Για την αντιτεκτονική δράση του αειμνήστου Μητρ. Καλλίνικου
Αγαπητοί φίλοι
Θα ήθελα να διαβάσετε το παρακάτω άρθρο με μεγάλη προσοχή. Θα διαπιστώσετε στην πλάνη που πέφτει πολλές φορές και η ίδια η εκκλησία. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η ομολογία στην οποία προτρέπει ο Αξιομακάριστος Μητροπολίτης Καλλίνικος προς τον Κων. Σιβένα ( Σεβάσμιο Διδάσκαλο σε στοά της Έδεσσας )προκειμένου να δηλώσει την <<υποταγή>> του στην Εκκλησία.. Όπως θα διαπιστώσετε ,δεν τον ενδιαφέρει η ουσιαστική πνευματική <<επαναφορά>> του Κων. Σιβένα αλλά η <<υποταγή>> του ανεξάρτητα από τα πιστεύω του. Τα συμπεράσματα δικά σας.
Πολύ του στοίχισαν οι αγώνες του εναντίον των Μασόνων και της Μασονίας ψυχολογικά και σωματικά. Δεν μπορούσε όμως, ως Αρχιερεύς με εκκλησιαστικό φρόνημα και ήθος, να προτιμήσει την ησυχία του και την εκτίμηση των ανθρώπων αυτών περισσότερο από την ομολογία της πίστεώς του. Και έτσι ανέλαβε έναν αγώνα εναντίον της Στοάς, κυρίως έναντι του Σεβασμίου της Στοάς Εδέσσης. Στην Έδεσσα υπήρχε από πολλά χρόνια Μασονική Στοά και μερικοί Μασόνοι. Σεβάσμιος της Στοάς ήταν ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Σιένας, οδοντίατρος, υιός Μακεδονομάχου ιερέως, πρώην Βουλευτής και δήμαρχος Εδέσσης για επτά χρόνια περίπου, αγωνιστής της Εθνικής Αντιστάσεως και με πολλά παράσημα. Ήταν μια προσωπικότητα της Εδέσσης, που έπαιζε ένα ρόλο στα πράγματα.
Ο προκάτοχος του Καλλινίκου Μητροπολίτης, δηλαδή ο Διονύσιος, έκανε αγώνα εναντίον της Μασονίας και ειδικά εναντίον του Σεβασμίου της Στοάς Κωνσταντίνου Σιβένα. Μάλιστα του είχε στερήσει την θεία Κοινωνία και του υπενθύμιζε ότι δεν πρόκειται να τον κηδεύση εκκλησιαστικά, όταν κοιμηθεί, αν εν τω μεταξύ δεν μετανοήσει.
Στην χειροτονία του Καλλινίκου, που έγινε την 25η Ιουνίου 1967 παρευρέθηκε και ο Μασόνος Κωνσταντίνος Σιβένας, που κατέβηκε για τον λόγο αυτόν από την Έδεσσα. Στο τέλος τον πλησίασε, τον χαιρέτησε, του ευχήθηκε. Πρέπει να σημειωθή ότι ήταν σχεδόν ο μόνος από την Έδεσσα που κατέβηκε στην χειροτονία του και φυσικά ήταν ο πρώτος Εδεσσαίος που συναντούσε ο Καλλίνικος. Για τον λόγο αυτόν χάρηκε υπερβολικά ο Καλλίνικος. Και καθώς ήταν πολύ διαχυτικός και εκφραστικός του είπε: "Αν έχω τέτοιους καλούς ανθρώπους, θα περάσουμε καλά". Φυσικά, δεν γνώριζε τίποτε για την μασωνική του ιδιότητα.
Κατά άγνωστον τρόπο, πριν την ενθρόνιση του Καλλινίκου διαδιδόταν στην Έδεσσα ότι ο νέος Μητροπολίτης είναι Μασώνος. Αυτό κυκλοφορούσε ευρύτατα, χωρίς να γνωρίζη τίποτε ο Καλλίνικος. Εν τω μεταξύ ο Κωνσταντίνος Σιβένας προσπαθούσε να επικοινωνή τακτικά με τον Καλλίνικο, αναπτύσσοντας τις διαπροσωπικές τους σχέσεις. Βέβαια, ο Διονύσιος τον είχε πληροφορήσει από την αρχή για την προσωπικότητα και την ιδιότητα του Σιβένα, αλλά ο ίδιος ήθελε να σχηματίση προσωπική γνώμη και να μη παρασυρθή από υποδείξεις και συμβουλές άλλων.
Προς το τέλος του έτους 1969 πληροφορήθηκε αυτήν την συκοφαντία. Η πληροφορία ήταν προφορική και γραπτή. Του έγραψαν ότι δεν επιτίθεται εναντίον της Στοάς, γιατί είναι Μασώνος. Άλλοι του έγραψαν να λάβη μέτρα εναντίον της Στοάς, γιατί η "Στοά είναι κέντρο του σατανά". Κάλεσε τον Κωνσταντίνο Σιβένα και τον ενημέρωσε για όσα του έγραψαν. Εκείνος δεν αρνήθηκε ότι είναι ο Σεβάσμιος της Μασωνίας.
Για να ξεκαθαρίση τα πράγματα και την θέση του, αναφέρθηκε διεξοδικά σε κήρυγμα στον Μητροπολιτικό Ναό της Εδέσσης εναντίον της Μασωνίας. Ήμουν παρών στο κήρυγμα εκείνο και θυμάμαι την εντύπωση που προξένησε. Ομίλησε ο Ιεροκήρυκας της Μητροπόλεως Αρχιμ. π. Αθηναγόρας Καραμανζάνης περί της Μασωνίας και ο Καλλίνικος στο τέλος καταφέρθηκε εναντίον της.
Την Καθαρά Δευτέρα του έτους 1970 ο Καλλίνικος συνάντησε στην Ιερά Μονή της Αγίας Τριάδος Εδέσσης τον Λάζαρο Σιβένα, αδελφό του Κωνσταντίνου Σιβένα και του εξέφρασε την δυσφορία και την λύπη του, γιατί ο αδελφός του παρά τις εθνικές υπηρεσίες που προσέφερε στην Πατρίδα, εν τούτοις ανήκει στην Μασωνική Στοά και περιέρχεται σπίτια και γραφεία προπαγανδίζοντας υπέρ του τεκτονισμού. Συγχρόνως του είπε ότι ισχύει η εντολή του προκατόχου του Μητροπολίτου περί στερήσεως της θείας Κοινωνίας και ότι δεν θα επιτρέψη την εξόδιο ακολουθία σε περίπτωση θανάτου του.
Όταν ο αδελφός του του διαβίβασε τις απόψεις του Μητροπολίτου, ο Κωνσταντίνος Σιβένας με ημερομηνία 16 Μαρτίου 1970 του απέστειλε επιστολή στην οποία διαμαρτύρεται για την συκοφαντία, όπως την ονομάζει, που εκτόξευαν μερικοί εναντίον του ότι εξασκεί προσηλυτισμό υπέρ του τεκτονισμού. Δεν αρνείται, φυσικά ότι είναι Μασώνος. Το θεωρεί δε και τιμή. Στην επιστολή ακόμη αυτή αναφέρεται στην επίθεση του Καλλινίκου εναντίον των Μασώνων γράφοντας: "προέβητε εις την γνωστήν επίθεσιν εναντίον του Τεκτονισμού, η οποία, πιστεύσατέ μοι, ότι σάς εξέθεσεν ανεπανορθώτως, όπως και τον προκάτοχόν σας, έναντι μεγάλης μερίδος Εδεσσαίων, εύ φρονούντων και γνωριζόντων καλλίτερον υμών, τόσον εμέ προσωπικώς, όσον και τα περί τεκτονισμού". Στην συνέχεια αναφερόμενος στην στέρηση της εξοδίου ακολουθίας και της θείας Κοινωνίας λέγει: "ουδόλως με πτοούν ούτε και με συγκινούν, αντιθέτως μόνον με θλίβουν...". Η πληροφορία ότι εξασκούσαν οι Μασώνοι προσηλυτισμό ήταν αληθινή. Υπήρχαν συγκεκριμένα πρόσωπα τα οποία έδωσαν αυτές τις πληροφορίες στον Καλλίνικο.
Ο Καλλίνικος απάντησε σε αυτήν την επιστολή. Η επιστολή του (27-6-1970) είναι αποστομωτική, θαρραλέα και ορθοδοξότατη. Δείχνει ακόμη και το εκκλησιαστικό του φρόνημα. Την παραθέτω ολόκληρη προς ενημέρωση.
"Αξιότιμον
κ. Κωνσταντίνον Ι. Σιβέναν
Οδοντίατρον
Ενταύθα
Εν πρώτοις ζητώ συγγνώμην, διότι δεν απήντησα αμέσως εις την επιστολήν σας. Η καθυστέρησις οφείλεται εις την σοβαρότητα του θέματος και εις το πλήθος των απασχολήσεών μου.
Όντως εις τον αυτάδελφόν σας ωμίλησα περί των Εθνικών υπηρεσιών του αειμνήστου Πατρός σας και εξέφρασα παράπονόν τι, εις τον αδελφόν σας επαναλαμβάνω, και όχι εις ξένα πρόσωπα. Το παράπονον πηγάζει εκ πληροφοριών, ότι συνιστάτε επιμόνως την εγγραφήν εις την Μασωνικήν Στοάν διαφόρων προσώπων. Εφ' όσον αρνείσθε και βεβαιώνετε, ότι δεν εγένετο τοιαύτη ενέργεια, σάς πιστεύω, ούτε έκαμα ανάκρισιν ή εξονυχιστικόν έλεγχον της πληροφορίας. Επί πλέον, τονίζω, ότι η συζήτησις ήτο φιλική και εις πρόσωπον ιδικόν σας.
Ως προς την στάσιν μου απέναντι του Μασωνισμού σάς πληροφορώ, ότι αύτη προέρχεται εκ καθήκοντος, όπερ έχω ως Επίσκοπος απέναντι του Ποιμνίου μου. Οφείλω να προστατεύσω τα λογικά πρόβατα από πάσης αιρέσεως και πλάνης.
Αναγράφετε εις την επιστολήν σας, ότι "αντίθετον προπαγάνδαν και μετά φανατισμού μάλιστα, διενεργούν ωρισμένοι κύκλοι και μερικοί ιστάμενοι υψηλά..." αγνοώ την ύπαρξιν τοιούτων προσώπων.
Όσον αφορά το ότι ωρισμένοι άνθρωποι εκ της κανονικής στάσεως του Επισκόπου στενοχωρούνται ή δυσαρεστούνται υπενθυμίζω τους λόγους του Αρχηγού της Πίστεώς μας Κυρίου ημών Ιησού Χριστού "ουαί όταν καλώς υμάς είπωσι πάντες οι άνθρωποι, κατά τα αυτά γαρ εποίουν τοις ψευδοπροφήταις οι πατέρες αυτών" (Λουκ. ΣΤ', 26).
Αξιότιμε κ. Σιβένα, ως υπεύθυνος ενώπιον Θεού και ανθρώπων Ποιμήν της Ιεράς ταύτης Μητροπόλεως, οφείλω να συνεξηγηθώ μεθ' υμών εγκαίρως περί ενός σοβαρωτάτου ζητήματος.
Είναι γνωστόν ότι ανήκετε εις τον Τεκτονισμόν. Αλλ' ο Τεκτονισμός δεν είναι αθώα τις φιλανθρωπική και φιλοσοφική Εταιρία, ως πλανώμενος πιστεύετε, αλλά Θρησκεία, έχουσα ίδιον Θεόν και ιδίαν
λατρείαν. Αι τελεταί της Μασωνίας έχουν χαρακτήρα τόσον εντόνως θεοκρατικόν, όσον και αι της Εκκλησίας. Πλήν δε τούτου, αι διακηρύξεις της Μασωνίας περί "σωτηρίας της κοινωνίας εκ των κακών", περί "αναγεννήσεως της κοινωνίας", περί μεταδόσεως προς τους ανθρώπους "τής γνώσεως της Αληθείας", περί υπάρξεως εν αυτή "ουρανίου φωτός, φωτίζοντος και οδηγούντος" και "ιερού πυρός θερμαίνοντος και καθαίροντος", περί μεταδόσεως υπ' αυτής "πνευματικής τροφής" και "εξαγνισμού", περί "αναγεννήσεως εις νέαν ζωήν" κ.τ.λ. κ.τ.λ. κ.τ.λ., είναι επαρκεστάτη απόδειξις ότι η Μασωνία διεκδικεί έργον Θρησκείας. Ακριβώς δια τούτο και κατεδικάσθη αύτη ως Θρησκεία υπό της Εκκλησίας της Ελλάδος, καθώς και υπό πασών των Χριστιανικών Ομολογιών, εσχάτως δε και υπό της Ελληνικής Δικαιοσύνης.
Τούτων ένεκα είμαι υποχρεωμένος, ως Ιεράρχης, να εφαρμόσω την απόφασιν της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος παμψηφεί μάλιστα ληφθείσαν, και να μη θεωρώ ως δυναμένας να συμβιβασθώσι τας ιδιότητας του Ορθοδόξου Χριστιανού και του Τέκτονος, έστω και αν οι Τέκτονες φρονώσιν άλλως.
Θα ευρεθώ, αγαπητέ κ. Σιβένα, εις την αδήριτον ανάγκην να αρνηθώ εις υμάς, ει και μετ' άλγους καρδίας, τα Μυστήρια της Εκκλησίας, καθώς και πάσαν άλλην εκκλησιαστικήν ιεροτελεστίαν. Όταν δε κληθήτε να εγκαταλίπητε τον κόσμον τούτον της φθοράς, δεν θα δυνηθώ να επιτρέψω εκκλησιαστικήν κήδευσιν. Λυπούμαι, διότι θα με φέρητε εις αυτήν την άκρως δυσάρεστον θέσιν, αλλ' είμαι Επίσκοπος της Εκκλησίας και ουχί Σεβάσμιος της Μασωνίας. Δια τούτο δε και προειδοποιώ υμάς εγκαίρως, ίνα έχω την συνείδησίν μου ήσυχον.
Αν πράγματι πιστεύετε εις την Εκκλησίαν, ως εις μοναδικόν φορέα της Αληθείας και της Σωτηρίας, ασφαλώς θα θυσιάσητε την Μασωνίαν και θα προτιμήσητε την Εκκλησίαν, έστω και αν φρονήτε ότι η Μασωνία αδίκως κατεκρίθη ως Θρησκεία. Θα μοι ήρκει και μία δήλωσις του κατωτέρου είδους: "Καίτοι πιστεύω ότι η Μασωνία είναι απλή φιλανθρωπική Εταιρία, εν τούτοις, μη θέλων να ευρεθώ εκτός του μυστικού Σώματος του Χριστού, της Εκκλησίας δηλονότι, αποχωρώ εκ της Μασωνίας, υποτασσόμενος εις την απόφασιν της Εκκλησίας. Διαφωνώ μεν προς την απόφασιν αυτήν, αλλ' υποτάσσομαι ως τέκνον πειθαρχικόν της Εκκλησίας".
Εύχομαι πατρικώς και από βάθους καρδίας όπως ο δι' ημάς Σάρκα φορέσας Θεός, φωτίση υμάς και οδηγήση εις την επίγνωσιν της εν Αυτώ και μόνω Αυτώ φανερωθείσης Αληθείας.
Μετά διαπύρων ευχών και αγάπης εν Κυρίω
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ"
Φυσικά, δεν σταμάτησε εκεί ο διάλογος. Ο κ. Κωνσταντίνος Σιβένας με επιστολή του, που φέρει ημερομηνία 10 Ιουλίου 1970, προσπάθησε να απαντήση στις κεντρικές θέσεις του Καλλινίκου. Μεταξύ των άλλων προσπαθούσε να ανατρέψη την κατηγορία ότι η Μασωνία είναι αντιχριστιανική. Αντίθετα υποστήριζε ότι και ο ίδιος και οι άλλοι είναι Χριστιανοί καλοί και ότι από όσα είχε διαβάσει δεν είχε πεισθή ότι πρόκειται για κάτι κακό το να είναι κανείς Μασώνος. Θα ήθελα όμως από αυτήν την μεγάλη επιστολή να υπογραμμίσω τέσσερα σημεία τα οποία με ενδιαφέρουν στο κεφάλαιο αυτό και από τα οποία εξηγούνται πολλά πράγματα, κυρίως οι επιθέσεις και οι συκοφαντίες που κυκλοφόρησαν κατά καιρούς στην Έδεσσα εναντίον του Καλλινίκου.
Πρώτον. Τον χαρακτηρίζει φανατικό και στερούμενο της αρετής της αγάπης: "Έλαβον την από 27 Ιουνίου υμετέραν επιστολήν, η οποία ομολογώ ότι μου επροξένησε μεγάλην θλίψιν, διότι διεπίστωσα ότι υπάρχουν και σήμερον, εις τον αιώνα του διαστήματος, άνθρωποι μορφωμένοι, πλήρεις φανατισμού, παραγνωρίζοντες τας εντολάς του Ιησού Χριστού, του Θεού της αγάπης και του ελέους, του διακηρύξαντος την παγκόσμιον Αδελφότητα".
Δεύτερον. Υποδηλώνεται ότι έκανε εναντίον του κριτική και ότι μιλούσαν όλοι οι Μασώνοι στην Έδεσσα σε βάρος του. Γράφει: "εις οιανδήποτε ενέργειαν και αν προβήτε, ημάς μεν τους Τέκτονας δεν πρόκειται να μας θίξητε, διότι έχομεν συνηθίσει εις αυτά και η κοινωνία της Εδέσσης γνωρίζει ποίοι είμεθα, φοβούμαι όμως ότι υμείς θα εκτεθήτε ανεπανορθώτως, όπως είχεν εκτεθή ο προκάτοχός σας. Ασφαλώς οι περί υμάς κόλακες και συμφεροντολόγοι θα το παρασιωπούν ή δεν θα το αντιλαμβάνωνται, σάς βεβαιώ όμως κατηγορηματικά, ότι εχάσατε την εκτίμησιν την οποίαν είχατε κατά την άφιξίν σας, εξ αιτίας ιδίως της ιδικής μου δυσφημίσεως, από μεγάλην μερίδα Εδεσσαίων λογικώς σκεπτομένων και αντικειμενικώς κρινόντων τα πράγματα".
Τρίτον. Δηλώνει ότι δεν τον ενδιαφέρουν οι στερήσεις της θείας Κοινωνίας και της εξοδίου ακολουθίας, πράγμα το οποίο φανερώνει ότι είχε δίκαιο ο Μητροπολίτης που του έλεγε ότι δεν έχει εκκλησιαστικό φρόνημα, αφού δεν υπακούει στην Εκκλησία. Γράφει: "Όταν έλθη το πλήρωμα του χρόνου και εκπληρώσας τον επί γης προορισμόν μου κληθώ, ουδόλως με ενδιαφέρει δια το σαρκίον, εις το οποίον διέμενεν η ψυχή μου, κατά την εν τη γη παραμονήν της, μόνον δε περί αυτής ενδιαφέρομαι και φροντίζω. Το σαρκίον οπωσδήποτε μετά ή άνευ πομπής και ματαιοδόξου επιδείξεως θα επανέλθη εις την Μητέρα Γήν και η ψυχή μου θα ακολουθήση την αποστολήν της και ο Θεός ο Παντεπόπτης και Παντογνώστης θα κρίνη ένα έκαστον κατά τα έργα του". Φαίνεται και από αυτό το απόσπασμα ότι δεν πιστεύει στην ανάσταση των σωμάτων και έχει φιλοσοφικές, πλατωνικές αντιλήψεις για το σώμα, ως ένα απλό ένδυμα της ψυχής.
Τέταρτον. Τον απειλεί ότι θα τον διασύρη σε όλους τους Μασώνους ανά την Ελλάδα. Για να γίνη αυτό κατανοητό πρέπει να αναφέρω μερικά διευκρινιστικά.
Στην Θεσσαλονίκη υπήρχε κάποιος λόγιος, ονόματι Χρήστος Ρήγας, ο οποίος καταγόταν από την Αιτωλοακαρνανία, ησχολείτο με τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό και ήταν Μασώνος. Έγραψε μια επιστολή στον Καλλίνικο συνηγορώντας υπέρ του Κωνσταντίνου Σιβένα. Ο Καλλίνικος του έγραψε ότι είναι Μασώνος. Τότε ο Χρήστος Ρήγας απάντησε με το πνεύμα της επιστολής του Κωνσταντίνου Σιβένα ότι ο Τεκτονισμός δεν είναι αντιχριστιανικός και ότι και αυτός είναι Μασώνος και πιστό τέκνο της Εκκλησίας. Ο Καλλίνικος του απέστειλε μερικά βιβλία για την Μασωνία, όπως το βιβλίο του Αρχιμ. Επιφανίου "η Μασωνία υπό το φως της αληθείας", το οποίο κυκλοφόρησε τότε. Ο Χρήστος Ρήγας το επέστρεψε χωρίς να το ανοίξη ως απαράδεκτον. Βέβαια, είχε πληροφορηθή από άλλη επιστολή το περιεχόμενο του δέματος. Ο Καλλίνικος απ' ό,τι θυμάμαι του απέστειλε και άλλη επιστολή και τον ρωτούσε γιατί το επέστρεψε, γιατί αποφεύγει την γνώση και της άλλης πλευράς κλπ.
Έχοντας αυτό το περιστατικό υπόψη του ο Κωνσταντίνος Σιβένας στην γνωστή επιστολή που του απέστειλε ως υστερόγραφο του έγραφε: "Ο κοινός φίλος κ. Χρ. Ρήγας μου έστειλε φωτοτυπίαν επιστολής υμών προς αυτόν, υπό ημερομηνίαν 9 Ιουνίου και ελυπήθην πολύ δια το περιεχόμενον αυτής, σάς πληροφορώ δε ότι αντίτυπον αυτής εστάλη όπου δεί, όπως επίσης και της επιστολής υμών προς εμέ, καθώς και της παρούσης απαντήσεώς μου αντίγραφα θα σταλούν".
Αυτό είναι σημαντικό γιατί δείχνει την τεκτονική φιλία μεταξύ Σιβένα και Ρήγα και την δυσφήμιση που εξάσκησαν έναντι του Καλλινίκου. Ο Γέροντάς μου πολλές φορές μου έλεγε ότι όλοι οι ψίθυροι και οι συκοφαντίες που κυκλοφορούσαν κατά καιρούς, ότι είναι φιλοχρήματος ενώ δεν αγαπούσε καθόλου τα χρήματα, ότι υποτιμούσε εθνικά τους κατοίκους της Εδέσσης και γενικά τους κατοίκους της περιοχής, όπως θα δούμε πιο κάτω κλπ., προέρχονταν από τον πόλεμο που του έκαναν οι Μασώνοι. Αλλά και οι άλλες δυσκολίες που είχε κατά την διάρκεια της αρχιερατείας, που προέρχονταν από πρόσωπα και καταστάσεις έξω από την Μητρόπολή του, οφειλόταν στην δυσφήμιση των Μασώνων.
Ο Καλλίνικος δεν υπέκυψε σε αυτές τις απειλές και τις δοκιμασίες. Έμεινε ακλόνητος στις πεποιθήσεις του, που ήταν ορθόδοξες και εκκλησιαστικές, ώσπου είδε με χαρά την διάλυση της Μασωνικής Στοάς και την μη απασχόληση του Κωνσταντίνου Σιβένα με αυτήν.
Λιγότερο από δύο χρόνια μετά την προηγούμενη επιστολή του ο Σιβένας ενδιαφερόταν για το τέλος της ζωής του και για την εξόδιο ακολουθία του, έστω κι αν έλεγε ότι δεν τον ενδιέφερε το θέμα. Επισκέφθηκε τον Καλλίνικο και τον παρακαλούσε να άρη την απαγόρευση. Εκείνος του ζήτησε να γράψη κείμενο στο οποίο να φαίνεται ότι αρνείται την Μασωνία και υποτάσσεται στην Εκκλησία. Τον προέτρεψε ακόμη να εξομολογηθή στον ευλαβέστατο τότε ιερέα π. Ιωάννη Αθανασιάδη. Πράγματι εξομολογήθηκε στον Πνευματικό εκείνο, ο οποίος του έδωσε την άδεια να κοινωνήση. Έκανε δε και έγγραφη δήλωση στον Σεβασμιώτατο στην οποία δεν αρνείται μεν τον Τεκτονισμό, αλλά δηλώνει ότι έπαυσε να ασχολήται με αυτόν, γιατί εν τω μεταξύ με τους αγώνες του Καλλινίκου και από άλλα αίτια η στοά έκλεισε. Η δήλωση έχει ως εξής:
"Σεβασμιώτατε,
Κατόπιν της προσφάτου συνομιλίας μας, επιθυμώ να δηλώσω προς την υ. Σεβασμιότητα, ότι δια λόγους υγείας και ηλικίας έπαυσα προ καιρού να ασχολούμαι με τον Τεκτονισμόν και ότι ήμην, είμαι και θα είμαι δια βίου λόγω και έργω Χριστιανός Ορθόδοξος.
Μετά σεβασμού
Κ. Σιβένας".
Όταν κοιμήθηκε, ο Καλλίνικος επέτρεψε την κηδεία του, αφού εν τω μεταξύ κοινωνούσε τακτικά των Αχράντων Μυστηρίων.
Πρέπει να σημειωθούν δύο πράγματα. Το πρώτον ότι οι αγώνες αυτοί του Καλλινίκου εναντίον της Μασωνίας έγιναν κατά την διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας, όταν διαδιδόταν έντονα ότι μερικά ηγετικά στελέχη της ήταν μασώνοι. Και το δεύτερον ότι, κατά το διάστημα της τελευταίας επιστολής του Κωνσταντίνου Σιβένα και της δηλώσεώς του, ο Καλλίνικος έδειχνε αγάπη στο πρόσωπό του, όταν τον συναντούσε στον δρόμο του μιλούσε με καλωσύνη, όταν τον επισκεπτόταν του συμπεριφερόταν πολύ καλά. Γι' αυτό μια μέρα που με βρήκε ο Σιβένας μου είπε: "Ο Δεσπότης είναι πανέξυπνος". Ίσως αυτή η καλωσύνη τον έκανε να έχη αυτήν την εξέλιξη. Καθώς επίσης αυτή η αγάπη και η καλωσύνη έκανε και όλους τους συγγενείς του Κ. Σιβένα να τον σέβωνται, να μην έχουν παράπονα από την συμπεριφορά του Καλλινίκου. Είναι χαρακτηριστικό ότι η αδελφή του Κωνσταντίνου Σιβένα ήταν γυναίκα του Βασίλη Γαζέπη και συνετέλεσε πολύ στο να δώση ο σύζυγός της το οικόπεδο και μεγάλο χρηματικό ποσόν για να κτισθή ο Ιερός Ναός των Αγίων Πάντων στην Έδεσσα.
Πάντως, ο Καλλίνικος δέχθηκε πολλές επιθέσεις από τους Μασώνους ανά την Ελλάδα και πολλά από όσα θα αναφερθούν πιο κάτω δεν είναι άσχετα από τους αγώνες του αυτούς.
Το κείμενο παρατίθεται ατόφιο από την δ/νση http://209.85.229.132/search
Αγαπητοί φίλοι
Θα ήθελα να διαβάσετε το παρακάτω άρθρο με μεγάλη προσοχή. Θα διαπιστώσετε στην πλάνη που πέφτει πολλές φορές και η ίδια η εκκλησία. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η ομολογία στην οποία προτρέπει ο Αξιομακάριστος Μητροπολίτης Καλλίνικος προς τον Κων. Σιβένα ( Σεβάσμιο Διδάσκαλο σε στοά της Έδεσσας )προκειμένου να δηλώσει την <<υποταγή>> του στην Εκκλησία.. Όπως θα διαπιστώσετε ,δεν τον ενδιαφέρει η ουσιαστική πνευματική <<επαναφορά>> του Κων. Σιβένα αλλά η <<υποταγή>> του ανεξάρτητα από τα πιστεύω του. Τα συμπεράσματα δικά σας.
Πολύ του στοίχισαν οι αγώνες του εναντίον των Μασόνων και της Μασονίας ψυχολογικά και σωματικά. Δεν μπορούσε όμως, ως Αρχιερεύς με εκκλησιαστικό φρόνημα και ήθος, να προτιμήσει την ησυχία του και την εκτίμηση των ανθρώπων αυτών περισσότερο από την ομολογία της πίστεώς του. Και έτσι ανέλαβε έναν αγώνα εναντίον της Στοάς, κυρίως έναντι του Σεβασμίου της Στοάς Εδέσσης. Στην Έδεσσα υπήρχε από πολλά χρόνια Μασονική Στοά και μερικοί Μασόνοι. Σεβάσμιος της Στοάς ήταν ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Σιένας, οδοντίατρος, υιός Μακεδονομάχου ιερέως, πρώην Βουλευτής και δήμαρχος Εδέσσης για επτά χρόνια περίπου, αγωνιστής της Εθνικής Αντιστάσεως και με πολλά παράσημα. Ήταν μια προσωπικότητα της Εδέσσης, που έπαιζε ένα ρόλο στα πράγματα.
Ο προκάτοχος του Καλλινίκου Μητροπολίτης, δηλαδή ο Διονύσιος, έκανε αγώνα εναντίον της Μασονίας και ειδικά εναντίον του Σεβασμίου της Στοάς Κωνσταντίνου Σιβένα. Μάλιστα του είχε στερήσει την θεία Κοινωνία και του υπενθύμιζε ότι δεν πρόκειται να τον κηδεύση εκκλησιαστικά, όταν κοιμηθεί, αν εν τω μεταξύ δεν μετανοήσει.
Στην χειροτονία του Καλλινίκου, που έγινε την 25η Ιουνίου 1967 παρευρέθηκε και ο Μασόνος Κωνσταντίνος Σιβένας, που κατέβηκε για τον λόγο αυτόν από την Έδεσσα. Στο τέλος τον πλησίασε, τον χαιρέτησε, του ευχήθηκε. Πρέπει να σημειωθή ότι ήταν σχεδόν ο μόνος από την Έδεσσα που κατέβηκε στην χειροτονία του και φυσικά ήταν ο πρώτος Εδεσσαίος που συναντούσε ο Καλλίνικος. Για τον λόγο αυτόν χάρηκε υπερβολικά ο Καλλίνικος. Και καθώς ήταν πολύ διαχυτικός και εκφραστικός του είπε: "Αν έχω τέτοιους καλούς ανθρώπους, θα περάσουμε καλά". Φυσικά, δεν γνώριζε τίποτε για την μασωνική του ιδιότητα.
Κατά άγνωστον τρόπο, πριν την ενθρόνιση του Καλλινίκου διαδιδόταν στην Έδεσσα ότι ο νέος Μητροπολίτης είναι Μασώνος. Αυτό κυκλοφορούσε ευρύτατα, χωρίς να γνωρίζη τίποτε ο Καλλίνικος. Εν τω μεταξύ ο Κωνσταντίνος Σιβένας προσπαθούσε να επικοινωνή τακτικά με τον Καλλίνικο, αναπτύσσοντας τις διαπροσωπικές τους σχέσεις. Βέβαια, ο Διονύσιος τον είχε πληροφορήσει από την αρχή για την προσωπικότητα και την ιδιότητα του Σιβένα, αλλά ο ίδιος ήθελε να σχηματίση προσωπική γνώμη και να μη παρασυρθή από υποδείξεις και συμβουλές άλλων.
Προς το τέλος του έτους 1969 πληροφορήθηκε αυτήν την συκοφαντία. Η πληροφορία ήταν προφορική και γραπτή. Του έγραψαν ότι δεν επιτίθεται εναντίον της Στοάς, γιατί είναι Μασώνος. Άλλοι του έγραψαν να λάβη μέτρα εναντίον της Στοάς, γιατί η "Στοά είναι κέντρο του σατανά". Κάλεσε τον Κωνσταντίνο Σιβένα και τον ενημέρωσε για όσα του έγραψαν. Εκείνος δεν αρνήθηκε ότι είναι ο Σεβάσμιος της Μασωνίας.
Για να ξεκαθαρίση τα πράγματα και την θέση του, αναφέρθηκε διεξοδικά σε κήρυγμα στον Μητροπολιτικό Ναό της Εδέσσης εναντίον της Μασωνίας. Ήμουν παρών στο κήρυγμα εκείνο και θυμάμαι την εντύπωση που προξένησε. Ομίλησε ο Ιεροκήρυκας της Μητροπόλεως Αρχιμ. π. Αθηναγόρας Καραμανζάνης περί της Μασωνίας και ο Καλλίνικος στο τέλος καταφέρθηκε εναντίον της.
Την Καθαρά Δευτέρα του έτους 1970 ο Καλλίνικος συνάντησε στην Ιερά Μονή της Αγίας Τριάδος Εδέσσης τον Λάζαρο Σιβένα, αδελφό του Κωνσταντίνου Σιβένα και του εξέφρασε την δυσφορία και την λύπη του, γιατί ο αδελφός του παρά τις εθνικές υπηρεσίες που προσέφερε στην Πατρίδα, εν τούτοις ανήκει στην Μασωνική Στοά και περιέρχεται σπίτια και γραφεία προπαγανδίζοντας υπέρ του τεκτονισμού. Συγχρόνως του είπε ότι ισχύει η εντολή του προκατόχου του Μητροπολίτου περί στερήσεως της θείας Κοινωνίας και ότι δεν θα επιτρέψη την εξόδιο ακολουθία σε περίπτωση θανάτου του.
Όταν ο αδελφός του του διαβίβασε τις απόψεις του Μητροπολίτου, ο Κωνσταντίνος Σιβένας με ημερομηνία 16 Μαρτίου 1970 του απέστειλε επιστολή στην οποία διαμαρτύρεται για την συκοφαντία, όπως την ονομάζει, που εκτόξευαν μερικοί εναντίον του ότι εξασκεί προσηλυτισμό υπέρ του τεκτονισμού. Δεν αρνείται, φυσικά ότι είναι Μασώνος. Το θεωρεί δε και τιμή. Στην επιστολή ακόμη αυτή αναφέρεται στην επίθεση του Καλλινίκου εναντίον των Μασώνων γράφοντας: "προέβητε εις την γνωστήν επίθεσιν εναντίον του Τεκτονισμού, η οποία, πιστεύσατέ μοι, ότι σάς εξέθεσεν ανεπανορθώτως, όπως και τον προκάτοχόν σας, έναντι μεγάλης μερίδος Εδεσσαίων, εύ φρονούντων και γνωριζόντων καλλίτερον υμών, τόσον εμέ προσωπικώς, όσον και τα περί τεκτονισμού". Στην συνέχεια αναφερόμενος στην στέρηση της εξοδίου ακολουθίας και της θείας Κοινωνίας λέγει: "ουδόλως με πτοούν ούτε και με συγκινούν, αντιθέτως μόνον με θλίβουν...". Η πληροφορία ότι εξασκούσαν οι Μασώνοι προσηλυτισμό ήταν αληθινή. Υπήρχαν συγκεκριμένα πρόσωπα τα οποία έδωσαν αυτές τις πληροφορίες στον Καλλίνικο.
Ο Καλλίνικος απάντησε σε αυτήν την επιστολή. Η επιστολή του (27-6-1970) είναι αποστομωτική, θαρραλέα και ορθοδοξότατη. Δείχνει ακόμη και το εκκλησιαστικό του φρόνημα. Την παραθέτω ολόκληρη προς ενημέρωση.
"Αξιότιμον
κ. Κωνσταντίνον Ι. Σιβέναν
Οδοντίατρον
Ενταύθα
Εν πρώτοις ζητώ συγγνώμην, διότι δεν απήντησα αμέσως εις την επιστολήν σας. Η καθυστέρησις οφείλεται εις την σοβαρότητα του θέματος και εις το πλήθος των απασχολήσεών μου.
Όντως εις τον αυτάδελφόν σας ωμίλησα περί των Εθνικών υπηρεσιών του αειμνήστου Πατρός σας και εξέφρασα παράπονόν τι, εις τον αδελφόν σας επαναλαμβάνω, και όχι εις ξένα πρόσωπα. Το παράπονον πηγάζει εκ πληροφοριών, ότι συνιστάτε επιμόνως την εγγραφήν εις την Μασωνικήν Στοάν διαφόρων προσώπων. Εφ' όσον αρνείσθε και βεβαιώνετε, ότι δεν εγένετο τοιαύτη ενέργεια, σάς πιστεύω, ούτε έκαμα ανάκρισιν ή εξονυχιστικόν έλεγχον της πληροφορίας. Επί πλέον, τονίζω, ότι η συζήτησις ήτο φιλική και εις πρόσωπον ιδικόν σας.
Ως προς την στάσιν μου απέναντι του Μασωνισμού σάς πληροφορώ, ότι αύτη προέρχεται εκ καθήκοντος, όπερ έχω ως Επίσκοπος απέναντι του Ποιμνίου μου. Οφείλω να προστατεύσω τα λογικά πρόβατα από πάσης αιρέσεως και πλάνης.
Αναγράφετε εις την επιστολήν σας, ότι "αντίθετον προπαγάνδαν και μετά φανατισμού μάλιστα, διενεργούν ωρισμένοι κύκλοι και μερικοί ιστάμενοι υψηλά..." αγνοώ την ύπαρξιν τοιούτων προσώπων.
Όσον αφορά το ότι ωρισμένοι άνθρωποι εκ της κανονικής στάσεως του Επισκόπου στενοχωρούνται ή δυσαρεστούνται υπενθυμίζω τους λόγους του Αρχηγού της Πίστεώς μας Κυρίου ημών Ιησού Χριστού "ουαί όταν καλώς υμάς είπωσι πάντες οι άνθρωποι, κατά τα αυτά γαρ εποίουν τοις ψευδοπροφήταις οι πατέρες αυτών" (Λουκ. ΣΤ', 26).
Αξιότιμε κ. Σιβένα, ως υπεύθυνος ενώπιον Θεού και ανθρώπων Ποιμήν της Ιεράς ταύτης Μητροπόλεως, οφείλω να συνεξηγηθώ μεθ' υμών εγκαίρως περί ενός σοβαρωτάτου ζητήματος.
Είναι γνωστόν ότι ανήκετε εις τον Τεκτονισμόν. Αλλ' ο Τεκτονισμός δεν είναι αθώα τις φιλανθρωπική και φιλοσοφική Εταιρία, ως πλανώμενος πιστεύετε, αλλά Θρησκεία, έχουσα ίδιον Θεόν και ιδίαν
λατρείαν. Αι τελεταί της Μασωνίας έχουν χαρακτήρα τόσον εντόνως θεοκρατικόν, όσον και αι της Εκκλησίας. Πλήν δε τούτου, αι διακηρύξεις της Μασωνίας περί "σωτηρίας της κοινωνίας εκ των κακών", περί "αναγεννήσεως της κοινωνίας", περί μεταδόσεως προς τους ανθρώπους "τής γνώσεως της Αληθείας", περί υπάρξεως εν αυτή "ουρανίου φωτός, φωτίζοντος και οδηγούντος" και "ιερού πυρός θερμαίνοντος και καθαίροντος", περί μεταδόσεως υπ' αυτής "πνευματικής τροφής" και "εξαγνισμού", περί "αναγεννήσεως εις νέαν ζωήν" κ.τ.λ. κ.τ.λ. κ.τ.λ., είναι επαρκεστάτη απόδειξις ότι η Μασωνία διεκδικεί έργον Θρησκείας. Ακριβώς δια τούτο και κατεδικάσθη αύτη ως Θρησκεία υπό της Εκκλησίας της Ελλάδος, καθώς και υπό πασών των Χριστιανικών Ομολογιών, εσχάτως δε και υπό της Ελληνικής Δικαιοσύνης.
Τούτων ένεκα είμαι υποχρεωμένος, ως Ιεράρχης, να εφαρμόσω την απόφασιν της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος παμψηφεί μάλιστα ληφθείσαν, και να μη θεωρώ ως δυναμένας να συμβιβασθώσι τας ιδιότητας του Ορθοδόξου Χριστιανού και του Τέκτονος, έστω και αν οι Τέκτονες φρονώσιν άλλως.
Θα ευρεθώ, αγαπητέ κ. Σιβένα, εις την αδήριτον ανάγκην να αρνηθώ εις υμάς, ει και μετ' άλγους καρδίας, τα Μυστήρια της Εκκλησίας, καθώς και πάσαν άλλην εκκλησιαστικήν ιεροτελεστίαν. Όταν δε κληθήτε να εγκαταλίπητε τον κόσμον τούτον της φθοράς, δεν θα δυνηθώ να επιτρέψω εκκλησιαστικήν κήδευσιν. Λυπούμαι, διότι θα με φέρητε εις αυτήν την άκρως δυσάρεστον θέσιν, αλλ' είμαι Επίσκοπος της Εκκλησίας και ουχί Σεβάσμιος της Μασωνίας. Δια τούτο δε και προειδοποιώ υμάς εγκαίρως, ίνα έχω την συνείδησίν μου ήσυχον.
Αν πράγματι πιστεύετε εις την Εκκλησίαν, ως εις μοναδικόν φορέα της Αληθείας και της Σωτηρίας, ασφαλώς θα θυσιάσητε την Μασωνίαν και θα προτιμήσητε την Εκκλησίαν, έστω και αν φρονήτε ότι η Μασωνία αδίκως κατεκρίθη ως Θρησκεία. Θα μοι ήρκει και μία δήλωσις του κατωτέρου είδους: "Καίτοι πιστεύω ότι η Μασωνία είναι απλή φιλανθρωπική Εταιρία, εν τούτοις, μη θέλων να ευρεθώ εκτός του μυστικού Σώματος του Χριστού, της Εκκλησίας δηλονότι, αποχωρώ εκ της Μασωνίας, υποτασσόμενος εις την απόφασιν της Εκκλησίας. Διαφωνώ μεν προς την απόφασιν αυτήν, αλλ' υποτάσσομαι ως τέκνον πειθαρχικόν της Εκκλησίας".
Εύχομαι πατρικώς και από βάθους καρδίας όπως ο δι' ημάς Σάρκα φορέσας Θεός, φωτίση υμάς και οδηγήση εις την επίγνωσιν της εν Αυτώ και μόνω Αυτώ φανερωθείσης Αληθείας.
Μετά διαπύρων ευχών και αγάπης εν Κυρίω
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ"
Φυσικά, δεν σταμάτησε εκεί ο διάλογος. Ο κ. Κωνσταντίνος Σιβένας με επιστολή του, που φέρει ημερομηνία 10 Ιουλίου 1970, προσπάθησε να απαντήση στις κεντρικές θέσεις του Καλλινίκου. Μεταξύ των άλλων προσπαθούσε να ανατρέψη την κατηγορία ότι η Μασωνία είναι αντιχριστιανική. Αντίθετα υποστήριζε ότι και ο ίδιος και οι άλλοι είναι Χριστιανοί καλοί και ότι από όσα είχε διαβάσει δεν είχε πεισθή ότι πρόκειται για κάτι κακό το να είναι κανείς Μασώνος. Θα ήθελα όμως από αυτήν την μεγάλη επιστολή να υπογραμμίσω τέσσερα σημεία τα οποία με ενδιαφέρουν στο κεφάλαιο αυτό και από τα οποία εξηγούνται πολλά πράγματα, κυρίως οι επιθέσεις και οι συκοφαντίες που κυκλοφόρησαν κατά καιρούς στην Έδεσσα εναντίον του Καλλινίκου.
Πρώτον. Τον χαρακτηρίζει φανατικό και στερούμενο της αρετής της αγάπης: "Έλαβον την από 27 Ιουνίου υμετέραν επιστολήν, η οποία ομολογώ ότι μου επροξένησε μεγάλην θλίψιν, διότι διεπίστωσα ότι υπάρχουν και σήμερον, εις τον αιώνα του διαστήματος, άνθρωποι μορφωμένοι, πλήρεις φανατισμού, παραγνωρίζοντες τας εντολάς του Ιησού Χριστού, του Θεού της αγάπης και του ελέους, του διακηρύξαντος την παγκόσμιον Αδελφότητα".
Δεύτερον. Υποδηλώνεται ότι έκανε εναντίον του κριτική και ότι μιλούσαν όλοι οι Μασώνοι στην Έδεσσα σε βάρος του. Γράφει: "εις οιανδήποτε ενέργειαν και αν προβήτε, ημάς μεν τους Τέκτονας δεν πρόκειται να μας θίξητε, διότι έχομεν συνηθίσει εις αυτά και η κοινωνία της Εδέσσης γνωρίζει ποίοι είμεθα, φοβούμαι όμως ότι υμείς θα εκτεθήτε ανεπανορθώτως, όπως είχεν εκτεθή ο προκάτοχός σας. Ασφαλώς οι περί υμάς κόλακες και συμφεροντολόγοι θα το παρασιωπούν ή δεν θα το αντιλαμβάνωνται, σάς βεβαιώ όμως κατηγορηματικά, ότι εχάσατε την εκτίμησιν την οποίαν είχατε κατά την άφιξίν σας, εξ αιτίας ιδίως της ιδικής μου δυσφημίσεως, από μεγάλην μερίδα Εδεσσαίων λογικώς σκεπτομένων και αντικειμενικώς κρινόντων τα πράγματα".
Τρίτον. Δηλώνει ότι δεν τον ενδιαφέρουν οι στερήσεις της θείας Κοινωνίας και της εξοδίου ακολουθίας, πράγμα το οποίο φανερώνει ότι είχε δίκαιο ο Μητροπολίτης που του έλεγε ότι δεν έχει εκκλησιαστικό φρόνημα, αφού δεν υπακούει στην Εκκλησία. Γράφει: "Όταν έλθη το πλήρωμα του χρόνου και εκπληρώσας τον επί γης προορισμόν μου κληθώ, ουδόλως με ενδιαφέρει δια το σαρκίον, εις το οποίον διέμενεν η ψυχή μου, κατά την εν τη γη παραμονήν της, μόνον δε περί αυτής ενδιαφέρομαι και φροντίζω. Το σαρκίον οπωσδήποτε μετά ή άνευ πομπής και ματαιοδόξου επιδείξεως θα επανέλθη εις την Μητέρα Γήν και η ψυχή μου θα ακολουθήση την αποστολήν της και ο Θεός ο Παντεπόπτης και Παντογνώστης θα κρίνη ένα έκαστον κατά τα έργα του". Φαίνεται και από αυτό το απόσπασμα ότι δεν πιστεύει στην ανάσταση των σωμάτων και έχει φιλοσοφικές, πλατωνικές αντιλήψεις για το σώμα, ως ένα απλό ένδυμα της ψυχής.
Τέταρτον. Τον απειλεί ότι θα τον διασύρη σε όλους τους Μασώνους ανά την Ελλάδα. Για να γίνη αυτό κατανοητό πρέπει να αναφέρω μερικά διευκρινιστικά.
Στην Θεσσαλονίκη υπήρχε κάποιος λόγιος, ονόματι Χρήστος Ρήγας, ο οποίος καταγόταν από την Αιτωλοακαρνανία, ησχολείτο με τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό και ήταν Μασώνος. Έγραψε μια επιστολή στον Καλλίνικο συνηγορώντας υπέρ του Κωνσταντίνου Σιβένα. Ο Καλλίνικος του έγραψε ότι είναι Μασώνος. Τότε ο Χρήστος Ρήγας απάντησε με το πνεύμα της επιστολής του Κωνσταντίνου Σιβένα ότι ο Τεκτονισμός δεν είναι αντιχριστιανικός και ότι και αυτός είναι Μασώνος και πιστό τέκνο της Εκκλησίας. Ο Καλλίνικος του απέστειλε μερικά βιβλία για την Μασωνία, όπως το βιβλίο του Αρχιμ. Επιφανίου "η Μασωνία υπό το φως της αληθείας", το οποίο κυκλοφόρησε τότε. Ο Χρήστος Ρήγας το επέστρεψε χωρίς να το ανοίξη ως απαράδεκτον. Βέβαια, είχε πληροφορηθή από άλλη επιστολή το περιεχόμενο του δέματος. Ο Καλλίνικος απ' ό,τι θυμάμαι του απέστειλε και άλλη επιστολή και τον ρωτούσε γιατί το επέστρεψε, γιατί αποφεύγει την γνώση και της άλλης πλευράς κλπ.
Έχοντας αυτό το περιστατικό υπόψη του ο Κωνσταντίνος Σιβένας στην γνωστή επιστολή που του απέστειλε ως υστερόγραφο του έγραφε: "Ο κοινός φίλος κ. Χρ. Ρήγας μου έστειλε φωτοτυπίαν επιστολής υμών προς αυτόν, υπό ημερομηνίαν 9 Ιουνίου και ελυπήθην πολύ δια το περιεχόμενον αυτής, σάς πληροφορώ δε ότι αντίτυπον αυτής εστάλη όπου δεί, όπως επίσης και της επιστολής υμών προς εμέ, καθώς και της παρούσης απαντήσεώς μου αντίγραφα θα σταλούν".
Αυτό είναι σημαντικό γιατί δείχνει την τεκτονική φιλία μεταξύ Σιβένα και Ρήγα και την δυσφήμιση που εξάσκησαν έναντι του Καλλινίκου. Ο Γέροντάς μου πολλές φορές μου έλεγε ότι όλοι οι ψίθυροι και οι συκοφαντίες που κυκλοφορούσαν κατά καιρούς, ότι είναι φιλοχρήματος ενώ δεν αγαπούσε καθόλου τα χρήματα, ότι υποτιμούσε εθνικά τους κατοίκους της Εδέσσης και γενικά τους κατοίκους της περιοχής, όπως θα δούμε πιο κάτω κλπ., προέρχονταν από τον πόλεμο που του έκαναν οι Μασώνοι. Αλλά και οι άλλες δυσκολίες που είχε κατά την διάρκεια της αρχιερατείας, που προέρχονταν από πρόσωπα και καταστάσεις έξω από την Μητρόπολή του, οφειλόταν στην δυσφήμιση των Μασώνων.
Ο Καλλίνικος δεν υπέκυψε σε αυτές τις απειλές και τις δοκιμασίες. Έμεινε ακλόνητος στις πεποιθήσεις του, που ήταν ορθόδοξες και εκκλησιαστικές, ώσπου είδε με χαρά την διάλυση της Μασωνικής Στοάς και την μη απασχόληση του Κωνσταντίνου Σιβένα με αυτήν.
Λιγότερο από δύο χρόνια μετά την προηγούμενη επιστολή του ο Σιβένας ενδιαφερόταν για το τέλος της ζωής του και για την εξόδιο ακολουθία του, έστω κι αν έλεγε ότι δεν τον ενδιέφερε το θέμα. Επισκέφθηκε τον Καλλίνικο και τον παρακαλούσε να άρη την απαγόρευση. Εκείνος του ζήτησε να γράψη κείμενο στο οποίο να φαίνεται ότι αρνείται την Μασωνία και υποτάσσεται στην Εκκλησία. Τον προέτρεψε ακόμη να εξομολογηθή στον ευλαβέστατο τότε ιερέα π. Ιωάννη Αθανασιάδη. Πράγματι εξομολογήθηκε στον Πνευματικό εκείνο, ο οποίος του έδωσε την άδεια να κοινωνήση. Έκανε δε και έγγραφη δήλωση στον Σεβασμιώτατο στην οποία δεν αρνείται μεν τον Τεκτονισμό, αλλά δηλώνει ότι έπαυσε να ασχολήται με αυτόν, γιατί εν τω μεταξύ με τους αγώνες του Καλλινίκου και από άλλα αίτια η στοά έκλεισε. Η δήλωση έχει ως εξής:
"Σεβασμιώτατε,
Κατόπιν της προσφάτου συνομιλίας μας, επιθυμώ να δηλώσω προς την υ. Σεβασμιότητα, ότι δια λόγους υγείας και ηλικίας έπαυσα προ καιρού να ασχολούμαι με τον Τεκτονισμόν και ότι ήμην, είμαι και θα είμαι δια βίου λόγω και έργω Χριστιανός Ορθόδοξος.
Μετά σεβασμού
Κ. Σιβένας".
Όταν κοιμήθηκε, ο Καλλίνικος επέτρεψε την κηδεία του, αφού εν τω μεταξύ κοινωνούσε τακτικά των Αχράντων Μυστηρίων.
Πρέπει να σημειωθούν δύο πράγματα. Το πρώτον ότι οι αγώνες αυτοί του Καλλινίκου εναντίον της Μασωνίας έγιναν κατά την διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας, όταν διαδιδόταν έντονα ότι μερικά ηγετικά στελέχη της ήταν μασώνοι. Και το δεύτερον ότι, κατά το διάστημα της τελευταίας επιστολής του Κωνσταντίνου Σιβένα και της δηλώσεώς του, ο Καλλίνικος έδειχνε αγάπη στο πρόσωπό του, όταν τον συναντούσε στον δρόμο του μιλούσε με καλωσύνη, όταν τον επισκεπτόταν του συμπεριφερόταν πολύ καλά. Γι' αυτό μια μέρα που με βρήκε ο Σιβένας μου είπε: "Ο Δεσπότης είναι πανέξυπνος". Ίσως αυτή η καλωσύνη τον έκανε να έχη αυτήν την εξέλιξη. Καθώς επίσης αυτή η αγάπη και η καλωσύνη έκανε και όλους τους συγγενείς του Κ. Σιβένα να τον σέβωνται, να μην έχουν παράπονα από την συμπεριφορά του Καλλινίκου. Είναι χαρακτηριστικό ότι η αδελφή του Κωνσταντίνου Σιβένα ήταν γυναίκα του Βασίλη Γαζέπη και συνετέλεσε πολύ στο να δώση ο σύζυγός της το οικόπεδο και μεγάλο χρηματικό ποσόν για να κτισθή ο Ιερός Ναός των Αγίων Πάντων στην Έδεσσα.
Πάντως, ο Καλλίνικος δέχθηκε πολλές επιθέσεις από τους Μασώνους ανά την Ελλάδα και πολλά από όσα θα αναφερθούν πιο κάτω δεν είναι άσχετα από τους αγώνες του αυτούς.
Το κείμενο παρατίθεται ατόφιο από την δ/νση http://209.85.229.132/search
