Ο διχασμός και η διχόνοια
είναι χαρακτηριστικά του Έλληνα και αυτό δεν θα μπορούσε να μην επηρεάσει και
το χώρο του Τεκτονισμού. Ο Δημόδοκος με τον Σουρή , με το μοναδικό τρόπο που
είχαν να μπαίνουν στις Στοές όλων των Τεκτονικών δυνάμεων μας παρουσιάζουν, σε
ένα μικρό ποίημα, αλήθειες που πονάνε και που ελπίζουμε μια ημέρα να εξαλειφτούν
από τον χώρο της Τεκτονικής οικογένειας.
Δις εκ των έσω κι έντεκα
εκ παλαιών Μασόνοι,
Του μέγα αρχιτέκτονα
τσιράκια μα και όνοι.
Εις συνεδρίαν της Στοάς
των μέγα Διδασκάλων,
Ομόφωνα αποφάσισαν
πως κάποιος είχε κάλον.
Που ήθελε συνένωσην
μέσα εις την Ελλάδαν,
Χωρίς να αντιλαμβάνεται
πως τούτην την γελάδαν,
Που λέγεται Τεκτονισμός
όποιος την αρμέγειν,
Θα έχει εις τον οίκον του
χαβιάρι μα και μέλιν.
Έτσι αν συνενώνονταν
όλοι εις ένα σπίτιν
Θα έπεφταν τα ποσοστά
θα επικρατούσεν λύπην,
Διότι τα των συνδρομών
και τα των ρεγκαλίων
Θα έπρεπε να χωριστούν
τουλάχιστον εις δύον.
Έτσι ένας διδάσκαλος
ο πιο σοφός απ΄ όλους
Επήρε μιαν απόφασην
που ευχαριστούσε όλους,
Να εκδοθούνε μετοχές
δια όλες τις δυνάμεις
Για να μπορείς στην αύξηση
κι εσύ κάτι να κάμεις.
Η αναχρηματοδότηση
λοιπόν των ιδρυμάτων
Αν δεν καλύπτονταν ευθύς
και πήγαινεν στον πάτον,
Θα πήγαιναν στο ΤΧΣ
λεφτά για να ζητήσουν
Και τα’ όραμά τους ζωντανό
ακόμη να κρατήσουν.
Γιατί αυτοί δεν νοιάζονταν
όπως σας είπα πάλι
Για χρήματα , χρυσαφικά
κορώνες στο κεφάλι,
Μα μόνον δια το καλόν
όλης της κοινωνίας
Αλλά όλο λοξοκοίταζαν
στα της οικονομίας.
Διότι τα ρεγκάλια
περιέχουν μιαν ουσίαν
Που το μυαλό συγχύζεται
όπως στην συνουσίαν.
Και όταν η δόξα κορεστεί
και ο αχός κοπάσει.
Στα της κονόμας ρίχνεσαι
κανείς για να μην χάσει.
Δεν ξέρω αν σας έπεισα
δια των λόγων τούτων
Μα θα θελα για να γευτώ
κι εγώ αυτό το φρούτον.
Που όλοι δια των λόγων μας
είμαστε υπέρ άνω
Μα σαν γυαλίσει τάλιρον
πέφτουμε από πάνω.
Δημόδοκος
