Εκφωνηθείς από τον π. Σ.Δ. αδ. Ιωάννη Μ. Δεμέτη
PAST GRAND STANDARD BEARER
In the UNITED GRAND LODGE of ENGLAND
PAST GRAND STANDARD BEARER
In the UNITED GRAND LODGE of ENGLAND
Σεβάσμιε Διδάσκαλε, υψηλοί καλεσμένοι, αγαπητοί αδελφοί,
Εκατόν πενήντα χρόνια συμπληρώνονται φέτος, από εκείνη τη βραδιά της 4ης Μαρτίου 1862, που ο αείμνηστος αδελφός μας Charles Masterman Smyth, ως προσωρινός εγκαθιστών Σεβάσμιος, κάλεσε με τους χτύπους της σφύρας του, τους παριστάμενους αδελφούς, (δηλαδή τα 47 ιδρυτικά μέλη), που είχαν συγκεντρωθεί, προκειμένου να αρχίσει να λειτουργεί, η, υπό την Ηνωμένη Μεγάλη Στοά της Αγγλίας, Στοά «Αστήρ της Ανατολής» αρ. 1188.
Την 7η Αυγούστου του επόμενου έτους 1863, και ύστερα από αναθεώρηση της αρίθμησης των υπό την Η.Μ.Σ.Τ.Α. υπαγομένων Στοών, η Στοά, πήρε τον αριθμό 880, που φέρει μέχρι σήμερα.
Η εναρκτήρια συνεδρίαση, πραγματοποιήθηκε ύστερα από την εκδοθείσα την 23η Σεπτεμβρίου 1861 άδεια, από τη Μεγάλη Στοά της Αγγλίας και με την συμμετοχή αδελφών από τις Στοές «Πυθαγόρας» ανατολής Κέρκυρας, L’ Etoile ανατολής Ζακύνθου, Άγγλων στρατιωτικών άλλων στοών, που υπηρετούσαν στη Ζάκυνθο, καθώς και αδελφών της Fenice Rissorta.
Ανάγκη δημιουργίας της Στοάς, οι πνευματικές ανησυχίες προβληματισμένων ανθρώπων, που αναζητούσαν απάντηση στα βασανιστικά οντολογικά υπαρξιακά ερωτήματα:
- Ποιος είμαι;
- Πού πηγαίνω;
Αλλά και η ανάγκη επικοινωνίας και προσφοράς, σε συνάρτηση με την πνευματική ανάπτυξη και αναζήτηση, πέρα από τα προβλήματα της όποιας εποχής.
Αξίζει να αναφερθεί και δεν πρέπει να μας διαφεύγει, η ψυχή και σώματι προσπάθεια των αδελφών, που γεννημένοι στη Ζάκυνθο, αλλά και τα υπόλοιπα νησιά της Επτανήσου, αγωνίστηκαν, μέσα από τις Στοές τους, για να προετοιμάσουν το έδαφος ώστε να στεφθεί με επιτυχία ο απελευθερωτικός αγώνας του 1821.
Κατά την περίοδο εκείνη, οι Αδελφοί μας Φιλικοί, αξιοποιώντας κάθε δυνατότητα, που τους παρουσιαζόταν, πρόσφεραν τα μέγιστα, στην πραγμάτωση του μεγάλου σκοπού.
Επιγραμματικά αναφέρω, ότι πλαισίωσαν επιτροπές, ότι υποδέχτηκαν τους καταδιωγμένους επαναστάτες αγωνιστές, καθώς και τα ορφανά και τις χήρες των αγωνιστών, που έφταναν στο νησί, ότι οργάνωναν εράνους, ότι συγκέντρωναν πολεμοφόδια και φάρμακα, και πάνω απ’ όλα έθεσαν τις στοές στην υπηρεσία του αγώνα.
Τύχη αγαθή εκείνη τη χρονική στιγμή, η φυσική παρουσία του Διονυσίου Ρώμα, που έβαλε ένα δημιουργικό λιθαράκι για να ορθοποδήσει το Έθνος μας.
«Ενός ανοιχτομάτη και διορατικού πολιτικού, (κατά τον Ντίνο Κονόμο), που έβλεπε ότι η μοίρα της Επτανήσου, ήταν αδιάρρηκτα δεμένη στον τροχό της Αγγλικής εξουσίας. Η εθνική αναγκαιότητα, τού επέβαλε πια να στραφεί από την στιγμή εκείνη προς τους Άγγλους, αποβλέποντας στην υποστήριξη του αιτήματος της Ιονίου Γερουσίας, για την πολιτική ανεξαρτησία των Επτανησίων. Η στροφή αυτή του πρώην γαλλόφιλου, ήταν αναγκαία και απαραίτητη, αλλά έπρεπε να γίνει από τα παρασκήνια ή μάλλον από τους αθέατους διαδρόμους του Τεκτονισμού».
Αυτό αδελφοί μου λέει πολλά!
Είχε προηγηθεί, όπως είναι γνωστό, στη Ζάκυνθο, η ίδρυση την 18η Μαρτίου 1815, από τον Διονύσιο Ρώμα, της Fenice Rissorta, υπό την αιγίδα της Μεγάλης Εθνικής Στοάς της Ελλάδος, που λειτουργούσε στην Κέρκυρα, και η οποία (σύμφωνα με τον Μαρίνο Πολλάτο) έγινε:
«… δια τας επειγούσας ανάγκας ας παρουσίαζεν η εξυπηρέτησις των Εθνικών σκοπών».
Ο Διονύσιος Ρώμας είχε υπερκεράσει από τεκτονικής άποψης, τις υπάρχουσες δυσλειτουργίες και είχε ξεκαθαρίσει την κατάσταση και τοπικά, εναρμονίζοντας τη λειτουργία της Στοάς, υπό τη Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας.
Σημειώνεται ότι την 28η Απριλίου 1848 ο «Αναγεννόμενος Φοίνιξ» συνεδριάζει για τελευταία φορά.
Ακολούθησε τον Ιανουάριο του 1859 η αναγνώριση υπό την ονομασία Etoile, νέας Στοάς υπό τη δικαιοδοσία της Μεγάλης Ανατολής της Γαλλίας.
Η άδεια δόθηκε την 6η Φεβρουαρίου 1860.
Όμως την 14η Φεβρουαρίου 1862, ύστερα από τη δημιουργία προβλημάτων σχετικών με την καταπάτηση τεκτονικών δικαιωμάτων και προνομίων, που σχετίστηκαν με την απόπειρα κατά της ζωής του Αυτοκράτορα της Γαλλίας Ναπολέοντος του Γ΄ το 1858, και την απόδοση, τής ευθύνης της απόπειρας, στους Τέκτονας, και μετά την απαίτηση για παραίτηση του Μεγάλου Διδασκάλου της Στοάς της Γαλλίας, Πρίγκιπα Lucien Murat, το 1861, η Στοά Etoile, διαμαρτυρήθηκε με αποστολή υπομνήματος προς την Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας και τον Αυτοκράτορα Ναπολέοντα Γ΄ και ανέστειλε τις εργασίες της.
Ακολούθησε όπως προαναφέραμε η ίδρυση της Στοάς, του «Αστέρα της Ανατολής», υπό την Ηνωμένη Μεγάλη Στοά της Αγγλίας.
Επισημαίνεται ότι, από το 1815 μέχρι και το 1862, παρόλο που όπως παρατηρείται, λειτουργούν, στο νησί της Ζακύνθου, Στοές, με διαφορετικά ονόματα, στην πραγματικότητα αυτές, αποτελούν Τεκτονική συνέχεια, καθότι τις πλαισιώνουν διαδοχικά πολλά κοινά μέλη, ενώ επί πρόσθετα, η συνέχεια αυτή φαίνεται από τη φύλαξη στη στοά, αφενός μεν των πρακτικών αυτών των στοών, και αφετέρου από σειρά διπλωμάτων, μελών των στοών αυτών, που επίσης ευρίσκονται κατατεθειμένα στη Στοά.
Περαιτέρω πρέπει επίσης, να αναφερθεί, ότι, τα μεταεπαναστατικά και τα μεταενωτικά χρόνια, οι αδελφοί συμμετείχαν ενεργά και στην οργάνωση του νεώτερου Ελληνικού Κράτους, δημιουργώντας και μετέχοντας σε φιλολογικά και πολιτιστικά ιδρύματα και σωματεία, αλλά και στελεχώνοντας τις υπηρεσίες του.
Από δω και πέρα η δράση της Στοάς, εστιάζεται σε προσφορά φιλανθρωπίας εκεί, που ο ανθρώπινος πόνος έκανε την παρουσία του, αλλά και προσφοράς, σε έργα ανασυγκρότησης και παράλληλης προόδου της κοινωνίας του νησιού.
Καταγράφεται η φιλοξενία των επιστράτων των πολέμων του 1878 και του 1897.
Η παροχή βοήθειας και η συμμετοχή των μελών της Στοάς στη διαχείριση της βοήθειας στους σεισμοπαθείς του 1893 και 1912. Όπως και στους σεισμοπαθείς της Ιταλίας το 1909.
Μετέχει στους εράνους υπέρ του Παναγίου Τάφου το 1903.
Περιθάλπει τους πρόσφυγες των περιόδων 1912 έως 1922.
Πρωτοστατεί και στην πραγματικότητα οργανώνει εξ’ ολοκλήρου εκδηλώσεις, που διαμορφώνουν την εξέλιξη της ταυτότητας της Ζακύνθου.
Ιδιαίτερα σημαντικό το γεγονός των εκδηλώσεων για τα 100χρονα από τη γέννηση του Εθνικού Ποιητή, Διονυσίου Σολωμού, και η παραγγελία κατασκευής και τοποθέτησης στην ομώνυμη κεντρική πλατεία της πόλης, του ανδριάντα του.
Οργανώνει σε αίθουσα της Στοάς, μετά τις ανωτέρω εκδηλώσεις, που έλαβαν χώρα το 1902, το Μουσείο Σολωμού, όπου φυλάσσει τα χειρόγραφα του ποιητή και άλλα κειμήλια.
Η ευθύνη της φύλαξης των χειρογράφων, σηματοδοτείται με τη διάσωσή τους δύο φορές, από τον αείμνηστο αδελφό μας Σεβάσμιο και Μεγάλο Υπερπόντιο Βαθμό Νικόλαο Βαρβιάνη, κατά την διάρκεια της ιταλικής κατοχής, 1η Μαΐου 1941 έως 10η Σεπτεμβρίου1943, πρώτη φορά, και την σεισμοπυρκαγιά του 1953, δεύτερη φορά, αψηφώντας κινδύνους ατομικούς καθώς και την ασφάλεια των μελών της οικογενείας του.
Η ιταλογερμανική κατοχή σηματοδότησε και την αναστολή λειτουργίας των Στοών του νησιού, της ημετέρας Στοάς και της ετέρας Στοάς του «Ηλίου» υπό την Μεγάλη Στοά της Ελλάδος, όταν με την υπ’ αρ. 14/1941 διαταγή του, αμέσως μόλις έφτασε στη Ζάκυνθο, ο Ιταλός στρατιωτικός διοικητής Ιγνάτιος Μπατάλια αναφέρει: «Αι Στοαί αύται, κηρύσσονται άνομοι και η περαιτέρω λειτουργία αυτών θεωρείται επιβουλευτική δια τα κράτη του Άξονα.
(Τι αλήθεια καλύτερο διαπιστευτήριο για τον Τεκτονισμό αδελφοί μου;)
Και συνεχίζει η διαταγή: «Η κινητή και ακίνητος περιουσία αυτών, τίθεται εις την διάθεσιν της Στρατιωτικής Διοικήσεως Ζακύνθου. Τα ιστορικά έγγραφα και τυχόν έργα τέχνης θα παραδοθώσιν εις την Δημοσίαν Βιβλιοθήκην Ζακύνθου. Τα μέλη των Μασονικών Στοών υποχρεούνται να υπογράψωσιν ατομικώς την κάτωθι δήλωσιν: «Ορκίζομαι ότι πλέον δεν ανήκω εις τον Μασωνισμόν θεωρών εμαυτόν απηλαγμένον από οιανδήποτε υποχρέωσιν ή πνευματικόν δεσμόν προερχόμενον από τας προς την Στοάν (Αγγλικήν «Αστήρ της Ανατολής» και Ελληνικήν «Ήλιος» υποχρεώσεις μου. Να μην αναπτύξω πλέον ουδεμίαν υπέρ αυτής ενέργειαν ή εργασίαν».
Τα αρχεία βέβαια, καθώς και τα χειρόγραφα Σολωμού είχαν ήδη απομακρυνθεί και φυλαχτεί.
Την 21η Μαΐου 1941 εγκαθίσταται στο κτήριο της Στοάς η Ιταλική Φινάντζα.
Οι εργασίες της Στοάς αναστέλλονται μέχρι της 14ης Σεπτεμβρίου 1944, όπου αποχωρούν από το νησί οι Γερμανικές δυνάμεις κατοχής.
Στις 23 Σεπτεμβρίου το κτήριο παραχωρείται στη Συμμαχική Στρατιωτική αποστολή, όπου με αρχηγό τον Λοχαγό Φλάυ έδρασε στη διάρκεια της κατοχής στο νησί, συνεργαζόμενη με αδελφούς μας.
Μεταφέρω το επίσημο ευχαριστήριο της Αποστολής, που τον Νοέμβριο του 1944 στάλθηκε προς την Στοά.
«Συμμαχική Στρατιωτική Αποστολή Ζακύνθου
Προς τον Νικόλαον Βαρβιάνη
Πρόεδρον της Τεκτονικής Στοάς «Αστήρ της Ανατολής» υπ’ αρ. 880
Αναχωρούντες εκ της περιφήμου και μοναδικής νήσου της Ζακύνθου και πλήρεις συναισθημάτων, τα οποία μέλλουν να μεταβληθούν εις τας πλέον μεγαλειώδεις αναμνήσεις της ζωής μας, την τελευταίαν ταύτην ώραν του χωρισμού με την γη του Σολωμού, το βλέμμα και η σκέψη μας οδηγείται προς την υμετέραν Στοάν, η οποία αμέριστον ηθικήν συμπαράστασιν και συνεργασίαν εχάρισεν εις την υπ’ εμέ Συμμαχικήν Στρατιωτικήν Αποστολήν κατά την παραμονήν μας εις Ζάκυνθον τους τελευταίους κατοχικούς μήνας.
Αποτελεί πράγματι δείγμα του σκοπού της Οργανώσεώς σας, το ότι εις κρισίμους στιγμάς, ότε ο καθείς τοποθετείται μόνος εις την οδόν και την θέσιν της ιδίας αυτού πεποιθήσεως και πίστεως, η Υμετέρα Στοά, δια της συνδρομής της, ήνωσε εις μίαν συνισταμένην την σωματικήν συμπαράστασιν των μελών της μετά πνευματικής τάσεως ως και της Χριστιανικής των πίστεως ίνα εκτελεσθή το υπέρ Πατρίδος Έργον.
Συνεχίσατε το έργον των Φιλικών και υπήρξε υψίστη τιμή δι’ ημάς, το ότι εύρομεν εις την Υμετέραν Στοάν και στέγην και βοήθειαν.
Μετά τιμής ο Αρχηγός FLAΥ».
Ο Λοχαγός Φλάυ, Θεόφιλος Σαρίκας Δικηγόρος και Δημοσιογράφος, έγινε αργότερα Τέκτονας και διετέλεσε μέλος του Υπάτου Συμβουλίου της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος.
Το έτος 1973 ανακηρύχθηκε Επίτιμο μέλος της Στοάς μας.
Το 1953, σημειώνεται η δεύτερη διάσωση των χειρογράφων, τότε, ο αδελφός Βαρβιάνης, εγκατέλειψε στο έλεος της φωτιάς την περιουσία του και τραυματισμένος στα κάτω άκρα, αφού πέρασε μέσα από τα χαλάσματα, σκαρφάλωσε στο καταστραμμένο κτήριο της Στοάς, ανέσυρε τα χειρόγραφα και τα αρχεία της Στοάς, και τα διαφύλαξε στο αγρόκτημά του.
Στις 30 Δεκεμβρίου 1953, η Ακαδημία Αθηνών απένειμε μετάλλιο στον αδελφό Βαρβιάνη «όστις διέσωσε με κίνδυνο της ζωής του, πολύτιμα χειρόγραφα του Εθνικού Ποιητού Διονυσίου Σολωμού και πλείστα Εθνικά κειμήλια και έργα τέχνης, προ πάντων εκ των ερειπίων του κατερειπωθέντος Μεγάρου της Αγγλικής Τεκτονικής Στοάς…».
Σημειώνεται ότι μεταξύ των διασωθέντων κειμηλίων υπό Σεβασμίου αδελφού Βαρβιάνη, περιλαμβάνεται και η άδεια ίδρυσης της Στοάς, η Αγία Γραφή εκδόσεως 1858, καθώς και τα τυπικά, τα σκευή και τα έπιπλα της Στοάς.
Μετά τους σεισμούς του Αυγούστου 1953, και την καταστροφή του κτηρίου, αρχίζει μια μεγάλη προσπάθεια οικοδόμησης νέου αντισεισμικού κτηρίου.
Στην ανοικοδόμηση βοηθούν η Η.Μ.Σ.Τ.Α. και η Ελληνική Στοά του Λονδίνου, Hellenic υπ’ αρ. 7270, ενώ μέχρι την έναρξη των εργασιών στο οικόπεδο της Στοάς, τοποθετήθηκε για τις ανάγκες της, λυόμενος οικίσκος, που δωρίθηκε από τον αείμνηστο αδελφό Γκίγκη Βούλτζο.
Το 1959, η Στοά πρωτοστατεί, στελεχώνει και ιδρύει το Σωματείο «Μουσείο Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων», και ακολούθως συμπαρίσταται και παρακολουθεί την κατασκευή του κτηρίου του Μουσείου στη νέα πόλη της Ζακύνθου, καθιστώντάς το, κόσμημα της νέας πόλης, το οποίο με τη δημιουργία στο ισόγειό του, του Μαυσωλείου, όπου φυλάσσονται τα οστά του Διονυσίου Σολωμού και του Ανδρέα Κάλβου, γίνεται ναός προσκυνήματος για τις χιλιάδες των επισκεπτών του νησιού.
Οργανώνει τεκτονικό μνημόσυνο εντός της Στοάς, στην επέτειο των 100 χρόνων από του θανάτου του μεγάλου φιλέλληνα Λόρδου Βύρωνα την 3η Μαΐου 1924.
Αναστηλώνει το ιστορικό εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου των Φιλικών, για πρώτη φορά το 1925, όταν και το αγοράζει από τους ιδιοκτήτες του, και δεύτερη φορά το 1955, μετά τους σεισμούς του 1953, σηματοδοτώντας με την κατασκευή του, που έγινε από το 701 τάγμα μηχανικού του Ελληνικού Στρατού, ως το πρώτο κτήριο που αναστηλώνεται μετά τους σεισμούς, και την αναστήλωση της νέας πόλης.
Η ιερατική λειτουργία και το φιλολογικό μνημόσυνο, που τελούνται στο εκκλησάκι, από τη Στοά, κάθε χρόνο, τη Δευτέρα του Πάσχα, παρουσία των τοπικών αρχών και πολύ κόσμου, αποτελούν βήμα επικοινωνίας της Στοάς με την Ζακυνθινή κοινωνία.
Ιδρύει το 1928, την Σχολή Απόρων Παίδων, με την επωνυμία «Εσπερινή Σχολή Απόρων Παίδων, ο Άγιος Διονύσιος», όπου ανέλαβε να περιθάλψει και να μορφώσει μεγάλο αριθμό νέων, καλύπτοντας εξ’ ολοκλήρου τις απαιτούμενες δαπάνες, προσφέροντας πάρα πολλά στην κοινωνία του νησιού.
Παράλληλα δημιουργεί και τμήματα εκμάθησης της εκκλησιαστικής μουσικής, διασώζοντας το παραδοσιακό ζακυνθινό εκκλησιαστικό μέλος.
Η φήμη της Στοάς και οι ενέργειες και συμπεριφορές των αδελφών, έχουν πολλές φορές λειτουργήσει, υπέρ της τοπικής κοινωνίας.
Ενδιαφέρουσα η πληροφορία, που συναντάμε στο προσωπικό ημερολόγιο του Διονυσίου Κλάδη, που εξέδωσα το έτος 2004, με τίτλο «Κυριώτερα Συμβάντα της νήσου Ζακύνθου 1874-1907».
Την 23η Ιανουαρίου 1893, μετά τους καταστρεπτικούς σεισμούς του έτους εκείνου, σημειώνει: «Ήλθε εκ Πατρών το ατμόπλοιο «Μαργαρίτα» το οποίο το εναύλωσαν οι εν Πάτραις Μασόνοι, φέροντας 1.000 οκάδες άρτου και δια αυτού ανεχώρησαν δια Πάτρας δωρεάν 250 οικογένειες».
Στο μεταξύ την 2α Οκτωβρίου 1931, στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως, δημοσιεύεται πράξη υπογεγραμμένη από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Αλέξανδρο Ζαΐμη, με την οποία αναγνωρίζεται ως ίδρυμα, η με την επωνυμία «Αγγλική Στοά Αστήρ της Ανατολής, αριθμός 880 υπό την Μεγάλη Στοά της Αγγλίας».
Πρόσφατα η Στοά απέστειλε φαρμακευτικό και υγειονομικό υλικό, καθώς και ικανή ποσότητα γάλακτος στο δοκιμαζόμενο λαό της Παλαιστίνης.
Από του έτους 1999 μέσω της Actionaid έχει γίνει ανάδοχος, υιοθετώντας ένα κοριτσάκι στην Κοινότητα Μπολγκατάνγκα της Γκάνας, βοηθώντας έτσι στην επί τα βελτίω διαφοροποίηση της ζωής της κοινότητας.
Μετά το άνοιγμα των συνόρων με την Αλβανία και την εξομάλυνση της πολιτικής κατάστασης στη γείτονα χώρα, προσέτρεξε σε αίτημα βορειοηπειρωτών και δώρισε τα απαραίτητα εκκλησιαστικά βιβλία και ιερά σκεύη, προκειμένου να επαναλειτουργήσει ο ναός του Αγίου Μιχαήλ στην περιοχή των Αγίων Σαράντα.
Το έτος 2011 συστάθηκε ομάδα εθελοντικής συγκέντρωσης τροφίμων, τα οποία σε μηνιαία βάση προωθούνται διακριτικά σε συμπολίτες, τόσο στην πόλη όσο και στα διάφορα χωριά του νησιού, προκειμένου να ξεπεραστούν διαπιστωμένα προβλήματα.
Παραδοσιακά τη Στοά στελεχώνουν επιτυχημένοι κοινωνικά συμπολίτες μας, αλλά και διακεκριμένοι πολίτες, που εργάζονται στο νησί ή και το επισκέπτονται.
Ο αριθμός όσων έχουν μυηθεί ή υιοθετηθεί στα 150 χρόνια ζωής του «Αστέρα της Ανατολής» ανέρχεται σε 989 μέλη.
Τα τελευταία χρόνια στους μυούμενους περιλαμβάνονται Δημόσιοι και Ιδιωτικοί υπάλληλοι οργανισμών και τραπεζών, Γιατροί, Καθηγητές, Πανεπιστημιακοί Καθηγητές, Έμποροι, Δάσκαλοι, Δικηγόροι, Πολιτικοί Μηχανικοί, Φαρμακοποιοί, Ναυτικοί, Πλοίαρχοι του Εμπορικού Ναυτικού, Αξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού, Αξιωματικοί του Λιμενικού Σώματος, Αξιωματικοί της Χωροφυλακής, Τοπογράφοι, Μηχανολόγοι, Μουσικοί, Δικαστικοί, Διπλωματικοί υπάλληλοι, Καλλιτέχνες, Εργολάβοι Δημοσίων Έργων, Εργοδηγοί, Κτηματίες, Ναυτιλιακοί Επιθεωρητές, Μηχανικοί Ηλεκτρονικών Υπολογιστών, Τεχνολόγοι Ηλεκτρολόγοι Μηχανικοί, Ναυπηγοί, Οικονομολόγοι, Χρηματιστές, Φοιτητές.
Και αυτό έχει σαν δεδομένο την εξάπλωση της φήμης της Στοάς σ’ ολόκληρο τον Ελλαδικό χώρο, μα εκτός των ορίων της Ελλάδος, με κατάληξη να προσέρχονται και να επιζητούν να γίνουν μέλη της προβεβλημένα άτομα με προβληματισμούς και πνευματικές ανησυχίες.
Στα τακτικά μέλη της Στοάς σήμερα, περιλαμβάνονται 21 Πρ. Σεβάσμιοι, 67 Διδάσκαλοι, 13 Συντέκτονες και 14 Μαθητές Τέκτονες.
Το σύνολο των μελών περιλαμβάνει 115 αδελφούς.
Με δεδομένο την επιλεκτική εισαγωγή τους και τις περιορισμένες κατ’ έτος συνεδρίες, όπως αυτές καθορίζονται από τα τεκτονικά συντάγματα και τον εσωτερικό κανονισμό της Στοάς, για μια περιφερειακή Στοά, έστω και αν αυτή λειτουργεί στο νησί της Ζακύνθου, με την ξεχωριστή τεκτονική παράδοση, που το διακρίνει, ο αριθμός των 989 μελών, θεωρείται ιδιαίτερα μεγάλος.
Αδελφοί μου, όλοι οι αδελφοί της Στοάς, σήμερα, ομονοούντες κάτω από τα χτυπήματα της σφύρας του εκάστοτε Σεβασμίου, συνεχίζουν να εξακολουθούν να φοιτούνε στη Στοά, να προσπαθούν να βελτιώσουν την προσωπικότητά τους, και να εργάζονται για ωφέλεια της τοπικής κοινωνίας.
Ακολουθώντας τις επιταγές του Θείου νόμου, προσδιορίζουν το παρόν και προδιαγράφουν με πίστη το μέλλον, οδηγούμενοι από τα παραδείγματα και τις εντολές, που μας κληροδότησαν οι αείμνηστοι ιδρυτές της Στοάς μας, και οι πρωτεργάτες αδελφοί μας, μα και όσοι ακολούθησαν, συνεχιστές και ακάματοι σκαπανείς και υπηρέτες των Τεκτονικών Ιδεωδών.
Ιδιαίτερη τιμή, για την Στοά μας, αποτελεί, η συνέχιση της λειτουργίας της, υπό την εποπτεία της Ηνωμένης Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας, που θεωρούμε ότι μας παρέχει αφενός μεν, τη δυνατότητα της ορθής τεκτονικής πρακτικής, αλλά και μας φορτίζει με ξεχωριστό ιστορικό βάρος και μια εξίσου βαριά παρακαταθήκη.
Προτού όμως ολοκληρώσω την ομιλία μου θεωρώ επιβεβλημένο να αναφέρω ότι από του έτους 1991, λειτουργεί στο Τεκτονικό Μέγαρο της Στοάς «Αλέξανδρος Βούλτζος» το ομώνυμο με την Στοά Περιστύλιο της Βασιλικής Αψίδος, υπό το Ύπατο Συμβούλιο της Βασιλικής Αψίδος της Αγγλίας.
Επίσης λειτουργούν και άλλα εργαστήρια, που ορισμένα απ’ αυτά λειτουργούν υπό Ελληνική Διοίκηση, εναρμονισμένα όμως στον τρόπο λειτουργίας του Αγγλικού Τεκτονισμού:
Από 16 Απριλίου 1994, η Στοά Διδασκάλων Τεκτόνων του Σήματος με την επωνυμία «Αστήρ της Ανατολής» αρ. 20.
Από 24 Ιουνίου 1994, το Διοικητήριο Ιπποτών του Ναού και Κοινόβιο Ιπποτών της Μάλτας υπό την επωνυμία «Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής» αρ. 13.
Από 8 Απριλίου 1996, Συγκάθεδρον του Τεκτονικού και Στρατιωτικού Τάγματος του Ερυθρού Σταυρού του Κωνσταντίνου, Άσυλον και Διοικητήριον «Ο Άγιος Διονύσιος» αρ. 5.
Από 27 Ιουνίου 1997, Στοά Ναυτίλων της Βασιλικής Κιβωτού «Αστήρ της Ανατολής» αρ. 20.
Από 26 Ιουνίου 1998, Συμβούλιο Βασιλικών και Εκλεκτών Διδασκάλων «Προφητάναξ Δαβίδ» αρ. 14.
Από 9 Δεκεμβρίου 2004, Περιστύλιο Ροδοσταύρων «Αστήρ της Ανατολής» αρ. 1168/4.
Όπως πολλές φορές έχει λεχθεί, η Στοά αποτελεί, μια όαση γαλήνης μέσα στην σκληρή πραγματικότητα που βιώνουμε καθημερινά.
Είναι ένας τόπος που πρέπει να επικρατεί και επικρατεί η ειρήνη, η αρετή και η αδελφοσύνη και πορεύεται σηματοδοτώντας την παρουσία της στο χρόνο, με πράξεις που φέρουν την σφραγίδα του Καλού, του Αγαθού και του Αληθινού.
Στα χρόνια, που πέρασαν παρουσιάστηκαν και κάποια προβλήματα, όμως η Στοά κράτησε σταθερά τον πυρσό του Τεκτονικού Φωτός, αντιστάθηκε και ξεπέρασε τους όποιους κλυδωνισμούς.
Δημιούργησε καλούς Τέκτονες με καθαρή τεκτονική ιδεολογία.
Υποχρέωση και σήμερα όλων μας είναι να επιζητούμε με τις θέσεις και τις πράξεις μας, τη διατήρησή της.
Στόχος και επιδίωξή μας, η σωστή λειτουργία της και η διαιώνιση, της καλής της φήμης.
Ο Πανδαμάτορας φθονερός γέροντας, ο χρόνος, κατά τον συμπολίτη μας ποιητή Ανδρέα Κάλβο: «περιτρέχει την θάλασσαν και την γην όλην,
από την στάμνα του χύνει τα ρεύματα της λήθης
και τα πάντα αφανίζει…».
Τα πάντα; ερωτώ, και αντιλέγω πιστεύοντας ότι υπάρχουν και τα μη υποκείμενα στην καταλυτική του χρόνου δύναμη.
Είναι όσα μένουν άτρωτα από την φθοροποιό του ισχύ.
Είναι όλα όσα διαμόρφωσαν την φήμη της Στοάς, 150 τώρα χρόνια ζωής της.
Ο Τεκτονισμός ωθεί τα μέλη του, να διαδραματίσουν, τον ρόλο του αποστόλου και του πρωτεργάτη στη βελτίωση της ανθρωπότητας, και είναι το μεγάλο σχολείο, το ζωντανό κύτταρο των μεγάλων ονείρων και των ευγενών ιδεών στις οποίες στοχεύει και επιθυμεί να μεταδώσει στις γενιές που ακολουθούν.
Χαρά μας, και ξεχωριστή τιμή η παρουσία απόψε, υψηλών αδελφών επισκεπτών.
Για μια ακόμα φορά επισημαίνω ότι το μεγάλο γεγονός της ίδρυσης της Στοάς αδελφοί μου, αποτέλεσε φωτεινό ορόσημο στη ζωή του νησιού.
Λειτούργησε ευεργετικά για την κοινωνία, μα πάνω απ’ όλα συνεχίζοντας η Στοά να δραστηριοποιείται, παρέχει χαρά και ικανοποίηση σ’ όλους εμάς, που εξακολουθούμε να πλαισιώνουνε τις στήλες της και να φοιτούμε σ’ αυτήν.
Η για 150 χρόνια πορεία της, δείχνει, ότι συνεχώς αναγεννάται προσδιορίζοντας την ταυτότητά της, με έργα, που θα διατηρήσουν τη φήμη της στους αιώνες.
Πρόσθετη υποχρέωσή μας, να διαφυλάξουμε την κληρονομιά, που μας άφησαν οι αδελφοί μας, που προηγήθηκαν.
Είθε ο Μεγάλος Αρχιτέκτονας του Σύμπαντος να παρέχει απλόχερα τη χάρη του σ’ όλους μας.
Σας ευχαριστώ.
πηγή: http://www.zante-freemasons.gr/
