Αθήναι
24 Ιουνίου 2011
Αγαπημένε μου αδελφέ
Αφού
πρώτα μάς ευχηθώ Χρόνια Πολλά (διότι ως Τέκτονες εορτάζουμε τού Αγ. Ιωάννου)
θάθελα να δώσω καί τις ευχές μου στήν προσπάθεια πολλών από εμάς πού προσπαθούμε νά επιλύσουμε
τά ανθρώπινα σφάλματα στήν διαχείριση ενός τόσον φιλοσοφημένου καί
ψυχοδραστικού συστήματος όπως ο Τεκτονισμός.
Στά
33 χρόνια εμπλοκής μου μέ αυτόν, καί σε τρία διαφορετικά συστήματα: τής Αχαρνών
για 15, τής τότε Ηνωμένης ΜΣΤΕ για 2 καί
τής Εθνικής ΜΣΤΕ για άλλα 16 χρόνια, συνειδητοποίησα ότι παρ’όλες τίς
προσπάθειες, παρά τίς καλές αρχές καί τά ιδανικά, παρά τήν «επιλογή» τρόπον τινά τών μελών τών
Στοών, εν τούτοις δέν παύει ο Τεκτονισμός
νά είναι καί αυτός μία μικρογραφία τής κοινωνίας, καί κάπου-κάπου
εμφανίζονται κρούσματα πού πικραίνουν τίς καρδιές τών υπολοίπων αγνών αδελφών.
Εκεί λοιπόν χρειάζεται υπομονή, ώστε τό πρόβλημα νά λυθή ΕΝΤΟΣ τών τειχών. Απ’
έξω καί μακρυά, κανείς δεν μπορεί νά προσφέρει υπηρεσίαν. Η μάχη πρέπει νά δωθή
στό εσωτερικό τού Τάγματος προκειμένου νά διορθωθούν τά κακώς κείμενα, τά
οφειλόμενα εις κακήν, χειρίστην, διαχείρισην.
Όλοι
οι Τέκτονες γνωρίζουμε καλά τό μέγα τρωτόν
σημείον τής αδελφότητος.
Εξ
υπαρχής υφίσταται ένα καθεστώς «εμπιστοσύνης
καί αγνής προαιρέσεως» πού σε αφοπλίζει. Αρνήσαι νά δεχθής ότι υπάρχει τό ενδεχόμενο ο
άλλος αδελφός σου νά μήν είναι έντιμος καί ειλικρινής. Στίς 999 φορές είσαι
«τυχερός», στήν χιλιοστή φορά πέφτεις
στήν περίπτωση καί σκοντάφτεις, πέφτεις κάτω καί σπάς τήν μύτη σου. Σε πονάει
τόσο πολύ αυτή η μία φορά, πού ξεχνάς τις άλλες 999 πού ήσουν τόσον ευτυχής γιά
τήν γνωριμία.
Η
προσπάθεια λοιπόν είναι, νά βελτιώσουμε καί θωρακίσουμε τό σύστημα έτσι ώστε η περίπτωσις τής πτώσεως
νά είναι πιθανή μία στίς 10.000 ή στίς 100.000 ή στό 1.000.000. Θα πέσουμε κάποια στιγμή, γιατί είμαστε
άνθρωποι καί κάνουμε σφάλματα, αλλά τουλάχιστον, νά απομακρύνεται η πιθανότης
όσον γίνεται περισσότερο. Η δυσκολία
είναι νά μήν γινόμαστε «παραγραφολάγνοι, αρθρολάγνοι καί νομολάγνοι» όπως συμβαίνει μέ τό Ελληνικό
Κράτος τό οποίοι νομοθετεί όχι για νά εξυπηρετήση τά δέκα εκατομμύρια Έλληνες
αλλά για νά μήν κοροϊδέψει ένας όλους τους υπολοίπους. Καί ταλαιπωρούνται τά 10
εκατομμύρια.
Δύσκολο
πράγμα νά βρής τήν ισορροπία καί τήν Σολομώντειο λύση. Κι όμως, πρέπει,
οφείλουμε νά προσπαθούμε νά τήν βρούμε.
Χρειαζόμαστε
κάποιοι ρωμαντικοί πού πιστεύουμε στήν αγνή, καθαρή λογική καί στήν εντιμότητα
νά συνεχίσουμε νά είμαστε μέσα στά πράγματα για νά μπορούμε νά δώσουμε λύσεις.
Δεν
υπήρξα ποτέ στήν ζωή μου ρίψασπις καί δεν σκοπεύω νά τό κάνω τώρα στά 67 μου.
Θυμίζω
καί παραφράζω τόν μεγάλο Ανδρέα Κάλβο: «
Θέλει αρετήν καί τόλμην όχι μόνον η ελευθερία…».
Αισιοδοξώ
ότι μόλις κοπάσει ο κουρνιαχτός, η
σκόνη, θα φανή από μέσα, όρθιος ο καλός πολεμιστής καί προστάτης τών αρχών καί
τής αρετής. Άς δώσουμε όμως τόν ελάχιστό αυτόν χρόνο πού χρειάζεται για νά
καταλαγιάση η σκόνη, νά μπορέσουμε νά διακρίνουμε σωστά.
Είμαι
βέβαιος ότι οι υπεύθυνοι θα φανούν καί η Νέμεσις θά τούς δικάση κυρίως εις τις
συνειδήσεις τών αδελφών.
Μέ τά καλλίτερα καί αγνότερα αισθήματα αγάπης καί εκτιμήσεως,
Ο αδελφός σου
Ανδρέας Μπλαμούτσης
