Μετά
τα γνωστά γεγονότα του Εθνικού Διχασμού και την εκθρόνιση του Βασιλιά
Κωνσταντίνου Α΄ ,ο Ύπατος Αρμοστής των προστάτιδων
δυνάμεων έστειλε στον πρωθυπουργό της χώρας Ανδρέα Ζαϊμη κατάλογο με τους ανεπιθύμητους
βασιλικούς οι οποίοι έπρεπε να εξοριστούν. Ο κατάλογος αυτός περιείχε και τα
ονόματα των Ιωάννη Μεταξά , Δημητρίου Γούναρη και Γεωργίου Πεσμαζόγλου οι
οποίοι και εξορίστηκαν στην Κορσική (20/6/1917).
Στους
επόμενους μήνες ο Μεταξάς ήλθε σε επαφή με τους Τέκτονες της περιοχής και τους ζήτησε
να τον βοηθήσουν να διαφύγει. Στο τολμηρό εγχείρημα συμμετείχαν και οι Πεσμαζόγλου
– Γούναρης. Έτσι στις 6 Δεκεμβρίου του 1918 το σχέδιο μπήκε σε εφαρμογή και οι τρεις
εξόριστοι ,και φυγάδες πια, βρέθηκαν στην Σαρδηνία της Ιταλίας. Εδώ έρχεται να ρίξει
φως το δημοσίευμα που βρήκαμε στο φύλλο της εφημερίδας ΕΜΠΡΟΣ με ημερομηνία 29
Δεκεμβρίου 1918 όπου αναφέρει ότι ο
Μεγάλος Διδάσκαλος των Τεκτόνων επιδοκίμασε την στάση των αδελφών της πόλης
Κάλιαρι να μην παρέχουν προστασία στους φυγάδες.
Ωστόσο η αλήθεια είναι ότι στη συνέχεια οι
Ιταλοί αδελφοί θα συμβάλουν τα μέγιστα , ασκώντας πιέσεις στον τότε υπουργό των
εξωτερικών Τιττόνι όχι μόνον να αρνηθεί την έκδοσή τους στην Ελλάδα, όπως ζητούσε
ο Βενιζέλος ,αλλά και να τους επιτραπεί να μετεγκατασταθούν σε
μια από τις πόλεις Περούτζια, Σιένα ή Λούκκα.
Πηγή: Ε.Π.Τ.Ε
