Με δραματική καθυστέρηση και πράγματι οδυνηρό τρόπο για τον ελληνικό τεκτονισμό άρχισαν πια να είναι έκδηλα τα σημάδια αποσύνθεσης και απαξίωσής του. Όλοι πια έχουν αντιληφθεί πως το παιχνίδι του διαχωρισμού με τη δημιουργία νέων Στοών και ομάδων όχι μόνο δεν έχει αποτέλεσμα αλλά έχει εξαντλήσει και τα όρια αντοχής των υγειών Τεκτόνων.
Οι ακραίες συνθήκες που έχει βρεθεί τον τελευταίο καιρό η ΕΜΣτΕ , πέρα από τις ευθύνες των ηγετικών της στελεχών , δεν είναι ένα πρόβλημα το οποίο αφορά μόνο την ίδια αλλά παθογένεια του Ελληνικού Τεκτονισμού ο οποίος αδυνατεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της σύγχρονης κοινωνίας παρουσιάζοντας έτσι, σε όλη του τη διάσταση, το <<Ελληνικό Τεκτονικό Ζήτημα>>. Πολύ φοβάμαι δε ότι μη αντιλαμβανόμενοι αυτή τη διάσταση δεν θα υπάρξει στο μέλλον , εάν δεν πράξουμε τώρα, η δυνατότητα της δράσης για την ανατροπής αυτής της κατάστασης και θα οδηγηθεί ο Ελληνικός Τεκτονισμός στην <<χρεοκοπία>>.
Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι οδηγούμαστε σε μια κατάσταση όπου η σύγκρουση προδιαγράφεται έντονη, σκληρή και ευρύτατη καθώς θα εμπλέκει όλες τις Τεκτονικές Δυνάμεις οι οποίες αντιμετωπίζουν τις παραπάνω παθογένειες , άλλες σε μικρότερο και άλλες σε μεγαλύτερο βαθμό. Είναι σε λανθάνουσα πορεία εάν νομίζουν ότι διαθέτουν ισχυρή συντεχνιακή συγκρότηση διότι εάν εξετάσουν την περίπτωση ΕΜΣτΕ θα διαπιστώσουν το αντίθετο.
Σε τέτοια γεγονότα και σε τέτοιες δύσκολες περιόδους που ζούμε το κλίμα είναι πολύ εύκολο να πολωθεί ταχύτατα με απρόβλεπτες συνέπειες για τον Τεκτονισμό. Διότι σήμερα δεν φαίνεται διάθεση συνεννόησης μεταξύ των Μεγάλων Στοών (όχι από όλους) ώστε να αλληλοαναγνωριστούν , ακολουθώντας βέβαια ο καθένας τα τυπικά και τις παραδόσεις του, αλλά και γιατί τα περιθώρια διαπραγμάτευσης εξαντλούνται.
Δυστυχώς η Ελληνική Τεκτονική Οικογένεια δείχνει σαν να μην έχει αντιληφθεί τι πραγματικά συμβαίνει. Δεν έχει καταλάβει πόσο κοντά βρισκόμαστε στην ολική απαξίωση. Δεν είναι λίγες οι Μ. Στοές που λειτουργούν με λογικές του παρελθόντος μένοντας οχυρωμένες πίσω από την παράδοση αγνοώντας πλήρως τις ανάγκες του σύγχρονού ανθρώπου. Είναι τουλάχιστον γελοίο να μην μπορώ, για παράδειγμα , επειδή ανήκω (άνηκα) στην ΕΜΣτΕ να επισκεφτώ την Αχαρνών και το αντίστροφο βέβαια.
Οι διοικήσεις των Μεγάλων Στοών και οι παλαιότεροι αδελφοί έχουν μεγάλη ευθύνη χωρίς αυτό να απαλλάσσει και εμάς τους νεότερους από τις δικές μας ευθύνες. Καλώς η κακώς η τύχη του Ελληνικού Τεκτονισμού είναι στα χέρια όλων μας. Ας δράσουμε τώρα με στόχο την συνένωση και όχι τη διάσπαση του Τεκτονισμού. Τουλάχιστον ας μην φορτωθούμε εμείς το άγος της απαξίωσης και της λήθης του.
ΥΓ. Μέσα σ’ αυτό το αρνητικό κλίμα υπάρχουν κινήσεις συνεργασίας , αλληλοαναγνώρισης και αλληλοσεβασμού , όπως η πρόσφατη εξαγγελία συνεργασίας του ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΤΕΚΤΟΝΙΚΟΥ ΤΑΓΜΑΤΟΣ ΔΕΛΦΟΙ και του διακεκριμένου καθηγητού και Μ.Δ. Στέφανου Παιπέτη και των υπ' αυτόν τεκτονικών Στοών όπου έχουν να προσφέρουν πολλά προς την κατεύθυνση της αλλαγής πορείας του Ελληνικού Τεκτονισμού.
Ο Νεότευκτος
