Το κείμενο που ακολουθεί είναι εργασία φίλου o οποίος είχε την καλοσύνη να μας το στείλει με την άδεια να το δημοσιεύσουμε. Τον ευχαριστούμε πολύ.
Ο τεκτονισμός πάντα έχει ακολουθήσει έναν εξαιρετικά ενεργό ρόλο στην δημιουργία και στην εξάπλωση των ανθρωπιστικών αξιών, υποστηρίζοντας τις αρχές της Ισότητας και της Αδελφοσύνης, δημιουργώντας γέφυρες συνεργασίας μεταξύ των Εθνών και ασχολούμενος συνεχώς στην προοπτική να εκπαιδεύσει τον Άνθρωπο στην ειρήνη και στην ανεκτικότητα "σκάβοντας βαθιές και σκοτεινές φυλακές στην συνήθεια"
Το καθήκον των τεκτόνων στην Ιταλία και στην Γαλλία μεταξύ Χίλιαοκτακόσια και Χίλιαενιακόσια ήταν αυτό της παρακίνησης σε επανάσταση Αδελφοσύνης και στην τάση για παγκόσμια ειρήνη προς όφελος των λαών της Γής. Ο ρεαλισμός του Ζολά και του Βέργα στην λογοτεχνία, ο θετικισμός του Κόμτε στην φιλοσοφία δείχνουν το εύρος της σκέψης της εποχής. Με τα μάτια της λογικής οι Ελεύθεροι Τέκτονες γάλλοι και ιταλοί θα κοιτάξουν τον κόσμο, εξατομικεύοντας την φτώχια και τις δυστυχίες του καιρού, προτάσσοντας τις αξίες της ανεκτικότητας και της συντροφικότητας ως σίγουρη οδό για ανάπτυξη, ειρήνη και δικαιοσύνη.
Μεταξύ αυτών, υπέρμαχη μορφή ελευθερίας, ο τέκτων Γκαριμπάλντι αληθινός μαχητής των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ο οποίος καλλιεργούσε το ιδεώδες που κατόπιν αποκρυσταλλώθηκε στην χάρτα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών, ενός οργανισμού ο οποίος προσπάθησε να διευθετήσει τις αντιθέσεις μεταξύ των κρατών χωρίς τη χρήση όπλων διαμέσου της διπλωματίας.
Αυτός, ένας καλός μαχητής, είχε ήδη ενδιαφερθεί για τις αρχές που θα αναμείγνυαν τη δημιουργία ενός Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου, αυτού του νομικού corpus που περιλαμβάνει όλους τους νόμους, τα προεδρικά διατάγματα καθώς και την αναγκαία πρακτική με στόχο να γίνει ο ανθρώπινος πόνος περισσότερο ανεκτός στις δύσκολες καταστάσεις όπως είναι αυτές των πολεμικών συγκρούσεων.
Την επαύριον της ανακήρυξης της Τρίτης Γαλλικής Δημοκρατίας, ο Στρατηγός απευθύνεται στους λαούς της ανατολικής Ευρώπης, σε αυτούς οι οποίοι βρίσκονταν κάτω από τουρκική κατοχή, στην Pall-Mall Gazette” της Στοκχόλμης, εμπιστευόμενος το όνειρο του για ένα Διαρκές Διεθνές Δικαστήριο για την ειρήνη με έδρα την Νίς.
Με αυτό τον τρόπο ο Στρατηγός έγραφε από την εκεί διαμονή του στην Καπρέρα στις 6 Σεπτεμβρίου του 1870 στον κύριο Schon στην Στοκχόλμη ¨Είναι περιττό να σας εκφράσω τις ανθρωπιστικές μου αρχές γιατί τις γνωρίζετε. Γάλοι, Σκανδιναβοί και Γερμανοί είναι αδελφοί μου, και αν επέλεξα την δόξα των όπλων της Πρωσίας, το μόνο μου κίνητρο ήταν ο πόθος της έκπτωσης ενός τρομερού τυράννου της εποχής μας"
Ο στρατηγός ονειρεύονται ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, η Αγγλία, η Σκανδιναβία , η Γερμανία μπορούσαν να δημιουργήσουν μια βάση για την Διεθνή Ένωση και οι εκπρόσωποι των μοναρχιών και των δημοκρατιών από όλα τα έθνη του κόσμου να δημιουργήσουν μια Βουλή στην Νις, που ήταν γενέθλια πόλη του, για να συμφωνήσουν στα πιο κάτω άρθρα:
“1° Είναι αδύνατο τα έθνη να έρχονται σε πολεμική σύγκρουση.
2° Οποιαδήποτε αντίθεση εγερθεί σε κάποιες από αυτές θα πρέπει να την εξετάζει η Βουλή μέχρις ότου η διαφορά αυτή λυθεί ειρηνικά
Ήδη στις 9 Σεπτεμβρίου του 1864, στην διάρκεια του Συνεδρίου για την Ειρήνη, το οποίο πραγματοποιήθηκε στο Palais Electoral της Γενεύης, ο Γκαριμπάλντι εκφώνησε μια ομιλία, η οποία ήταν προσανατολισμένη σε μία Παγκόσμια Αδελφοσύνη. Πρότεινε δε, μια σειρά λύσεων, οι οποίες φέρνουν στο νου τις σημερινές αρχές που διέπουν τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών.
Πράγματι ο Στρατηγός, υποστήριζε ότι όλα τα έθνη πρέπει ανήκουν στην παγκόσμια αδελφότητα, και ο πόλεμος μεταξύ τους δεν είναι δυνατόν, ως γεγονός. Υποστήριζε επίσης ότι έπρεπε να βασιλεύσει στα μέλη της Νέας Παγκόσμιας Βουλής μια μόνη θρησκεία αυτή της Αλήθειας και της Λογικής.
Μάρτυρας των προσπαθειών και των δηλώσεων, εμποτισμένος με τα ανθρωπιστικά ιδεώδη, ένας οποίος σοφά επιλέχθηκε από την Αδελφότητα, αληθινός γωνιώδης λίθος του ιταλικού τεκτονισμού ο Saverio Fera.
Σε ηλικία δεκαέξι ετών, ο μελλοντικός ιδρυτής της Γαληνοτάτης Μεγάλης Στοάς πήρε μέρος στον Τρίτο Πόλεμο της Ανεξαρτησίας πολεμώντας στη σειρά των Κυνηγών των Άλπεων του Γκαριμπάλντι, μια εμπειρία που χάραξε τον τρόπο σκέψης του.
Οι τεκτονικές αρχές της Ανεκτικότητας, και της Αδελφοσύνης, τις οποίες ακολουθούσε πάντα με συνέπεια και στην πράξη τόσο ώστε να τον αποκαλούν Απόστολο της Χάριτος, είχαν προέλθει από την έντονη τεκτονική ζωή του, και χαρακτήριζαν τον Ελεύθερο Τεκτονισμό της Ιταλίας των πρώτων ετών του Χίλιαενιακόσια.
Η Ευρώπη, μετά το σύμφωνο ειρήνης μεταξύ Πρωσίας και Γαλλίας το 1871, απόλαυσε σαράντα χρόνια ειρήνης, μέχρι τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο του 1914. Ο Fera συνέχισε να επιμένει για την Ειρήνη μεταξύ των Εθνών συνεχίζοντας την σκέψη του Γκαριμπάλντι ακόμα και όταν ο άνεμος του πολέμου του πρώτου παγκοσμίου πολέμου είχε αρχίσει να κινεί την συνείδηση των τεκτόνων της Ιταλίας.
