Τα κρυφά ελατήρια της διεθνούς τρομοκρατίας-Η εταιρία των «ελευθεροτεκτόνων»

Από την εφημερίδα Ριζοσπάστης 15/08/2000
Λ. ΖΑΜΟΪΣΚΙ
Τα κρυφά ελατήρια της διεθνούς τρομοκρατίας
6ο ΜΕΡΟΣ
Η εταιρία των «ελευθεροτεκτόνων»
Στις καταβολές της τρομοκρατίας στη σημερινή Ιταλία βρίσκουμε «ολόκληρη τη βασιλική στρατιά» της εσωτερικής και διεθνούς αντίδρασης πάνω από την οποία υψώνονται οι υπηρεσίες του «ψυχρού πολέμου» του ΝΑΤΟ. Αυτές φροντίζουν να μην τιμωρηθούν οι υπονομευτικές δυνάμεις και συνεχίζουν αργότερα με τη βοήθεια των ίδιων «Μ» τις συνωμοσίες και τις τρομοκρατικές πράξεις.
«Ποιος είμαι εγώ; Ο Καλιόστρο και ο Γαριβάλδης στο ίδιο πρόσωπο», έλεγε με κοκεταρία ο Λίτσο Τζέλι, κουβεντιάζοντας με έναν δημοσιογράφο. Ναι, ο κόμης Καλιόστρο, απατεώνας και τυχοδιώκτης, και ο Τζουζέπε Γαριβάλδης, αγωνιστής για την απελευθέρωση των χωρών της Αμερικής και για τη συνένωση της πατρίδας του Ιταλίας, υπήρξαν μασόνοι, αλλά παρ' όλα αυτά... να τους βάλει κανείς στην ίδια μοίρα, να τους συγκρίνει με τον εαυτό του πάει πολύ! Κάτι τέτοιο μπορούσε να το κάνει ένας άνθρωπος που δε γνωρίζει και τόσο ιστορία, που δεν έχει τακτ και γούστο, για να μη μιλήσουμε πια για σεμνότητα.
Μα μπορούμε άραγε να απαιτήσουμε να έχει αυτά τα προσόντα ο «επίτιμος τέκτων» Λίτσο Τζέλι, ο οποίος στο παρελθόν ήταν μικροεπιχειρηματίας και άρχισε την άνοδό του στον πολιτικό κόσμο, δωρίζοντας στρώματα από τη φίρμα του στους βουλευτές, τους γραμματείς των υπουργών, ο φασίστας αξιωματικός που πήρε μέρος στην επέμβαση ενάντια στη δημοκρατική Ισπανία και κατόπι διακρίθηκε στις άγριες σφαγές των Ιταλών παρτιζάνων και στα τερατώδικα βασανιστήρια του Τζέλι.
Σκληρός, αλλά και δειλός, ο Λίτσο Τζέλι τα δίπλωνε πάντοτε μπροστά στον κίνδυνο. Ετσι με την πρώτη ευκαιρία βιάστηκε να εγκαταλείψει την Ισπανία, αφού είχε μείνει εκεί ένα χρόνο (αυτό δεν τον εμπόδισε να γράψει το βιβλίο με τον πομπώδικο τίτλο «Φωτιά!... Λεγεωνάρικο χρονικό της αντιμπολσεβίκικης εξέγερσης στην Ισπανία»). Επωφελήθηκε από μια ελαφρά αναπηρία, ώστε να βρίσκεται λιγότερο στον ενεργό στρατό. Στο τέλος του πολέμου επιχείρησε να κερδίσει την εύνοια των παρτιζάνων που παλιότερα τους κυνηγούσε, αλλά ύστερα αποφάσισε να το σκάσει στην Αργεντινή. Εδώ λούφαζαν πολλοί φασίστες, αναμένοντας την ευνοϊκή στιγμή.
Επιστρέφοντας στην Ιταλία (το 1948) ο Τζέλι ασχολείται με το εμπόριο, ονειρεύεται υψηλότερη θέση και για το σκοπό αυτό το 1963 εντάσσεται σε μια από τις μασονικές στοές της Ρώμης. Τον παρουσίασε στους «αδελφούς», όπως αλληλοαποκαλούνται οι μασόνοι, ο παλιός μασόνος πολωνικής καταγωγής Εβγένι Βελσόφσκι.
Η εταιρία των «ελευθεροτεκτόνων» (στα γαλλικά φρανκομασόνοι - φραμασόνοι) είχε χάσει την εποχή εκείνη όλα τα εύσημα που είχε κερδίσει σαν μαχητής αρχικά στην Ιταλία ενάντια στην εξουσία του Πάπα και κατόπι ενάντια στο φασισμό. Εξάλλου, ο κλειστός χαρακτήρας του μασονισμού «για τους εκλεκτούς», η μόνιμη επιδίωξη των μελών του με κάθε τρόπο να ανεβούν σε καθοδηγητικά πόστα, να πλουτίσουν γρήγορα και ν' αποχτήσουν επιρροή - είχαν κάνει από καιρό κιόλας αυτή την αδελφότητα «ρεζίλι της γειτονιάς». Τον περασμένο ακόμα αιώνα κυκλοφορούσε στην Ιταλία η παροιμία: «Δεν είναι όλοι οι μασόνοι λωποδύτες, αλλά όλοι οι λωποδύτες είναι μασόνοι». Δεν πρέπει όμως να απλοποιούνται τα πράγματα, θεωρώντας την εγγραφή στις στοές μόνο σαν μέσο, σαν τρόπο πλουτισμού και καριέρας. Ο μασονισμός τραβούσε προς τα δεξιά. Το σύνθημα της ελευθερίας, ισότητας και αδελφοσύνης που είχαν ρίξει οι Γάλλοι διαφωτιστές - μασόνοι, διαβαζόταν τώρα σαν ελευθερία και εξουσία μόνο για τους «αδελφούς» - την κορυφή της εταιρίας.
ΟΜουσολίνι και το καθεστώς του τάχθηκαν θορυβώδικα κατά του μασονισμού που τον απαγόρευσαν επίσημα στην Ιταλία το 1925. Το 1978 όμως στην έκθεση στο φρούριο Μπάσκι της Ρώμης, την οποία είχαν οργανώσει οι ίδιοι οι μασόνοι, οι επισκέπτες μπορούσαν να δουν με κατάπληξη τον κατάλογο 45 ανωτάτων αξιωματούχων του φασιστικού καθεστώτος, οι οποίοι ανήκαν, όπως φαίνεται, στις «απαγορευμένες» μασονικές «στοές». 46ος στην κατάσταση αναφερόταν ο ίδιος ο Μπενίτο Μουσολίνι, στον οποίο είχε απονεμηθεί ο ανώτατος, 33ος βαθμός στη μασονική ιεραρχία!
Η ιεραρχική κλειστή οργάνωση του «ναού του Σολομώντα» του μασονικού οικοδομήματος, που το αναγείρουν οι «τέκτονες» με τους μυστικούς ορόφους, δωμάτια, πόρτες, όπου μπορούν να συναντηθούν μέτωπο με μέτωπο σαν «αδέλφια» άτομα που ανήκουν σε αδιάλλακτα αντιμαχόμενες στην επιφάνεια ομάδες και κόμματα, τεριάζει θαυμάσια στις χωρίς αρχές και βρώμικες πολιτικές πράξεις, καλυπτόμενες με το πέπλο του μυστικού των επιχειρήσεων όχι μόνο εθνικού, αλλά και διεθνούς χαρακτήρα. Γιατί, αν και είναι ενωμένος σε εθνικές οργανώσεις, ο μασονισμός έχει επίσης και παγκόσμια συγκρότηση και υπάγεται στον πολυαριθμότερο και με τη μεγαλύτερη επιρροή πυρήνα (6 εκατ. άτομα) του μασονισμού των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.
Σύμφωνα με τη μαρτυρία του εκπονητή του «ιταλικού σχεδίου κατασκοπίας» Μαξ Κόρβο, οι μασόνοι από τη ΔΣΥ-ΣΙΑ όρμησαν στην Ιταλία που δεν είχε ακόμα ελευθερωθεί ολόκληρη για να απλώσουν εδώ τα δίχτυα τους. Διεύθυνε αυτή τη δραστηριότητα ο καθοδηγητής της αμερικανικής κατασκοπίας μασόνος Αλεν Ντάλες. Στην Ιταλία στάλθηκε με αποστολή ένας από τους καθοδηγητές της ΔΣΥ-ΣΙΑ, ο μασόνος ιταλικής καταγωγής Φρανκ Τζιλιότι. Του ανατέθηκε να καθαρίσει τις ιταλικές μασονικές στοές από τα προοδευτικά στοιχεία, να τις εντάξει στις αμερικανικές στοές, να δημιουργήσει ένα υπάκουο σύστημα που θα επέτρεπε να χειραγωγείται η πολιτική ζωή της Ιταλίας.
Προξενεί κατάπληξη το γεγονός, ότι από τότε κιόλας προβλεπόταν η δυνατότητα να χρησιμοποιηθεί ο μασονισμός για την κάλυψη των τρομοκρατικών ενεργειών προβοκατόρικου χαρακτήρα.
Στο ντοκουμέντο της αμερικανικής Διεύθυνσης Στρατηγικών Υπηρεσιών Νο 9α 32199 της 15 Σεπτέμβρη 1944 τονιζόταν ότι οι δεξιές δυνάμεις της Ιταλίας θα ήθελαν να εξασφαλίσουν το μασονικό κάλυμμα στις τρομοκρατικές ομάδες που είχαν σαν στόχο την αμαύρωση του κομμουνιστικού κόμματος. Για τη βοήθεια αυτών των δυνάμεων είχε επιστρατευτεί ένα δίχτυ από πράκτορες, που το είχε δημιουργήσει στην Ιταλία ο Μαξ Κόρβο και άλλοι εκπρόσωποι της αμερικανικής κατασκοπίας.
Ενας από τους καθοδηγητές του ευρωπαϊκού τμήματος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ των ΗΠΑ, ο Ντόουλινγκ, έγραφε στις 7 Ιούλη 1947: «Νομίζω ότι ο Τζιλιότι προσπαθεί να αναζωογονήσει την παλιά σπείρα της ΔΣΥ σαν μέσο να νικηθεί ο κομμουνισμός. Θεωρεί σαν πρωταρχικό να μπει ο Σαραγκάτ (στενά συνδεδεμένος με τους Αμερικανούς σοσιαλδημοκράτης, πρόεδρος της Ιταλίας από το 1964 ως το 1971 - Λ.Ζ.) στην κυβέρνηση. Μου ανέφερε άλλα δύο ονόματα Ιταλών που μπορούν να προσελκύσουν στην κυβέρνηση τα μη κομμουνιστικά κόμματα - τον Πούμπλιο Κορτίνι και τον συνταγματάρχη Ραντόλφο Πατσιάρντι». Πραγματικά, στις 17 Δεκέμβρη 1947 ο Σαραγκάτ και ο Πατσιάρντι μπήκαν στην κυβέρνηση Ντε Γάσπερι, απ' όπου είχαν απομακρυνθεί τότε οι κομμουνιστές και οι σοσιαλιστές.
Ο Αμερικανός πράκτορας Κορτίνι δεν ήταν λιγότερο αντικομμουνιστής από τον Πατσιάρντι. Εντάχθηκε στο σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα του Σαραγκάτ και εκτελούσε πειθήνια τις αμερικανικές εντολές. Κύρια όμως αποστολή του ήταν να συνενώνει τις διάφορες μασονικές οργανώσεις της Ιταλίας, πρώτ' απ' όλα τη στοά «μεγάλη Ανατολή» και την ανοιχτά φιλοφασιστική «πλατεία του Ιησού» (αυτή που χάρισε στο Μουσολίνι το υψηλό μασονικό αξίωμα).
Στις ανώτατες διπλωματικές θέσεις στην Ιταλία στάλθηκαν εκπρόσωποι του αμερικανικού μασονισμού, οι οποίοι συνδέονταν στενά με το στρατιωτικοβιομηχανικό συγκρότημα των ΗΠΑ. Στη μασονική πειθαρχία υπάκουαν οι καθοδηγητές των αμερικανικών βάσεων στην Ιταλία, οι καθοδηγητές του μηχανισμού και του ανωτάτου κλιμακίου του ΝΑΤΟ. Ετσι στα επιτελεία του ΝΑΤΟ και στις νατοϊκές βάσεις στην Ιταλία δημιουργήθηκαν στο τέλος της δεκαετίας του '50 - αρχές της δεκαετίας του '60 ειδικές στοές για τους Αμερικανούς αξιωματικούς: στη Βερόνα - η στοά «Βερόνα Αμέρικεν», στη Βιτσέντσα - «Τζορτζ Ουάσιγκτον», στο Λιβόρνο - «Βενιαμίν Φραγκλίνος», στο Μπανιόλι, κοντά στη Νεάπολη - «Χάρι Τρούμαν», στη βάση Φριούλι - «Αβιάνο», στο Σαν Βίτο ντέι Νορμάνι, στην Απούλια - η στοά «Τζ. Μακλέναν». Στη Ρώμη για τους Αμερικανούς διπλωμάτες και τους στρατιωτικούς συγκροτήθηκε η στοά «Κολιζέουμ».


Σχόλια Blog: Όταν χρησιμοποιείται ισοπεδωτική λογική καταλήγουμε σε κείμενα και ιδέες όπως αυτές που διαβάσατε στο παραπάνω κείμενο της εφημερίδας Ριζοσπάστης 15/08/2000

Posted in: Τεκτονικές Ειδήσεις