Ροδόσταυροι, μια ιστορία φωτός

Η ιστορία μας εκτυλίσσεται στα σκοτεινά χρόνια του μεσαίωνα, στην περιοχή της Ευρώπης. Η εξαθλίωση των λαών από τους πολέμους, την πείνα και τις αρρώστιες, σε συνδυασμό με τον φανατισμό, τη δεισιδαιμονία και το φόβο που έσπερνε η εκκλησία είναι τα κυρίαρχα στοιχεία. Η ατμόσφαιρα μέσα στις πόλεις, από τα σκουπίδια, τα περιττώματα και τις λάσπες αναδύει μια μυρωδιά σαπίλας και εσωτερικής εγκατάλειψης.
Οι φτωχοί μέρα με την ημέρα γίνονται φτωχότεροι, όχι μόνον από εξωτερικής άποψης αλλά και ψυχολογικά εξαιτίας της εσωτερικής παραίτησης στην οποία τους υποχρεώνουν οι δυνάστες τους φεουδάρχες, σε αντίθεση με το ιερατείο που κοσμεί τις εκκλησίες του με έργα τέχνης αμύθητης αξίας και τους κυρίους που μέσα στα κάστρα τους έτρωγαν και έπιναν σε βάρος του λαού. Κάθε νέα μορφή ή κίνηση που τολμά να ανυψώσει λίγο τη φωνή της καταλήγει στην πυρά της Ιεράς Εξέτασης, στη δολοφονία και τον εξανδραποδισμό (βλ. σφαγή των Αλβιγινών), ενώ η παιδεία υπό τον στιβαρό έλεγχο της πολιτείας–εκκλησίας είναι για πολύ λίγους και προνομιούχους. Ο φτωχός και ρακένδυτος λαός δεν έχει την πολυτέλεια να σκεφτεί καν να μορφωθεί και να καλλιεργηθεί. Η πείνα και ο πόνος από τις αρρώστιες, είναι τόσο ισχυρά που δεν αφήνουν χώρο για τέτοιου είδους πολυτέλειες.

Η εκκλησία, με τη σιωπηρή συναίνεση των φεουδαρχών, στο όνομα της Αγάπης και της ενότητας στέλνει στην πυρά τόσο αθώο κόσμο που το αίμα του, αν μπορούσε να γίνει ποτάμι, θα έπνιγε πόλεις ολόκληρες. Οι άνθρωποι, με το φόβο μήπως γίνουν επόμενοι που θα ριχθούν τροφή στις φλόγες της Ιεράς Εξέτασης, προσπαθούν να γίνουν αρεστοί στους δήμιους καταγγέλλοντας ως μάγους ανυποψίαστους συνανθρώπους τους. Η κατάσταση έχει ξεφύγει πια από κάθε έλεγχο, η ανάγκη να δοθεί ένα τέλος και να αφυπνιστεί ο άνθρωπος από την σκοτεινιά που έχει πέσει είναι κυρίαρχη.

Πώς όμως μορούσε να γίνει κάτι τέτοιο, όταν όλα ελέγχονταν ως επί το πλείστον από τις δυνάμεις του σκότους; Εδώ δόθηκε μια άλλη μάχη σε επίπεδα πέρα από την ύλη. Το Φως χρειαζόταν να ρίξει τις θεραπευτικές του ακτίδες και να φωτίσει κάθε σκοτεινή πλευρά της Ευρώπης. Η ανθρωπότητα χρειαζόταν μία νέα κατάσταση συνείδησης που θα μπορούσε να ελιχθεί μέσα στα σκοτάδια της ιεράς εξέτασης και χωρίς να γίνει αντιληπτή, να σκαλίσει τα κάρβουνα, ώστε οι σπίθες που βρίσκονταν κρυμμένες μέσα τους να ανάψουν, να γίνουν πυρκαγιά και να φωτίσουν ζεσταίνοντας με τη σοφία τους τον κόσμο όλο.

Στη βοήθεια αυτής της αφύπνισης και της επαναγέννησης του φωτός η φύση ανέλαβε το δικό της ενεργό ρόλο. Γνωρίζουμε ότι από το 1300 έως και τα μέσα ή και αργότερα του 15ου αιώνα ενέσκηψαν θεομηνίες σε ολόκληρη τη δυτική Ευρώπη, οι οποίες σε ορισμένες περιοχές αφάνισαν έως και το 60% του πληθυσμού. Σε αυτή την ίδια Ευρώπη, ωστόσο, γεννήθηκαν ψυχές οι οποίες διέθεταν τα χαρακτηριστικά εκείνα που θα έβαζαν τα θεμέλια, για να δημιουργήσουν τη νέα συνείδηση που θα μπορούσε να δώσει την ευκαιρία στην ανθρωπότητα, να βγει από τη σκοτεινιά που την κατέκλυζε. Μελετητές όπως ο Ζεράρ ντε Καρμονέ (1114–1187) στην Ανδαλουσία, ο πρώτος μεταφραστής του Αριστοτέλη και του Πτολεμαίου, ο Μέγας Αλβέρτος (1193–1288) διάσημος καθηγητής Πανεπιστημίου, αλλά και ο Θωμάς ο Ακινάτης (1225– 274) μαθητής του Αλβέρτου εισάγουν την αριστοτέλεια αστρονομία στη χριστιανική παράδοση και αρχίζουν να αφυπνίζουν και να προσφέρουν τα φώτα του αρχαίο-ελληνικού πολιτισμού στη μεσαιωνική Ευρώπη. Όσον αφορά στη Θεία Κωμωδία του Δάντη (1265 – 1321), στην οποία εμφανίζεται αλληγορικά η πνευματική αναζήτηση του ανθρώπου, είναι πολλοί εκείνοι που υποστηρίζουν ότι στο έργο αυτό ενυπάρχουν τα μεταβατικά εκείνα στοιχεία που, μέσω της μελέτης της αρχαιότητας, οδήγησαν στην Αναγέννηση του 16ου αιώνα. Στην Ευρώπη γεννήθηκε και ο Κρίστιαν Ροζενκρόιτς, ο οποίος λέγεται ότι ήταν Γερμανός και έζησε στην Ευρώπη του 14ου αιώνα. Ο Βίτεμαν αναφέρει μια παράδοση σύμφωνα με την οποία ο Ροζενκρόιτς υπήρξε γόνος μίας οικογένειας Αλβιγηνών. Λέγεται λοιπόν ότι μετά την εξόντωση της οικογένειάς του από τους Δομινικανούς, εκείνος υπήρξε ο μόνος επιζών και φυγαδεύτηκε σε μοναστήρι Αυγουστινιανού Τάγματος κοντά στο Τσβόλε της Ολλανδίας κατά τον Ζέλμερ, ιστορικό του Ροδοσταυρισμού. Παιδί ακόμα έμαθε Ελληνικά και Λατινικά και συνδέθηκε στενά με κάποιον αδελφό και καθοδηγητή του, με τον οποίο αποφασίζε να μεταβεί στους Αγίους Τόπους.

Τα ταξίδια

Ξεκίνησε, λοιπόν, μαζί αυτό το δύσκολο και επίπονο ταξίδι, αν αναλογιστούμε τις συνθήκες και τα μέσα που υπήρχαν εκείνη την εποχή, αλλά ο φύλακας και προστάτης του έφηβου ακόμα Κρίστιαν πέθανε στην Κύπρο, με αποτέλεσμα να συνεχίσει μόνος του. Φθάνει στη Δαμασκό της Συρίας, σχεδιάζοντας να συνεχίσει από εκεί για Ιερουσαλήμ. Η σωματική εξάντληση, όμως, τον αναγκάζει να παραμείνει περισσότερο χρόνο εκεί, όπου και κατακτά με τις γνώσεις του στη Φυσική την εύνοια των Τούρκων.

Στο μεταξύ γνωρίζεται με άραβες σοφούς και με μια ιδιαίτερη μορφή, η οποία έπαιξε σημαντικό ρόλο στο έργο του ,γιατί ήταν αυτή που τον μύησε στα μυστικά της Καββάλα και της τελετουργικής μαγείας. Μετά τις επαφές του, αντί να πάει στην Ιερουσαλήμ που ήταν ο αρχικός του σκοπός, λαμβάνει οδηγίες να συνεχίσει το ταξίδι του και να πάει στη Δαμασκό της Νοτίου Αραβίας, τη σημερινή Υεμένη. Εκεί οι Σοφοί τον δέχτηκαν όχι ως ξένο, αλλά ως κάποιον από καιρό αναμενόμενο. Κοντά τους έμαθε καλύτερα την αραβική γλώσσα και τελειοποίησε τις γνώσεις του πάνω στη Φυσική και τα Μαθηματικά.

Ύστερα από τρία χρόνια και κατόπιν οδηγιών λέγεται πως πήγε στην Αίγυπτο, όπου παρέμεινε όσο χρειαζόταν για να μελετήσει και να διδαχθεί από τα μυστηριακά σύμβολα φυτών και ζώων του τόπου. Κατόπιν μετέβη στο Φεζ του Μαρόκου, ένα κέντρο μάθησης των μαθηματικών, της φυσικής και της μυστηριακής σοφίας. Εκεί ήλθε σε επαφή με τον στοιχειακό κόσμο, ο οποίος λέγεται ότι του αποκάλυψε πολλά από τα μυστικά του. Από εκεί πέρασε πια στην Ισπανία, έχοντας αλλάξει το όνομά του σε Κρίστιαν Ροζενκρόιτς, που σημαίνει Χριστιανός Ροδόσταυρος. Ενδείξεις υποδεικνύουν ότι μέσα από αυτό το μυητικό του ταξίδι ο Ροζενκρόιτς ήλθε σε επαφή με υψηλές οντότητες, κάτι που υποδηλώνεται και από το όνομα που του δόθηκε, το οποίο συμβολίζει τον σταυρό των τεσσάρων στοιχείων, πάνω στον οποίο θυσιάζεται η προσωπικότητα για να απελευθερωθεί. Στο κέντρο του σταυρού στο σημείο της ελάσσονος αντίστασης των στοιχείων αναπτύσσεται το ρόδο, δηλαδή η ίδια η ψυχή, η οποία ανθίζοντας συμβολίζει την πλήρη της έκφραση για υπηρεσία.

Ο Κρίστιαν Ροζενκρόιτς, ερχόμενος στην Ευρώπη, έφερε μαζί του έναν πολιτισμό, ο οποίος ήταν σε θέση να δυναμιτίσει και να αφυπνίσει όλες εκείνες τις ψυχές που ασφυκτιούσαν κάτω από τον φεουδαρχικό ζυγό και την απειλή της Ιεράς Εξέτασης. Ήλπιζε πως οι μορφωμένοι της Ευρώπης θα αγκάλιαζαν τα ισχυρά και υγιή θεμέλια που ήταν αποτέλεσμα του καρποφόρου και δημιουργικού ταξιδιού του. Συζήτησε με τους μορφωμένους της Ισπανίας υποδεικνύοντας όχι μόνο τα λάθη, αλλά και τις πηγές από τις οποίες θα αντλούσαν τα αληθινά σημάδια, ώστε εστιαζόμενοι σ’ αυτά να εξελιχθούν στο μέλλον. Παρουσίασε νέες μεθόδους καλλιέργειας του εαυτού σύμφωνα με την φιλοσοφία που είχε διαμορφώσει διδασκόμενος στο ταξίδι του και τέλος όρισε σύγχρονα αξιώματα, με τα οποία θα αποκαθίσταντο εντελώς τα πράγματα.

Η αντίδραση

Αλλά οι σοφοί γέλασαν και δε δέχτηκαν κανένα νεωτερισμό και φοβήθηκαν ότι θα μειωνόταν η φήμη τους αν άρχιζαν να διδάσκονται ξανά και να αναγνώριζαν τα πολύχρονα σφάλματά τους, στα οποία είχαν άλλωστε επαναπαυτεί. Το ίδιο τραγούδι του τραγούδησαν και τα άλλα έθνη της Ευρώπης που τον απογοήτευσαν περισσότερο. Ήταν έτοιμος να μοιραστεί γενναιόδωρα όλες τις τέχνες και τα μυστικά που του είχαν δοθεί με τους διανοούμενους, αν αυτοί αναλάμβαναν να διακηρύξουν τις αλήθειες αυτές στις σχολές, στις επιστήμες και τις τέχνες.

Οραματιζόταν μία κοινότητα στην Ευρώπη, όμοια με τα μαντεία των αρχαίων Ελλήνων, όπου θα μπορούσε να αναθρέψει άξιους ανθρώπους που σε κρίσιμες εποχές θα παρέχουν τη συμβουλή τους σε όσους τη ζητούσαν. Όμως οι «Σοφοί» των Εθνών της Ευρώπης είχαν ερμητικά κλειστές τις πόρτες τους σε οτιδήποτε θεωρούσαν ότι θα τάραζε τα λιμνάζοντα ύδατα του κατεστημένου τους. Έτσι μετά από πολλά οδυνηρά ταξίδια και άκαρπες διδαχές, ο Κρίστιαν Ρόζενκρόϊτς επέστρεψε στη Γερμανία, την οποία διαβάζουμε ότι αγαπούσε με όλη του την καρδιά.

Εκεί πήρε οδηγίες να λειτουργήσει εντελώς διαφορετικά και να ιδρύσει το Τάγμα του Ρόδου και του Σταυρού, μέσω του οποίου θα διοχετεύονταν στην ανθρωπότητα οι ιδέες εκείνες που οι μορφωμένοι της εποχής αρνούνταν να διδαχτούν και να εξαπλώσουν. Έχτισε, λοιπόν, μια κατοικία, στα υπόγεια της οποίας δημιούργησε ένα ναό στον οποίο απεικονιζόταν όλη η φιλοσοφία που του έχει δοθεί. Στο ναό αυτό διαβάζουμε ότι αποσύρθηκε για τα επόμενα πέντε χρόνια, για να μελετήσει μαθηματικά, φυσική και αστρονομία και να κατασκευάσει πολλά εξαιρετικά όργανα. Η μεγάλες του αγάπες ήταν ο Ουρανός και ο ¶νθρωπος. Το πώς ο άνθρωπος θα ανακαλύψει το σύμπαν που κρύβει μέσα του είναι ένα στοιχείο που κυριάρχησε στις μελέτες του. Όταν μέσα σε αυτά τα πέντε έτη ετοίμασε και εξέλιξε το έργο του ώστε να είναι πιο προσιτό στον κόσμο, του δόθηκε η εντολή να προχωρήσει στο δρόμο για την μεταρρύθμιση που είχε αναλάβει να φέρει σε πέρας.

Έτσι κάλεσε από το πρώτο του μοναστήρι τρεις αδελφούς του. Οι τρεις αδελφοί ανέλαβαν να καταγράψουν προσεκτικά όλα αυτά που του είχαν δοθεί μέσα σε πέντε χρόνια αφοσιωμένης και επίμονης εργασίας. Έτσι, όσοι θα έρχονταν και θα γίνονταν δεκτοί στην αδελφότητα του Ροδόσταυρου δε θα μπορούσαν να παρανοήσουν και την παραμικρή συλλαβή. Αυτή ήταν λοιπόν η αρχή της αδελφότητας του Ρόδου και του Σταυρού, τέσσερα άτομα, όπως τα τέσσερα Στοιχεία, από τα οποία δημιουργήθηκε η γλώσσα και η γραφή που θα έφερνε την επαναγέννηση του φωτός στη σκοτεινή τότε Ευρώπη.

Περατώνοντας ένα μέρος από το πλούσιο συγγραφικό έργο τους, οι τέσσερις δέχθηκαν άλλους τέσσερις, συμπληρώνοντας την οκτάδα, τον αριθμό του πνεύματος. Από όσα γνωρίζουμε ένας μόνον από αυτούς δεν ήταν Γερμανός, ενώ υπήρχε ανάμεσά τους και ένας ταλαντούχος ζωγράφος. Όταν λοιπόν αυτοί οι οκτώ τακτοποίησαν και διευθέτησαν όλα τα πράγματα με τρόπο που να μην απαιτείται πλέον μεγάλος μόχθος, αποφάσισαν να διασκορπιστούν σε διάφορες χώρες, σύμφωνα με τον αρχικό τους στόχο. Με αυτόν τον τρόπο η φιλοσοφία τους θα μπορούσε να παρουσιαστεί και να γνωριστεί από τους λόγιους, αλλά και οι ίδιοι θα είχαν τη δυνατότητα να παρατηρούν τα γεγονότα σε κάθε χώρα, να αντιλαμβάνονται τα αρνητικά της στοιχεία και να μεταφέρουν τις πληροφορίες τους αυτές στους υπόλοιπους αδελφούς προς επεξεργασία και καλύτερη κατανόηση του δυναμικού που έπρεπε να μετουσιωθεί.

Η συμφωνία

Συνήψαν μεταξύ τους λοιπόν την εξής συμφωνία, την οποία ορκίστηκαν να τηρούν:

1. Κανένας δε θα ασκεί τίποτε άλλο εκτός από τη θεραπεία των ασθενών και αυτή χωρίς φράγματα.
2. Κανένας δεν πρέπει να έχει ιδιαίτερες συνήθειες ή ρούχα που θα τον κάνουν να ξεχωρίζει, αλλά θα ακολουθεί τις συνήθειες της χώρας όπου ζει.
3. Θα συναντιούνται κάθε χρόνο στον οίκο του Αγίου Πνεύματος κατά την ημέρα Χ. (του Χριστού), διαφορετικά θα πρέπει να δικαιολογούν την απουσία τους.
4. Καθένας οφείλει να βρει κάποιο άξιο άτομο για διάδοχό του στην Αδελφότητα, ο οποίος θα τον αντικαταστήσει μετά το θάνατό του.
5. Η λέξη Κ.Ρ. είναι η σφραγίδα, το σημείο και το χαρακτηριστικό γνώρισμα της Αδελφότητας.
6. Η Αδελφότητα θα παραμείνει μυστική για εκατό χρόνια.

Φυσικά και έπρεπε να μείνει μυστική η παρουσία τους, αφού διέτρεχαν μεγάλο κίνδυνο να τους εξαφανίσει η Ιερά Εξέταση και το φεουδαρχικό κατεστημένο που ήθελε τις μάζες αμαθείς. Οι πέντε αναχώρησαν, ενώ έμεινε στη βάση του ο Κρίστιαν με δύο από τους αδελφούς του. Κάθε χρόνο συναθροίζονταν με χαρά και υπέβαλλαν μία πλήρη έκθεση των πράξεων τους, σύμφωνα με τις ανάγκες του έργου τους. Το έργο αυτό το ονόμαζαν Μικρόκοσμο και περιείχε μέσα του όλη τη φιλοσοφία του Ροδοσταυρισμού. Το έργο, τα όνειρά, τους σκοπούς και τους στόχους του στο να αλλάξει η ροή της ιστορίας της Ευρώπης. Εργαζόμενος κάποιος πάνω σε αυτό το σύστημα θα άλλαζε τον εαυτό του και σιγά–σιγά τη συνείδηση της ανθρωπότητας. Ήταν η βάση και ο σκελετός για να μετουσιωθούν οι λαοί της Ευρώπης. Για να πάρει όμως σάρκα και οστά η φιλοσοφία αυτή χρειαζόταν η αρμονική επικοινωνία με τις πνευματικές δυνάμεις και ένας χάρτης που θα οριοθετούσε το έργο τους.

Σε αυτόν τον χάρτη είχαν χαρτογραφήσει τους πλανήτες και το ευρύτερο σύμπαν, ώστε να μελετούν και να γνωρίζουν τις επιδράσεις του ουρανού προς τη γη, ανάλογα με την χρονική περίοδο. Για την κατασκευή του χάρτη τούς είχαν δοθεί κάποια στοιχεία-κλειδιά, μέσω των οποίων μπορούσαν να δουν την κίνηση των αστερισμών σε σχέση με το χρόνο και έτσι να προετοιμάζουν τη γη και τον άνθρωπο να είναι σε θέση να αφομοιώσει τις ενέργειες που έρχονταν από το διάστημα. Ο Rota Mundi ήταν ένα είδος κοσμικού «ρολογιού» ή «τροχού» για τις επινοήσεις όπως και ο Πρωτέας, η προσωποποίηση της αρχής της μεταμόρφωσης, ήταν στοιχεία τα οποία διατήρησαν και εξέλιξαν, φέρνοντας σε επαφή την ανθρωπότητα με τους αστερισμούς της Ανδρομέδας και τον Σείριο.

Όταν λοιπόν έφθανε το πλήρωμα του χρόνου, μαζεύονταν όλοι στον οίκο του Αγίου Πνεύματος, όπου λέγεται ότι γινόταν γιορτή μεγάλη. Όλα αυτά που είχαν μελετήσει, μαζί με τις εμπειρίες του τόπου που είχαν αποκομίσει όλο αυτό το διάστημα, τα συγκέντρωναν και τα εγκαθίδρυαν στον Μικρόκοσμο.

Όλα αυτά αλλά και πολλά άλλα, σοφά φυλαγμένα, άρχισαν να συμβαίνουν από τα μέσα του 14ου αιώνα στην πρώτη γενεά των Ροδοσταύρων, η οποία πολώθηκε εσωτερικά για να ελκύσει διάφορες επιθυμητές κοσμικές επιδράσεις. Για τη δεύτερη γενεά γνωρίζουμε ότι ήταν πάλι οκτώ άτομα από διαφορετικά μέρη της Ευρώπης, τα οποία γίνονταν αποδεκτά μόνον όταν ο προκάτοχός τους τελείωνε την ενσάρκωσή του. Από παιδιά βρίσκονταν κοντά στην πρώτη γενεά των Ροδοσταύρων και εκπαιδεύονταν στις αρχές του Ροδοσταυρισμού, ώστε μεγαλώνοντας να είναι άξιοι συνεχιστές της φιλοσοφικής του παράδοσης. Αυτή η δεύτερη γενεά συνέχισε την προετοιμασία των λαών της Ευρώπης στο να δεχθούν τις νέες επιδράσεις. Ίδρυσαν μικρές σχολές όπου δίδασκαν τις επιστήμες τους (Ζωγραφική, Αρχιτεκτονική, Μαθηματικά, Καββάλα), στις νέες γενιές και έτσι μέσα από το «επάγγελμά τους» αν μπορούμε να το ονομάσουμε έτσι, διέδιδαν τις ιδέες τους στον κόσμο.

Η τρίτη γενεά ήταν εκείνη που κοινοποίησε την ύπαρξη του Τάγματος του Ρόδου και του Σταυρού. Είχε κριθεί ότι είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου, μετά από την τόσο σκληρή εργασία των προκατόχων τους, για να γίνουν κτήμα του λαού όλες αυτές οι μορφές σκέψης, όλη αυτή η γνώση και σοφία που είχε συσωρευθεί ώστε και εξωτερικά πια να αρχίσει η αναγέννηση.Την εποχή λοιπόν που η ύπαρξη του Τάγματος των Ροδόσταυρων θα παρουσιάζονταν στον κόσμο της Ευρώπης, παρατηρούμε ότι υπάρχουν, κοινά σημεία στις ζωές μεγάλων μορφών της εποχής με τις θεωρίες του Ροδοσταυρικού Τάγματος.

Μορφές

Ας αναφερθούμε, λοπόν, σε ορισμένες από αυτές, που θεωρούμε ότι η ζωή τους και το έργο τους εμπνεόταν από τη ροδοσταυρική κοσμοθεωρία ή υπήρξαν Ροδόσταυροι. Θα ξεκινήσουμε από τον μεγάλο ζωγράφο, μουσικό, αρχιτέκτονα, συγγραφέα, μηχανικό, εφευρέτη και ιδιαίτερα φιλόσοφο, τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι (1459 –1519) ο οποίος θεωρήθηκε κυριολεκτικά η προσωποποίηση του «Αναγεννησιακού Ανθρώπου». Ο Ντα Βίντσι λάτρευε τη φύση και ήταν πεισμένος για την ουσιαστική θεϊκότητα όλων των πλασμάτων. Ήταν χορτοφάγος και λέγεται ότι πήγαινε στην αγορά και αγόραζε πουλιά σε κλουβιά για να τα αφήσει ελεύθερα.

Μια άλλη από τις μεγαλύτερες και πλέον ανεξιχνίαστες φυσιογνωμίες της Αναγέννησης ήταν ο γιατρός, αλχημιστής, καββαλιστής και αστρολόγος Θεόφραστος Βομβάστος φον Χόχενχάιμ –ο γνωστός Παράκελσος (1493 – 1541)- στου οποίου την ζωή ανακαλύπτουμε πολλές ομοιότητες με τον Κρίστιαν Ροζενκρόιτς. Ήταν μόλις εννέα χρόνων όταν ξεκίνησε τις μεγάλες περιπλανήσεις του από χώρα σε χώρα, για να ικανοποιήσει την άσβεστη δίψα του για μάθηση. Τα ταξίδια γι’ αυτόν ήταν μια ευκαιρία για να γνωρίσει τη μυστηριώδη φύση της ανθρώπινης ψυχής. Με όλα όσα είδε, απέκτησε επίγνωση της τραγωδίας της ανθρώπινης ύπαρξης, αλλά και της έμφυτης ευγένειάς της. Το ενδιαφέρον του ήταν αποκλειστικά στραμμένο στην ανακούφιση αυτής της τραγωδίας. Για τον Παράκελσο η Ιατρική ήταν μία θεϊκή αποστολή, μια εκτέλεση της θεϊκής εντολής για θεραπεία.

Πίστευε ότι ο γιατρός όφειλε να γνωρίζει την παράξενη αντιστοιχία του μακρόκοσμου με το μικρόκοσμο. Να είναι φιλόσοφος και να γνωρίζει αστρολογία και αλχημεία, γιατί όπως χαρακτηριστικά έγραψε «αν δεν ξέρεις τι προκαλεί τους σεισμούς, δε γνωρίζεις την προέλευση του πυρετού». Το έργο του Παράκελσου διαπνεόταν από τη βασική ιδέα της σύνθεσης που μπορεί να ολοκληρώσει την ανθρώπινη ύπαρξη και να την οδηγήσει στην τελείωση.

Οι επόμενες δύο σημαντικές μορφές ενσαρκώθηκαν την ίδια εποχή αλλά σε διαφορετικά μέρη της Ευρώπης. Αυτό βέβαια δεν στάθηκε εμπόδιο στο να έρθουν σε επαφή στην Ισπανία και ως αδελφοί να εργαστούν για την αναγέννηση του ανθρώπου. Αναφερόμαστε, βέβαια στον χριστιανό και συνάμα νεοπλατωνιστή ζωγράφο Δομίνικο Θεοτοκόπουλο, (1541 – 1614) και τον μυστικιστή Αγ. Ιωάννη του Σταυρού (1542 – 1591), του οποίου η ζωή υπήρξε παράδειγμα σταθερής και ακλόνητης αφοσίωσης στις πνευματικές όψεις της ύπαρξης, στην ίδια τη θεότητα. Και οι δύο μετά από αρκετές δοκιμασίες συναντήθηκαν στην Ισπανία, όπου ο Δομίνικος στρατευμένος στην όψη της τέχνης προσπάθησε να περάσει στο ευρύ κοινό, μέσω των ζωγραφικών του έργων, το σπάσιμο του κατεστημένου και την υποταγή του φυσικού κόσμου στον πνευματικό. Οι υπερφυσικά μακρόστενες φιγούρες του οι οποίες βλέποντας της νομίζεις ότι ενώνουν τον Ουρανό με τη Γη, φέρνουν συνειρμικά στο νου τους περίφημους Γοτθικούς ναούς, τα σχέδια των οποίων ήρθαν από το πουθενά και που αισθάνεσαι ότι έχουν την τάση να απογειωθούν.

Ο ¶γιος Ιωάννης του Σταυρού ταγμένος στο μοναχισμό προσπάθησε μέσω σκληρής και κοπιαστικής εργασίας να ανανεώσει και να εξελίξει το έργο του Χριστιανισμού, ιδρύοντας νέα μοναστήρια και αποτρέποντας την εμπλοκή της εκκλησίας στις πολιτικές συνομωσίες. Αυτό το τελευταίο όμως του κόστισε δύο φορές τη φυλάκιση από αντιπρόσωπους της παπικής εκκλησίας. Τη μία αφέθηκε ελεύθερος, ενώ την άλλη δραπέτευσε από τη φυλακή του Τολέδο το 1578, με τη βοήθεια των αδελφών του και ιδιαίτερα του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου. Ο ¶γιος Ιωάννης του Σταυρού υπήρξε μεγάλη μορφή και θεμελιωτής του σύγχρονου μυστικισμού, καθιερώνοντας τις ατραπούς, οι οποίες εξισορροπούν τον άνθρωπο και καθοδηγούν την ψυχή στην ένωσή της με το Θείο.

Η εξωτερίκευση

Λέγεται ότι τα διαγγέλματα της Διακήρυξης και της Ομολογίας των Ροδόσταυρων εμφανίστηκαν τυπωμένα στο Κάσελ της Γερμανίας το 1614 – 1615, προξενώντας τεράστια εντύπωση στον διανοούμενο κόσμο της εποχής εκείνης. Ταυτόχρονα δε, μεταφράστηκαν και κυκλοφόρησαν σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Τα αποτελέσματα της δημοσίευσης των κειμένων αυτών ήταν σημαντικά και όπως είναι φυσικό ξεσήκωσαν αρκετές έριδες. Λέγεται μάλιστα ότι όταν τα σχόλια και οι κριτικές είχαν φτάσει στο αποκορύφωμά τους γύρω στο 1622, γέμισαν οι γωνίες των κεντρικών πόλεων της Γερμανίας από την ακόλουθη προκήρυξη:

«Ημείς, Εντεταλμένοι του Υπάτου Κολλεγίου των Αδελφών του Ρόδου και του Σταυρού, διαμένομεν ορατώς τε και αοράτως εν τη πόλει ταύτη, Χάριτι Θεία. Διδάσκομεν άνευ βιβλίων και άνευ εξωτερικών μέσων, ομιλούμε δε τας γλώσσας της επικρατείας εν η θέλομεν να διαβιώμεν, με σκοπόν να εξαγάγωμεν τους ανθρώπους τους ομοίους ημών, εκ των πλανών του θανάτου».

Μεταξύ των υποστηρικτών των ροδοσταυρικών κειμένων κυριότεροι ήταν ο Μιχαήλ Μάγιερ, θεράπων ιατρός του αυτοκράτορα Ροδόλφου του ΙΙου, ο φιλόσοφος Robert Fludd, ο συγγραφέας Τόμας Βόγκαν και ο φιλόσοφος Εlias Ashmole,. Μάλιστα λέγεται ότι μέσω του Εlias Ashmole ο Ροδοσταυρισμός πέρασε στις συντεχνίες των άγγλων ελευθεροτεκτόνων (γύρω στο 1645), ώστε μέρος της διδασκαλίας των Ροδόσταυρων να αποδοθεί με πιο απλή μορφή σε ευρύτερες μάζες.

Η θρησκεία, η τέχνη και η επιστήμη είναι πιθανώς οι τρεις θεραπαινίδες της ανθρώπινης εκπαίδευσης και εξέλιξης. Οι Ροδόσταυροι στηρίζοντας με έργα αυτές τις τρεις θεραπαινίδες αναζωπύρωσαν τη μυστηριακή φλόγα, φέρνοντας την Αναγέννηση στην Ευρώπη. Φαίνεται όμως πως οι δυνάμεις της άρνησης και της συντήρησης δεν παραιτήθηκαν από το σκοπό τους. Ανασυντάχθηκαν και οδήγησαν την ανθρωπότητα σε ένα νέο μεσαίωνα ακόμη πιο επικίνδυνο ηθικά και βιωματικά για τον άνθρωπο και τον πλανήτη ολόκληρο. Μήπως ήρθε λοιπόν η ώρα για μια νέα αντιπαράθεση του φωτός με τη σκιά ή έχουμε να κάνουμε με τους τελευταίους σπασμούς του θηρίου. Το εγγύς μέλλον θα δείξει αμετάκλητα.

Πηγή: http://www.e-zine.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=45

Read More

Ένας αλτρουιστής Τέκτονας – Καλλιτέχνης

 Ο Βασίλης Κάρπος , προερχόμενος από οικογένεια Τεκτόνων και έχοντας ο ίδιος πάντοτε ανησυχίες και έντονο ενδιαφέρον για τον Τεκτονισμό, είδε το <<φως>> στις 14 Αυγούστου του 2000 στη Στοά Απόλλων στην Αθήνα. Αργότερα έγινε μέλος της Διεθνούς Τεκτονικής Στοάς  <<ΔΕΛΦΟΙ>> και ενεργό μέλος της Στοάς  <<Αθηνά>> αρ. 2009 στο Salt Lake City των Η.Π.Α.

 ‘’ Ήταν μεγάλη έκπληξη για εμένα’’ λέει ο αδελφός ‘’ να δω μια ιδέα που είχα , η οποία προήλθε από την επιθυμία μου να προσθέσω στην Τεκτονική μου βιβλιοθήκη ένα συμβολικό αντικείμενο όπως αυτό της φωτογραφίας, να βρει τέτοια ανταπόκριση  από τους αδελφούς στις Η.Π.Α αλλά και στο εξωτερικό. Έτσι το γλυπτό που κατασκεύασα , σε συνεργασία με κάποιες εταιρείες ,θα παραχθεί σε πιστά αντίγραφα. Στη συνέχεια με τη βοήθεια και τη στήριξη της αδελφής D. Lettelier (επιμελήτρια του Μουσείου PhoenixMasonry) εκτέθηκε το έργο και οι πωλήσεις δεν άργησαν να έλθουν. Είμαι περήφανος διότι τα εισοδήματα που προέρχονται από τις πωλήσεις πηγαίνουν στις Στοές που τα έχουν ανάγκη’’

Read More

Είμαι Ελευθερότεκτων γιατί ... ...

Το  παρακάτω κείμενο είναι μετάφραση από το περιοδικό Masonic Magazine .

To αναδημοσιεύω γιατί πιστεύω ότι περιέχει τους λόγους για τους οποίους αξίζει κανείς να είναι Ελευθεροτέκτονας.

Από Dan Ellnor

Είμαι ελευθερότεκτων γιατί ... ...

Πιστεύω ότι υπάρχει καλοσύνη σε όλους τους ανθρώπους, αλλά όλοι οι άνθρωποι δεν είναι καλοί.

Πιστεύω ότι αντιξοότητες σε κάνουν ισχυρότερο και το ταξίδι είναι, μερικές φορές, πιο σημαντικό από τον προορισμό.

Πιστεύω ότι η πίστη, η ελπίδα, η φιλανθρωπία, το έλεος και η δικαιοσύνη πρέπει να δεσμεύουν όλους τους λαούς, ανεξαρτήτως εθνικότητας ή θρησκείας.

Πιστεύω ότι ένας άνθρωπος δεν πρέπει ποτέ να σταματήσει να ψάχνει και να επιδιώκει τη μάθηση, δίνοντας και παίρνοντας το φως της γνώσης.

Πιστεύω ότι υπάρχει κάτι περισσότερο.

Πιστεύω ότι το μίσος, η μισαλλοδοξία, η αδικία, μπορεί να πολεμηθούν μέσα στην καρδιά μου και αν μπορεί να πολεμηθούν εκεί τότε μπορεί να πολεμηθούν οπουδήποτε.

Πιστεύω ότι ζωή, η φύση (η όπως και αν θέλετε να το ονομάσουμε) θα σας δείξει το δρόμο για την ευτυχία, αν ψάχνετε προς τη σωστή κατεύθυνση και έχετε τα μάτια σας ανοιχτά.

Πιστεύω ότι ο θάνατος είναι η αρχή δεν είναι το τέλος.

Πιστεύω ότι αυτό που δίνουμε στη ζωή μας επιστρέφεται ∙ καλό και κακό.

Πιστεύω ότι όταν η νύχτα έρχεται και όλα είναι ήσυχα , και τίποτα δεν ακούγεται αλλά μόνον ο ήχος της αναπνοής σας τότε αποκαλύπτονται όλα τα αληθινά μυστικά του Τεκτονισμού.

Read More

Tο Σύνταγμα της Μεγάλης Ανατολής της Γαλλίας του 1865

 Πρόκειται για το Σύνταγμα της Μεγάλης Ανατολής της Γαλλίας του 1865 μεταφρασμένο στα Ελληνικά . Η έκδοση είναι της εν Κωνσταντινούπολης  Σ…Σ… Πρόοδος και έχει ημερομηνία 1872. Αξίζει και η αναφορά ,στην τελευταία σελίδα, στους αξιωματικούς της Στοάς Πρόοδος  για το έτος 1872.

Φυσικά όποιος επιθυμεί, στέλνοντάς μας το e-mail του στο gabmihgr@yahoo.gr θα λάβει το βιβλίο σε ηλεκτρονική μορφή (pdf).

Read More

3 Ενδιαφέροντα Βιβλία για τον Τεκτονισμό

Η ένατη αψίδα

(Ο τεκτονικός τύπος της Υόρκης)
Συγγραφέας: Παρεπίδημος


Περί της ιστορικής καταγωγής του τεκτονισμού έχουν γραφεί πάρα πολλά, άλλα ακριβή και άλλα - τα περισσότερα - ανιστόρητα. Ο τεκτονισμός συντηρεί μια παράδοση αιώνων αναβιώνοντας τα αρχαία μυστήρια, όσο βέβαια η εποχή και οι κάθε φορά ιστορικές περιστάσεις το επιτρέπουν. Η τεκτονική διδασκαλία δίνεται με συμβολικό τρόπο στον μυούμενο έχει δε δύο όψεις: Την εξωτερική ή μακροκοσμική και την εσωτερική ή μικροκοσμική. Τον αποσυμβολισμό τής τεκτονικής διδασκαλίας και συμβόλων επιχειρεί το παρόν βιβλίο, έχοντας γνώση ότι το εσωτερικό περιεχόμενο του τεκτονισμού δεν είναι δυνατόν να εξαντληθεί μέσα στις σελίδες του και ότι ο σύγχρονος τεκτονισμός συντηρεί ως "απόρρητα μυστικά" όχι τόσο τις τελετουργίες του (που πολλοί μπορούν να τις παρακολουθήσουν αλλά ελάχιστοι να τις κατανοήσουν!) αλλά κατ΄ εξοχήν το μυστικό αποσυμβολισμό τους. Ας έχει υπ΄ όψη του ο αναγνώστης ότι οι συμβολισμοί που δίνονται στις σελίδες του βιβλίου δεν είναι οι μοναδικοί, διότι κάθε σύμβολο στον τεκτονισμό είναι "μισό" και μόνο διά των άλλων συμβόλων μπορεί ν΄ αποκαλύψει κάτι από την σημασία του και ότι η ουσία των μυστηρίων - όπως γνωρίζουμε από τους αρχαίους συγγραφείς και τις ανασκαφές - δεν έγκειται τόσο στην μυστικότητα των τελετών, όσο στο μυστικό αποσυμβολισμό.

21χ14 εκ., 205 σελίδες
Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο
Ονομασία σειράς: Αέναον
Τόπος έκδοσης: Θεσσαλονίκη
Βάρος: 0.4 κιλά
Έτος Κυκλοφορίας: 2000

'ΤΕΚΤΟΝΑ ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ...'' ΦΙΛΟΘΕΟΣ Σ. ΗΛΙΑΔΗΣ

________________________________________
Μετουσιώνοντας έναν εξαιρετικό ποιητικό λόγο σε τεκτονική γραφή ο Φιλόθεος Σ. Ηλιάδης μπορεί να εμπνεύσει κάθε τέκτονα με τα δρώμενα εντός και εκτός της τεκτονικής Στοάς, τα ιδεώδη, τις σκέψεις και τις ανησυχίες κάθε Ανθρώπου.
Ο Τεκτονισμός που αγαπάμε, που κάνει τις ψυχές μας να δονούνται, που ανυψώνει το πνεύμα μας...
Κάθε τέκτων θα αναγνωρίσει κομμάτια της ψυχής του, των σκέψεών του...
Οσο για τις αναφορές στα δρώμενα θα βιώσει -για άλλη μιά φορά- τους λόγους που τον έκαναν να κρούσει την Θύρα του Ναού αλλά και την ψυχική του πορεία όπως αυτή εκφράζεται μέσα στην τεκτονική Στοά.
Οσο για τους μη τέκτονες θα βιώσουν τόσα όσα η ψυχή τους θα τους επιτρέψει να αντιληφθούν για το τι είναι στα αλήθεια ο Τεκτονισμός.


Το βιβλίο συνοδεύεται από έναν ηχητικό ψηφιακό δίσκο (CD) με τον συγγραφέα και τον ηθοποιό Γ.Κ. να απαγγέλουν τα ποιήματα.
Εκδ:Τετρακτύς

Μυστική Ιστορία του Τετονισμού

________________________________________
Η Αυθεντική, η Ανθρωπολογική, η Μυστικιστική και η Αποκρυφιστική Τεκτονική Σχολή • Τα Απόκρυφα Αρχεία • Η Τελετουργική Δύναμη • Τα Αιγυπτιακά Μυστήρια • Οι Βαθμοί τους • Προκαταρκτικές Δοκιμασίες • Τα Εσωτερικά Μυστήρια της Ίσιδος • Ο Ερυθρός, ο Μέλας και ο Λευκός Τεκτονισμός εντός των Μυστηρίων • Το ενιαίο των Μυστηρίων • Η λατρεία στην Αρχαία Κρήτη • Η Ιουδαϊκή γραμμή • Οι Προφήτες • Οι Οικοδόμοι του Ναού του Σολομώντος • Οι Εσσαίοι και ο Χριστός • Η Καμπαλά • Η απώλεια του Θείου ονόματος • Τα Ελευσίνια Μυστήρια • Οι θεοί της Ελλάδος • Μικρά και Μεγάλα Μυστήρια • Η Θεουργία στα Μεγάλα Μυστήρια • Η Σχολή του Πυθαγόρου • Ζαρατούστρας και Μιθραϊσμός • Τα Ρωμαϊκά Κολλέγια και το έργο του Βασιλέως Νουμά • Η αναστολή των Μυστηρίων • Οι Κάλδες και ο Κελτικός Χριστιανισμός στην Βρεττανία • Τα Μυστήρια των Δρυίδων • Η Ιερά κύλιξ • Ερεδόμ • Οι Στοές των Κομακίνων • Ο Εταιρισμός • Οι Λιθοδόμοι της Γερμανίας • Οι Αγγλικές Συντεχνίες • Η Γένεση της Γοτθικής Αρχιτεκτονικής • Οι Αρχαίοι Κανόνες • Επανεμφάνιση του Θεωρητικού Τεκτονισμού • Σκωτικά, Αγγλικά και Ιρλανδικά πρακτικά • Η Μεγάλη Στοά της Αγγλίας • Οι Μεγάλες Στοές της Υόρκης, της Ιρλανδίας και της Σκωτίας • Ιερά Βασιλική Αψίς • Μυστικές Εταιρείες • Οι Ναΐτες Ιππότες • Το Βασιλικό Τάγμα της Σκωτίας • Οι Ροδόσταυροι • Η κίνηση των Ιακωβιτών • Η αγόρευση του Ράμσεϋ • Το Συμβούλιο των Imperators • Στέφανος Μορέν • Φρειδερίκος ο Μέγας • Η Αναμόρφωση του Τσάρλεστον • Ο Σκωτικός Τύπος • Μικτός Τεκτονισμός • Το μέλλον του Τεκτονισμού •
Εκδ.Τετρακτυς

Read More

Να διαλυθεί ο Τεκτονισμός - Προσφυγή Μητρ. Πειραιώς

Αγαπητοί φίλοι

 Εξεπλάγην σήμερα το πρωί όταν ενημερώθηκα από φίλο –εκδότη για την κίνηση του Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ να προσφύγει στον Υπουργό Οικονομικών κο Γιώργο Παπακωνσταντίνου ζητώντας τη διάλυση του Τεκτονικού Ιδρύματος και της Εθνικής Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος καθώς και όλων των Στοών-"Ναών" που διατηρούν.

 Διαβάζοντας κανείς την προσφυγή, πέρα από τα όσα καταλογίζει στους Τέκτονες  τους κατηγορεί ότι προωθούν τη λατρεία του Σατανά και ότι εξαπατούν το κράτος.

 Αγαπητοί φίλοι και αδελφοί. Ο <<Δημοκράτης>> Ιεράρχης προφανώς δεν γνωρίζει βασικά θέματα του Τεκτονισμού. Σε μια εποχή πνευματικής ενδείας και συσσωρευμένων προβλημάτων  αντί να δίνει όλο του το είναι στην πνευματική καθοδήγηση και στην   βοήθεια των πιστών , ψάχνει να βρει <<Βαρβάρους>> για να δικαιολογήσει την ύπαρξη του .

Και κάτι ακόμη. Ας ετοιμάζουν  οι αδελφοί τα ανεστραμμένα τρίγωνα  για το πέτο  όπως συνέβαινε με τους αδελφούς μας στην Ευρώπη του 2^ου Παγκοσμίου πολέμου. Που ξέρετε. Εάν επικρατήσουν απόψεις σαν του Σεβ.Μητροπολίτη τότε σίγουρα θα μας χρειαστούν

Στον υπουργό Οικονομίας Γιώργο Παπακωνσταντίνου προσέφυγε ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ με σχετικό έγγραφο του ζητώντας τη διάλυση του Τεκτονικού Ιδρύματος και της Εθνικής Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος καθώς και όλων των Στοών-"Ναών" που διατηρούν. Είναι ένα ακόμα βήμα του κ.Σεραφείμ ενάντια στην Μασονία στην Ελλάδα.

Ακουλουθεί η προσφυγή και το υπόμνημα του Μητροπολίτη Πειραιώς:

ΠΡΟΣΦΥΓΗ
Μητροπολίτου Πειραιώς
Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ
κατοίκου Πειραιώς, οδός Ακτή Θεμιστοκλέους 198, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΑΣ
τηλ. 210 4514833 εσωτ. 19, fax 210 4518476

Προς τον
Εξοχώτατον Υπουργόν Οικονομίας κ. Γεώργιον Παπακωνσταντίνου

ΚΑΤΑ
Του από 10/12/1927 Π.Δ. ως έχει τροποποιηθεί, το οποίον έχει εγκρίνει τον Οργανισμό του εν Αθήναις Τεκτονικού Ιδρύματος,
που εδρεύει εν Αθήναις, επί της οδού Αχαρνών και Σουρμελή και
της Εθνικής Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος,
                   που εδρεύει εν Αθήναις, επί της οδού Ερεσού 38

ΑΙΤΗΜΑ
Η διάλυσις του Τεκτονικού Ιδρύματος και της Εθνικής Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος και των Στοών-Ναών αυτών
συμφώνως τω άρθρω 118 του Α.Κ.

Εξοχώτατε Κύριε Υπουργέ,

Το ίδρυμα με την επωνυμία «ΤΕΚΤΟΝΙΚΟΝ ΙΔΡΥΜΑ» συνεστήθη δυνάμει του Π.Δ. της 10/12/1927, εν συνεχεία δε ετροποποιήθη δυνάμει του Β.Δ. της 19/7/1949 και του Β.Δ. της 16/11/1956. Σκοπός του ως άνω ιδρύματος είναι η ευόδωσις έργων ευποιΐας, ιδία δια περιθάλψεως ενδεών και μορφώσεως απόρων παίδων.

Σύμφωνα με το άρθρο 118 του Αστικού Κώδικα, ένα ίδρυμα διαλύεται δια εκδόσεως σχετικού διατάγματος αν παρεκκλίνει του σκοπού του (ανεξάρτητα αν ο νέος σκοπός του είναι νόμιμος η όχι, βλ. Τούση Γεν. Αρχ., σελ. 340, υποσ. 17). Περαιτέρω, επίσης σύμφωνα με το άρθρο 118 του Αστικού Κώδικα, ένα ίδρυμα διαλύεται δι’ εκδόσεως σχετικού διατάγματος αν ο σκοπός του έγινε παράνομος.

Εν προκειμένω το ως άνω ίδρυμα έχει ως κύριο έργο του την ίδρυση, λειτουργία και συντήρηση Μασονικών Στοών και την προώθηση της λατρείας του Μεγάλου Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος (Μ.Α.Τ.Σ.). Περαιτέρω πραγματοποιεί μυήσεις και εμφανίζεται ως -δήθεν- σωματείο, χωρίς όμως να έχει τηρήσει τις εκ του νόμου τεθείσες προϋποθέσεις αναγνωρίσεώς του, εν αις και ο δικαστικός έλεγχος των σκοπών του. Με τον τρόπο αυτό και υπό τον ανωτέρω νομικό μανδύα λειτουργεί το ως είρηται Ίδρυμα ενώ στην πραγματικότητα αποτελεί έκφραση μιας θρησκείας (του μασονισμού η τεκτονισμού η ελευθεροτεκτονισμού).

Αξιοσημείωτη είναι εν προκειμένω η Απόφαση της Εκκλησίας της Ελλάδος (1933) κατά την οποία : «Η Ιεραρχία της Εκκλησίας της  Ελλάδος... επιληφθείσα της... εξετάσεως της Μασονίας, του διεθνούς τούτου μυστικού οργανισμού,... κατέληξε ομοφώνως εις τα επόμενα... συμπεράσματα : Η Μασονία δεν είναι απλή τις φιλανθρωπική ένωσις η φιλοσοφική Σχολή, αλλ' αποτελεί μυσταγωγικόν σύστημα, όπερ υπομιμνήσκει τας παλαιάς εθνικάς μυστηριακάς θρησκείας η λατρείας... Αποδεδειγμένως τυγχάνει θρησκεία μυστηριακή, όλως διάφορος... και ξένη της Χριστιανικής Θρησκείας...» Συνεπώς έχει πληρωθεί το πραγματικό του άρθρου 118 του Α.Κ.

Επιπροσθέτως:
α. Το Τεκτονικό Ίδρυμα οφείλει την ίδρυσή του στην εξαπάτησι του Κράτους. Ιδρύθηκε με σκοπό την «ευόδωση έργων ευποιΐας, ιδία περιθάλψεως ενδεών και μορφώσεως απόρων παίδων» ενώ πρόκειται για αμιγή σατανολατρεία διότι ο κρυπτογραφικά αναφερόμενος ως Μ.Α.Τ.Σ.-υπέρτατο ον ως τα προσαγόμενα στοιχεία αποδεικνύουν τυγχάνει ο λεγόμενος Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος που οντοποιείται στο πρόσωπο του Εωσφόρου. Υπό το προσωπείο επομένως της δήθεν φιλανθρωπίας του Τεκτονικού Ιδρύματος πρωοθείται στη χώρα μας η θρησκευτική παραδοχή του Σατανισμού.

β. Οι Μασονικές στοές-ναοί της Σατανολατρείας οφείλουν επίσης την αναγνωρισή τους ως Μασονικών σωματείων στην εξαπάτηση της δικαιοσύνης από την οποία απέκρυψαν δολίως, κάθε τι το οποίο θα απεκάλυπτε το σατανιστικό τους περιεχόμενο. Απόδειξις η υπ’ αριθμ. 739/8.2.1935 απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών που ενέκρινε την ίδρυση της στοάς «ΜΕΛΗΣ» εντελώς τυπικά, ενώ η υπ’ αριθμ. 2060/2969 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών που εξεδόθη μετ’έλεγχο των σχετικών μασονικών κειμένων υπήρξε απορριπτική της ιδρύσεως της στοάς «ΔΗΛΙΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝ».

γ. Το Τεκτονικό Ίδρυμα αποκρύπτει το υπ’ αριθμ. 3 Landmark (δόγμα) το οποίο «ουδεμία ανθρωπίνη δύναμη δύναται να θίξει η τροποποιήσει» και «επιβάλλει ως Θεό της Μασονίας τον Εωσφόρο».

δ. Το Τεκτονικό Ίδρυμα πραγματοποιεί μυήσεις – εισδοχή μελών χωρίς να είναι σωματείο διότι δεν κέκτηται την ανάλογη δικαστική αναγνώριση.

ε. Το Τεκτονικό Ίδρυμα γίνεται δεκτό και νομιμοποιείται από την Ελληνική Πολιτεία ως φιλανθρωπικό ίδρυμα ενώ ο σκοπός αυτού είναι η προώθηση, ίδρυσι και συντήρησι Ναών-Στοών ανιδρυομένων προς δόξαν του κρυπτογραφικά αναφερομένου Θεού Μ.Α.Τ.Σ.

Ωσαύτως την προώθηση της ιδίας θρησκευτικής παραδοχής έχει αναλάβει και η εκ του ως άνω λεγομένου Τεκτονικού ιδρύματος αποσχισθείσα κατά το έτος 1986 Εθνική Μεγάλη Στοά της Ελλάδος, η εν οδώ Ερεσού 38 εδρεύουσα.

Δια τους λόγους αυτούς και δι’ όσους αναφέρομεν εις το συνημμένον ημέτερον υπόμνημα και δια των συνημμένων αποδεικτικών στοιχείων των τυπικών μυήσεως και της εσωτερικής βιβλιογραφίας της Μασονίας εις ην αποκαλύπτεται ο Εωσφόρος ως ο κρυπτογραφικά αναφερόμενος Μ.Α.Τ.Σ. προς τιμήν του οποίου άρχονται και κλείονται αι συνεδρίαι, μυούνται τα μέλη και αναπέμπεται λατρεία εντός των Στοών, ζητούμεν την διάλυσιν του Τεκτονικού Ιδρύματος και των παραρτημάτων αυτού ανά την Επικράτειαν διότι έχει παρεκκλίνει του σκοπού ιδρύσεώς του και προωθεί μίαν θρησκευτικήν πίστιν κρυφίως και δι’ αυτό επιβάλλεται, όπως εκδοθή διάταγμα δια του οποίου να ανακαλούνται η και καταργούνται τα διατάγματα συστάσεως του ιδρύματος, ήτοι το ως άνω Π.Δ. της 10/12/1927, Β.Δ. της 19/7/1949 και Β.Δ. της 16/11/1956 ως και της εξ αυτής αποσχισθείσης Εθνικής Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος καθ’ ο μέρος αύτη εμφαίνεται ως Ίδρυμα αποκαλούμενο Μέγα Αγαθοεργό Σώμα (Μ.Α.Σ.) της Ε.Μ.Σ.τ.Ε.

Η ως άνω προσφυγή, αφιερούται εις την Ιεράν Μνήμην των Γεραρών Αγωνιστών της Αληθείας αοιδίμων Αποστόλου Μακράκη, Παναγιώτου Τρεμπέλα, Μιχαήλ Γαλανού, Παναγιώτου Μπρατσιώτου, Αρχιμ. Επιφανίου Θεοδωροπούλου και Νικολάου Ψαρουδάκη.

Εν Πειραιεί τη 15η Ιανουαρίου 2010

Ο  Π Ρ Ο Σ Φ Ε Υ Γ Ω Ν

+ ο Μητροπολίτης Πειραιώς
ΣΕΡΑΦΕΙΜ

ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΦΥΓΗ

Μητροπολίτου Πειραιώς
Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ
κατοίκου Πειραιώς, οδός Ακτή Θεμιστοκλέους 198, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΑΣ
τηλ. 210 4514833 εσωτ. 19, fax 210 4518476

Προς τον
Εξοχώτατον Υπουργόν Οικονομίας κ. Γεώργιον Παπακωνσταντίνου

ΚΑΤΑ
Του από 10/12/1927 Π.Δ. ως έχει τροποποιηθεί, το οποίον έχει εγκρίνει τον Οργανισμό του εν Αθήναις Τεκτονικού Ιδρύματος,
που εδρεύει εν Αθήναις, επί της οδού Αχαρνών και Σουρμελή και
της Εθνικής Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος,
που εδρεύει εν Αθήναις, επί της οδού Ερεσού 38

ΑΙΤΗΜΑ
Η διάλυσις του Τεκτονικού Ιδρύματος και της Εθνικής Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος και των Στοών-Ναών αυτών
συμφώνως τω άρθρω 118 του Α.Κ.

Το Τάγμα των Τεκτόνων, όπως αναγράφεται στην εισαγωγή των «Μεγάλων Συνταγμάτων του 1786», «προσέλαβε τον Παγκόσμιο αυτού χαρακτήρα δια της εν έτει 1717, ιδρύσεως της Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας. Η Μεγάλη αυτή Στοά ου μόνον κατήργησε πάντα επαγγελματικόν περιορισμόν, αλλά ανεκήρυξεν ότι ο δεσμός της Τεκτονικής αλληλεγγύης έπρεπε να τεθή υπεράνω πάσης πολιτικής η θρησκευτικής διαιρέσεως»!

Αποφασιστική ποιμαντική ενέργεια της Εκκλησίας της Ελλάδος, ήταν η απόφαση της Ιεραρχίας της, της 12ης Οκ-τωβρίου 1933, η οποία απεφάνθη ότι: «η Μασονία αποδεδειγμένως τυγχάνει θρησκεία μυστηριακή, όλως διάφορος, κεχωρισμένη και ξένη της Χριστιανικής θρησκείας. Εμφαίνεται άλλως τούτο και εκ του ότι κέκτηται ιδίους Ναούς  μετά βωμών, τους οποίους οι πρόκριτοι των τεκτόνων χα-ρακτηρίζουσιν ως «εργαστήρια, άτινα δεν δύνανται να υστερήσωσιν εις ιστορίαν και αγιότητα της Εκκλησίας...»! Και τελειώνει: «Ουδαμώς προσήκει ν' ανήκει τις εις τον Χριστόν και να ζητή εκτός αυτού απολύτρωσιν και ηθικήν τελείωσιν. Διότι είναι ασυμβίβαστος ο αληθής και γνήσιος Χριστιανισμός προς την Μασονίαν. Όθεν και οι τυχόν εμπλακέντες εις την μύησιν των Μασονικών μυστηρίων, δέον του λοιπού ν' απόσχωσι πάσης επικοινωνίας προς τας Μασονικάς στοάς και εργασίας, βέβαιοι όντες ότι ούτω ανανεούσιν ασφαλώς τους προς τον ένα Κύριον και Σωτήρα ημών, εξ αγνοίας και κακής των πραγμάτων εκτιμήσεως, υποχαλασθέντας δεσμούς...

Συνιστώσα δε η Ιεραρχία αυτούς και εις την συμπάθειαν -κατ' ουδένα δε λόγον εις την εχθρότητα και το μίσος- των πιστών τέκνων της Εκκλησίας, προσκαλεί αυτά ίνα μετ' αυτής εν χριστιανική αγάπη και από καρδίας εύχονται, όπως ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, «η οδός και η αλήθεια και η ζωή» (Ιω. 14, 16), φωτίςη και επιστρέψη, τους εξ αγνοίας αποπλανηθέντας, εις την αλήθειαν».

Αυτή είναι η Μασονία, σύμφωνα με την ως άνω Ποιμαντική Απόφαση της Εκκλησίας της Ελλάδος. Η ίδια η Μασονία, λέει για τον εαυτό της, τόσα πολλά γριφώδη και αντιφατικά, που το μόνο τελικά που μένει, είναι η ότι δεν ξέρει η ίδια τι είναι, η ότι ξέρει πολύ καλά τι είναι και το κρύβει, για να μη διαλυθή, όπως οι ίδιοι οι πρόκριτοί της λένε: «Ο Ελευθεροτεκτονισμός διετηρήθη αναλοίωτος δια μέσου των αιώνων ως μυστική Εταιρεία. Ως φανερά εταιρεία δεν θα είχε πολλών ετών ζωήν», όπως είπε ο πατριάρχης της Μασονίας Αλβέρτος Μακή (Μackey)!

Λένε οι μασόνοι: «Ο Τεκτονισμός δεν είναι θρησκεία, είναι όμως η καρδιά όλων των θρησκειών»! (Τιμ. Τ. Βρατσάνου «Το Βιβλίο του Μ.•.», Μέρος πρώτο, σελ. 8, Αθήνα 1953).

Τί όμως πάει να πει αυτό; Τι άλλο παρά το ότι, όχι μονάχα δεν είναι θρησκεία, αλλά υπερθρησκεία, αφού τοποθετεί τον εαυτό της στην κορυφή όλων των θρησκειών!; Στο περιοδικό  «ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ-ΓΝΩΜΩΝ», επίσημο όργανο του Υπάτου Συμβουλίου του 33ου και της Μεγάλης Ανατολής της Ελλάδος, στο τεύχος Σέπτ-Οκτωβρίου 1935, σελ. 238, κάτω από τον τίτλο: «ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΤΟΥ ΤΕΚΤ.•.», διαβάζουμε την άποψη του θεωρητικού της Μασονίας Albert Pike, που μεταξύ άλλων λέει: «Ο Ελευθεροτεκτονισμός επιδιώκει την διάδοσιν μόνον του ιδικού του Πιστεύω, καθ' ότι η παγκόσμιος θρησκεία διδάσκεται υπό της Φύσεως και της Λογικής. Αι Τεκτονικαί Στοαί δεν είναι Ναοί Ιουδαϊκοί η Μουσουλμανικοί η Χριστιανικοί. Ο Τεκτονισμός επαναλαμβάνει τας ηθικάς αρχάς όλων των θρησκειών. Τιμά τον χαρακτήρα και εξυμνεί τα διδάγματα παντός Μεγάλου και Χρηστού, πάσης εποχής και πάντων των αιώνων. Απανθίζει εξ όλων των Πιστεύω το καλόν και όχι το κακόν, την αλήθειαν και όχι την πλάνην και παραδέχεται ότι εις όλα εύρηνται πολλά τα καλά και αληθή...».
Στο ίδιο ως άνω περιοδικό, τεύχος Ιανουαρίου 1934, σελ. 15, διαβάζουμε μεταξύ άλλων: «Ο Μέγας του Σύμπαντος Αρχιτέκτων είναι ο Μέγας ημών Διδάσκαλος, και ο αλάθητος νόμος, τον οποίον μας παρέδωσε, είναι εκείνος, σύμφωνα με τον οποίον εργαζόμεθα. Θρησκευτικαί συζητήσεις εν τη Στοά απαγορεύονται αυστηρώς, διότι οι Τέκτονες ακολουθούμεν μόνον την γενικώς παραδεδεγμένην θρησκείαν, την θρησκείαν της Φύσεως»!

Δικαίωμα βέβαια της μασονίας είναι να πιστεύη ο,τι θέλει κι όπως θέλει. Κανείς δεν επιτρέπεται να επεμβαίνει στα θέματα συνειδήσεως του άλλου, όπως είναι το θέμα της θρησκευτικής πίστεως. Αλλά και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να εξαπατά τους άλλους, όπως η Μασονία, η οποία από το ένα μέρος λέει ότι ακολουθεί την θρησκείαν της Φύσεως και της Λογικής, ότι έχει το δικό της «πιστεύω», ότι θεός της είναι ο Μ.Α.Τ.Σ., ότι ο Θεός αυτός δεν είναι άλλος από τον Εωσφόρο, υβρίζει και απορρίπτει τον τρισυπόστατον Θεόν των Χριστιανών, διδάσκει ότι καμιά θρησκεία δεν έχει όλη την αλήθεια, ότι σ' όλα τα «πιστεύω» υπάρχουν πολλά τα καλά και αληθή και από το άλλο δηλώνει ότι τα μέλη της είναι πιστά μέλη της Εκκλησίας, ότι είναι καλοί χριστιανοί και θεός τους είναι ο τρισυπόστατος Θεός των χριστιανών! Όλα αυτά είναι ακατανόητα! Γι' αυτό είναι απαράδεκτο το Τεκτονικό Ίδρυμα που εξαπάτησε το Ελληνικό Κράτος. Ιδρύθηκε για άσκηση φιλανθρωπίας και αποδεικνύεται θρησκεία κι' έχει γεμίσει την Ελλάδα, την Χώρα της Χριστιανικής Ορθοδοξίας, με οργανώσεις και Ναούς του Σατανά! Η απάτη αυτή δεν μπορεί άλλο να συνεχίζεται!

Σαφώς μυστηριακή, συνωμοτική σατανιστική, σιωνιστική, οργάνωση, ιδρύθηκε όργανο της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, που με αίμα, ατιμίες και δάκρυ, οι Άγγλοι, την άπλωσαν σ' όλη την Γη, και για να μπορούν να εξουσιάζουν τους λαούς των πέντε ηπείρων, χρειάζονταν πληροφορίες και όργανα, που πρόθυμα θα πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους στις πολλές ανάγκες της αδίστακτης Αυτοκρατορίας, που κολυμπούσε στην ωμή καταπάτηση των δικαιωμάτων των λαών και στο κλεμμένο ψωμί τους! (Ίδε Μιχ. Γαλανού: «Το μυστικόν της Μασονίας και το έργον αυτής έναντι της Ελλάδος και του Ελληνισμού». (Αθήναι 1909).

Γι' αυτό υποβάλλουμε την προσφυγή αυτή και ζητούμε την διάλυση του Τεκτονικού Ιδρύματος γιατί η ίδρυση του είναι καρπός ψεύδους και εξαπάτησης της Πολιτείας, της Δικαιοσύνης και της Κοινωνίας, όπως αποδεικνύεται με αδιαφιλονίκητα στοιχεία! Η προσφυγή μας δεν αποβλέπει στην προστασία μονάχα της Χώρας μας και του λαού της, αλλά και στα ίδια τα μέλη της Μασονίας, που είναι πιασμένα στην απόχη των σκοτεινών δυνάμεων της μασονικής σούμας!

Ψέματα και απάτες στην ίδρυση του Τεκτονικού ιδρύματος
α) Με την υπ' αριθμ. 1311/27.8.1927 αίτηση τους, οι ιδρυτές του Τεκτονικού Ιδρύματος: Μιλτ. Πουρής, Σπ. Βελλής, Σπ. Νάγος, Αθ. Ιωάννου, Χρ. Λαδάς, Αντ. Ανδριανόπουλος, Ν. Νώε, Π. Χατζηπάνος, Δημ. Παπούλιας και Γεώργ. Δ. Ράλλης, προς τον Υπουργόν της Προνοίας και Αντιλήψεως «αδ.•.» Μιχ. Κύρκον, μασόνον, «αδ.•.» όπως τον αποκαλεί ο εκ των ιδρυτών αρχιμασόνος Π. Χατζηπάνος 33ου, ζήτησαν την έγκριση του Οργανισμού του εν Αθήναις «Τεκτονικού Ιδρύματος». Ο «αδ.•. Μ. Κύρκος» ενέκρινε την αίτηση, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Παύλος Κουντουριώτης υπέγραψε το Διάταγμα και στις 10/12/ 1927 είχε δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως! Χαράς Ευαγγέλια για τους «ενδεείς και τα αγράμματα άπορα παιδιά»: Ο σκοπός του Τεκτονικού Ιδρύματος ήταν «η ανέγερσις και διατήρησις Τεκτονικού Μεγάρου εν Αθήναις προς ευόδωσιν έργων ευποιΐας, ιδία δε περιθάλψεως ενδεών και μορφώσεως απόρων παίδων»! Ο σκοπός αυτός αποτελεί την πρώτη κραυγαλέα απάτη: Το Τεκτονικό Μέγαρο, ανύπαρκτο κατά την έγκρισιν του Ιδρύματος, δεν εκτίσθη ποτέ ως κτίριο περιθάλψεως ενδεών, ως κέντρο φιλανθρωπίας! Κτίστηκε εξ' αρχής κτίριο θρησκευτικό με σκοπό του να υπηρετή την λειτουργία της μασονικής θρησκείας και όχι να περιθάλπει ενδεείς! Να είναι δηλ. Ναός όχι φιλανθρωπική στέγη, όπως ορίζει το ιδρυτικό Διάταγμα!

Αυτό αποκαλύπτει, ο εκ των ιδρυτών του Τέκτ. Ιδρύματος, Π. Χατζηπάνος, μασόνος 33ου βαθμού, στο βιβλίο του «Ελληνικός Ελευθεροτεκτονισμός 1740-1950» σελ. 173-174, όπου διαβάζουμε: «Επιτροπή μηχανικών και αρχιτεκτόνων, προεδρευομένη από τον αδ.•. Γ. Γεωργαλάν, ενετάλη να παρασκευάση το καταλληλότερον σχέδιον Ναού Μεγάλου επί του ελεύθερου χώρου, ως και σχεδιάγραμμα της εσωτερικής διαρρυθμίσεως και διακοσμήσεως και άμα τη παραλαβή του ακινήτου να αρχίσουν αι δέουσαι τεχνικαί ύπηρεσίαι... του Τεκτονικού Ιδρύματος αναλαβόντος πλέον την όλην διαχείρισιν και εκπροσώπησιν του Συμβολικού Τεκτονισμού»!

Δεν είναι λοιπόν φιλανθρωπικό, το τονίζουμε, το Τέκτ. Μέγαρο, για το οποίο έδωσε την έγκρισή του το Ελληνικό Κράτος, αλλά Ναός παγανιστικός για να στεγάζεται η Σατανολατρεία στην Ελλάδα, την κοιτίδα της Χριστιανικής   Ορθοδοξίας! Απάτη που δεν τιμά το Ελληνικό Κράτος που την υφίσταται και τους «χρηστοήθεις» της Μασονίας που την διέπραξαν!
β) Είναι ψέμα και συνειδητή διαστρέβλωση της αλήθειας, το ότι δήθεν, «Ο Ελληνικός Συμβολικός Ελευθεροτεκτονισμός περιλαμβάνων την Μεγάλην Ανατολήν και πάσας τας υπό την αιγίδα αυτής συμβολικάς Στοάς, συνεκροτείτο εις νομικόν πρόσωπον υπό τον τίτλον «Τεκτονικόν Ίδρυμα», ως ορίζει το άρθρο 3 του Συντάγματος της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος, 1936. Είναι απάτη και ψεύδος εις βάρος της Πολιτείας, ότι δηλ. η έγκριση του Τεκτονικού Ιδρύματος, σημαίνει αναγνώριση και του Ελληνικού Συμβολικού Ελευθεροτεκτονισμού, δηλ. εκτός της περιουσίας αναγνωρίζεται δήθεν και η Μασονική θρησκεία.

Το θέμα είναι πολύ απλό: Άλλο είναι το «Ίδρυμα» και άλλο είναι το «Σωματείο». Το Ίδρυμα (Α.Κ. 108) είναι «περιουσία προς εξυπηρέτησιν ωρισμένου σκοπού». Το Σωματείο (Α.Κ. 78) είναι «Ένωσις προσώπων επιδιώκουσα σκοπόν μη κερδοσκοπικόν». Το ίδρυμα δεν έχει μέλη, έχει Δ. Συμβούλιο διοριζόμενο. Το Σωματείο έχει μέλη και Δ.Σ. εκλεγόμενο από τα μέλη του. Το Δ.Σ. του Ιδρύματος διορίζεται με το ιδρυτικό του Π. Διάταγμα. Το Ίδρυμα ούτε μέλη εγγράφει, ούτε Γενικές Συνελεύσεις έχει, όπως το Σωματείο.

Το Τεκτονικό Ίδρυμα λοιπόν νομιμοποιεί μονάχα την περιουσία της Μασονίας και όχι τα μασονικά Σωματεία (Μεγάλη Στοά-Μεγάλη Ανατολή, Μασονικές Στοές, Το Ύπατο Συμβούλιο του 33ου), που ως σωματεία μονάχα με την σχετική διαδικασία ενώπιον του Πρωτοδικείου μπορούν να αποκτήσουν νομική υπόσταση. Ο Ελληνικός Συμβολικός Έλευθεροτεκτονισμός, δηλ. η Μασονική Θρησκευτική Τελετουργία των 7 Τελετών και των 33 Μυήσεων, δεν υπάγονται στις αρμοδιότητες του Ιδρύματος, γι' αυτό και δεν γίνεται στον Οργανισμό του, καμιά μνεία γι' αυτά.
Η Μασονία δεν είναι φιλανθρωπική, αλλά θρησκευτική συνωμοτική οργάνωση που σκοπό της έχει να γεμίση την Χώρα με Μέγαρα-Στοές, Ναούς της θρησκείας του Σατανά, που ήδη το έχει επιτύχει και ο Σατανισμός, με την βοήθεια και των ναρκωτικών, έχει απλώσει παντού το θανατηφόρο νέφος της Μαγείας, της Αστρολογίας, του Πνευματισμού, του Αποκρυφισμού, του Πανθεϊσμού, του τζόγου, της Πορνείας, της ομοφυλοφιλίας, της ψυχοπάθειας και της εγκληματικότητας, που γελοιοποιούν πιστούς και απίστους, υλιστές και «χριστιανούς», μικρούς και μεγάλους!...

3. Το ψέμα και η απατη στην ίδρυση των μασονικών στοών
Η απάτη και το μασονικό ψέμα σε βάρος της Πολιτείας και της κοινωνίας, με το πρόσχημα της φιλανθρωπίας, συνεχίζεται στην νομιμοποίηση των Μασονικών Στοών-Ναών, ως δήθεν «φιλανθρωπικών και εκπαιδευτικών σωματείων»!
Απάτη διπλή: Και γιατί πρόκειται για θρησκευτικά και όχι ως είπαμε, φιλανθρωπικά κέντρα, αλλά και περισσότερο, γιατί οι αιτούντες μασόνοι σκόπιμα αποκρύπτουν από τους ανίδεους δικαστές, τα στοιχεία που υπάρχουν (Τυπικά Μυήσεων και Τελετών, Συντάγματα, Κανονισμούς, Land-Marks κ.α.), από τα οποία αποδεικνύεται η πραγματική ταυτότητα και αποστολή τους, ότι δηλαδή για φιλανθρωπία εγκρίνονται από την δικαιοσύνη και Ναούς λατρείας του Εωσφόρου αποτελούν!

Εάν η Ελληνική Δικαιοσύνη γνώριζε την απατη αυτή, καμιά μασονική Στοά δεν θα μπορούσε να πάρη νομιμοποίηση. Απόδειξη, η υπ' αριθμ. 739/8.2.1935 Απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών που ενέκρινε την ίδρυση της Στοάς Μέλλης, χωρίς έλεγχο του σκοπού και των μέσων, δηλ. εντελώς Τυπικά, έτσι ώστε το κείμενο της 'Αποφασης να είναι μόλις μία σελίδα και κάτι, ενώ η υπ' αριθμ. 2060/1969 Απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών που εξεδόθη μετ' έλεγχον των σχετικών στοιχείων, υπήρξε απορριπτική της Στοάς «Δήλιος 'Απολλων». Άξια μνείας, στο σημείο αυτό, είναι και το, ως κατωτέρω απόσπασμα της υπ' αριθμ. 5415 Αποφάσεως του Δικαστηρίου, που αφορά το Σωματείο «Τεκτονική Ένωσις»:

«Το Δικαστήριον των εν Αθήναις Πρωτοδικών, συγκείμενον κ.λπ. Συνεδρίασαν δημοσία εν τω ακροατηρίω του την 7ην Νοεμβρίου 1925. Ακούσαν του Εισαγγελέως. Ιδόν τα υποβληθέντα έγγραφα. Σκεφθέν κατά τον Νόμον. Επειδή ετηρήθησαν αι κατά την προδικασίαν απαιτούμεναι διατυπώσεις, συντρέχουσι δε, κατά την κρίσιν του Δικαστηρίου, άπασαι αι ύπό του Νόμου προβλεπόμεναι προϋποθέσεις προς αναγνώρισιν του περί ου πρόκειται Σωματείου, ως τούτο εξάγεται εκ των εγγράφων άτινα υπεβλήθησαν υπό του Σωματείου. Δια ταύτα Διατάσσει την επιμέλεια του Γραμματέως του Δικαστηρίου τούτου τοιχοκόλλησιν του Καταστατικού του Σωματείου υπό την επωνυμίαν «Τεκτονική Ένωσις» επί δεκαήμερον εν τω ακροατηρίω του Δικαστηρίου τούτου και την μετά ταύτα καταχώρησιν του ανωτέρω Σωματείου εις το βιβλίον των «Ανεγνωρισμένων Σωματείων» και εν ιδία αυτού σελίδι. Μετά την εκτέλεσιν των ανωτέρω. Αναγνωρίζει το ειρημένον Σωματείον ως φιλανθρωπικόν, πνευματικόν και κοινωνικόν.
Εκρίθη και απεφασίσθη
Εν Αθήναις τη 19η Νοεμβρίου 1925
Εδημοσιεύθη δε αυτόθι την 21ην Νοεμβρίου 1925
Ο Προεδρεύων Τ.Σ. Ο Δικ. Γραμματεύς»

Φιλανθρωπικόν λοιπόν και πνευματικόν, το Σωματείον «Τεκτονική Ένωσις». Τι Σωματείον όμως και τι φιλανθρωπία κάνει η «Τεκτονική Ένωση»; Κατ' αρχήν το Σωματείο αυτό δεν είναι «πρόσωπο», είναι προσωπείο. Το προσωπείο, του ισχυρότερου οργάνου της Μασονίας, του «Ύπατου Συμβουλίου του 33ου βαθμού», που είναι το πρόσωπο! Έτσι, το πρόσωπο ενεργεί, αλλά το προσωπείο, στο οποίο κρύβεται, χρεώνεται! Οι υψηλά ιστάμενοι της Μασονίας, όλοι του 33ου βαθμού, προστατεύονται, από τις «χαμηλού επιπέδου» κρίσεις και γνώμες της «βέβηλης» κοινωνίας!
Είναι λοιπόν επιτρεπτό, η Δικαιοσύνη και η Πολιτεία, να ανέχονται την συνέχιση αυτής της απάτης; Να νομιμοποιούνται σωματεία ως δήθεν φιλανθρωπικά και μορφωτικά και στην πραγματικότητα να είναι κέντρα εξαπάτησης της κοινωνίας και Ναοί λατρείας του Σατανά; Γιατί η Μασονία δεν νομιμοποίησε το  «Ύπατο Συμβούλιο του 33ου» με το όνομα του, αλλά χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο «Τεκτονική Ένωση»; Γιατί με την υπ' αριθμ. 4.058/1924 Απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών ιδρύθηκε Σωματείο με την επωνυμία «Μπενέ-Μπερίτ», ως Σωματείον «Κοινωνικόν» και ύστερα παρουσιάζεται ως Στοά εν Αθήναις «Μπενέ-Μπερίτ» αριθμ. 993, και ως Σωματείον φιλανθρωπικόν υπό την επωνυμίαν Μπενέ Μπερίτ υπό το όνομα «ΦΙΛΩΝ»;!

4. Απόπειρα ολικής υποδούλωσης της χώρας μας.
Με το Β.Δ. της 19/7/1949 ο Κ. Καραμανλής, τροποποίησε το Καταστατικό του Τεκτονικού Ιδρύματος και το νέο Τεκτονικό Ίδρυμα αποκτούσε το δικαίωμα «ανέγερσης και διατήρησης Τεκτονικών και Φιλανθρωπικών Μεγάρων στην Αθήνα και σ' όλη την Χώρα, με εισφορές Ναών και Μονών»! Η αντίδραση του λαού, της Διοίκησης της Εκκλησίας και των Χριστιανικών Σωματείων, ήταν άμεση και η Κυβέρνηση αναγκάζεται με το από 23/12/1949 Β.Δ. να ανακαλέσει το ως άνω Διάταγμα. Φοβερή όντως η πρόκληση: Με λεφτά της Εκκλησίας να κτίζονται μασονικοί Ναοί! Αλλά αργότερα με το από 23/12/1955 Διάταγμα, επαναφέρει, το πρώτο, από 19/7/1949 Διάταγμα, διαγραφομένων των λέξεων «Ναών και Μονών»! Έτσι η Μασονία, η θρησκεία του Αντίχριστου, έχει δικαιώματα στη Χώρα μας, να κτίζη ελεύθερα Στοές-Ναούς, χωρίς άδεια, που δεν τα έχουν οι άλλες θρησκείες! Αλλά και με άλλης προέλευσης λεφτά, να κτίζει τους σατανιστικούς της Ναούς, το θέμα δεν αλλάζει, γιατί προσβολή και πολεμική κατά της κρατούσης θρησκείας, είναι κάθε σατανικός ναός και λόγος, άσχετο με την πηγή των δαπανωμένων χρημάτων!

β) Η Μασονική Εγκυκλοπαίδεια Ν. Χ. Λάσκαρη που κυκλοφορεί με την άδεια της Μ.•. Στ.•. της Ελλάδος και του Υ.•. Συμβ. του 33ου βαθμού, στο λήμμα: «Θρησκεία και Τεκτονισμός» γράφει μεταξύ άλλων: «Η Τεκτονική θρησκεία δεν κάνει διακρίσεις. Δέχεται εις τους φιλόξενους κόλπους της, άνδρας παντός δόγματος, ουδέν δε απολύτως θρησκευτικόν δόγμα ευνοεί η αποδοκιμάζει. Ο Τεκτονισμός δεν είναι Ιουδαϊσμός ως ηθέλησαν να τον παρουσιάσουν τινές, καίτοι δεν περικλείει εν εαυτώ τίποτε το δυνάμενον να θίξη τον Ιουδαϊσμόν. Δεν είναι ούτε Χριστιανισμός, καίτοι δεν διδάσκει τίποτα το δυνάμενον να θίξη ένα Χριστιανόν. Η θρησκεία του Τεκτονισμού είναι η γενική θρησκεία της φύσεως και της πρωταρχικής αποκαλύψεως –της κληροδοτηθείσης ημίν υπό αρχαίου τινός και πατριαρχικού ιερατείου- εν τη οποία όλοι οι άνθρωποι δύνανται να συμφωνήσουν. Διδάσκει την άσκησιν της αρετής, αλλά δεν προσφέρει τρόπον απολυτρώσεως εκ της αμαρτίας. Υποδεικνύει εις τους οπαδούς της την ατραπόν της δικαιοσύνης, αλλά δεν ισχυρίζεται ότι αποτελεί «την αλήθειαν και, την ζωήν». Αποτελεί όμως αναμφισβητήτως την πύλην δια της οποίας εισάγονται οι πιστοί εις τον Ναόν της Θείας Αληθείας»!

Το κείμενο αυτό είναι η φωτογραφία -η έγχρωμη φωτογραφία- του θεού της Μασονίας Μ.•.Α.•.Τ.•.Σ.•. (Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος) σε όλα του τα ονόματα: Εωσφόρος Διάβολος, Σατανάς, Βεελζεβούλ, Βελίαλ, Δαίμονας κ.α., όπως  αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη.

Ως προεκήρυξεν από της γενέσεως της η Μασονία πιστεύει στην ύπαρξιν μιας δημιουργικής αρχής (Ρrincipe Createur) υπό το όνομα: «Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος». Το ίδιο ορίζεται και στο άρθρο 1 του Συντάγματος της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος της 20/12/1949: «Ο Ελευθεροτεκτονισμός πιστεύει εις την ύπαρξιν του Θεού, υπό την προσωνυμίαν «Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος».

Ποιός είναι λοιπόν αυτός ο θεός και υπάρχει ίχνος σοβαρότητος και εντιμότητος στον ισχυρισμό της Μασονίας ότι «δεν διδάσκει τίποτα το δυνάμενον να θίξει ένα χριστιανόν», όταν η μασονική θρησκεία στο σύνολό της, αποτελεί διαστρέβλωση και άρνηση όλης της χριστιανικής διδασκαλίας;

Ποιός είναι ο Θεός της μασονικής θρησκείας, μας το αποκαλύπτουν οι μασόνοι συγγραφείς, Κωστής Μελισσαρόπουλος του 33ου βαθμού, στο βιβλίο του «Επτά Τεκτονικαί Ομιλίαι εις 18ον», στο κεφάλαιο: «Η έννοια του Μ.•.Α.•. του Συμπ.•.» και ο Δημ. Στεφ. Αναγνωστόπουλος στο βιβλίο του «Κυανούς Τεκτονισμός», στο κεφ. «Η απόκρυφος Χιραμική παράδοσις», απολύτως σύμφωνοι και οι δύο για την σχετική μασονική παράδοση!

Ο Κ. Μελισσαρόπουλος γράφει προεισαγωγικά: «Ο Συμβολικός Τεκτονισμός τηρεί σκόπιμον αοριστίαν σχετικώς με την έννοιαν και την φύσιν του Μεγάλου Αρχιτέκτονος του Σύμπαντος. Ευθύς εξ αρχής από του Α' βαθμού διακηρύσσει ότι αφήνει εις έκαστον την έλευθερίαν των δοξασιών του και ουδέν θέτει όριον εν τη αναζητήσει της Αληθείας. Αναγνωρίζει όμως και διακηρύττει την ύπαρξιν του Θεού, τον οποίον δεν καθορίζει, αλλ' ονομάζει «Μέγαν Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος», συνοψίζων τα προς Αυτόν καθήκοντα εις το «Σέβας». Εάν επιστήσωμεν την προσοχήν μας εις την έννοιαν της λέξεως «Αρχιτέκτων», ίσως παρατηρήσωμεν ότι οι αρχιτέκτονες δεν δημιουργούν εκ του μη όντος, αλλά χρησιμοποιούν υπάρχοντα υλικά, διευθετούντες αυτά συμφώνως προς σχέδιον το οποίον έχουν καταρτίσει».
Αν όμως, ρωτάμε εμείς από χριστιανικής πλευράς, ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο με έτοιμα υλικά, τότε ποιός δημιούργησε τα έτοιμα αυτά υλικά; Δεν οδηγούμεθα έτσι, στην πολυθεΐα;

«Ο Συμβολικός Τεκτονισμός, συνεχίζει ο συγγραφεύς, τηρεί σκόπιμον αοριστίαν σχετικώς με την έννοιαν και την φύσιν του Μεγάλου 'Αρχιτεκτονος του Σύμπαντος... Εν τούτοις πλην των επισήμων Τυπικών, υπάρχει και «η πλήρης παράδοσις του Γ  Βαθμοῦ», η οποία αναφέρει πολλά και περίεργα. Είμαι υποχρεωμένος γράφει ο Κ. Μελισσαρόπουλος, «να τα υπενθυμίσω σ' εκείνους οι οποίοι τα γνωρίζουν και να τα εκθέσω σ' εκείνους οι οποίοι τυχόν τα αγνοούν. Και θα προσπαθήσω να δώσω την ερμηνείαν των.

Αναφέρει, λοιπόν, η πλήρης παράδοσις του Γ’ βαθμού ότι ο άγγελος του φωτός Εβλίς, το Πνεύμα του Πυρός, ηράσθη της Εύας, ήτις ενέδωσεν εις τον έρωτά του και ούτω εγεννήθη ο Κάϊν, απείρως υπέρτερος του Άβελ. Ότι ο Θεός Αδωνάϊ, φθονών τον Κάϊν δια το πνεύμα όπερ μετέδωσεν εις αυτόν ο άγγελος του φωτός Εβλίς, εξώρισε τον Αδάμ και την Εύαν εκ της Εδέμ. Ότι ο ζηλότυπος ούτος θεός είχε ζυμώσει ιλύν δια να πλάση τον Αδάμ και του είχε δώσει ψυχήν δουλικήν. Εφοβείτο δε την ελευθέραν και ανεξάρτητον ψυχήν του Κάϊν. Ότι ο Κάϊν, εξωργισθείς εκ της αδικίας του Αδωνάϊ, θανάτωσε τον Άβελ, ο δε Αδωνάϊ, ο θεός όστις έμελλε να πνίξη τόσας χιλιάδας ανθρώπων εις τα ύδατα του κατακλυσμού, εχαρακτήρισε τον φόνον του Άβελ ως έγκλημα ασυγχώρητον. Ότι ο αμνησίκακος απόγονος του Κάϊν Χιράμ, υιός των Πνευμάτων του Πυρός, καταβάλλει όλην του την μεγαλοφυΐαν και ενεργητικότητα προς οικοδόμησιν του Ναού, τον οποίον η υπερηφάνεια του Σολομώντος ανεγείρει εις τον αμείλικτον θεόν Αδωνάϊ, του οποίου το μίσος καταδιώκει από αιώνων το γένος του Κάϊν. Ότι μετά την καταστροφήν της χαλκίνης θαλάσσης, ο Χιράμ άγεται υπό του προγόνου του Τουβαλκάϊν, εν μέσω του πυρός, εις το κέντρον της γης, εν τη ψυχή του κόσμου, εις το Βασίλειον του Εβλίς και του Κάϊν, εκεί όπου παύει η τυραννία του φθονερού Αδωνάϊ και γεύονται των καρπών του δένδρου της Επιστήμης. Ο Χιράμ εισάγεται εις το άδυτον του πυρός και ο Τουβαλκάϊν του εξηγεί τας αδυναμίας και τα ταπεινά πάθη του θεού Αδωνάϊ, του μισούντος το πλάσμα του και καταδικάσαντος αυτό να αποθνήσκη, όπως εκδικηθή δια τα ευεργετήματα, τα οποία τα πνεύματα του Πυρός του επεδαψίλευσαν. Τέλος, ο Τουβαλκάϊν προφητεύει την επικράτησιν των απογόνων του Χιράμ, οίτινες θα καθιερώσουν καθ' όλην την γην την λατρείαν του Πυρός, καταρρίπτοντες την τυραννίαν του Αδωνάϊ».

8. Η άπατη των Landmarks=«Θεμελιώδεις διατάξεις, της μασονίας»
Διαβάζοντας κανείς τα σχετικά με την έννοια τοϋ Μ.•.Α.•.Τ.•.Σ.•., η πρώτη αντίδραση του είναι ο αποτροπιασμός. Είναι δύσκολο να πιστέψη πως μια τόσο μεγάλη διεθνής οργάνωση, όπως η Μασονία, με μέλη της μεγάλα ονόματα και αξιώματα, σε όλες τις χώρες και σε όλες τις διεθνείς υποθέσεις, θα πάθαινε τόση αποβλάκωση, ώστε τα μέλη της να πιστεύουν σ' έναν ανθρωποποίητο θεό και να ζητούν αγιασμό, ευλογία και φωτισμό, από τον θεοποιημένο Διάβολο η Εωσφόρο η Σατανά, γιατί αυτός είναι ο ΜΑΤΣ, σύμφωνα με την μυστική διδασκαλία του 3ου βαθμού που είπαμε και με τα Landmarks (Λάντμαρκς), τα Δόγματα της Μασονίας, για τα οποία μιλάμε στη συνέχεια.

Τα Λάντμαρκς είναι οι 25 Θεμελιώδεις Διατάξεις, νόμοι η αρχαί, της θρησκείας του Σατανά, Μασονίας, που όπως δια μακρών αναπτύσσεται στο «Τεκτονικόν Δελτίον» (επίσημο όργανο της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος, τεύχος υπ' αριθ. 74-75 Ιουλ-Αυγ-Σέπτ.-Οκτωβ. 1967, σελ. 281-289), είναι το δογματικό στήριγμα της μασονικής θρησκείας και γι' αυτό «ουδεμία ανθρωπίνη δύναμις δύναται να τα θίξη η τροποποίηση... Ο,τι υπήρξαν προ αιώνων, θα απομείνωσι δια παντός και θα εξακολουθούν να ισχύωσιν, εφ' όσον εξακολουθεί να υφί-σταται και ο Ελεύθερος Τεκτονισμός»!

Η μοίρα λοιπόν της Μασονίας είναι στενά δεμένη με τα 25  αυτά δόγματα, ανάμεσα στα οποία και το υπ' αριθμ. 3 που αναφέρεται στην μυστική παράδοση του Γ  Βαθμοῦ (Διδασκάλου) που καθιερώνει ως θεό της Μασονίας τον Εωσφόρο η Σατανά η Διάβολο! Μασονία χωρίς τα 25 αυτά δόγματα δεν νοείται!

Το υπ' αριθμ. 3 Landmark είναι, για τον λόγο αυτό, το κλειδί για την πλήρη αποκάλυψη του μυστικού της Μασονίας, ορίζοντας τα εξής: «Η παράδοσις του 3ου. Δεν υπάρχει Τεκτονικός Τύπος εν τω οποίω να μη διδάσκονται τα κυριότερα σημεία της παραδόσεως ταύτης. Άλλωστε, οιοσδήποτε τύπος, ο οποίος θα παρέλειπεν η θα ετροποποίει την παράδοσιν ταύτην, θα έπαυε να λέγεται Ελευθεροτεκτονικός»! Η λατρεία λοιπόν του Εωσφόρου, ως θεού της Μασονίας, που αποκαλύπτεται στην μυστική παράδοση του 3ου βαθμοϋ (του βαθμού του Διδασκάλου) επιβεβαιώνεται στο υπ' αριθμ.  3 Landmark, το οποίο είναι απαραβίαστο!

Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Read More

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ – ΕΝΤΟΣ Ή ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ;

Γιατί άραγε τίθεται ένα τέτοιο ερώτημα; Τι είναι αυτό που μας κάνει να θεωρούμε ότι η καθημερινότητα, οι δυσκολίες της και οι απολαύσεις της, αποτελούν εμπόδια για την πνευματικότητά μας; Μήπως τα καθημερινά μας προβλήματα μας αποσπούν από κάποια πνευματική εργασία, γιατί ίσως η καθημερινότητα είναι κάτι το διαφορετικό από την πνευματικότητα; Μήπως οι απολαύσεις είναι κάτι το κακό; Γιατί έχει ταυτιστεί η υλική μας ζωή με το κακό; Και αν η ύλη με όλες τις δυσκολίες της είναι κάτι το κακό, τότε ποιο είναι το καλό; Το να κλεινόμαστε σε ένα μοναστήρι, ή να απομονωνόμαστε σε έναν κόσμο δικής μας κατασκευής, φοβούμενοι τους πειρασμούς; Και το μοναστήρι – συμβολικό ή κυριολεκτικό, πάλι ύλη δεν είναι;

Όσο περνάει ο καιρός μέσα μου γεννιέται μια υποψία, η οποία σιγά σιγά μεταμορφώνεται σε βεβαιότητα. Έχω την εντύπωση, μεταξύ αστείου και σοβαρού, ότι κάποιοι έχουν σκοπό να μας κάνουν δυστυχισμένους. Δεν θέλουν να περνάμε καλά στην ζωή μας, δεν θέλουν να χαιρόμαστε και να απολαμβάνουμε όλα τα καλά αυτού του κόσμου. Μας έχουν υποβάλει την σκέψη ή μάλλον τον φόβο, ότι η υλική ζωή, υποχρεώσεις, δυσκολίες, καθήκοντα, αλλά κυρίως οι απολαύσεις δεν είναι κάτι το πνευματικό, είναι υλιστικό και αμαρτία. Δεν θέλω να υποστηρίξω ότι ο άνθρωπος το μόνο που πρέπει να επιδιώκει είναι η καλοπέρασή του. Η έννοια όμως της καλοπέρασης μπορεί να είναι πολύ ευρεία. Περνάμε καλά στην ζωή μας όταν διασκεδάζουμε, περνάμε καλά επίσης όταν εκτελούμε τα καθήκοντά μας. Αυτό σε έναν ισορροπημένο χαρακτήρα δημιουργεί το αίσθημα της πληρότητας, που δεν υπάρχει σε έναν ανώριμο που συνεχώς επιδιώκει το γλέντι και την τεμπελιά, παραμελώντας τις υποχρεώσεις του.

Ας δούμε όμως τι συμβαίνει σε βάθος. Τι θα μπορούσε να είναι η πνευματικότητα; Η ζωή μας μέσα στην ύλη είναι μια πραγματικότητα. Το πνεύμα που βρίσκεται; Είναι κάπου αλλού, ή εδώ; Αν είναι κάπου αλλού μήπως θα το συναντήσουμε εγκαταλείποντας το εδώ; Αν βγούμε με τους φίλους μας, διασκεδάσουμε κάπου, περάσουμε καλά, γελάσουμε, πούμε ανέκδοτα, σημαίνει ότι έχουμε εγκαταλείψει το πνεύμα; Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο όλοι μας γνωρίζουμε τις απόψεις του ασκητισμού. Αποσύρομαι από τα εγκόσμια και ζω στην απομόνωση. Αυτός θεωρείται από πολλούς ο καλύτερος τρόπος για την πνευματική μας εξέλιξη. Παραμένοντας βλοσυροί, κλεισμένοι σε ένα δωμάτιο, φοβούμενοι το άγγιγμα των ανθρώπων (για να μην σκανδαλιστούμε), απαγγέλλοντας συνεχώς νευρωτικές προσευχές για να κρατήσουμε μακριά τους πειρασμούς και αποστρέφοντας το βλέμμα μας και την ψυχή μας από τις "σειρήνες" αυτού του κόσμου, εξελισσόμαστε (σύμφωνα με αυτή την θεωρία). Αποστρέφουμε το βλέμμα μας από το χαμόγελο μιας γυναίκας γιατί ο Θεός είναι κάπου αλλού.

Θεωρώ ότι τα πράγματα είναι πολύ απλά. Αν θέλουμε να γίνουμε ασκητές, ας γίνουμε. Να το πραγματοποιήσουμε όμως εξ’ ολοκλήρου. Να πάμε σε ένα μοναστήρι, κάπου τέλος πάντων, και ας ακολουθήσουμε αυτό τον δρόμο. Ίσως σε τελική ανάλυση να μας ταιριάζει, να είναι η φύση μας τέτοια και να προοδεύσουμε με αυτόν τον τρόπο. Αν όμως επιλέξουμε να μην γίνουμε ασκητές, τον ασκητισμό ας τον ξεχάσουμε. Αφού δεν τον επιλέξαμε. Ας διασκεδάσουμε, ας περάσουμε καλά, ας κάνουμε σεξ, πριν η μετά τον γάμο - είναι απολύτως αδιάφορο. Τις ενοχές όμως τι τις θέλουμε; Οι ενοχές είναι ένδειξη ελλειμματικής απόφασης. Αποφασίσαμε να ζήσουμε στην λεγόμενη ζωή, όμως μέσα μας έχουμε και μια δόση ασκητικής νοοτροπίας εναντίον της ηδονής. Δεν είμαστε ξεκαθαρισμένοι. Θέλουμε και το ένα και το άλλο. Έτσι όμως το μόνο που θα καταφέρουμε θα είναι να βασανιζόμαστε από εσωτερικές συγκρούσεις. Αν όμως η απόφασή μας είναι εκατό τοις εκατό τότε επιλέγουμε το άλφα, ξεχνώντας το βήτα. Γινόμαστε ασκητές, χωρίς ανθρωποφοβία και γυναικοφοβία γιατί είμαστε ξεκαθαρισμένοι, ή παραμένουμε στην γνωστή ζωή και την γλεντάμε με διάφορους τρόπους, χωρίς να μας κατατρώγει το σαράκι των ενοχών.

Ο Θεός είναι παντού, συνεπώς η πνευματικότητα είναι και αυτή παντού. Μόνο στις ενοχές και στην υποκρισία δεν βρίσκεται. Η έλλειψη πνευματικότητας είναι το να μην έχουμε επιλέξει συνειδητά! Είναι το να κάνουμε το ένα και να θέλουμε το άλλο, με τραγικό αποτέλεσμα τις ενοχές και την υποκρισία. Αυτό είναι το κακό! Η υποκρισία! Το να πηγαίνουμε με μια γυναίκα και μετά να δηλητηριαζόμαστε από το συναίσθημα ότι διαπράξαμε αμαρτία. Αν το θεωρούμε αμαρτία ας μην πάμε. Αν όμως δεν το θεωρούμε αμαρτία τότε ας πάμε και ας το ευχαριστηθούμε. Αυτές οι δύο αποφάσεις εμπεριέχουν το πνεύμα. Και οι δύο επιλογές είναι απολύτως εντάξει, με την προϋπόθεση να έχουμε κάνει την συνειδητή επιλογή μας, χωρίς ενοχικά πισωγυρίσματα. Η τρίτη όμως, το να πηγαίνουμε και να μετανιώνουμε, ή να μην πηγαίνουμε και να παλεύουμε με τις φαντασιώσεις μας, είναι καταστροφή. Εκεί το πνεύμα δεν είναι παρόν. Δεν είναι παρόν στις ενοχές και στην υποκρισία. Είναι όμως παρόν στην θαρραλέα και ξεκάθαρη απόφαση. Όπως γράφει στην Αποκάλυψη, να είστε θερμοί ή ψυχροί, γιατί μισώ τους χλιαρούς.

Ίσως τελικά η πνευματική ζωή να μην είναι κάποιο εξωτερικό μοντέλο κατασκευασμένο από τις θρησκείες, ή από τα έθιμα του τόπου μας, αλλά να είναι οι συνειδητές επιλογές. Το ξεκαθάρισμα. Έτσι δεν υπάρχουν ενοχές γιατί δεν υπάρχει δίλημμα, δεν υπάρχει υποκρισία, διότι δεν θέλουμε να ξεγελάσουμε κανέναν. Δεν υπάρχει το λεγόμενο φαίνεσθε. Είμαστε ειλικρινείς. Ζούμε την ζωή που επιλέξαμε, ή στην οποία βρεθήκαμε κατ’ ανάγκη και την ζούμε ολοκληρωτικά, με προσήλωση και αφοσίωση χωρίς να ορεγόμαστε κάτι άλλο. Προσγειωνόμαστε στο εδώ και τώρα.

Θεωρώ ότι η πνευματικότητα είναι το να ζει κανείς την όποια ζωή του συνειδητά, χωρίς ενοχές. Δεν θα ήθελα να εννοηθεί ότι μπορούμε να κάνουμε το κακό επειδή έτσι δήθεν επιλέξαμε, αλλά αν διαπιστώσουμε ότι κάτι στην συμπεριφορά μας είναι κακό ας το αποβάλλουμε, ας του γυρίσουμε την πλάτη και ας το ξεχάσουμε. Έτσι θα σταματήσουν και οι ενοχές. Αλλιώς αφού δεν μπορούμε να το ξεπεράσουμε, ας το συνεχίσουμε με θάρρος και ας υποστούμε τις συνέπειες χωρίς κλαψουρίσματα. Το μάθημά μας ούτως ή άλλως θα το πάρουμε και αυτό θα είναι ο πόνος...

Επειδή το θέμα είναι φορτισμένο με τα μεσαιωνικά μας κατάλοιπα θεωρώ τις παρεξηγήσεις δεδομένες. Γι αυτό λοιπόν ας το αναλύσουμε λίγο ακόμα. Πότε νοιώθουμε ενοχές; Υπάρχουν δύο λόγοι. Πρώτον όταν κάνουμε κάτι πραγματικά κακό αλλά δεν το διορθώνουμε, έτσι η κατάσταση διαιωνίζεται, παλεύουμε με τον εαυτό μας και η συνείδησή μας μάς ελέγχει επειδή εμείς δεν αλλάζουμε. Αν αλλάξουμε τότε σταματάνε και οι ενοχές, γιατί η συνείδησή μας δεν έχει πλέον λόγους να διαμαρτύρεται.

Ο δεύτερος λόγος είναι το να κάνουμε κάτι που δεν είναι κακό, δεν μας ελέγχει η συνείδησή μας, ίσως να είναι και κάτι το πολύ καλό, όμως κάποιοι μας έχουν πείσει ότι είναι κακό. Εδώ ερχόμαστε στην επικρατούσα αντίληψη της ηθικής. Το έχουμε αναλύσει αυτό και σε άλλες μελέτες. Π.χ. το σεξ πριν από τον γάμο. Είναι καλό ή κακό; Το σεξ είναι καλό όταν το απολαμβάνουμε, όταν δεν κινδυνεύει η υγεία μας και όταν υπάρχει ψυχική επαφή. Αυτά είναι άσχετα με το εντός ή εκτός γάμου. Το θέμα του γάμου στην προκειμένη περίπτωση είναι εκτός θέματος. Έχουμε να κάνουμε με ένα λάθος ερώτημα. Το κριτήριο του καλού στο σεξ, ή αν θέλετε το κριτήριο του καλού σεξ, δεν συμπεριλαμβάνει τον θεσμό του γάμου. Κάλλιστα δύο άνθρωποι μπορεί να εκπληρώνουν τις παραπάνω τρεις προϋποθέσεις χωρίς να είναι παντρεμένοι. Όμως εκατομμύρια άνθρωποι που αγαπιόταν υπέφεραν από ενοχές, κυριολεκτικά για το τίποτα, διότι κάποιος με "κύρος" τους είπε ότι αυτό που κάνουν είναι κακό, ενώ στην πραγματικότητα μπορεί να ήταν κάτι το ευγενές, λόγω της αγάπης τους. Το συναίσθημα των ψευτοενοχών κατέστρεψε την ψυχική και σωματική τους επικοινωνία, έγιναν ψυχοπαθολογικές προσωπικότητες με εσωτερικές συγκρούσεις, και αυτοί που το πέτυχαν αυτό ένοιωσαν ικανοποίηση, διότι κατόρθωσαν να κάνουν δύο ανθρώπους δυστυχισμένους, όπως δυστυχισμένοι είναι και οι ίδιοι. Και όταν τέτοιοι ενοχικοί άνθρωποι τελικά παντρεύονται, μη νομίζετε ότι επιτέλους απολαμβάνουν το σεξ γιατί τώρα το εγκρίνει κάποια θρησκεία. Τα προβλήματα συνεχίζονται διότι ο ελέγχων εισβάλει και στην κρεβατοκάμαρα του παντρεμένου ζεύγους, με χίλια προσχήματα και έμμεσους τρόπους.

Όλα λοιπόν έχουν το μέτρο τους και τα κριτήριά τους. Οι υπερβολές και η ελευθεριότητα στα πάντα δεν είναι ό,τι καλύτερο. Όμως αν θέλουμε να έχουμε μια πνευματική ζωή πρέπει να εκδηλώσουμε τις ικανότητες του πνεύματός μας, στην ζωή που ζούμε. Να εκδηλώσουμε την συνείδηση, την θέληση και την ικανότητα του επιλέγειν. Αν εξασφαλίσουμε αυτούς τους παράγοντες τότε ό,τι κάνουμε θα είναι καλό και θα το κάνουμε χωρίς διλήμματα και ενοχές.

Μετά από όλα αυτά που είπαμε ας επιστρέψουμε στην βάση του θέματός μας για να το συνοψίσουμε. Η πνευματική ζωή (πάντοτε κατά την γνώμη μου – η οποία κάλλιστα μπορεί να αμφισβητηθεί) δεν σχετίζεται με κάποιο προκατασκευασμένο μοντέλο ζωής, αλλά είναι το να έχουμε την θέληση ώστε να επιλέγουμε τον τρόπο ζωής μας, ή έστω να αποδεχόμαστε με αξιοπρέπεια τις συνθήκες από τις οποίες δεν μπορούμε να ξεφύγουμε. Συνεπώς μπορούμε να ακολουθήσουμε όποια ζωή θέλουμε αρκεί να το κάνουμε όσο περισσότερο συνειδητά μπορούμε, αναλαμβάνοντας και το κόστος των επιλογών μας. Η ανάληψη των ευθυνών, χωρίς να ρίχνουμε τα βάρη στους άλλους και στις συνθήκες, είναι ένδειξη ότι έχει προηγηθεί συνειδητή επιλογή. Όταν δεν έχουμε ενεργήσει συνειδητά τότε μέσα μας υπάρχει και δεύτερη άποψη, συνήθως κρυμμένη στο υποσυνείδητό μας και αυτή είναι που μας δημιουργεί τις ενοχές. Μια από τις δύο απόψεις μπορεί να είναι ξένη και η άλλη δικιά μας με έναν βαθύτερο τρόπο. Μπορεί και οι δύο να είναι ξένες, ποτέ όμως δεν μπορούν να είναι και οι δύο δικές μας, διότι οι εσωτερικές συγκρούσεις δεν είναι χαρακτηριστικό της ενότητας του πνεύματος. Το πνεύμα λοιπόν είναι μέσα στην ζωή και θα το αντιληφθούμε να δρα όταν εμείς είμαστε ξεκαθαρισμένοι.

Όταν δεν έχουμε επηρεαστεί από τις διάφορες φωνές του περιβάλλοντός μας, που επίμονα προσπαθούν να μας υποδείξουν το τι είναι σωστό, χειραγωγώντας μας μέσω των υποσχέσεων, του φόβου και των ενοχών, θα συνειδητοποιήσουμε τι είναι η πραγματικά πνευματική ζωή. Αυτή δεν έχει καμία σχέση με υποκριτική ηθική, ούτε όμως και αχαλίνωτη δήθεν ελευθερία. Είναι ένα ξεκαθάρισμα με τον εαυτό μας και με την ζωή μας. Και τελικά δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο. Ας προσέξουμε αυτό το σημείο. Όσο αισθανόμαστε ότι κάνουμε κάτι το ιδιαίτερο τότε είμαστε μακριά από το πνεύμα. Η πνευματικότητα δεν μας δίνει την αίσθηση κάποιας υπεροχής απέναντι των άλλων. Είναι κάτι το συνηθισμένο. Κάτι το καθημερινό. Τελικά την βιώνουμε ως την συνηθισμένη μας κατάσταση, οπότε στην διαδικασία των συνεχών ξεκαθαρισμάτων με τον εαυτό μας δεν προσάπτουμε την ετικέτα της πνευματικότητας. Απλώς ζούμε την ζωή μας συνειδητά χωρίς να το συζητάμε πολύ με τον εαυτό μας, γιατί οι πολλές σκέψεις περί του ατόμου μας και περί του τι κάνουμε στην ζωή υποκρύπτουν δικαιολογίες και ωραιοποιήσεις.

Να και ένα διαγνωστικό εργαλείο χρήσιμο στην αυτογνωσία μας. Όταν πραγματικά πράττουμε κάτι, όταν πραγματικά είμαστε κάτι, το σκεφτόμαστε λίγο, όταν όμως σκεφτόμαστε πολύ μάλλον δεν κάνουμε τίποτα. Απλώς έχουμε φαντασιώσεις.

 πηγή:http://www.innerwork.gr/koin_bin/pneymatikotita.htm

Read More

Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΓΚΑΡΙΜΠΑΛΝΤΙ ΚΑΙ Ο ΙΤΑΛΙΚΟΣ ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ

Το κείμενο που ακολουθεί είναι εργασία φίλου o οποίος είχε την καλοσύνη να μας το στείλει με την άδεια να το δημοσιεύσουμε. Τον ευχαριστούμε πολύ.

Ο τεκτονισμός πάντα έχει ακολουθήσει έναν εξαιρετικά ενεργό ρόλο στην δημιουργία και στην εξάπλωση των ανθρωπιστικών αξιών, υποστηρίζοντας τις αρχές της Ισότητας και της Αδελφοσύνης, δημιουργώντας γέφυρες συνεργασίας μεταξύ των Εθνών και ασχολούμενος συνεχώς στην προοπτική να εκπαιδεύσει τον Άνθρωπο στην ειρήνη και στην ανεκτικότητα "σκάβοντας βαθιές και σκοτεινές φυλακές στην συνήθεια"

Το καθήκον των τεκτόνων στην Ιταλία και στην Γαλλία μεταξύ Χίλιαοκτακόσια και Χίλιαενιακόσια ήταν αυτό της παρακίνησης σε επανάσταση Αδελφοσύνης και στην τάση για παγκόσμια ειρήνη προς όφελος των λαών της Γής. Ο ρεαλισμός του Ζολά και του Βέργα στην λογοτεχνία, ο θετικισμός του Κόμτε στην φιλοσοφία δείχνουν το εύρος της σκέψης της εποχής. Με τα μάτια της λογικής οι Ελεύθεροι Τέκτονες γάλλοι και ιταλοί θα κοιτάξουν τον κόσμο, εξατομικεύοντας την φτώχια και τις δυστυχίες του καιρού, προτάσσοντας τις αξίες της ανεκτικότητας και της συντροφικότητας ως σίγουρη οδό για ανάπτυξη, ειρήνη και δικαιοσύνη.


Μεταξύ αυτών, υπέρμαχη μορφή ελευθερίας, ο τέκτων Γκαριμπάλντι αληθινός μαχητής των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ο οποίος καλλιεργούσε το ιδεώδες που κατόπιν αποκρυσταλλώθηκε στην χάρτα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών, ενός οργανισμού ο οποίος προσπάθησε να διευθετήσει τις αντιθέσεις μεταξύ των κρατών χωρίς τη χρήση όπλων διαμέσου της διπλωματίας.

Αυτός, ένας καλός μαχητής, είχε ήδη ενδιαφερθεί για τις αρχές που θα αναμείγνυαν τη δημιουργία ενός Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου, αυτού του νομικού corpus που περιλαμβάνει όλους τους νόμους, τα προεδρικά διατάγματα καθώς και την αναγκαία πρακτική με στόχο να γίνει ο ανθρώπινος πόνος περισσότερο ανεκτός στις δύσκολες καταστάσεις όπως είναι αυτές των πολεμικών συγκρούσεων.

Την επαύριον της ανακήρυξης της Τρίτης Γαλλικής Δημοκρατίας, ο Στρατηγός απευθύνεται στους λαούς της ανατολικής Ευρώπης, σε αυτούς οι οποίοι βρίσκονταν κάτω από τουρκική κατοχή, στην Pall-Mall Gazette” της Στοκχόλμης, εμπιστευόμενος το όνειρο του για ένα Διαρκές Διεθνές Δικαστήριο για την ειρήνη με έδρα την Νίς.

Με αυτό τον τρόπο ο Στρατηγός έγραφε από την εκεί διαμονή του στην Καπρέρα στις 6 Σεπτεμβρίου του 1870 στον κύριο Schon στην Στοκχόλμη ¨Είναι περιττό να σας εκφράσω τις ανθρωπιστικές μου αρχές γιατί τις γνωρίζετε. Γάλοι, Σκανδιναβοί και Γερμανοί είναι αδελφοί μου, και αν επέλεξα την δόξα των όπλων της Πρωσίας, το μόνο μου κίνητρο ήταν ο πόθος της έκπτωσης ενός τρομερού τυράννου της εποχής μας"

Ο στρατηγός ονειρεύονται ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, η Αγγλία, η Σκανδιναβία , η Γερμανία μπορούσαν να δημιουργήσουν μια βάση για την Διεθνή Ένωση και οι εκπρόσωποι των μοναρχιών και των δημοκρατιών από όλα τα έθνη του κόσμου να δημιουργήσουν μια Βουλή στην Νις, που ήταν γενέθλια πόλη του, για να συμφωνήσουν στα πιο κάτω άρθρα:

“1° Είναι αδύνατο τα έθνη να έρχονται σε πολεμική σύγκρουση.

2° Οποιαδήποτε αντίθεση εγερθεί σε κάποιες από αυτές θα πρέπει να την εξετάζει η Βουλή μέχρις ότου η διαφορά αυτή λυθεί ειρηνικά

Ήδη στις 9 Σεπτεμβρίου του 1864, στην διάρκεια του Συνεδρίου για την Ειρήνη, το οποίο πραγματοποιήθηκε στο Palais Electoral της Γενεύης, ο Γκαριμπάλντι εκφώνησε μια ομιλία, η οποία ήταν προσανατολισμένη σε μία Παγκόσμια Αδελφοσύνη. Πρότεινε δε, μια σειρά λύσεων, οι οποίες φέρνουν στο νου τις σημερινές αρχές που διέπουν τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών.

Πράγματι ο Στρατηγός, υποστήριζε ότι όλα τα έθνη πρέπει ανήκουν στην παγκόσμια αδελφότητα, και ο πόλεμος μεταξύ τους δεν είναι δυνατόν, ως γεγονός. Υποστήριζε επίσης ότι έπρεπε να βασιλεύσει στα μέλη της Νέας Παγκόσμιας Βουλής μια μόνη θρησκεία αυτή της Αλήθειας και της Λογικής.

Μάρτυρας των προσπαθειών και των δηλώσεων, εμποτισμένος με τα ανθρωπιστικά ιδεώδη, ένας οποίος σοφά επιλέχθηκε από την Αδελφότητα, αληθινός γωνιώδης λίθος του ιταλικού τεκτονισμού ο Saverio Fera.

Σε ηλικία δεκαέξι ετών, ο μελλοντικός ιδρυτής της Γαληνοτάτης Μεγάλης Στοάς πήρε μέρος στον Τρίτο Πόλεμο της Ανεξαρτησίας πολεμώντας στη σειρά των Κυνηγών των Άλπεων του Γκαριμπάλντι, μια εμπειρία που χάραξε τον τρόπο σκέψης του.

Οι τεκτονικές αρχές της Ανεκτικότητας, και της Αδελφοσύνης, τις οποίες ακολουθούσε πάντα με συνέπεια και στην πράξη τόσο ώστε να τον αποκαλούν Απόστολο της Χάριτος, είχαν προέλθει από την έντονη τεκτονική ζωή του, και χαρακτήριζαν τον Ελεύθερο Τεκτονισμό της Ιταλίας των πρώτων ετών του Χίλιαενιακόσια.

Η Ευρώπη, μετά το σύμφωνο ειρήνης μεταξύ Πρωσίας και Γαλλίας το 1871, απόλαυσε σαράντα χρόνια ειρήνης, μέχρι τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο του 1914. Ο Fera συνέχισε να επιμένει για την Ειρήνη μεταξύ των Εθνών συνεχίζοντας την σκέψη του Γκαριμπάλντι ακόμα και όταν ο άνεμος του πολέμου του πρώτου παγκοσμίου πολέμου είχε αρχίσει να κινεί την συνείδηση των τεκτόνων της Ιταλίας.

Read More