς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς, διὰ τὴν διάλυσιν τῶν Τεκτονικῶν Μεγάρων καὶ κατ᾽ ἐπέκτασιν ὅλων τῶν Μασωνικῶν Στοῶν θὰ ἀνεμένομεν ἐκ μέρους τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, ἑνὸς ἑκάστου τῶν μελῶν τῆς Ἱεραρχίας καὶ τοῦ συνόλου τῆς Ἱεραρχίας ἀπὸ μίαν δήλωσιν διὰ τῆς ὁποίας ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία θὰ ἐχαιρέτιζε τὸν καθορισμὸν ἡμερομηνίας ἐκδικάσεως τῆς προσφυγῆς, θὰ ἀπεκήρυσσε τὴν Μασωνίαν, θὰ διεφώτιζε τὸν ἀκαθοδήγητον πιστὸν λαὸν διὰ τοὺς σκοπούς της, ἀλλὰ τὸ κυριώτερον νὰ ἀπεκάλυπτεν ὅτι ὑπηρετεῖ καὶ δοξάζει τὸν ἑωσφόρον ὡς Θεόν.

Ἐλπίζομεν ὅτι ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας θὰ λάβη μὲ δημοσίαν ἀνακοίνωσιν θέσιν. Ὑπενθυμίζο- μεν ὅτι ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία ἔχει παραιτηθῆ καὶ ἀπὸ τὸν ἀγῶνα ἐναντίον τῆςΜασωνίας, ὅπως καὶ ἐναντίον τῶν αἱρέσεων (ἐλάχιστα τὰ μέλη της τὰ ὁποῖα τολμοῦν νὰ συγκρουσθοῦν καὶ νὰ διαφωτί- ζουν τὸν πιστὸν λαόν). Ἡ στάσις της προβληματίζει καὶ πικραίνει τὸν πιστὸν λαόν, ὁ ὁποῖος προσεύχεται ἀδιαλλείπτως διὰ τὴν ὁλικὴν ἐπαναφορὰν τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας εἰς τὰς ὁδοὺς τὰς ὁποίας ἠκολούθουν σύγχρονοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας μέχρι πρὶν ἀπὸ δύο, τρεῖς ἢ καὶ τέσ- σερις δεκαετίας.

Ἡ ἀνακοίνωσις τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς

Μὲ ἀφορμὴν τὴν ἐξέλιξιν αὐτὴν ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Πειραιῶς ἐξέδωσε τὴν 21ην Ἰουλίου, τὴν ἀκόλουθον ἀνακοίνωσιν:

«Ἀνακοινώνεται ὅτι ἡ αἴτησις ἀκυρώσεως τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ κατὰ τῆς παραλείψεως τοῦ Ὑπουργοῦ Οἰκονομικῶν κ. Γεωργίου Παπακωνσταντίνου νὰ προκαλέση τὴν ἔκδοσιν Προεδρικοῦ Διατάγματος περὶ διαλύσεως, κατ᾽ ἐφαρμογὴν τοῦ ἄρθρου 118 τοῦ Α.Κ., τοῦ ἱδρύματος μὲ τὴν ἐπωνυμία «Τεκτονικὸν ἵδρυμα», ἡ ἵδρυσις τοῦ ὁποίου ἐνεκρίθη διὰ τοῦ ἀπὸ 10–2–1927 Προεδρικοῦ Διατάγματος, ὡς τοῦτο τροποποιήθηκε διὰ τῶν ἀπὸ 19–7– 1949 καὶ 16–11–1956 Βασιλικῶν Διαταγμάτων, ποὺ ἑδρεύει στὴν Ἀθήνα (Ἀχαρνῶν καὶ Σουρμελῆ) ὡς καὶ τοῦ ἱδρύματος τοῦ ἀποκα- λουμένου Μέγα Ἀγαθοεργὸ Σῶμα (ΜΑΣ) τῆς ἀποσχισθείσης Ἐθνικῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος, ποὺ ἑδρεύει στὴν Ἀθήνα (Ἐρεσοῦ ἀρ. 38), ἐπὶ τῷ λόγῳ ὅτι δὲν ἀποτελοῦν ἑνώσεις περιουσίας πρὸς ἐξυπηρέτησιν κοινωφελοῦς σκοποῦ, ἀλλὰ κεκαλυμμένην θρησκείαν μὲ κρύφια δόγματα καὶ τελετὲς λατρείας τοῦ Ἑωσφορισμοῦ, προσδιορίσθηκε νὰ δικασθῆ ἐνώπιον τοῦ Δ´ τμήματος τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας τὴν 17ην Μαΐου 2011.

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ σθεναρῶς ὑπερασπίζεται τὴν ἀνεξιθρησκείαν καὶ τὴν ἐλευθερίαν τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως τῶν συμπολιτῶν μας, ἀλλὰ εἰς τὴν συγκεκριμένη περίπτωσιν ὤ φειλε ἐκ τῆς θέσεώς του νὰ ζητήση τὴν παῦσιν τῆς ἐξαπατήσεως τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ καὶ τῆς καλύψεως τῆς Θρησκείας τοῦ Μασσωνισμοῦ – Ἑωσφορισμοῦ ὑπὸ τὴν ψευ δεπίγραφον ἔννοιαν τοῦ δῆθεν «κοινωφελοῦς ἱδρύματος ἐνδεῶν καὶ ἀπόρων παίδων».

Ἐπομένως θὰ ἀποδειχθῆ ἐὰν ὄντως ἡ Δικαιοσύνη τῆς Πατρίδος μας εἶναι ἀδέσμευτος ἢ ὑποτελὴς εἰς τὰ διεθνιστικὰ κέντρα προωθήσεως τῆς πανθρησκείας τοῦ Σατανισμοῦ.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως».

Τετάρτη 11 Αυγούστου 2010

ΤΕΚΤΟΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ"

ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ

Το ανωτέρω τεκτονικό περιοδικό (σημερινή ονομασία ΤΕΚΤΟΝΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ) από την ίδρυσή του και την πρώτη κυκλοφορία του το 1882 έχει διανύσει μία πολυτάραχη πορεία μέχρι τον Μάρτιο του 1941 και μία απρόσκοπτη και ανοδική πορεία από το 1950 μέχρι σήμερα.

Η σύντομη ιστορική αναδρομή ξεκινά με τον πρόεδρο της Στοάς «Πυθαγόρας» Εμμ. Γαλάνη, ο οποίος ιδρύει και εκδίδει το 1882, το πρώτο και μοναδικό τότε ελληνικό τεκτονικό περιοδικό υπό το όνομα «Πυθαγόρας», ως δημοσιογραφικό όργανο της Στοάς. Το απόσπασμα από τα πρακτικά της Στοάς, που αφορά στην απόφαση για την έκδοση του περιοδικού «Πυθαγόρας» και την εισηγητική έκθεση που υποβλήθηκε στη Μεγάλη Ανατολή (την τότε Ανώτατη Ελληνική Τεκτονική αρχή), έχει ως ακολούθως:

«Εν Αθήναις τη 4 Ιανουαρίου 1882:
Προς την Μεγάλη Ανατολή της Ελλάδος
Η Στοά «Πυθαγόρας» διανύσασα ήδη έτος από τη ιδρύσεώς της,……προς ωφέλειαν δε των μελών οίτινες των αναγκαίων στερούμενοι βιβλίων ευρίσκονται εν παντελή αγνοία των αρχών της Αδελφότητος και πλείονα γνώρισιν της Μεγάλης Ανατολής της Ελλάδος εν τη αλλοδαπή απεφάσισαν, τη εγκρίσει και αποφάσει της Μεγάλης Ανατολής της Ελλάδος, την έκδοσιν δελτίου μηνιαίου «ο Πυθαγόρας» όπερ ου μόνον θα εμπεριέχη άρθρα προς διδασκαλίαν των μελών αλλά θα χρησιμεύση και προς δημοσίευσιν των εργασιών της…..

Υποσημειούμαι μετά του Αδελφικού ασπασμού

Ο Πρόεδρος»

(Πυθαγόρας, 3(1882), 90)


Όλα τα μέλη της Αδελφότητας και ειδικότερα, τα μέλη της Στοάς του «Πυθαγόρα», το στηρίζουν παντοιοτρόπως, ενώ λαμβάνονται επαινετικές επιστολές σχετικές με τη θεματολογία του, από Τέκτονες του εξωτερικού προς τους οποίους και αποστέλλεται. Αναγνωρίζεται ως το επίσημο δημοσιογραφικό όργανο της Μεγάλης Ανατολής της Ελλάδος και του Υπάτου Συμβουλίου.

Στην αρχή εκδίδονται 12 τεύχη ετησίως. Στο έντυπο αυτό, καταχωρούνται όχι μόνο πρακτικά των συνεδριάσεων, αλλά και τυπικά και οι Κανονισμοί της Αδελφότητας, μέχρι και του 33ου βαθμού. Στο τέλος του έτους 1884 διακόπτει για λίγο την έκδοσή του. Κατά το έτος 1886, μετά την αναστολή της λειτουργίας της Στοάς, παύει και η έκδοσή του. Επανακυκλοφορεί τον Ιανουάριο του 1888 με ένα τεύχος. Κατά το έτος 1889 κυκλοφορούν δύο τεύχη. Η ύλη καλύπτεται, μεταξύ των άλλων, από δημοσιεύσεις ομιλιών μελών της Στοάς του «Πυθαγόρα», ενώ για πρώτη φορά δημοσιεύεται Τεκτονικό Λεξιλόγιο. Κατά το 1890 κυκλοφορεί μόνον ένα τεύχος. Ενώ το 1892 διακόπτει και πάλι την έκδοσή του. Κατά το 1897 εκδίδονται τρία μόνον τεύχη. Όμως η διεύθυνση του περιοδικού δημοσιεύει έκκληση προς τους απανταχού του κόσμου τέκτονες εξιστορούσα τις βιαιοπραγίες της Κρήτης. Το 1902 εκδίδεται ένα τεύχος. Κατά το 1907 εμφανίζονται δύο μόνον φυλλάδια, όπου καταγράφονται οι θηριωδίες που εκτελούνται στη Μακεδονία και τη Θράκη. Αποτέλεσμα των ενεργειών αυτών υπήρξαν οι δημοσιεύσεις αυτών των βιαιοπραγιών στο τεκτονικό περιοδικό «The Masonic Herald» no1, όπου αφιερώνονται πολλές σελίδες στα γεγονότα (Πολλάτος,129). Τέλος κατά το έτος 1908, εκδίδονται τέσσερα τεύχη.

Μετά την επαναλειτουργία της Στοάς το 1909, επαναλήφθηκε η έκδοσή του, με πέντε φυλλάδια, ενώ το 1910 και 1911 εκδόθηκαν τέσσερα φυλλάδια. Το 1912, σταμάτησε λόγω της γενομένης επιστρατεύσεως. Κατά το 1913 αποχώρησε και ο ιδρυτής του Εμμ. Γαλάνης.

Τον Ιανουάριο του 1923 αναλαμβάνει την διεύθυνση του περιοδικού ο πρώην πρόεδρος της Στοάς του «Πυθαγόρα» Αλ. Αλεξανδρόπουλος, ο οποίος και το επανεκδίδει τακτικότατα (Πυθαγόρας 1923,1,4-6). Ο ίδιος επιμελήθηκε την έκδοσή του μέχρι τον Ιανουάριο του 1932. Τότε ο Αλεξανδρόπουλος ήλθε σε συμφωνία με τον πρόεδρο της Στοάς «Πυθαγόρα» Αν. Στούπην και εκχώρησε την έκδοση και στα δύο Τεκτονικά σώματα, ως κοινό περιοδικό με το διακριτικό όνομα «Πυθαγόρας –Γνώμων», ενώ την εποπτεία θα είχε κοινή επιτροπή (Πυθαγόρας, Σεπτέμβριος 1931 -Γνώμων, Α΄ 1931,1,250). Το περιοδικό συνέχισε κανονικά την έκδοσή του μέχρι και ολόκληρο το έτος 1939. Πριν την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου εκδίδεται τον Φεβρουάριο του 1940 ένα τεύχος του τόμου Θ΄ και μετά εκδίδεται ο τελευταίος μέχρι την επανέκδοσή του το 1950- τόμος Ι΄ τον Μάρτιο του 1941.

Κατά τη διάρκεια της λειτουργίας του περιοδικού, παράλληλα με τα τεύχη του, ιδιαίτερα κατά την δεύτερη περίοδο, η συντακτική επιτροπή προχώρησε κατά διαστήματα και στην έκδοση παραρτημάτων, τα οποία διέθετε ταυτόχρονα. Είναι γνωστά τα παραρτήματα των Αντ. Ανδριανόπουλου (Βιωτικής και Βιωτικαί υποθήκαι-Ιανουάριος 1924), Δ. Π. Καλογερόπουλου (Λόγος επί τη εαρινή Ισημερία και τη επετείω του Ελληνικού Έθνους-Απρίλιος 1925) και Μηνά Αυθεντόπουλου (Τεκτονική εορτή της εν Κωνσταντινουπόλει Στοάς «Αρμονία» επί τη τεσσαρακονταετία της διδασκαλίας-Ιούλιος 1930).

Κατά το έτος 1950 γίνεται αποδεκτή από το Συμβούλιο της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος, πρόταση της Στοάς «Βυζάντιον», για την έκδοση νέου περιοδικού με τίτλο «Τεκτονικό Δελτίο» το οποίον άρχισε να εκδίδεται στην αρχή με μεγάλες δυσκολίες παρ’ όλη τη συμπαράσταση από τα μέλη όλων των Στοών. Ιδιαίτερα σημειώνουμε την αμέριστη βοήθεια και ανταπόκριση του μέλους της Στοάς «Πυθαγόρας» Παύλου Καρανίκα, ο οποίος με τις ομιλίες του, πολλές από τις οποίες κοσμούν τα αρχεία παλαιών μελών, όπως επίσης και με πλήθος μεταφράσεις ομιλιών από Αγγλικά τεκτονικά περιοδικά, στήριξε και διατήρησε σε υψηλό γνωστικό επίπεδο το περιοδικό.

Η μετέπειτα πορεία όμως του περιοδικού είναι λαμπρή. Εκδίδεται ανελλιπώς με τίτλο ΤΕΚΤΟΝΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ χωρίς καμία διακοπή μέχρι σήμερα και ευρίσκεται στα χέρια, τις βιβλιοθήκες αλλά και τις καρδιές όλων των μελών των Ελληνικών Στοών. Ιδιαιτέρως επισημαίνεται η ανανεωμένη μορφή και το αξιόλογο περιεχόμενο του περιοδικού.

Η Στοά «Πυθαγόρας» εξέδωσε και βιβλία ως παραρτήματα του περιοδικού «Πυθαγόρας» με το γενικό τίτλο «Τεκτονική Βιβλιοθήκη του Συλλόγου Πυθαγόρας» (Πυθαγόρας –Γνώμων, 1938,13). Εξέδωσε, κατά το έτος 1882, τρία τεύχη. «Αρ.1 Κατάρτησις τον Α΄ βαθμόν», «Αρ. 2 Κατάρτησις στον Β΄ Βαθμόν» και «Αρ. 3 Κατάρτησις στον Γ΄ Βαθμόν». Παράλληλα εξέδωσε τεκτονικά ερμηνευτικά κείμενα, πρωτότυπα ή μεταφράσεις από αγγλικά και γερμανικά βιβλία, που δημοσιεύτηκαν σε ευάριθμα τεύχη του περιοδικού. Λίγο αργότερα εκδίδονται μια σειρά βιβλίων με τεκτονικές ομιλίες του Παν. Καλογερόπουλου, Ομιλίες. τεύχ. Α΄, Β΄, Γ΄(Αθήνα 1920) και τευχ. Δ΄(Αθήνα 1922).

Τα ιστορικά στοιχεία είναι από το βιβλίο «Έργα και ημέρες μελών της Στοάς ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ αρ. 8. Λεύκωμα των 125 χρόνων 1881-2006». Αρχειακή έρευνα -κείμενα Στ. Μουζάκης (Αθήνα 2006), σελ. 48-50.

ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ

ΤΟΥ ΤΕΚΤΟΝΙΚΟΥ ΔΕΛΤΙΟΥ ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ

Η σύγχρονη μορφή ηλεκτρονικής απεικόνισης του πάσης φύσεως αρχειακού υλικού, η συνεχώς διευρυνόμενη χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών και η διάδοση στους Έλληνες Ελευθεροτέκτονες του τεράστιου πνευματικού έργου που έχει δημοσιευθεί στο Περιοδικό ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ -σε όλες τις ιστορικές μορφές του- δημιούργησαν την ιδέα του έργου αυτού.

Σκοπός του έργου είναι η απόκτηση από όλες τις Στοές αλλά και τα μέλη/χρήστες Ηλεκτρονικών Υπολογιστών, όλων των προηγουμένων τευχών του ΠΥΘΑΓΟΡΑ σε ηλεκτρονική μορφή, μαζί με το λειτουργικό πρόγραμμα που απαιτείται, στα οποία θα μπορούν να προσθέτουν εύκολα τα επόμενα τεύχη τα οποία θα εκδίδονται και σε ηλεκτρονική μορφή.

Η πρόσβαση στο αρχείο, γίνεται εύκολα μέσω προηγμένου λογισμικού, που αναπτύχθηκε ειδικά για τον ΠΥΘΑΓΟΡΑ και εκτός της δυνατότητας απεικόνισης των τευχών μέσω του πίνακα περιεχομένων, προσφέρει αυξημένες λειτουργίες αναζήτησης κατά Συγγραφέα, Στοά, Φορείς-Οργανισμούς, Λέξεις-Κλειδιά και Θεματικές Κατηγορίες. Στις δυνατότητες του λογισμικού συμπεριλαμβάνονται οι επιλογές εκτύπωσης ανά άρθρο και ανά τεύχος.

Η ψηφιοποίηση, αποδελτίωση και επεξεργασία των 8.000 σελίδων, η δημιουργία του εξειδικευμένου λογισμικού και η μεταφορά των σε οπτικό δίσκο, καλύφθηκε μέσα από εθελοντική εργασία άνω των 5.000 ωρών από μέλη της Αδελφότητας, με εξειδίκευση και πείρα στην πληροφορική. Η τεράστια προσφορά εργασίας από τα μέλη της εθελοντικής ομάδας υπερκάλυψε το απαγορευτικό, για τέτοιου είδους έργα, πραγματικό κόστος.

Το έργο εκτελείται σε 3 ενότητες με την αντίστοιχη έκδοση DVD:


•Η 1η ενότητα περιλαμβάνει τα τεύχη του περιοδικού των ετών 1982 έως και 2005 καθώς και τα τεύχη της Εφημερίδας της Αδελφότητας των ετών 1975-1978. Το DVD της ενότητας αυτής έχει ήδη εκδοθεί.

•Η 2η ενότητα θα περιλαμβάνει τα τεύχη του περιοδικού των ετών 1950 έως και 1981 με χρονικό ορίζοντα έκδοσης τον Σεπτέμβριο του 2007.

•Η 3η Ενότητα θα περιλαμβάνει τα τεύχη του περιοδικού των ετών 1882 έως και 1940. Ο χρονικός ορίζοντας της έκδοσης εξαρτάται από την ανταπόκριση για τον δανεισμό στη Βιβλιοθήκη της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος όσων μελών αλλά και μη μελών της Αδελφότητας, διαθέτουν στις ιδιωτικές τους συλλογές τεύχη του Τεκτονικού Περιοδικού ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ της περιόδου 1884 έως και 1922. Η συμβολή τους στην προσπάθεια αυτή θα είναι καθοριστική και άξια κάθε επαίνου.

Το έργο αυτό υλοποιείται υπό την αιγίδα και την αμέριστη συμπαράσταση του Συμβουλίου της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος.

Πηγή:Μεγάλη Στοά της Ελλάδος

Σάββατο 7 Αυγούστου 2010

Αστήρ της Ανατολής 880 (Ζάκυνθος)- Υπό την Σκέπη της Ηνωμένης Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας

Η ημερομηνία του Ιδρυτικού διπλώματος είναι 23 Σεπτεμβρίου 1861. Η επιστολή παραίτησης από τη Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας έχει ημερομηνία 14 Φεβρουαρίου 1862 και όπως είναι πασίγνωστο η εγκατάσταση έγινε στις 4 Μαρτίου 1862. Είναι λοιπόν καταφανές ότι πρώτα εξασφαλίστηκε η υπαγωγή υπό την ΗΜΣΤΑ και μετά έγινε η παραίτηση από τη Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας. Ως πρόσφατα δεν υπήρχαν τα έγγραφα που αναφέρονται στην αίτηση των αδελφών της Etoile προς την ΗΜΣΤΑ. Επίσης πολλοί ιστοριογραφούντες δήλωναν εμφατικά ότι η Αστηρ της Ανατολής είχε ιδρυθεί από άγγλους στρατιωτικούς που βρίσκονταν στη Ζάκυνθο και αυτό, κατά τη γνώμη τους, εξηγούσε γιατί απευθύνθηκαν στην Αγγλία.



Έχουν περάσει περισσότερα από δέκα χρόνια από τότε που παρουσίασα τα πρώτα στοιχεία σχετικά με την ίδρυση της στοάς στην επετηρίδα της Quatuor Coronati. Εκεί έδειξα ότι τα 39 άτομα που ‘υιοθετήθηκαν’ από τη νέα στοά προερχόντουσαν από την Etoile. Ήταν σαφές ότι τα μέλη του Πυθαγόρα 654, και ένα χρόνο μετά 447 σύμφωνα με τη νέα αρίθμηση, χρησιμοποιήθηκαν προκειμένου να εφαρμόσουν τα αγγλικά τυπικά εγκαθίδρυσης και σχεδόν αμέσως αποσύρθηκαν. Άλλωστε η ‘ομάδα εγκατάστασης’ αποτελείτο σχεδόν αποκλειστικά από τους εν ενεργεία αξιωματικούς της Πυθαγόρας ο δε πρώτος Σεβάσμιος παρέμεινε στη θέση του μόνο μερικούς μήνες.

Σχετικά πρόσφατα εντοπίστηκαν στα αρχεία της ΗΜΣΤΑ τα ελλείποντα έγγραφα από τη διαδικασία ίδρυσης του Αστέρα. Μεταξύ αυτών είναι και η αίτηση χορήγησης αδείας η οποία υπογράφεται από τον Charles Masterman Smyth, τον πρώτο Σεβάσμιο του Αστέρα.

Η ιδιόγραφη αίτηση με ημερομηνία 6 Αυγούστου 1861, συνοδεύεται από σημείωμα του Smyth με ημερομηνία 5 Αυγούστου 1861, στο οποίο γράφει:

Σύμφωνα με τις οδηγίες σας που περιλαμβάνονται στην επιστολή που μου απευθύνατε στις 17 Ιουνίου, εσωκλείω αίτηση υπογραφόμενη από τον απαραίτητο αριθμό τεκτόνων των οποίων τα ονόματα περιλαμβάνονται στα μητρώα της Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας (sic), να τους επιτραπεί η ίδρυση νέας στοάς στη Ζάκυνθο υπό την αγγλική δικαιοδοσία ― την οποίαν παρακαλώ να θέσετε υπόψη του Σεβασμιοτάτου Μεγάλου Διδασκάλου. Οι υπογραφές ανήκουν σε αξιωματικούς του 9ου Συντάγματος και του Επιτελείου της Φρουράς και οι περισσότεροι και εγώ κατέχουμε αξιώματα στη στοά Πυθαγόρας (654) στην Κέρκυρα και δεδομένου ότι το Απόσπασμα δεν θα παραμείνει στη Ζάκυνθο για πολύ, θα μας υποχρεώσετε να αποστείλετε το σχετικό Δίπλωμα το συντομότερο δυνατό ώστε η νέα στοά να είναι σε πλήρη λειτουργία πριν απωλέσει ορισμένους από τους νέους αξιωματικούς της.

Στην επιστολή αναφέρεται ότι περισσότερα από πενήντα άτομα αναμένουν να υιοθετηθούν και ότι τα ονόματα των ιδρυτών καθώς και το δικό του ως Πρώτος Επόπτης περιλαμβάνονται στις καταστάσεις του Πυθαγόρα. Τα ονόματα των αιτούντων είναι τα ακόλουθα:

Smyth, Charles Masterman MM & RA Pythagoras 654

Late SW Palatine 114

Piper, Chas. Christopher MM & RA Royal Kent Lodge of Antiquity 20

Late JW Pythagoras 654

Lake, John Joseph MM & RA Portsmouth 717

Late IG & Actg. Sec. Pythagoras 654

Murphy, William Lawrence MM & RA Royal Victoria Lodge 649

Nassau, New Providence, WI

Ridsdale, Errington MM Pythagoras 654

Selby, Robert Grey MM & RA Pythagoras 654

Donaldson Gipps, Henry Late JW Pythagoras 654

MM &RA Pythagoras 654

Όπως είναι γνωστό, από τον κατάλογο των παρόντων στην Εγκατάσταση, ορισμένοι από τους υπογράφοντες δεν παρέστησαν γιατί προφανώς είχαν στο μεταξύ μετατεθεί αλλού. Από το γράμμα του Smyth συνάγεται ότι είχε προηγηθεί αλληλογραφία οπωσδήποτε πριν τον Ιούνιο και πιθανότατα από την αρχή του 1861. Έτσι για ένα περίπου χρόνο γινόντουσαν οι προετοιμασίες και μόλις ελήφθη το Δίπλωμα ενημερώθηκαν και οι Γάλλοι.

Το όνομα της νέας στοάς ήταν καταφανής προσαρμογή του προηγούμενου ονόματος με προσθήκη της ‘ανατολής’. Έτσι η στοά ονομάστηκε Star of the East 1182. Η αλλαγή του αριθμού σε 880 που έγινε την επόμενη χρονιά οφειλόταν στη σύμπτυξη της αρίθμησης ώστε να καλυφθούν τα κενά από τις στοές που είχαν διαγραφεί για τον ένα ή άλλο λόγο από το μητρώο. Πρέπει να επισημανθεί ότι από το 1863 δεν έγινε άλλη σύμπτυξη και ούτε προβλέπεται να γίνει, παρά τον μεγάλο αριθμό των στοών που έχουν αφαιρεθεί από το μητρώο έκτοτε.

Για την μετέπειτα ιστορία της στοάς είτε δεν έχω να εισφέρω πρόσθετα στοιχεία πέρα από όσα περιλαμβάνονται στις κατά καιρούς ανακοινώσεις που έχουν γίνει εντός της στοάς, είτε κάποια σημεία αποτελούν, ακόμα και σήμερα, σημεία τριβής και θεωρώ ότι δεν είμαι ο κατάλληλος να ασχοληθώ με αυτά, έστω και αν έχω ικανές ενδείξεις στη διάθεσή μου. Απλώς ελπίζω ότι ο χρόνος θα επουλώσει οριστικά όλες τις εκδορές από τις τριβές και κάποια στιγμή θα καταγραφεί η πλήρης ιστορία.

Πηγή: http://www.zante-freemasons.gr/gr_tektonismos_ionia.php

Δευτέρα 2 Αυγούστου 2010

Παρουσίαση των Τεκτονικών Συμβόλων

Κυριακή 1 Αυγούστου 2010

Τέκτονες Λευκάδος - Σ.Σ ''ΕΝΩΣΙΣ΄΄ υπ' αρ.16

Η Σεπτή Στοά "ΕΝΩΣΙΣ" Λευκάδος υπ'αρ.16 είναι εκ των αρχαιοτέρων του ελλαδικού Τεκτονισμού, ενώ είχε την τιμή να μυήσει αρκετούς Έλληνες πατριώτες, λογίους και εμπόρους κατά την διάρκεια της μακράς τεκτονικής της παρουσίας. Εργάζεται εν Ανατολή Λευκάδος.

Το Ιστολόγιο αυτό είναι μέσον επικοινωνίας αδελφών Τεκτόνων και φίλων του Τεκτονισμού από τη Λευκάδα, οι οποίοι επιθυμούν να πληροφορηθούν για τον Τεκτονισμό στο νησί μας. Το παρόν είναι δημιούργημα αδελφών της Σ:.Στ:. "ΕΝΩΣΙΣ" Λευκάδος υπ'αρ.16.

http://tektoneslefkadas.blogspot.com/