Οι Έλληνες Τέκτονες έχουν δεχθεί ισχυρότατη δόση ψέματος και υποκρισίας εδώ και αρκετά χρόνια. Ψέματα για ισχυρές αδελφότητες, για πνευματική ελίτ , για ισότητα κτλ. Ψέματα για το ποιος είναι κανονικός και ποιος όχι, για το ποιος έχει τα περισσότερα μέλη κτλ. Και τα ψέματα αυτά δεν είχαν αφετηρία αντιτεκτονικές δυνάμεις αλλά δυστυχώς προερχόντουσαν και προέρχονται από τους ίδιους τους Τέκτονες.
Θλίβομαι όταν ακούω αδελφούς να λένε <<είμαστε για κλάματα>> και ότι << ο Τεκτονισμός έχει στραφεί εναντίον των Τεκτόνων>>. Αλλά δυστυχώς αυτή είναι μια πραγματικότητα την οποία πρέπει να αντιμετωπίσουμε χωρίς προκαταλήψεις και σκοπιμότητες.
Θα μου επιτρέψετε να πω ότι για τη συγκεκριμένη κατάσταση μεγάλη ευθύνη φέρουν οι διοικούντες τις Τεκτονικές Δυνάμεις δηλαδή οι Μεγάλοι Διδάσκαλοι (όχι βέβαια όλοι) με τις κουστωδίες τους που υπηρέτησαν και υπηρετούν τα τελευταία χρόνια αν όχι τις τελευταίες δεκαετίες. Άνθρωποι οι οποίοι με τις εμμονές τους και την αδυναμία τους να αφουγκραστούν τις αλλαγές που συντελούνται στην κοινωνία βοήθησαν τα μέγιστα στο να διαμορφωθεί η κατάσταση αυτή.
Λάθη του παρελθόντος είναι δεδομένο ότι έχουν αφήσει ανεξίτηλα τα σημάδια τους στο σώμα του Τεκτονισμού. Προβλήματα που ανακυκλώνονται και έρχονται να επιδεινώσουν το ήδη τεταμένο κλίμα της Τεκτονικής οικογένειας με τις διοικήσεις των Ταγμάτων να ασχολούνται με αναγνωρίσεις, ταξίδια στο εξωτερικό, διαγραφές αδελφών, θέματα κανονικότητας και ένα σορό ακόμη <<σημαντικά>> θέματα. Και το στενάχωρο είναι ότι στα θέματα ουσίας τηρούν σιγή. Μάλλον στον αγώνα της κοινωνικής και ουσιαστικής δράσης έχουμε πάρει κίτρινη κάρτα και σύντομα θα αντικρίσουμε την κόκκινη. Και θα πρέπει να προσέξουν αν αγαπούν αυτό το θεσμό διότι δε θα παίζουν με 10 παίχτες αλλά μόνοι τους.
Πως μπορεί να ασχοληθεί κανείς , πέρα από το πνευματικό έργο και με προβλήματα της κοινωνίας , στο βαθμό που του αναλογεί του Τεκτονισμού, όταν δεν μπορεί να δει τι γίνεται στο <<μαγαζί>> του. Όταν όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η αδελφότητα σήμερα καλύπτονται πίσω από ένα γυαλιστερό μετάλλιο η ακόμη καλύτερα πίσω από την αναγνώριση της Στοάς της Gabon η της <<Μακεδονίας>> (λυπάμαι που αναφέρω με αυτό το όνομα τα Σκόπια αλλά έτσι έχει αναγνωριστεί από Ελληνική Μεγάλη Στοά -για το τελευταίο περιμένουμε ακόμη μια απάντηση ). Πως μπορείς να αντιμετωπίσεις προβλήματα όπως η μη δυνατότητα της καταβολής της συνδρομής από αδελφούς (η οικονομική κρίση έχει σαν συνέπεια να εμφανιστούν και τέτοιες περιπτώσεις) όταν η θητεία των Μεγάλων Διδασκάλων (υπάρχουν και εξαιρέσεις όλα αυτά τα χρόνια) θεωρείται πετυχημένη όταν έχουν εκπληρωθεί οι τρεις <<θέσφατες>> υποχρεώσεις : Ταξίδια στο εξωτερικό –Αποκήρυξη άλλων Τεκτονικών Δυνάμεων – Αναθεώρηση Συνταγμάτων;
Αγαπητοί Μεγάλοι Διδάσκαλοι πρώην και νυν. Εδώ που έχουν φθάσει τα πράγματα δεν υπάρχουν περιθώρια άσκησης πολιτικής και αντιπολίτευσης στον Τεκτονισμό. Αυτό που χρειαζόμαστε , για να μιλήσω με πολιτικούς όρους, είναι Κυβέρνηση Συνεργασίας. Και για να το πάω λίγο παραπέρα δίνοντας τροφή για πνευματική κάματο: δημιουργία μιας Τεκτονικής Ομοσπονδίας (στο Γερμανικό Τεκτονικό Μοντέλο) όπου όλες οι Ελληνικές Στοές θα αναγνωρίσουν η μία την άλλη σεβόμενη ταυτόχρονα τυπικά και παραδόσεις. Έτσι όλοι μαζί θα καταφέρουμε να δώσουμε μια νέα ώθηση στον Τεκτονισμό δουλεύοντας από κοινού . Και αυτή η ανάγκη γίνεται πιο επιτακτική όταν εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι οι περισσότερες Τεκτονικές Δυνάμεις έχουν εξαντλήσει την μεταρρυθμιστική τους αντοχή και πλέον οι αδυναμίες τους τις καθιστούν ευάλωτες στους <<καλοπροαίρετους>>.
Δημόδοκος
