Misraim Memphis Rite, ΕΡΜΗΤΙΚΟΣ-ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΟΣ ΤΥΠΟΣ
Κάθε
χρόνο αφιερώνουμε τους διαλογισμούς μας στις 4 «πύλες» του έτους που
είναι οι τέσσερις θύρες του Ήλιου: στα δύο Ηλιοστάσια και στις δύο
Ισημερίες, που, σε αρμονία με την φύση, οροθετούν την αρχή και το τέλος
κάθε εποχής.
Θα πρέπει να το κάνουμε γνωρίζοντας την σημασία που έχουν αυτές οι τέσσερις χρονικές στιγμές. Δεν πρόκειται για μία εξωτερική γιορτή, αλλά για μία βαθύτατα εσωτερική διαδικασία.
Η φύση το φθινόπωρο κλείνεται στον εαυτόν της, προστατεύει τους σπόρους, για να τους οδηγήσει στην ωρίμανσή τους. Τα φύλλα πέφτουν. Εκτελούν τον Τύπο της Θυσίας, γιατί η φύση γνωρίζει από μόνη της την διαδικασία που πρέπει να ακολουθήσει. Η φύση είναι από μόνη της συνδεδεμένη με την ουράνια αρμονία, και είναι συντονισμένη με τον παγκόσμιο ρυθμό. Είναι ο παγκόσμιος ρυθμός. Η σταδιακή αποδέσμευσή της ανθρωπότητας από την παράδοση, την απομάκρυνε και από την φύση. Κι’όμως, σε στιγμές ενδοσκόπησης και ο πλέον ανυποψίαστος, καταφεύγει στην φύση για να σκεφθεί, να διαλογισθεί, γιατί ενδόμυχα νοιώθει τον κραδασμό που αυτή του προσφέρει.
Το Φως κατά την φθινοπωρινή Ισημερία, συνεχίζει την καθοδική του πορεία που άρχισε από το θερινό ηλιοστάσιο. Θα φτάσει στο κατώτερό του σημείο κατά το χειμερινό, κατά το οποίο θα αρχίσει η νέα πορεία ανόδου του, που θα ενταθεί κατά την εαρινή ισημερία, φτάνοντας στο απόγειό του στο επόμενο θερινό ηλιοστάσιο, για να ξαναρχίσει τον ίδιο πάντα κύκλο.
Θα πρέπει να το κάνουμε γνωρίζοντας την σημασία που έχουν αυτές οι τέσσερις χρονικές στιγμές. Δεν πρόκειται για μία εξωτερική γιορτή, αλλά για μία βαθύτατα εσωτερική διαδικασία.
Η φύση το φθινόπωρο κλείνεται στον εαυτόν της, προστατεύει τους σπόρους, για να τους οδηγήσει στην ωρίμανσή τους. Τα φύλλα πέφτουν. Εκτελούν τον Τύπο της Θυσίας, γιατί η φύση γνωρίζει από μόνη της την διαδικασία που πρέπει να ακολουθήσει. Η φύση είναι από μόνη της συνδεδεμένη με την ουράνια αρμονία, και είναι συντονισμένη με τον παγκόσμιο ρυθμό. Είναι ο παγκόσμιος ρυθμός. Η σταδιακή αποδέσμευσή της ανθρωπότητας από την παράδοση, την απομάκρυνε και από την φύση. Κι’όμως, σε στιγμές ενδοσκόπησης και ο πλέον ανυποψίαστος, καταφεύγει στην φύση για να σκεφθεί, να διαλογισθεί, γιατί ενδόμυχα νοιώθει τον κραδασμό που αυτή του προσφέρει.
Το Φως κατά την φθινοπωρινή Ισημερία, συνεχίζει την καθοδική του πορεία που άρχισε από το θερινό ηλιοστάσιο. Θα φτάσει στο κατώτερό του σημείο κατά το χειμερινό, κατά το οποίο θα αρχίσει η νέα πορεία ανόδου του, που θα ενταθεί κατά την εαρινή ισημερία, φτάνοντας στο απόγειό του στο επόμενο θερινό ηλιοστάσιο, για να ξαναρχίσει τον ίδιο πάντα κύκλο.
