Οι νέοι σήμερα βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα ποσοστό ανεργίας το οποίο είναι πρωτόγνωρο. Και όσοι νέοι εργάζονται ή μπαίνουν τώρα στον χώρο της εργασίας βρίσκονται αντιμέτωποι με εναλλακτικές μορφές εργασίας οι οποίες όχι μόνον δεν τους εξασφαλίζουν βασικά οικονομικά δικαιώματα αλλά τους προσφέρουν ένα αβέβαιο μέλλον.Μόνο κατά τη διάρκεια του τελευταίου έτους 200.000 άνεργοι προστέθηκαν στην στρατιά αυτών που έχασαν τη δουλειά τους.
Αγανάκτηση επικρατεί και στους περισσότερους εργαζομένους οι οποίοι αν και εργάζονται σκληρά δεν μπορούν σε πολλές των περιπτώσεων να καλύψουν βασικές ανάγκες. Στοιχεία που βλέπουν συνεχώς το φως της δημοσιότητας δείχνουν ότι ολοένα και αυξάνεται ο αριθμός των εργαζομένων οι οποίοι ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας.
Μια κατηγορία συμπολιτών μας η οποία βάλλεται χωρίς να έχει εναλλακτικές είναι οι συνταξιούχοι. Συνεχείς περικοπές στις συντάξεις αλλά και από τα ασφαλιστικά τους ταμεία στον τομέα της υγείας τους οδηγούν στο κοινωνικό περιθώριο.
Και μέσα σ’ αυτό το γκρίζο τοπίο οι Τεκτονικές Διοικήσεις (όχι όλες) δείχνουν μια απίστευτη αγκύλωση , θα έλεγα κωφεύουν, όταν ακούν για μείωση συνδρομών και εισφορών.
Εκτιμώ ότι καλά κάνουν και αντιδρούν οι αδελφοί οι οποίοι έχουν <<εγκλωβιστεί>> σε ένα <<υποβαθμισμένο>> Τεκτονικό περιβάλλον και που καθημερινά βρίσκονται αντιμέτωποι με την μικροπολιτική ματαιοδοξία των Αξιωματούχων οι οποίοι δεν ασχολούνται ουσιαστικά με αυτό το σημαντικό πρόβλημα που έχει προκύψει και που συνεχώς επιδεινώνεται.
Φαντάζει ότι κάποιοι βρίσκονται σε κατάσταση αμηχανίας αλλά και πανικού καθώς βλέπουν να αυξάνονται οι αδελφοί οι οποίοι δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις. Και γνωρίζουμε πολύ καλά τη συμβαίνει στις οικογένειες όταν αντιμετωπίζουν συνεχή και έντονα οικονομικά προβλήματα. Αρχίζουν τα................. ΔΙΑΖΥΓΙΑ.
Για να αποφευχθούν λοιπόν τέτοιες δυσάρεστες καταστάσεις πρέπει να παρθούν αποφάσεις ΤΩΡΑ και όχι το Σεπτέμβρη.
ΔΗΜΟΔΟΚΟΣ
