Σε παλαιότερη
ανάρτηση σχετικά με την επίσκεψη του Μεγάλου Διδασκάλου της Μεγάλης Ανατολής
της Γαλλίας στην Ελλάδα Guy Arcizet είχαμε αναφέρει ότι η συγκεκριμένη
τεκτονική δύναμη είχε βοηθήσει την Ελλάδα
ακόμα και πριν από την επανάσταση του 1821. Λάβαμε πολλές ερωτήσεις από
φίλους οι περισσότερες εκ των οποίων συνοψίζονται στα εξής δυο ερωτήματα:
1- Αν πράγματι υπήρξε βοήθεια
τεκτόνων προς την επαναστατημένη Ελλάδα γιατί δεν είναι γνωστά τα γεγονότα;
2- Πολιτική
άποψη και παρέμβαση απαγορεύεται από τον κανονικό τεκτονισμό. Άρα ποιο είναι το
αντικείμενο της συζήτησης;
1- Όλοι
σχεδόν γνωρίζουν πως η Φιλική Εταιρεία είχε τεκτονική δομή και μεταξύ των
ιδρυτών της ενεργούς τέκτονες (Ξάνθος Αλέξανδρος και Νικόλαος Υψηλάντης).
Λιγότεροι γνωρίζουν πως στις πρώτες της μέρες η Επανάσταση και τα σύμβολα της
είχαν κατηγορηθεί ακριβώς επειδή σχετίζονταν με μυστικές εταιρείες. Γράφει
σχετικά ο γραμματέας του Κολοκοτρώνη , Μ. Οκονόμου αναφερόμενος στη Σύνοδο
των συμμάχων ευρωπαίων Μοναρχών στο
Λάιμπαχ το 1821 και το πρόβλημα τους που προέκυπτε απέναντι στους φίλους
Τούρκους με την «εγκληματική κίνηση» των
Ελλήνων. «Ο (Ρώσος) Αυτοκράτωρ μάλιστα δεσμευμένος εις τας προ μικρού
συνυπογραφείσας συνθήκας της Ιεράς Συμμαχίας, της Ευρώπης ειρηνευούσης και των
ηγεμόνων απάντων συν αυτώ φριττόντων προς τας επαναστάσεις ας αι εταιρίαι των
Ανθρακέων (Καρμπονάρων) και των μασόνων υπεκίνουν κατ΄αυτών και εις ειρηνικάς
και φιλικάς σχέσεις ευρισκόμενος με την Τουρκίαν…». Έτσι στην επαναστατημένη
Ελλάδα, οι προύχοντες που δεν είχαν
πρωτοστατήσει και μέχρι τότε περίμεναν την κατάλληλη ευκαιρία, απομάκρυναν
–κατά τον Φιλήμονα πρόδωσαν- τον Υψηλάντη τοποθέτησαν πρόεδρο τον Μαυροκορδάτο
και στην Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου αντικατέστησαν τα επαναστατικά σύμβολα που
θύμιζαν μυστικές εταιρίες, την τρίχρωμη σημαία (μαύρο, άσπρο, κόκκινο) με την
γαλανόλευκη και κατήργησαν τον Φοίνικα που αναγεννιέται. «Και ταύτα , γράφει ο
Οικονόμου, προς εξάλειψιν της μνήμης των Φιλικών, της Αρχής και του Υψηλάντου
και των εκ τούτων προερχομένων αρχών ή δικαιωμάτων». Πραγματική δε εξάλειψη της
μνήμης είχαν και ο Ρήγας και οι οπαδοί του που διώχτηκαν ανελέητα σε όλη την
Ευρώπη και την Ελλάδα.
Με αυτή την μικρή εισαγωγή και σε
ένα κείμενο που είναι καθαρά πληροφοριακό παραθέτω μερικά στοιχεία για την
σχέση της Μεγάλης Ανατολής της Γαλλίας :
- To 1811 ο επτανήσιος πολιτικός Διονύσιος
Ρώμας φτάνει στο Παρίσι όπου ο Ναπολέων τον παρασημοφορήσει με το Παράσημο της
Λεγεώνος της Τιμής. Τότε ο Ρώμας ζητά από τη Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας έγκριση
λειτουργίας της στοάς του Bienfaisance et Philogenie Reunis. Στην αίτησή του
επισημαίνει την ιδιαίτερη σημασία της λέξης «…Φιλογένεια , λιαν κολακευτική για
τους Έλληνες, αφού σημαίνει στα ελληνικά Φίλος του Γένους» παραθέτοντας τις
λέξεις φίλος γένους στα ελληνικά. Προσθέτει
ότι αν το όνομα θα μπορούσε να αποτελέσει εμπόδιο (απέναντι στην οθωμανική
αυτοκρατορία) είχε εξουσιοδοτηθεί από τους έλληνες αδελφούς να δεχτεί την
τροποποίησή του. Η Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας το κάνει δεκτό ως έχει και είναι
ο πρώτος ευρωπαϊκός «θεσμός» που αποδέχεται την ύπαρξη ελληνικού γένους μέσα
στο οθωμανικό κράτος.
Μερικά χρόνια αργότερα ξεσπά η
Επανάσταση και μέσα από τα αρχεία και τα πρακτικά ορισμένων στοών βλέπουμε την
σύνδεσή τους με τον αγώνα των ελλήνων.
- Την 1η Ιουνίου 1824 συνέρχεται σε κανονική
συνεδρία στο Παρίσι η στοά των Τριπλόσοφων (Les Trinosophes). Σύμφωνα με τα πρακτικά συζητείται η αίτηση για
εισδοχή τριών νέων μελών ένας εκ των οποίων ονομάζεται Τριανταφύλου, ιατρός που
γεννήθηκε στην Ήπειρο. Ο πρόεδρος της στοάς αδελφός Έσλιν ζητά να εκτελεστεί πένθιμη χειροκρουσία στη
μνήμη του επιφανούς και πολύκλαυστο αδελφού λόρδου Βύρωνος.
Αφού ο Ρήτορας της βραδιάς πλέξει το εγκώμιο του επιφανούς
αδελφού δίνεται ο λόγος στον έλληνα αδελφό Μαυρομάτη ο οποίος μέσα σε
επευφημίες εκφωνεί λόγο υπέρ του αγώνα των Ελλήνων.
- 30 Αυγούστου 1824 από τα πρακτικά της ίδιας Στοάς: «Ο Σεβάσμιος
κρούει μια φορά τη σφύρα και λέει: Αδελφοί μου η θλίψη μας δεν έφτασε στο τέλος
της… Εβδομήντα από τους αδελφούς μας χάθηκαν μεμιάς στις φλόγες και στα
ερείπια… αλλά και στις δάφνες. Σε ποιον τόπο θα με ρωτήσετε, σε ποια πόλη;… Σε
ποιο πεδίο μάχης; Στα Ψαρά. Ακούτε, στα Ψαρά. Σας τα είπα όλα. Τώρα ξέρετε πως
πέθαναν. Ήσαν εβδομήντα. Πρέπει να θρηνήσουμε ; Ή πρέπει να ψάλουμε νικητήρια; Ο
θάνατος για την πατρίδα είναι ο ωραιότερος και ο περισσότερο αξιοζήλευτος. Μαζί
μου αδελφοί. Κα με την παρότρυνση του Σεβασμίου εκτελούν την πένθιμη
χειροκρουσία. Αμέσως μετά συνεχίζει:
Σκιές των αδελφών μας, σκιές προσφιλείς και αιμόφυρτες θα έρθει η εα που η βαρβαρότητα
θα σταματήσει τα σφαγεία της, που η φιλοσοφία θα αφοπλίσει την αμάθεια από τις
αγριότητες της. Τότε θα παρηγορηθείτε. Ως τότε μείνετε λατρευτά υποδείγματα θάρρους
και αρετής. Μαζί μου αδελφοί. Για την Ελπίδα, για το Θάρρος, για τη Δόξα του
κόσμου. Κα με την προτροπή του Σεβασμίου οι σφύρες κρούουν χαρμόσυνα».
- Το 1826 εμπιστευτική έκθεση του αστυνομικού διευθυντή των
Παρισίων περιγράφει συνεδρίαση της ίδιας στοάς. « Ο ρήτορας της στοάς Μπερβίλ
σε έναν αυτοσχέδιο λόγο μίλησε για την ελευθερία και την ισότητα ως κυριοτέρων
βάσεων του τεκτονικού θεσμού και ανέφερε τους έλληνες οι οποίοι εξεγέρθηκαν
κατά του δεσποτισμού άξιους να γίνουν παράδειγμα στην οικουμένη. .. Η
Ελευθερία, το πρώτο αυτί τεκμήριο του ανθρώπου, αναδείχθηκε όχι μακριά από εμάς,
σαν φλόγα που έμελλε να αναφλέξει το συμπάν. Κατόρθωσαν να την περιορίσουν αλλά
όχι να την σβήσουν..»
Από την αρχή του ελληνικού αγώνα η Μασσαλία γίνεται το
κέντρο όπου συγκεντρώνονται οι φιλέλληνες για να αποπλεύσουν προς Ελλάδα και οι
τέκτονες της Μεγάλης Ανατολής βοηθούν με κάθε μέσο. Υπάρχει
πλήρες αρχείο από τα μηνύματα του Νομάρχη προς τον υφυπουργό εσωτερικών που
παρακολουθεί τις μετακινήσεις των εθελοντών και των εφοδίων που στέλνονται προς
την Ελλάδα. Τον Ιανουάριο του 1823 τον πληροφορεί ότι ο προσωπικός φίλος του
Ναπολέοντα κόμης Καρλ φον Νόρμαν επικεφαλής 40 αξιωματικών (Γερμανών, Γάλων, Ολλανδών,
Ελβετών, Ιταλών και τριών ελλήνων) αναχώρησαν ως ταξιδιώτες για την Ελλάδα. Ο
Νόρμαν ήταν ο διοικητής του Τάγματος των Φιλελλήνων της μάχης του Πέτα.
Διαμένοντας στην Κόρινθο ο Νόρμαν και οι σύντροφοι του ίδρυσαν στοά με τον
τίτλο Αδελφοί του Απόλλωνα.
Για την ενίσχυση του αγώνα ιδρύεται το φιλελληνικό κομιτάτο
του Παρισιού. Μέλη του είναι ο δούκας του Σουζές, Ύπατος Μέγας Ταξιάρχης του
Σκωτικού Τύπου και μετέπειτα Μέγας Διδάσκαλος, ο διάσημος τυπογράφος και
εκδότης αρχαίων ελλήνων συγγραφέων Ντιντό (Διδότος) ο Σατομπριάν και άλλοι. Αντίστοιχα
στη Μασσαλία ιδρύθηκε η Φιλελληνική Εταιρία.
Οι πράκτορες πιέζουν συνεχώς με πληροφορίες προς την
κυβέρνηση για την συμπεριφορά των τεκτόνων μελών της Μεγάλης Ανατολής της Γαλλίας.
Πολλοί αναρωτιούνται αν είναι νόμιμο αλλά και σωστό σύμφωνα με τους τεκτονικούς
κανόνες να προσφέρουν αυτή τη βοήθεια.
Η απάντηση της Μεγάλης Ανατολής δόθηκε κατά τον επίσημο
εορτασμό του Χειμερινού Ηλιοστασίου του 1825 από τον Μεγάλο Γραμματέα και
ομιλητή της βραδιάς ο οποίος αναφέρθηκε στη συνδρομή των Τεκτόνων «υπέρ της
αιμοσταγούς υπό των βαρβάρων Ελλάδος». «… Είμαστε υποχρεωμένοι να το
ομολογήσουμε. Οι τέκτονες έχουν μεγάλο ενδιαφέρον για την απελευθέρωση των
Ελλήνων. Εκεί είναι το λίκνο της μύησης…οι θαμμένες στην άμμο των Θερμοπυλών
στήλες ανεγέρθηκαν. Το αίμα του Λεωνίδα και των συντρόφων του έβαψε και πάλι τις όχθες του Ασωπού. Σύντομα
ο μέγας βασιλεύς και οι βάρβαροι του θα πεταχτούν στην άλλη μεριά του Βοσπόρου.
Η κλασική γη θα παράγει ξανά τους καρπούς της ελευθερίας.»
- Το 1826, όταν οι ήρωες του αγώνα είναι νεκροί ή έχουν
συλληφθεί από αντίπαλους έλληνες με τις εμφύλιες έριδες που πάντα μας
ταλανίζουν, συστήνεται στη Μασσαλία η στοά με το όνομα Θετά Τέκνα της Αθήνας και της Σπάρτης. Μεταξύ των μελών της
συναντάμε τον άγγλο Σαντλερ 33ο και τον Συνταγματάρχη Κάρολο Νικόλαο
Φαβιέρο, αρχηγό του τακτικού στρατού στην Ελλάδα. Μεταξύ των επιτίμων μελών
ήταν και οι σεβάσμιοι τριών στοών της Μασσαλίας οι οποίοι προετοίμασαν την
ίδρυση της. Μέλη της είναι βετεράνοι φιλέλληνες του ελληνικού αγώνα που
απογοητευμένοι από τις έριδες είχαν αποσυρθεί. Η στοά αυτή μέσα σε ένα χρόνο κατόρθωσε να ενθαρρύνει
και να συγκεντρώσει τους απογοητευμένους παλαίμαχους και να στείλει επτά
αποστολές με άντρες και εφόδια στην Ελλάδα.
Είναι οι εθελοντές
που υπό την ηγεσία του Φαβιέρου φορτώθηκαν σάκους με πυριτόλιθους και σαν
ζωντανές βόμβες διαπερνώντας τον τουρκικό στρατό έσπασαν τον αποκλεισμό και
έφτασαν στην εγκαταλελειμμένη από τους διχογνωμούντες έλληνες Ακρόπολη,
παραδίδοντας πολεμοφόδια αρκετά για να αντέξουν με τους λίγους υπερασπιστές την
πολιορκία. Εκεί, στην αποκλεισμένη Ακρόπολή, σε ένα από τα οικήματα του
Παρθενώνα συνεδρίασε η στοά των Θετών
Τέκνων της Αθήνας και της Σπάρτης στις 2 Ιανουαρίου 1827. (Η πρώτη συνεδρία
τους σε ελληνικό έδαφος έγινε στα Μέθανα, την 25η Νοεμβρίου 1826).
Αν κάνομε ένα μεγάλο χρονικό άλμα και χωρίς να έχουν οι
πράξεις το ανάλογο βάρος, τον Ιούνιο του 2011, όταν η κρίση φαινόταν να είναι
ένα εσωτερικό ελληνικό πρόβλημα ,η Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας εκδίδει
το ακόλουθο δελτίο τύπου :
Η
Χρηματοπιστωτική Κρίση και η Αναστάτωση των Δυτικών Κοινωνιών
H Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας ανησυχεί
με τους τρόπους της πολιτικής διαχείρισης που επιβάλλονται σε πολλές χώρες για
την απάλειψη του δημόσιου χρέους. Η αυστηρότητα των μέτρων αυτών θέτει σε
κίνδυνο την διατήρηση της δημοκρατίας στην Ευρώπη και τον κόσμο. Βραχυπρόθεσμα
τα μέτρα αυτά θα αποτελέσουν πηγή βίας, κοινωνικής αναδίπλωσης και αύξησης του
εθνικισμού.
Οι Ευρωπαϊκοί κανόνες που επιβάλλουν
παντού τις πολιτικές των χρηματο-οικονομικών, των προϋπολογισμών, της
φορολόγησης, των στεγαστικών και των μισθολογικών δεδομένων έρχονται να
ραγίσουν την κοινωνική ειρήνη των χωρών της Ευρωπαϊκής ένωσης.
Η Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας ζητάει
από τους πολιτικούς υπευθύνους να μην ενδώσουν στον ιμπεριαλισμό των «αγορών».
Μία πολιτική και κοινωνική διόρθωση
των οικονομικών αποκλίσεων είναι εφικτή.
Υπάρχουν πολλές λύσεις για να
ανταπεξέλθουμε από την κρίση χρέους επιβάλλοντας ειδικότερα την έρευνα για μία
μεταρρύθμιση βασισμένη στην πραγματική χρηματοοικονομική κατάσταση των λαών και
την εφαρμογή μίας δεοντολογίας εφαρμόζοντας στην ίδια την χρηματο-οικονομία τις
αρχές της ευθύνης και της αλληλεγγύης.
H Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας
εκφράζεται εναντίον κάθε δογματισμού και Θεοποίησης του χρήματος που
υποδουλώνει τους λαούς.
Το διήμερο 18-20
Φεβρουαρίου του 2012, όταν η ελληνική κρίση έχει γιγαντωθεί, οργώνονται σε όλο
τον κόσμο διαδηλώσεις υπέρ του ελληνικού λαού
Την 18η Φεβρουαρίου, σε μια συμβολική κίνηση ο Μεγάλος
Διδάσκαλος της Μεγάλης Ανατολής της Γαλλίας Guy Arcizet μιλά σε ανοιχτή διάλεξη
στην Αθήνα που οργανώθηκε από τον Τεκτονικό Τάγμα Δελφοί (http://delphiorder.org/)
εκφράζοντας ανοιχτά την υποστήριξη της Μεγάλης Ανατολής της Γαλλίας στον
Ελληνικό Λαό.
Στις 24/2/2012 η Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας σε επίσημη
ανακοίνωσή της εκφράζει «.. την αλληλέγγυα υποστήριξη της Μεγάλης Ανατολής της
Γαλλίας στον Ελληνικό Λαό». Ο Μεγάλος
της Διδάσκαλος σε τηλεοπτικό μήνυμα επαναλαμβάνει την υποστήριξή του προς τους
δοκιμαζόμενους έλληνες. (http://www.youtube.com/watch?v=p93sAqXDt8k)
Κατά την διάρκεια των προεδρικών
εκλογών της Γαλλίας μάλιστα δεν παρέλειψε ο να επιτιμήσει δημόσια τον πρόεδρο
της Γαλλίας Σαρκοζί για το υλιστικό και
καταναλωτικό πρότυπο που πρόβαλε με το σύνθημα «Δουλέψτε
περισσότερο για να κερδίσετε περισσότερα".
Κατά τον Arcizet, είναι ανάγκη στην εποχή μας να
υποστηριχθούν κοινωνικές και φιλοσοφικές έννοιες και αυτό που κυρίως προτείνει ο Τεκτονισμός που είναι ο «ανθρωπισμός της αντίστασης-humanisme
de résistance».
2- Η Μεγάλη Ανατολή της
Γαλλίας, η αρχαιότερη Μεγάλη Στοά του κόσμου (1728) είναι η πηγή του
Ευρωπαϊκού Τεκτονισμού και η μητέρα του Σκωτικού Τύπου που μαζί με την άλλη της
κόρη, την Grand Lodge de France συντηρούν παράλληλα αλλά
όχι μαζί με τους αγγλοσάξονες. Έχοντας ως έμβλημά της το ίδιο το σύνθημα της
Γαλλικής Επανάστασης, «Ελευθερία , Ισότης, Αδελφότης» στάθηκε άμεσα ή έμμεσα αρωγός
σε κάθε αίτημα για έναν καλύτερο κόσμο. Από τις μεγάλες επαναστάσεις της
Ελλάδας, της Ιταλίας, των Ηνωμένων Πολιτειών, των χωρών της Νοτίου Αμερικής,
μέχρι τα κοινωνικά αιτήματα συνθηκών εργασίας, σχέσεων φύλων, ρατσισμού,
κοινωνικής πρόνοιας, αυτά τα κοινωνικά επιτεύγματα του δυτικού πολιτισμού που
τα τελευταία δυο χρόνια μοιάζουν να αμφισβητούνται . Είναι ο τεκτονισμός του
παρελθόντος για τον οποίος όλοι είμαστε υπερήφανοι.
Για διάφορες και όχι δύσκολα
κατανοητές αιτίες ιδιαίτερα μετά τον
δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο αυτή η μορφή του ευρωπαϊκού τεκτονισμού υποχώρησε και
αναπτύχθηκε η αγγλοσαξωνική του μορφή. Η αμερικανοαγγλοφιλία των «εθνικοφρόνων»
της μετεμφυλιοπολεμικής περιόδου βοήθησαν να ανθίσει και να επιβληθεί σιωπηλά
αυτή η μορφή τεκτονισμού . Ίδιος κατ όνομα και στολισμένος με το λούστρο του εκ
βασιλικής οικογενείας Μεγάλου Διδασκάλου, αλλά και με την πρακτικά θεμελιώδη
ιδεολογική διάφορα που προκύπτει αφού ο βρετανός μονάρχης είναι πολιτικός και
θρησκευτικός αρχηγός. Έτσι κάθε πολιτική
ή θρησκευτική συζήτηση και πράξη απαγορεύεται και όποιος δεν συμφωνεί με τις
απόψεις τους είναι «μη κανονικός».
Αυτού του είδους ο τεκτονισμός ποτέ δεν θα βοηθούσε την
όποια δράκα αναρχικών που θα επαναστατούσε κατά του βασιλέα τους όπως συνέβη
τον 19ο αιώνα σε τόσες χώρες, ούτε θα καιγόταν να υπάρξουν περισσότερα
προνόμια και προστασία στους αδύνατους.
Και βέβαια, όσοι δεν γνωρίζουν την ιστορία τους, δεν μπορούν να εξηγήσουν
λογικά τη σχέση του προοδευτικού τεκτονισμού του 18ου και 19ου
αιώνα με αυτό ιδιαίτερα που αναπτύχθηκε στη χώρα μας κατά το δεύτερο μισό του
20ου.
Τα τελευταία 20 χρόνια ο ευρωπαϊκός τεκτονισμός βγήκε από το
καβούκι του και η ραγδαία του επανασύνδεση με τους παλιούς του φίλους έκανε
τους αγγλοσάξωνες να ρίξουν νερό στο ουίσκι τους και να αρχίσουν να συνομιλούν
μαζί τους. Εν τω μεταξύ και ως συνήθως στην χωρά μας κοιμόμαστε μακάριοι στον ίσκιο
της φαιδράς πορτοκαλέας. Μπορούμε να
διαφωνούμε συνεχώς περι όνου σκιάς όπως
δυστυχώς έκαναν και οι πρόγονοι μας. Μπορούμε όμως να δοκιμάσομε να
ξεκολλήσουμε από τις εμμονές μας και τις μυθολογίες που διαιωνίζουμε (το
παραμύθι του μασόνου και του αντίπαλου παπά είναι ένα από αυτά που και οι δυο
πλευρές το συντηρούν με ανοησία και ίδιο συμφέρον, το παραμύθι του «κανονικού»
που θα μιανθεί αν μιλήσει με έναν «φιλελεύθερο» είναι ένα άλλο εξ ίσου δυσάρεστο)
και να δούμε αν πραγματικά είμαστε άξιοι συνεχιστές αυτών που ερευνούσαν χωρίς να θέτουν ουδέν όριον. Η κρίση
της χώρας μας υπενθύμισε ότι υπάρχουν αδελφοί σε όλο τον κόσμο που βγαίνουν
δημόσια και μας συμπαρίστανται . Εμείς όμως που είμαστε; Εμείς τι κάνουμε για
τον εαυτό μας, τον πλησίον και την πατρίδα μας; Δεν μπορούμε να περιμένουμε
πάντα έναν από μηχανής θεό να μας ξεκολλάει από το τέλμα. Άλλωστε ,οι πρόγονοι
μας είπαν συν Αθηνά και χείρα κίνει. Και η χείρα στην δεδομένη περίπτωση νομίζω
πως είναι ο νούς μας και η ενέργεια μας που πρέπει να αποφασίσουμε να τα
βάλουμε σε κίνηση.
Μικρή βιβλιογραφία:
-
Φιλέλληνες και Ελληνες Τέκτονες το 1821 Χρίστος και
Ανδρέας Ριζόπουλος. Εκδόσεις Τετρακτύς.
-
Περί τους Τέκτονας και τον Τεκτονισμός και την Εισφοράν
των εις τους Αγώνας του Έθνους. Παν. Γ. Κρητικού. Αθήναι, 1971.
