Πολλά έχουν ακουστεί για δύο αμφιλεγόμενες μορφές που απασχόλησαν την πολιτεία της Νέας Υόρκης κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα: Τον William Morgan και τον Joseph Smith. Δύο προσωπικότητες όπου με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο εξακολουθούν να μας απασχολούν μέχρι και σήμερα.
Από την μία ο Morgan με το αντιτεκτονικό του έργο και από την άλλη ο Smith με την ίδρυση της εκκλησίας των Μορμόνων. Ο βίος αυτών των δύο ανδρών όμως παρουσιάζει κάποια στοιχεία που βάζει σε σκέψη τους ερευνητές από όπου και εάν προέρχονται. Πολλοί αποδίδουν τον θάνατό τους σε Τέκτονες διότι υποτίθεται ότι από τη δράση τους κινδύνευε η Αδελφότητα.
Ας δούμε κάποια από αυτά τα στοιχεία που κατά καιρούς παρατίθενται.
Ο Morgan είναι ταυτισμένος με το αντιτεκτονικό κίνημα. Το 1826 με την ανακοίνωσή του 'ότι προτίθετο να δημοσιεύσει τα <<Τεκτονικά Μυστικά>> λέγετε ότι ξεκίνησε μια δίωξη εναντίον του από τους Τέκτονες. Μετά από κατηγορίες κατέληξε στην φυλακή για πρώτη φορά αλλά τον βοήθησε και αποφυλακίσθηκε ο εκδότης C . Miller. Κατά την δεύτερη φυλάκισή του βοηθήθηκε από άγνωστο πρόσωπο και έφυγε μακρυά από την Batavia και από τότε δεν τον ξαναείδε κανείς. Οι πολέμιοι του Τεκτονισμού λένε ότι δολοφονήθηκε στον ποταμό Νιαγάρα ενώ άλλοι αναφέρουν ότι δολοφονήθηκε στη Βοστόνη και κατά άλλους στη Μασαχουσέτη.
Ο Joseph Smith υπήρξε ο ιδρυτής της εκκλησίας των Μορμόνων. Οι οπαδοί του πίστευαν ότι είναι προφήτης και ότι είχε την άνωθεν εντολή να ανασυστήσει την πρώτη Χριστιανική εκκλησία. Ο ίδιος ισχυρίζονταν ότι λάβει εντολές από το Θεό μέσω του αγγέλου Μορονί , καθώς επίσης ότι τον είχαν επισκεφτεί οι μαθητές του Ιησού και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής. Πολλοί ήταν όμως και αυτοί οι οποίοι τον κατηγόρησαν για τσαρλατάνο. Τελικά κατάφεραν να καταδικαστεί να φυλακιστεί στα 1844 όπου και δολοφονήθηκε από συγκρατούμενούς του.
Ένα πολύ περίεργο στοιχείο είναι ότι μετά την εξαφάνιση του Morgan η χήρα του Lucinda παντρεύτηκε τον Smith (!) και έγινε μια από τις πολλές συζύγους του όπως άλλωστε προβλέπετε από τους Μορμόνους. Το θέμα αυτό μάλιστα (πολυγαμία) αποτέλεσε πεδίο συγκρούσεων με του Τέκτονες όπου σε Στοές της Γιούτα και της Νεβάδα είχε απαγορευτεί για δεκαετίες σε Μορμόνους να γίνονται μέλι τους.
Οι Τέκτονες ισχυρίστηκαν ότι οι Μορμόνοι είχαν αντιγράψει πολλές από τις Τελετές τους. Στον αντίποδα οι Μορμόνοι έλεγαν ότι ναι μεν είχαν κάποια κοινά στοιχεία αλλά έως εκεί.
Την περίοδο εκείνη οι Μορμόνοι προχώρησαν σε μια παράξενη κίνηση. Ο Morgan έγινε από τους πρώτους αποδέκτες του Νεκρικού Βαπτίσματος δηλαδή του βαπτίσματος κάποιου μετά θάνατον(!).
Ο Smith λέγεται ότι προσχώρησε στον Ελευθεροτεκτονισμό το 1842 στην Στοά Nauvoo του Ιλινόις όπου έγινε διδάσκαλος την δεύτερη ημέρα , παρέμεινε για έξι μήνες και στην συνέχεια η Στοά που άνηκε έκλεισε διότι δεν ακολουθούσε τους κανόνες και τα τυπικά.
Ομοιότητες που αποδίδουν την ευθύνη για το θάνατο των δύο αυτών ανδρών στον Τεκτονισμό είναι
και οι δύο διώχθηκαν την ίδια περίοδο
και οι δύο προσπάθησαν να δημοσιοποιήσουν στοιχεία για τον Τεκτονισμό ( ο Morgan με το The Illustration of Masonry by one of the Fraternity και ο Smith με το Βook of Mormon).
Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό και οι δύο αυτές προσωπικότητες την εποχή και την περιοχή που έδρασαν ήταν πολύ φυσικό να έχουν αναπτύξει πολλές έχθρες με πολλούς. Η απόδοση των θανάτων τους στους Ελευθεροτέκτονες στερείτε ιστορικών στοιχείων και αποδείξεων αλλά αποτέλεσαν ένα εξαιρετικό εργαλείο στα χέρια όσων εχθρεύονταν τον Τεκτονισμό για τις επαναστατικές τις ιδέες αλλά και για την ανεξίθρησκη στάση του.
Η αίρεση των Μορμόνων του Smith ανήκει, στον ευρύτερο προτεσταντικό χώρο και μάλιστα στις ομάδες εκείνες με το μυστικιστικό και αποκαλυπτικό χαρακτήρα του 19ου αιώνα. Δημιούργησε στο Προτεσταντικό χώρο ένα μεγάλο πλήγμα καθώς μέσα σε λίγα χρόνια αριθμούσαν πάνω από 250.000 οπαδούς. Επομένως οι Τέκτονες σίγουρα δεν θα ήταν οι πρώτοι στη λίστα εκείνων που θίγονταν από τη δράση του Smith επομένως ούτε οι πρώτοι που θα ήθελαν να <<τον βγάλουν από τη μέση>>.
Ο Morgan παρουσιάζονταν από πολλούς ως τυχοδιώχτης. ¨όταν παντρεύτηκε την 16 σύζυγό του έφυγε για τον Καναδά όπου και άνοιξε Ζυθοποιείο. ¨ήταν λέγεται μεγάλος πότης και τζογαδόρος ιδιότητες που διατήρησε και κατά την επιστροφή του στην Νέα Υόρκη μετά από την καταστροφή από πυρκαϊά της επιχείρησής του. Αυτοαποκαλούταν Καπετάνιος διότι ισχυρίζονταν 'ότι είχε διακριθεί ως καπετάνιος στον πόλεμο του 1812 κάτι για το οποίο δεν υπάρχουν πηγές. Τα χρέη και το ποτό σίγουρα λοιπόν δεν τον έκαναν και τον πιο αγαπητό άνθρωπο με αποτέλεσμα να έχει αρκετές έχθρες στην τοπική κοινωνία. Το γεγονός ότι ένας εκ των υποτιθέμενων δολοφόνων του (τέκτονας) στο νεκρικό κρεβάτι ομολόγησε σε κάποιο ιερέα την πράξη του νομίζουμε ότι δεν πείθει και τον πιο ευκολόπιστο. .
