Η ελληνική οικονομία, πρώτη φορά σε τέτοιο βαθμό, βρίσκεται παγιδευμένη ανάμεσα στην οικονομική ύφεση και τη δημοσιονομική κατάρρευση. Τα μαγαζιά κλείνουν το ένα μετά το άλλο, οι επιχειρήσεις προχωρούν σε μειώσεις προσωπικού, οι δημόσιες υπηρεσίες μειώνουν τους μισθούς ενώ έχουν μειωθεί και οι συντάξεις. Οι σφραγισμένες επιταγές έχουν ξεπεράσει τα 1,7 δισεκ. ευρώ. Αν μάλιστα επιβεβαιωθεί ότι η αξία των μεταχρονολογημένων επιταγών που κυκλοφορούν στην αγορά ξεπερνάει τα 250 δισεκατ. ευρώ, τότε κινδυνεύουν όχι μόνο οι επιχειρήσεις αλλά και οι τράπεζες της χώρας.
Αναμφίβολα λοιπόν η κρίση αυτή, τεχνητή ή κανονική, επιβαρύνει άμεσα κάθε Έλληνα πολίτη αναδεικνύοντας κατά την γνώμη και την ηθική κρίση που μαστίζει την κοινωνία μας εδώ και αρκετά χρόνια. Και το χειρότερο είναι ότι η οικονομική αδυναμία δεν φαίνεται να είναι κάτι το συγκυριακό αλλά κάτι το μακροχρόνιο που θα μας βάλει σε ακόμη μεγαλύτερες περιπέτειες.
Μέσα σε αυτό λοιπόν το γκρίζο οικονομικά τοπίο δεν είναι λίγοι εκείνοι οι αδελφοί των οποίων τα οικονομικά τους είναι σε άσχημη κατάσταση σε τέτοιο βαθμό που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις προς τις Στοές τους. Και πολύ φοβάμαι ότι στο εγγύς μέλλον θα δούμε αδελφούς να αποχωρούν από τις Στοές και τα Παράπλευρα Σώματα ακριβώς για αυτόν τον λόγο.
Όταν πριν από αρκετούς μήνες είχα παρουσιάσει στη Στοά μου μια εργασία ( με τίτλο <<Δραπετεύοντας από τη Σκακιέρα>>) η οποία ανέφερε τους λόγους που μπορούν να οδηγήσουν έναν Τέκτονα να αποχωρήσει από την αδελφότητα είχα συμπεριλάβει και τον οικονομικό παράγοντα. Τότε κάποιοι αδελφοί είχαν παραξενευτεί και μάλιστα είχα ακούσει άποψη όπως ΄΄ μα καλά δεν θα έχει να διαθέσει κάποιος 250 ευρώ;΄΄ Δυστυχώς τα γεγονότα έρχονται να επαληθεύσουν αυτές τις ανησυχίες.
Πιστεύω ότι θα είναι ντροπή για τον Τεκτονισμό να φθάσουμε στο σημείο να αναγκαστούν αδελφοί να εγκαταλείψουν τις Στοές (Ανεξάρτητα σε πια δύναμη ανήκουν ) λόγο οικονομικής αδυναμίας. Οφείλουν οι ηγεσίες να αναπτύξουν διαδικασίες , μηχανισμούς και αυτοματισμούς οι οποίοι θα προσανατολιστούν προς ενίσχυση των αδελφών. Οφείλουν να χαράξουν πρόγραμμα που θα περιλαμβάνει δράσεις και πρωτοβουλίες (κάποιες εφαρμόζονται εδώ και καιρό στις αγορές και έτσι δεν χρειάζεται να ξαναανακαλύψουν τον τροχό ) και να τις ενσωματώσουν στην κατάρτιση του προσεχούς προϋπολογισμού και οι οποίες πρέπει να κινούνται προς τις παρακάτω κατευθύνσεις:
1)
1) Σταδιακή μείωση της ετήσιας συνδρομής σε ποσοστό τουλάχιστον 20% ( όταν μισθοί του δημοσίου και συντάξεις έχουν μειωθεί 10%)
2) 2) Πρωτοβουλίες σταδιακής διεύρυνσης των εσόδων μέσω α) Εκδηλώσεων β) Λαχειοφόρων αγορών γ) Γευμάτων δ) Δωρεών ε) Ορθολογικές – Ρεαλιστικές από άποψη οικονομικής σκοπιμότητας κινήσεις. Για παράδειγμα δεν είναι ανάγκη σε Μεγάλο Εορτασμό η πρόσκληση να κοστίζει 70 ευρώ και να προσέρχονται 100 άτομα αλλά μπορεί να κοστίζει 40 ευρώ και να προσέρχονται 250).
3) 3) Περιστολή Δαπανών και Λειτουργικών Εξόδων
α) Μείωση του κόστους τις συντήρησης των κτιρίων μέσα από την εθελοντική προσφορά εργασίας των αδελφών.
β) Οικονομία στην ενέργεια (ΔΕΗ)
γ) Περιστολή έως ΑΝΑΒΟΛΗ αποστολών στο εξωτερικό των Μεγάλων Διδασκάλων και των αντιπροσωπειών των Μεγάλων Στοών εκτός εάν τα έξοδα αυτά καλύπτονται αποκλειστικά από τους ίδιους . Μπορούν μέσω επιστολών να ενημερώνουν τις Μεγάλες Στοές ,που τους καλούν, ότι δεν μπορούν να παραβρεθούν λόγω της οικονομικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα μας.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να αναφέρω ότι υπάρχει Τεκτονικό Τάγμα ( Φιλοσοφικό) όπου όχι μόνον η συνδρομή έχει καταστεί προαιρετική αλλά τα μέλη καλύπτουν τα έξοδά των ταξιδιών από την τσέπη τους.
Όλα αυτά μπορούν να πραγματοποιηθούν αλλά απαιτούν την προσήλωση των διοικούντων τα Τάγματα .Μπορούν οι στόχοι να πραγματοποιηθούν με την επίδειξη υπευθυνότητας και συνέπειας, διορατικότητας και ρεαλισμού στη λήψη των αποφάσεων με ΓΝΩΜΟΝΑ τον ΑΔΕΛΦΟ. Μακριά από ανέξοδες δόσεις υποσχεσιολογίας, αδιέξοδους δογματισμούς, μικροκομματικούς τακτικισμούς και ανεύθυνες προσεγγίσεις.
Δημόδοκος
