Κωνσταντινούπολη,
25 Μαίου 2012
1.
Δημοκρατία είναι η λέξη που υμνεί την Ισότητα και την Δικαιοσύνη, είναι η λέξη
που παραπέμπει στην εξουσία του Δήμου, είναι η λέξη που προστατεύει τους
πολίτες.
H
Δημοκρατία, που γεννήθηκε το 508 π.Χ. στην αρχαία Αθήνα από τον Κλεισθένη, είχε
σκοπό να μεταφέρει το κέντρο εξουσίας από τους ολίγους στους πολλούς, οι οποίοι
εκλέγουν τους εκλεκτούς.
Οι
εκλεγμένοι όμως πολλές φορές χρησιμοποιούν τη δύναμη τους για έργα και
επιλογές, που κατ’ ανάγκη δεν εξυπηρετούν τα μακροχρόνια συμφέροντα του Λαού.
Ο
Λαός όταν ψηφίζει δεν γνωρίζει όλα τα στοιχεία της διακυβέρνησης, ούτε εκλέγει
πάντοτε με λογική τους πολιτικούς άρχοντες. Διότι πολλές φορές λειτουργεί με το
θυμικό του, δηλαδή υπό την επήρεια του ενθουσιασμού που του προκαλούν οι
ρήτορες της πολιτικής.
H
κριτική για την Δημοκρατία διατηρείται διαχρονικά.
Ο
Βρετανός Πρωθυπουργός Churchill είχε πει: «Η Δημοκρατία είναι το χειρότερο
σύστημα διακυβέρνησης, αλλά δεν έχει επινοηθεί μέχρι σήμερα κάτι καλύτερο».
H
Δημοκρατία προϋποθέτει την αυτονομία των πολιτών που διαθέτουν ατομική
Ελευθερία και ειδικότερα την Ελευθερία της συνείδησης.
2.
H Laicite έχει τη ρίζα της στη λέξη Λαός.
Σημαίνει
την απεξάρτηση της εξουσίας του Λαού, δηλαδή της πολιτικής εξουσίας από τα
διάφορα θρησκευτικά κέντρα.
Στην
Ευρώπη τα θρησκευτικά κέντρα ήταν και σε πολλές χώρες παραμένουν ισχυρά. Πρώτη
όμως η Γαλλία με Νόμο του1905 προχώρησε στον διαχωρισμό Κράτους και Εκκλησίας.
Σε όλες τις αναπτυγμένες χώρες το δικαίωμα της απολύτου Ελευθερίας της
συνείδησης είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο.
Πολλές
φορές όμως η δύναμη της Εκκλησίας χρησιμοποιείται εναντίον της ελεύθερης δράσης
των πολιτών.
Αναφέρουμε
ότι όταν τον Μάιο του 2008 διοργανώθηκε από το Διεθνές Τεκτονικό Τάγμα «ΔΕΛΦΟΙ»
το II Διεθνές Τεκτονικό Συνέδριο συμμετείχαν 13 καθηγητές πανεπιστημίων εκτός
Ελλάδος και ουδείς από την χώρα μας με την αιτιολογία ότι, όπως δήλωσαν, δεν θα
άντεχαν στην πίεση της Εκκλησίας, σε περίπτωση γνωστοποίησης της συμμετοχής
τους.
Δεν
θα αναφερθούμε στα θέματα που αντιμετωπίζουν άλλες χώρες στην εφαρμογή της
Laicite.
Θα
μπορούσαμε όμως να αναφερθούμε γενικά στον τρόπο ανταπόκρισης των πολιτών.
Υπάρχει
ανάγκη ενημέρωσης και οργάνωσης των ενεργών πολιτών μέσα στην κοινωνία.
H
Citoyennete που αποτελεί την εφαρμογή της Δημοκρατίας στην κοινωνία θα μπορούσε
ίσως να εκτιμηθεί από τους πολιτικούς ότι αποτελεί σημαντική δύναμη, άξια
προσοχής. Σταδιακά η Laicite και τα ανθρώπινα δικαιώματα πρέπει να εμπεδωθούν
στη συνείδηση του Λαού και των εκλεγμένων, ώστε να σταματήσουν να σφετερίζονται
την εξουσία του και την ελεύθερη δράση του.
H
Laicite αποτελεί την υλοποίηση της ανεξιθρησκείας που αποτελεί εγγύηση
αμεροληψίας, όπου ο καθένας ανεξάρτητα από τις ιδεολογικές του πεποιθήσεις
είναι ισότιμος απέναντι του Νόμου και της Δημοκρατίας.
H
Laicite πρέπει να εδραιωθεί ως ένας από τους πυλώνες του οικοδομήματος της
Δημοκρατίας.
Αποτελεί
τον συνδετικό κοινωνικό ιστό που επιτρέπει τη συνύπαρξη όλων, όποιες και αν
είναι οι απόψεις και οι πεποιθήσεις τους.
Είναι
σίγουρα κάτι παραπάνω από μία νομική διευθέτηση θεσμών, που διαχωρίζει τις
Εκκλησίες από το Κράτος.
Αποτελεί
την υπόσχεση για μια ανεκτική κοινωνία η οποία θα σέβεται την ανθρώπινη
αξιοπρέπεια.
3.
Ο Ελευθεροτεκτονισμός, που ενστερνίζεται την απόλυτη Ελευθερία της συνείδησης,
από τις παραδόσεις του ενισχύει κάθε προσπάθεια άσκησης της αρετής και
κατευθύνει τα μέλη του προς τα μονοπάτια της Ελευθερίας.
Ειδικότερα
στην Παράδοση του Τεκτονισμού αναφέρεται το λόγιο: Ελευθερία του σκέπτεσθαι (Liberte de Penser)
και Ελευθερία του διαβαίνειν (Liberte de Passer).
Από
το περιεχόμενο του Τεκτονισμού συνειδητοποιούμε ότι τα βασικά εμπόδια για την
επίτευξη των στόχων της φιλανθρωπίας, της αλληλεγγύης, της μεταρρύθμισης, είναι
η απάθεια των ανθρώπων, η εγωπάθεια και γενικά η αδιαφορία για οτιδήποτε δεν
αφορά το προσωπικό και άμεσο συμφέρον.
Τα
εφόδια για την υπέρβαση των εμποδίων είναι η πίστη προς το καθήκον και η συνεχής
προσπάθεια εναντίον της αγνοίας, της αδιαλλαξίας, του φανατισμού, της
προκατάληψης και της πλάνης.
Το
δίδαγμα από την αναφορά του λογίου είναι ότι για να διαβούμε το δρόμο προς την
Ελευθερία, το δρόμο προς το Φως, πρέπει να διαβούμε προηγουμένως όλα τα εμπόδια
στο δρόμο της ζωής, που εμφανίζονται ως ομίχλη και. ως σκότος.
4.
Συμπερασματικά, πρέπει να αναφέρουμε ότι σε κάθε δράση της ζωής των ανθρώπων
και της κοινωνίας θα πρέπει να εφαρμόζονται οι έννοιες της Ελευθερίας, της
ελεύθερης έκφρασης των πολιτών, της απόλυτης Ελευθερίας της συνείδησης, της
ενδυνάμωσης του ρόλου της γυναίκας στην ανάπτυξη της κοινωνίας, της ισότητας
των ευκαιριών στην παιδεία, της ελεύθερης έκφρασης στην τέχνη και της άσκησης
πολιτικής, η οποία εκφράζει τις αξίες και τις ανάγκες του Λαού.
Ο
άνθρωπος οφείλει να αποβάλλει τον φόβο του και να ζήσει ελεύθερος με τις
προοπτικές του.
Βασική
επιδίωξη πρέπει να είναι η διασφάλιση και η επέκταση της πνευματικότητας του.
Μια πνευματικότητα που οδηγεί στην εσωτερική απελευθέρωση, στην ειρηνική
συνύπαρξη των ανθρώπων και στην ένωση των πάντων μέσα στο Σύμπαν, σύμφωνα με
τις θεωρήσεις των φιλοσόφων της Μιλήτου του 6ου αιώνα π.Χ..
Ο
Ύπατος Μέγας Ταξιάρχης, Μεγ.·. Διδ.". του Διεθνούς Τάγματος
Βασίλειος
Πάτκας, 33ο
