Τεκτονικό σχίσμα - Αντιδράσεις για το δημοσιεύμα του FANTOMAS

Την αντίδραση σημαντικού εκπροσώπου του Ελληνικού Τεκτονισμού προκάλεσε ο «FANTOMAS» με αφορμή τα προηγούμενα δημοσιεύματά του για τον Ελληνικό Τεκτονισμό, μετά την επανεμφάνιση του Χρήστου Μανέα. Ο εκπρόσωπος, τα στοιχεία του οποίου βρίσκονται στη διάθεσή μας και μετά από αίτημά του δεν δημοσιοποιούνται, μας εγκάλεσε διότι ως πηγές για όσα συνέβησαν στους κόλπους του Ελληνικού Τεκτονισμού κατά την περίοδο του σχίσματος
χρησιμοποιήθηκαν αποσπάσματα του βιβλίου του Στάθη Λιακόπουλου.Σύμφωνα με τον ίδιο, ο Στάθης Λιακόπουλος εκπροσωπούσε τη μία από τις δύο πλευρές του Ελληνικού Τεκτονικού Κινήματος. Υποστήριξε, μάλιστα, ότι υπήρξε μονομερής καταγραφή στο συγκεκριμένο βιβλίο για το πώς παρουσιάστηκε το τεκτονικό σχίσμα στον ελληνικό Τύπο. Ο «FANTOMAS» δημοσιεύει το συγκεκριμένο κείμενο ελπίζοντας να προκαλέσει ένα γόνιμο και δημιουργικό διάλογο, κι όχι μόνο για ιστορικούς λόγους.
Η Διάσπαση και ο Τύπος
Ο ανεύθυνος και καθαρά προπαγανδιστικός τρόπος με τον οποίο η Μεγάλη Στοά συνέχισε να ενημερώνει τους απομείναντες σ' αυτή Τέκτονες, μετά το Σχίσμα επιβεβαιώνει ότι τα σφάλματά της και οι συνέπειές τους δεν τη συνέτισαν. Εξακολουθούσε να μεταχειρίζεται τα μέλη των Στοών όχι σαν ολοκληρωμένους και πνευματικούς ανθρώπους, αλλά σαν οπαδούς κομματικής τινός οργανώσεως. Εξακολούθησε επίσης να νομίζει ότι μονοπωλεί -όπως τον παλιό καλό καιρό- τόσο την αυθεντία όσο και την πληροφόρηση στον Τεκτονικό χώρο. Για επιβεβαίωση παρουσιάζει μία μόνο απόπειρα παραπληροφόρησης που επιχείρησε. Με την από 7/1-4-1987 εγκύκλιο της Μεγάλης Γραμματείας της, κατηγορεί την Εθνική Μεγάλη Στοά ότι κατέφυγε και κατασυκοφάντησε τον Τεκτονισμό στον Τύπο.Το σχετικό απόσπασμα έχει ως εξής:«Ότε αντελήφθησαν ότι δεν δύνανται να κάμψουν την αντίστασιν των αδελφών. εκίνησαν δυσφημιστική εκστρατεία διά του τύπου. χωρίς αποτέλεσμα, πλην του διασυρμού του Τεκτονισμού». Η αλήθεια, με επίσημα φυσικά στοιχεία, διαγράφεται εντελώς διαφορετική:Η ανακήρυξη της Εθνικής Μεγάλης Στοάς έγινε στις αρχές Ιουνίου του 1986 όπως προελέχθη και αυτό συγκλόνισε την τεκτονική Οικογένεια.Την 1η Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους έστειλα μια προσωπική επιστολή σε 1.500 περίπου Τέκτονες στην Αθήνα και την επαρχία, την οποία συνόδευαν αρκετά ενημερωτικά στοιχεία και έγγραφα και τους εξηγούσα τους λόγους που οδήγησαν στην ίδρυση της Εθνικής Μεγάλης Στοάς και παρέθετα μερικές από τις δραστηριότητές της.Στις 22 Σεπτεμβρίου 1986 (παραμονές ενάρξεως των τεκτονικών εργασιών) θεωρήθηκε αναγκαίο να ενημερωθούν και προσωπικά οι Τέκτονες τόσο για τα αίτια της κρίσης, όσο και για τις προοπτικές των περαιτέρω εξελίξεων. Προς το σκοπό αυτό πραγματοποιήθηκε μια συγκέντρωση σε κεντρικό ξενοδοχείο των Αθηνών όπου προσκλήθηκε να λάβει μέρος ικανός αριθμός Τεκτόνων. Αυτά τα αναφέρω για να τονίσω τα εξής:Μέχρι το τέλος του 1986, προς τιμήν των Ελλήνων Τεκτόνων, ανεξαρτήτως παρατάξεων και παρά την ευρεία δημοσιότητα που πήρε το Σχίσμα μέσα στην Τεκτονική Οικογένεια, καμιά πληροφορία σχετικά με τη διάσπαση και τους λόγους της δεν έφτασε στον Τύπο.Η Εθνική Μεγάλη Στοά εγκαινιάζοντας μια νέα γραμμή κοινωνικής και πολιτιστικής παρουσίας αποφάσισε να τιμήσει τα εκατό χρόνια από το θάνατο του μεγάλου μουσουργού και Τέκτονα Φραντς Λιστ. Για το σκοπό αυτό εξέδωσε ένα πολυτελές Λεύκωμα αναφερόμενο στη ζωή και το έργο του, καθώς και στην Τεκτονική του δράση. Παράλληλα οργάνωσε μια προσεγμένη και σεμνή καλλιτεχνική εκδήλωση στο ξενοδοχείο Χίλτον για τις 18 Ιανουαρίου 1987. Στην εκδήλωση αυτή έδωσε σκόπιμα μικρή δημοσιότητα. Περιορίστηκε σε λίγες γραμμές που έγραψε η εφημερίδα «ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ» προαναγγέλλοντάς την στις 15 και 17 Ιανουαρίου. Η εκδήλωση είχε προγραμματισθεί για τις 7.30 το βράδυ της Κυριακής 18 Ιανουαρίου. Το πρωί της ημέρας που επρόκειτο να γίνει η εκδήλωση (δηλαδή πριν από αυτήν), η Εθνική Μεγάλη Στοά υπέστη μια επίθεση από την εφημερίδα «Αυριανή».Μεταξύ άλλων στο κείμενο που έχει τον τίτλο ΠΑΝΕ ΓΙΑ ΠΟΛΕΜΟ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ΟΙ ΕΔΩ ΜΑΣΟΝΟΙ αναφέρει και τα εξής:«.2-3 παλιοί τέκτονες προσπαθούν να κάνουν πραξικόπημα και να καταλάβουν τη Μεγάλη Στοά της Ελλάδος!!!... Τον τελευταίο καιρό ο Ευστάθιος Λιακόπουλος επιχειρεί να δώσει την εντύπωση ότι υπάρχει άλλη τεκτονική δύναμη στην Ελλάδα, η οποία μάλι στα ετοιμάζεται να κάνει μια εκδήλωση στο Χίλτον όπως έγραψε η "Μεσημβρινή". Συνεργάτης μου που ρώτησε ανθρώπους της Μεγάλης Στοάς του δήλωσαν ότι η κίνηση αυτή είναι τελείως άσχετη με τη Μεγάλη Στοά της Ελλάδος. Θα έχει πλάκα να ξεσπάσει κανένας. πόλεμος μεταξύ των Μασόνων».Χαρακτηριστικό σ' αυτή την περίεργη επίθεση είναι ότι αναφέρεται χτυπητά ολόκληρο το όνομά μου, ενώ ούτε στο πρόγραμμα της εκδήλωσης, ούτε στις προαγγελίες και την είδηση της «Μεσημβρινής» είχε αναφερθεί ποτέ.Μετά όμως από αυτή την τρανταχτή είδηση και την επώνυμη αναφορά της «Αυριανής», ήταν πολύ εύκολο στους εκπροσώπους του Τύπου να με εντοπίσουν και να ζητήσουν πληροφορίες σχετικά με το σχίσμα και την Εθνική Μεγάλη Στοά. Και φυσικά, σύμφωνα με τις διακηρύξεις μας για διαφάνεια και παρρησία, είχα υποχρέωση να τους ενημερώσω.Για πρώτη φορά ο Τύπος στην Ελλάδα ασχολήθηκε πράγματι τόσο υπεύθυνα και χωρίς προκατάληψη για τον Τεκτο νισμό.Έτσι μια περίεργη επίθεση η οποία ξεκίνησε συνδυασμένα από την «Αυριανή» και από «ανθρώπους της Μεγάλης Στοάς», για να ματαιώσει μια εκδήλωση για ένα λαμπρό Τέκνο της ανθρωπότητας, τον Φραντς Λιστ και να μας συνδέσει με την Πε Ντούε και με κύκλους του Νάτο, είχε το θετικό αποτέλεσμα να ενημερωθεί το ελληνικό κοινό για τα διατρέξαντα στην τεκτονική μας οικογένεια. Για μία ακόμα φορά οι άταχτες και σπασμωδικές κινήσεις ορισμένων «κύκλων» τροχιοδρόμησαν άλλες εξελίξεις απ' αυτές που αρχικά επεδίωκαν.Πάντως η Εθνική Μεγάλη Στοά και «οι άνθρωποί της» δεν κατέφυγαν αυτοί τουλάχιστον πρώτοι στον Τύπο.

ΑψιμαχίεςΟ πόλεμος πια σχεδιάστηκε με προσοχή και με ακρίβεια. Μπορεί να μην είχε ικανότητες για θετικά έργα η «κλειστή ομάδα», αλλά το παρασκήνιο και ο πόλεμος ήταν το στοιχείο στο οποίο διέπρεψε. Κατ' αρχήν έκανε ένα χρονοδιάγραμμα.Η ανανέωση του Συμβουλίου κατά τις επιθυμίες της επέτρεψε να βαυκαλιστεί πάνω στη δήθεν ισχύ της και να νομίσει ότι έχει απαλλαγεί από το πλέγμα της ευνοιοκρατίας που την κατάτρυχε.
Η θητεία της ήταν τριετής. Το σχέδιο λοιπόν καταστρώθηκε λογικά ως εξής: Ένας χρόνος, το 1984, θα αφιερωνόταν σε σφυγμομετρήσεις, σε πόλεμο νεύρων και απειλές. Ένας χρόνος το 1985, σε καθαρό, σε αδυσώπητο πό λεμο εξόντωσης. Και ένας χρόνος, το 1986 για την αποκατάσταση των ζημιών. Αρκετός -στην Ελλάδα- για να εμφανιστεί το 1987 σαν να μη συμβαίνει τίποτα σε μια Γενική Συνέλευση που θα την ελέγχει απόλυτα. Νικήτρια πια θα διεκδικήσει μια καινούργια θητεία που θα της επέτρεπε να κυβερνάει απεριόριστα.Η επιλογή του πρώτου στόχου έγινε επίσης σωστά. Θα έκαναν επίθεση κατά του Τάγματος της Υόρκης του νεότερου και μικρότερου Τεκτονικού Τάγματος στην Ελλάδα και έμμεσα έτσι θα χτυπούσαν και τον Ύπατο γιατί έξι από τα μέλη του μέσα στους οποίους και ο αρχηγός του ανήκαν στην Υόρκη. (Ο Ύπατος Μηνάς Λογοθέτης, ο Μέγας Καγκελάριος Γεώργιος Χαλκιώτης, ο Μέγας Ρήτωρ Δημήτριος Τσιροπινάς και οι Χ. Μουζενίδης, Γ. Μιχαλόπουλος, Οδ. Λαμψίδης.)Έγινα έγκαιρα αποδέκτης των απειλών τους. Ο Κώστας Μπάλας το Σεπτέμβριο του 1984 μου εμπιστεύτηκε ότι σε μια συζήτηση που είχε με τον Αλέκο Κόγια το καλοκαίρι, ο τελευταίος του πέρασε το μήνυμα ότι ο τίτλος του Μεγ.Προκαθήμενου που είχα σαν επικεφαλής του Μεγάλου Περιστυλίου των τεκτόνων της Βασιλικής Αψίδος, ανήκε δικαιωματικά στο Χρήστο Μανέα ο οποίος και θα τον διεκδικούσε. Ο Αλέκος Κόγιας είχε επιφορτισθεί επίσης να δικαιολογήσει θεωρητικά την επίθεση. Διοχετεύτηκαν πληροφορίες για μια συγκλονιστική ομιλία την οποία θα έκανε στις διάφορες στοές με την οποία θα εγκαινίαζε τον «ιερό πόλεμο» με θέμα, περίπου, το Τεκτονικό σύστημα της Υόρκης είναι διεθνώς δήθεν ανύπαρκτο. Δέχθηκα τις απειλές με ψυχραιμία και μαζί με κάποια μικρή διάθεση πρόκλησης. Το Νοέμβριο του 1984 αποφασίστηκε μια ομαδική και πανηγυρική εισδοχή στις τάξεις της Υόρκης εκατό περίπου Αθηναίων Τεκτόνων.Η κλειστή ομάδα που παρακολουθούσε τα πάντα ξαφνιάστηκε, αλλά οι κινήσεις της είχαν τροχιοδρομηθεί. Δεν διακρίθηκε ποτέ εξ άλλου για ευελιξία ή φαντασία. Παράλληλα άρχισε μια πίεση προς τα μέλη του Υπάτου που ήταν μέλη της Υόρκης να αποχωρήσουν και να παραιτηθούν από το Τάγμα αυτό. Κυρίως η πίεση ασκήθηκε στον Ύπατο Μηνά Λογοθέτη. Στην κηδεία του μακαρίτη Παύλου Καρανίκα που έγινε το Δεκέμβριο του 1984 οι απειλές κορυφώθηκαν με πρωτοφανές ύφος και οξύτητα. Ο ίδιος ο Μανέας απείλησε τον παρόντα Μεγάλο Καγκελάριο Γιώργο Χαλκιώτη ότι θα διαγράψει και αυτόν και τον Ύπατο από το Συμβολικό Τεκτονισμό αν δεν αποχωρήσουν αμέσως από το Τάγμα της Υόρκης. Παρακολούθησα από κάποια απόσταση τη λογομαχία και μετά καθώς το σχολιάζαμε όλοι δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε στα ίδια μας τα αυτιά.Η ομιλία Κόγια άρχισε να περιφέρεται δειλά-δειλά στην αρχή, αλλά «ώδινε όρος και έτεκε μυν». Το περιεχόμενό της αποδείχτηκε εμβαλλωματικό, σχοινοτενές και κουραστικό. Μια ασύνδετη συλλογή από διάφορες εγκυκλοπαίδειες και βιβλία.Το αποτέλεσμα αυτής της ομιλίας πάνω στην οποία στήριζαν αφελώς τόσες ελπίδες οι κρατούντες δεν ήταν καθόλου ικανοποιητικό. Οι περισσότεροι από τη διοίκηση αγνοούσαν το θέμα και στηρίζονταν στις δικές του ερμηνείες. Το κύριο πρόβλημά του ήταν ότι ασχολήθηκε με το βαθμό της Βασιλικής Αψίδας, ένα βαθμό εντελώς άγνωστο στους παλιούς, αφού είχε εισαχθεί στην Ελλάδα για πρώτη φορά το 1976. Και μιλούσε για ένα βαθμό τον οποίο δεν κατείχε και στον οποίο ποτέ δεν είχε μυηθεί. Και το κακό ήταν ότι ανάμεσα στο ακροατήριό του υπήρχαν επτακόσιοι τουλάχιστον διδάσκαλοι τέκτονες οι οποίοι όχι μόνο κατείχαν το βαθμό, αλλά τον είχαν δουλέψει οκτώ περίπου χρόνια οι περισσότεροι με ενθουσιασμό και αφοσίωση. Η όλη σκηνή μου θύμιζε τους αμύητους εκείνους που προσπαθούν σε κάποιο σαλόνι να αντιπαραθέσουν επιχειρήματα σε τέκτονες δανειζόμενοι επιχειρήματα από βιβλία και τυπικά που βρήκαν στο Μοναστηράκι.Η αντιπαράθεση ήταν άνιση και το μόνο αποτέλεσμα ήταν να δημιουργήσει σύγχυση μόνο στους Μαθητές και τους Εταίρους που δεν ήξεραν γιατί γίνεται τόσος θόρυβος για ένα βαθμό που δεν ανήκε ποτέ στη Μεγάλη Στοά.Όλη αυτή η σύγχυση βέβαια και η αναταραχή κρατιόνταν στο παρασκήνιο,κανείς δεν είχε τολμήσει να τη φέρει επίσημα στην επιφάνεια. Ο λόγος ήταν η Γενική Συνέλευση του Ιανουαρίου του 1985 που προς μεγάλη χαρά και ανακούφιση των κρατούντων πραγματικά πέρασε αθόρυβα.Την επόμενη μέρα της Γενικής Συνέλευσης ακριβώς κηρύσσεται θρασύδειλα ο πόλεμος. Η Μεγάλη Γραμματεία χωρίς να ενημερώσει το Συμβούλιο και χωρίς να ανακοινωθεί στην Ελλάδα τίποτε σχετικό, στέλνει ένα γράμμα-εγκύκλιο σε κακά αγγλικά προς όλες τις Μεγάλες Στοές του κόσμου και τους ανακοινώνει ότι θεωρεί το Τάγμα της Υόρκης ως άτακτο.Παρένθεση και απολογισμόςΜετά από ένα χρόνο αψιμαχιών, το σχέδιο δεν πέτυχε το σκοπό του να αποδιοργανωθεί το Τάγμα της Υόρκης κυρίως και να φοβηθεί το Ύπατο. Το αποτέλεσμα ήταν ακριβώς το αντίθετο όσον αφορά την Υόρκη. Όχι μόνο δεν αποδιοργανώθηκε, αλλά πέτυχε να αυξήσει σημαντικά τα μέλη της.Όσον αφορά τον Ύπατο, το αποτέλεσμα ήταν στην αρχή διφορούμενο και στο τέλος καταλυτικό. Καίτοι μέχρι ακόμα και σήμερα κανένα από τα «Κραταιά» μέλη δεν παραιτήθηκε επίσημα από την Υόρκη, τα περισσότερα έπαψαν να παρακολουθούν τις συνεδρίες της από τότε. Επίσης παρατηρήθηκε και ένας διαχωρισμός μεταξύ τους. Ενώ στην αρχή είχαν ένα κοινό μέτωπο κατά των επιθέσεων και των προσβολών της Μεγάλης Στοάς, τρία μέλη του άρχισαν να φλερτάρουν και να υποστηρίζουν τις απόψεις της κλειστής ομάδας. Αντίθετα τα μέλη εκείνα στα χέρια των οποίων βρισκόταν η εξουσία του Υπάτου και δούλευαν, έδειξαν ότι έγιναν πιο σκληρά απέναντι στα τεχνάσματα της Μεγάλης Στοάς μέχρι ένα σημείο.Μέσα σ' αυτή τη σύγχυση πάντως βρέθηκε σαν Σολομώντια και μοιραία -νομίζω για τον Τεκτονισμό- λύση να απονείμουν τον 33ο βαθμό στον Μανέα για να τον καθησυχάσουν ή να τον σαγηνεύσουν. Αλλά αυτό υπήρξε και βραχυπρόθεσμα, αλλά κυρίως μακροπρόθεσμα καταλυτικό και για το ίδιο τον Ύπατο.

Πηγή:http://www.fantomas.gr/eidiseis_selides/antidrasis_dimosievma_fantomas1.html

Posted in: