Πριν από λίγο καιρό συναντήθηκα με έναν πολύ αγαπημένο μου αδελφό
τον Δήμο. Έναν αδελφό που γνώρισα πριν από χρόνια όταν παρουσίασε μια εργασία ,
ως επισκέπτης , στην Στοά που άνηκα. Και αυτό ήταν όλο. Δεν ξαναβρεθήκαμε ποτέ
μαζί εντός Στοάς. Τον έχασα. Βρισκόμασταν εκτός αλλά ποτέ σε εργασίες. Όταν
τόλμησα να ρωτήσω κάποιους παλιούς αδελφούς γιατί χάθηκε ο αδελφός μας η απάντηση από ορισμένους με εξέπληξε
΄΄ έλα μωρέ μην ασχολείσαι με αυτόν. Όλο προβλήματα δημιουργεί΄΄.
Ε... για να το λένε οι
παλαιότεροι κάτι θα ξέρουν σκέφτηκα τότε.
Όμως όποτε βρισκόμουν μαζί
του και συζητούσαμε αισθανόμουν ότι κάναμε τις καλύτερες Τεκτονικές εργασίες.
Ασκούσε στους γύρω του και σε εμένα μια
περίεργη γοητεία . Παρουσίαζε την εικόνα
(και παρουσιάζει ακόμη) ενός Μποέμ Τέκτονα , ασυμβίβαστου με το
πελατειακό Τεκτονικό Κατεστημένο (σε ορισμένες περιπτώσεις υπάρχει και αυτό ) με ενέργεια και όραμα ενός εικοσάρι. Σου
μετέδιδε το όραμα του για τον Τεκτονισμό και σε έκανε να θέλεις να αλλάξεις τα
πάντα. Μου έδωσε τέτοια ώθηση και όραμα που μετά από μια συνάντηση μαζί του
δημιούργησα το blog Tektonismos και στην συνέχεια
το Ελληνικό Πρακτορείο Τεκτονικών Ειδήσεων, ως ασυμβίβαστα μέσα Τεκτονικής
πληροφόρησης και έκφρασης. Τότε κατάλαβα
για ποιο λόγο οι καρεκλοκένταυροι αδελφοί δεν τον ήθελαν μέσα στα πόδια τους.
Χαλούσε την <<πιάτσα>>.
Ο Δημόδοκος λοιπόν θέλοντας
να δει εαν και στο παρελθόν συναίβεναν παρόμοιες καταστάσεις ,με το μαγικό του
τρόπο ταξίδεψε με το Δήμο στην Αθήνα του περασμένου αιώνα , αόρατοι από όλους, και
μαζί με τον Σουρή μας περιγράφουν το τι ακριβώς συνάντησαν.
Εκεί εις τα Αναφιώτικα
στου βράχου τα προπόδια
Συνάντησα το 12
δυο ξυπνημένα βόδια.
Το ένα ήταν δάσκαλος
με γάντια και ταινία
Το άλλο ονειρευότανε
χαρτίν απ’ την Αγγλίαν
Με όραμα και όνειρα
αρχίσαν να μου λένε
να στήσουμε μιαν Στοάν
λότζα όπως την λένε.
Να στεγαστεί ως έλεγαν
του πνεύματος η πένα
κι αν όλα πήγαιναν καλά
να πέφτει κι η μοδένα
Διότι εις την Μπαρμπαριά
τους Τέκτονας λογίζουν
ως άνθρωπους του πνεύματος
και δεν κακολογίζουν
εκείνον που αποφάσισε
ν’ ασχοληθεί με δαύτο
εδώ αν σε αντιληφθούν
το διπλωμά σου κάφτο.
Και στήσαμε το μαγαζίν
εις κεντρικόν σημείον
διότι στο εμπόριο
μπορεί να είσαι μείον.
Αν η βιτρίνα δεν κοιτά
σε δρόμο που περνούνε
άνθρωποι , όνοι και τραγιά
το εμπόρευμα να δούνε.
Και κάθε λίγο χτύπαγε
η πόρτα για να μπούνε
κάθε λογίς ερίφια
το θέαμα να δούνε.
Τα ξίφη και τα έδρανα
τις πορφυρές ταινίες
και όλα όσα φορούσαμε
σα νάμαστε κυρίες.
Διότι δεν εσκάμπαζα
ποια ήτο αυτή η σχέση
και για να γίνω πιο σοφός
πρέπει να βάζω φέσι.
Σα Ναύαρχος σα Στρατηγός
η σα λιμοκοντόρος
που αν με δουν στο Σύνταγμα
θα γίνει μέγας ντόρος.
Να μην τα λέω όλα στραβά
και παρεξηγηθούμε
του πνεύματος την κάματο
ηλθ ‘ ώρα για να δούμε.
Γιατί εργασίες κάναμε
και μάλιστα σπουδαίες
πως ψήνεται ο Σολομός
ποιος ξεγεννά τις μαίες.
Ποιος βρήκε πρώτος το κλουβί
πως κλείδωναν οι πόρτες
ποιος βρήκε τη λαδόκολλα
και πως γεννούν οι κότες.
Κι έτσι περνούσε ο καιρός
και έφευγαν τα χρόνια
ερχότανε η άνοιξη
μας σκέπαζαν τα χιόνια.
Αυξάνονταν οι αδελφοί
μαζί και οι δασκάλοι
οι έξυπνοι οι πονηροί
οι μάγκες και οι κάλοι
Όλοι ήταν ευπρόσδεκτοι
σε τούτη την αρένα
διότι ως μέλη που ήτανε
έσταζαν τη μοδένα.
Και όλα πήγαιναν καλά
για μας και για τους ίδιους
κι ας λεν πως ο Τεκτονισμός
κάνει μόνο για λίγους.
Γιατί όποιος πήγε στο σχολειό
και γράμματα γνωρίζει
ξέρει πως το γινόμενο
ο παράγοντας τ’ ορίζει.
Στον έναν τον παράγοντα
γράψε τις αδελφές σου
στον άλλον βάλε πιο κρυφά
όλες τις συνδρομές σου.
Είπα αυτά που ήθελα
και να με συμπαθάτε
κάντε στην άκρη τα στραβά
και στις Στοές σας πάτε.
Μην ταυτιστείτε όμως πια
μ’ αυτά τα δύο βόδια
που ανέφερα εις την αρχή
κι ας έχουν δύο πόδια.
Δημόδοκος
