Στην Στοά που ανήκω είχα την χαρά και την τιμή να δω τον τελευταίο καιρό να κρούουν τη Θύρα της Στοάς έξι νέοι αδελφοί. Όπως συμβαίνει , όπως όλοι έχουμε νιώσει στα πρώτα μας Τεκτονικά βήματα , υπάρχει ενθουσιασμός, ανυπομονησία αλλά και ενστάσεις για συμπεριφορές . Δεν είναι λίγες οι φορές που κάποιοι παλαιότεροι αδελφοί προσπαθούμε να <<επιβάλουμε>> στους <<νέους>> το δικό μας τρόπο σκέψης είτε από εγωισμό είτε από προσωπική ανεπάρκεια και κόμπλεξ.
Θέλω λοιπόν να πω σε όλους τους νέους αδελφούς όχι μόνον της Στοάς μου αλλά σε όποια δύναμη και εάν να ανήκουν να μην μπαίνουν σε πνευματικά καλούπια και πολύ περισσότερο μην αγκιστρώνονται επάνω σε άτομα. Να μελετήσουν το σύστημα και να δώσουν το δικό τους χρώμα στην αδελφότητα.
Με πολύ αγάπη τους αφιερώνω το παρακάτω ποίημα και τους καλώ να προσπαθήσουν να κάνουν πράξη τους στίχους του.
Θέλω λοιπόν να πω σε όλους τους νέους αδελφούς όχι μόνον της Στοάς μου αλλά σε όποια δύναμη και εάν να ανήκουν να μην μπαίνουν σε πνευματικά καλούπια και πολύ περισσότερο μην αγκιστρώνονται επάνω σε άτομα. Να μελετήσουν το σύστημα και να δώσουν το δικό τους χρώμα στην αδελφότητα.
Με πολύ αγάπη τους αφιερώνω το παρακάτω ποίημα και τους καλώ να προσπαθήσουν να κάνουν πράξη τους στίχους του.
Της γνώσης το άδειο χαρτί
παλεύεις για να γράψεις.
Διστάζοντας πολλές φορές
στο άγνωστο να ψάξεις.
Να ανοίξεις δρόμους δύσβατους
ο νους σου να βαδίσει.
Μη τύχει και ο κόσμος σου
θελήσει να γυρίσει.
●
Της γνώσης άνθρωποι πολλοί
θέλησαν να σε δέσουν.
Στο άρμα των πιστεύω τους
μη μόνοι τους και πέσουν.
Δε σκέφτηκαν με την καρδιά
με λιονταριού μανία
Προσπάθησαν να κλέψουνε
της γνώσης τη μαγεία.
●
Δάκρυα δε σου πρέπουνε
αξία δεν έχει η λύπη.
Μην κλέβουν από το πνεύμα σου
αυτό που δε τους λείπει.
Άπλωσε τα χέρια σου ψηλά
και της καρδιάς την πόρτα
Αφήνοντάς την ανοιχτή
να μπει η αγάπη πρώτα.
Δημόδοκος
