(Σημ. blog :Η επιστολή δημοσιεύεται αυτούσια χωρίς καμία παρέμβαση)
Αγαπητοί αδελφοί
Είναι προφανές, ότι η ΕΜΣτΕ ευρίσκεται στο μέσον μιας περιέργου
κρίσεως.
Λέγομε δε «περιέργου», διότι αν ρωτήσης ξαφνικά τον διπλανό σου,
παραδέχεται ότι ευρισκώμεθα εν κρίσει, αλλά κατά βάσιν δεν μπορεί να
απαριθμήσει γεγονότα άλλα, πλήν της προσφάτου διαρρήξεως, ένεκα της οποίας
απωλέσθη ένα σοβαρό ποσόν χρημάτων.
Τούτο το γεγονός, δεν θα ήταν ικανό μόνο του να δημιουργήση τις
προϋποθέσεις ευρυτέρας κρίσεως, αν δεν θεωρείτο ως συνισταμένη τρόπον τινά,
μιας συνολικότερης κακοδιαχειρίσεως.
Προβληματιστήκαμε με το φαινόμενον και μετά από αρκετήν σκέψη
καταλήξαμε στο να καταγράψωμε τις επί μέρους δυσλειτουργίες οι οποίες
προκαλούν σ’εμάς τουλάχιστον, εκνευρισμό και σύγχυση, πιστεύοντας ότι με
αυτόν τον τρόπο θα συμβάλλωμε ουσιαστικά στην κατανόηση του προβλήματος.
Η κρίσις της ΕΜΣτΕ είναι «περίεργη» διότι, με εξαίρεση της ασαφείας
του ιδιοκτησιακού καθεστώτος του κτηρίου της Ερεσσού καί του καταστατικού
του Κλειδολίθου, τα βασικά προβλήματά της έχουν επιλυθή, (θέματα
αναγνωρίσεων, ύπαρξις αρκετών στοών και μια σχετικώς κανονική ροή
εισφορών καί ούτως δεν θα απητήτο παρά μια συνετή διαχείρισις των
οικονομικών και μια συνετή διοικητική πρόβλεψις για την λειτουργία των
υφισταμένων στοών και διεύρυνσιν του αριθμού των, καθώς και μια παράλληλη
φροντίδα των διεθνών σχέσεων, εν τούτοις, επέτυχε δια των διοικήσεων των
τελευταίων ετών να προκαλέση την δυσφορίαν των αδελφών :
α) δια της εισηγήσεως δια την αύξησιν των εισφορών, (λαμβανομένου υπ’ όψιν
ότι οι εισηγήσεις του Μ. Διδ. κατά κανόνα εγκρίνονται),
2
β) με τον αυταρχισμόν των διοικήσεων, εις την λήψιν ουσιωδών αποφάσεων,
γ) με την υποβάθμιση των συλλογικών οργάνων, εις τα οποία συνήθως δεν
εισάγονται τα σοβαρά θέματα, αλλά θέματα δευτερεύοντα,
δ) δια της επιλογής προσώπων ακατάλληλων δια τα αντίστοιχα αξιώματα (με
εξαιρέσεις ευτυχώς, που επιβεβαιώνουν τον κανόνα, δυστυχώς), (βλ. και
περίπτωσιν ιγ),
ε) δια της αυξήσεως της γραφειοκρατίας, κυριολεκτικώς από δωμάτιο σε
δωμάτιο, (εις βάρος της συνεννοήσεως και της αξιοπιστίας),
στ) δια της δημιουργίας ενδιαμέσων οργάνων (π.χ. επαρχιακές Μ. Στ. καί Μ.
Επιθεωρητές) χωρίς καμμιά ανάγκη, πιθανώς εις τα πλαίσια κάποιας ιδεοληψίας
δια την άσκησιν υψηλής πολιτικής, και απονομής αξιωμάτων,
ζ) δια της επελεύσεως ζημιών και απωλειών (o νοών νοήτω), εκ της λήψεως
ανεπιτυχών (δεν εξειδικεύομεν), ή δια της αποφυγής λήψεως των ενδεδειγμένων
διοικητικών μέτρων,
η) δια της υποβαθμίσεως της διαδικασίας των πειθαρχικών οργάνων, τα οποία
έφθασαν στο σημείο επιβολής ποινών, χωρίς ακρόασιν των εγκαλουμένων,
καταπονώντας ούτω βαναύσως το αίσθημα δικαιοσύνης των αδελφών,
θ) δια της υποβαθμίσεως του εντύπου της ΕΜΣτΕ ποιοτικώς και αισθητικώς.,
ι) δια της δημιουργίας ενός παράξενου δογματισμού, συνδεδεμένου με τα
αγγλικά κείμενα (συντάγματα, τυπικά κλπ.), εις βάρος ακόμη και τοπικών
συνηθειών και εθίμων, ώστε να καταντάει απωθητικός, χωρίς να παροράται το
γεγονός και της παρακάμψεως ή καταστρατηγήσεως διατάξεων της εθνικής
νομοθεσίας και δη του Α.Κ.
ια) δια της εμμέσου καταργήσεως του δείπνου, εις όλα σχεδόν τα παράπλευρα
σώματα, εκ της αλλαγής του συστήματος. Με μια κίνηση επήλθε καθολικόν
καίτοι μη επιθυμητόν, (βοηθούσης και της κρίσεως), αποτέλεσμα.
ιβ) δια της πλήρους αδιαφανείας πέριξ της οικονομικής διαχειρίσεως, η οποία
εξετράπει εις εκτός διαδικασίας μεθόδους, που για μια ακόμη φορά, λίαν
προσφάτως, οδήγησε εις την απώλεια ενός σημαντικού ποσού της τάξεως των
15.000 € περίπου (δεν γνωρίζομε ακριβώς) ένεκα του οποίου επήλθε γενική
αναστάτωσις και επυροδοτήθη η περιρρέουσα δυσφορία.
3
ιγ) δια της δημιουργίας, υπάρξεως και αφανούς λειτουργίας, αοράτου τινος
κυκλώματος, που καλείται «παράγκα», το οποίον, οι πάντες γνωρίζουν αλλά και
δεν γνωρίζουν, άλλως προτιμούν να αγνοούν, ιδίως οι ιθύνοντες, που παρά την
ανυπαρξίαν του, βασιλεύει ως καπνός χωρίς φωτιά (βλ. και περίπτωσιν δ).
Εδώ, (επειδή σίγουρα δίδεται έδαφος εκφράσεως αγνοίας, ανυπαρξίας,
άλλως υπάρξεως φαντασιώσεων ή φαντασμάτων), επεξηγούμε, ότι δεν θεωρούμε
ανεπίτρεπτο, το να υπάρχει ένα κατεστημένο, από ανθρώπους σοβαρούς και
αξιοπίστους, αντιθέτως θεωρούμε ότι κάτι τέτοιο, είναι και αποδεκτό και
ωφέλιμο.
Η έννοια της «παράγκας» προσδίδεται όταν είτε περιστασιακά, είτε
μονιμότερα, δημιουργούνται «φράξιες», προκειμένου να προωθηθούν σε
συγκεκριμένα αξιώματα συγκεκριμένα άτομα, προκειμένου μέσω αυτών, να
επιβληθούν κάποιες κατευθύνσεις ή να παρακαμφθούν αντιρρήσεις ή να
επιβληθούν προτιμήσεις.
Ο πρώην Μ.Διδ. Ερμής Ιωαννίδης, στο τέλος της θητείας του, ομιλών εις
την Μ. Συνέλευση είχε πει ότι η ΕΜΣτΕ δεν είχε προβλήματα, διότι τα είχαν
επιλύσει οι προκάτοχοί του. Έκτοτε όμως και παρά την απουσίαν ουσιαστικών
προβλημάτων δημιουργήθηκαν όλα τα προπεριγραφόμενα.
Τούτο σημαίνει ότι τα προβλήματα αυτά είναι αποτέλεσμα της κακής ή
πλημμελούς διοικητικής λειτουργίας των τελευταίων ετών.
Η ΕΜΣτΕ, κατά την άποψή μας, ένεκα αυτών των δυσλειτουργιών
εμφανίζει μια πτώση στο «επίπεδό της» στην «ατμόσφαιρα» των συνεδριών
της, στο «κλίμα» επικοινωνίας, στην «διάθεση» των αδελφών.
Έλλειψε η «χαλαρότης» στην συμπεριφορά των αδελφών και
υπεκατεστάθη με μιαν «ακαμψία», λες και το ζητούμενο δεν είναι η
ψυχοπνευματική λειτουργία του τέκτονος, αλλά η σκοτούρα καί η
συμπεριφορά του μάνατζερ.
Στον τρέχοντα παραλογισμό η ΕΜΣτΕ εμφανίζει την παράλογη εικόνα,
να αποδέχεται ότι πολλοί αδελφοί ευρίσκονται σε κρίσιμη οικονομική αδυναμία
και προς τούτο δημιουργεί διαδικασίαν ενισχύσεώς των προς πληρωμήν της
συνδρομής των, χωρίς κανείς εκ των αρμοδίων να σκέπτεται την μείωση
4
αυτουσίως των οικονομικών επιβαρύνσεων, τις οποίες τόσον επιπολαίως η τότε
διοίκησις εισηγήθη και επέτυχε να αυξήση.
Η κατάστασις δεν είναι ούτε καταστροφική ούτε μη αναστρέψιμη.
Δεν έχει όμως καταγραφεί εισέτι πλήρως, δι ο και επιχειρούμε μιαν
πρώτην ουσιαστική καταγραφή.
Κοινόν αίτημα είναι η απόδοσις ευθυνών δια την απώλειαν των χρημάτων
τα οποία συγκεντρώθηκαν με τον ιδρώτα των αδελφών, και η αποκατάστασις της
ζημιάς.
Θα πρέπει να γίνη αντιληπτόν ότι το αν ηκολουθείτο δια την διαχείρισιν
των χρημάτων (με την ανοχήν των ιδίων υπευθύνων) μέθοδος αδιαφανής,
ανασφαλής και εκτός διαδικασίας και εις το παρελθόν, (μάλλον πρόσφατον, και
εν πάσει περιπτώσει εις χρόνον εμπίπτοντα εις τας θητείας της τελευταίας
εξαετίας), δεν συνιστά απαλλακτικόν γεγονός της ευθύνης των ιθυνόντων, διότι
ουδείς κανών ήλλαξεν ή ετροποποιήθη, αλλ’ απλώς παρεβιάσθη, με την
ευλογίαν εκείνων που όφειλαν να επιβάλλουν την τήρησίν του, και μάλιστα
παρεβιάσθη, εις ικανόν βάθος χρόνου, ώστε να νοείται ότι η παράβασις εγένετο
κατ’ εξακολούθησιν.
Θα πρέπει επίσης να γίνη αντιληπτό, ότι οι ηγεσίες εκείνες που εισήγαγαν
και ηνέχθησαν το μέτρον της μη ακροάσεως και επέβαλλον ποινάς ως εάν
επρόκειτο περί νεοσυλλέκτων, χωρίς καν την ακρόαση των εγκαλουμένων, δεν
νομιμοποιούνται να επικαλούνται το ότι δεν εκλήθησαν να δώσουν διευκρινίσεις,
κατά την διερεύνηση της υποθέσεως υπό της Ειδικής Επιτροπής χωρίς εν ταυτώ
να εννοείται ότι δεν αποτελεί σφάλμα η παράληψις της κλήσεώς των υπό της
Επιτροπής.
Κοινόν αίτημα είναι η διόρθωσις των καταγραφομένων
δυσλειτουργειών η οποία όμως πρέπει να γίνει από διοίκησιν διάφορον απ’
αυτές που προκάλεσαν τις δυσλειτουργίες.
Θα ήταν ευχής έργον, η ίδια η ηγεσία να αναγνωρίση τις ευθύνες της
και να τις αποκαταστήσει, μη περιμένοντας τα πορίσματα της επιτροπής που
ώρισε το ΣΓΥ και τις παρατάσεις κλπ., οι οποίες μόνον ζημίαν επιφέρουν
στην ΕΜΣτΕ.
5
Κάτι τέτοιο θα εξασφάλιζε άμεσα και καταλυτικά το στοιχείον της
καθάρσεως, καθώς θα ήτο προϊόν αισθήματος ευθύνης και υπευθυνότητος.
Θα ήτο επιπλέον ευχής έργον ως τέκτονες συνειδητοί, αποχωρούντες,
να στηρίξουν τους διαδόχους των, με ενδιαφέρον και αγάπη για το έργον που
ανέλαβαν ή θα αναλάβουν να εκτελέσουν.
Τέλος, πρέπει να σημειώσωμε, ότι, οι αδιαφανείς και χωρίς αιτιολογία
παραιτήσεις, ούτε την ΕΜΣτΕ ευνοούν, ούτε το επιδιωκόμενον Έργον
επιδοτούν., ούτε τους ιδίους (τους παραιτουμένους) δικαιώνουν.
Αυτά τα ολίγα και με την αγάπη μας.
N .Π
Β Κ
Α Ο
Μ Π
Ά Π
