Σήμερα θέλω να σας πω κάτι που με βαραίνει. Πρώτη φορά στην Τεκτονική μου ζωή ένιωσα ότι ίσως να μην έπρεπε να γίνω Τέκτονας. Λυπάμαι που το λέω αλλά από τις αρχές Ιουνίου που παραιτήθηκα από την Εθνική Μεγάλη Στοά της Ελλάδος κάθε λίγο πέφτει και ένας μύθος που είχα πλάσει μέσα μου. Είτε αυτός σχετίζονταν με πρόσωπα είτε με καταστάσεις.
Ένα πράγμα με στοίχειωνε από την πρώτη στιγμή που μυήθηκα ,πριν από πέντε χρόνια και είναι και αυτό που με ξεπροβοδίζει από την ΕΜΣτΕ. Και αυτό το κάτι είναι το Σύνταγμα (κανονισμός λειτουργίας).
Θέλω λοιπόν να μιλήσω λίγο σαν δικηγόρος με βάση τα άρθρα και τις παραγράφους του Συντάγματος.
Έλαβα το βαθμό του Διδασκάλου την 1η Οκτωβρίου του 2008. Σύμφωνα με το άρθρο 174 παρ. γ θα έπρεπε ευθύς , με την εγγραφή μου στα βιβλία της Μεγάλης Στοάς ότι έλαβα το βαθμό του Διδασκάλου , να εκδίδονταν και το Δίπλωμα μου. Κάτι τέτοιο βέβαια δεν έγινε. Οι δικαιολογίες όλο αυτό το διάστημα για μη ύπαρξη χαρτιού σίγουρα δεν με έπειθαν αλλά πραγματικά δεν με απασχολούσε και ιδιαίτερα.
Με καθυστέρηση λοιπόν τριών ετών έλαβα το Δίπλωμά μου, αφού είχα παραιτηθεί, μετά από πολλές διαβουλεύσεις κτλ.
Δεν πρόλαβα καλά καλά να το πάρω στα χέρια μου και μετά από τέσσερις ημέρες ενημερώθηκα από Μεγάλο Αξιωματικό της Επαρχιακής Μεγάλης Στοάς των Αθηνών ότι σύμφωνα με το άρθρο 183 παρ. α πρέπει να το επιστρέψω. Τέσσερις μέρες κράτησε η <<χαρά>>.
Η ΕΜΣτΕ δεν εφάρμοσε το Σύνταγμά σχετικά με την έκδοση των διπλωμάτων αλλά τώρα ζητά την εφαρμογή του. Τα καλά και συμφέροντα ……..
Θα ρωτήσει κανείς, Τι θα κάνεις τώρα; Επειδή την αξία στα χαρτιά τη δίνουν οι θεσμοί και οι άνθρωποι , φαίνεται ότι το συγκεκριμένο χαρτί δεν έχει αξία ή για να είμαι πιο δίκαιος δεν έχει την αξία που φανταζόμουν. Για το λόγο αυτό θα το επιστρέψω. Και θα ήθελα εάν μπορούσα να επιστρέψω και τις αναμνήσεις , τα βιώματακαι τις προσδοκίες μου. Αλλά αυτά μάλλον δεν θα τα δεχόντουσαν διότι αυτά τα έχω πληρώσει. Εξάλλου δεν το προβλέπει και το Σύνταγμα.
Με αγάπη λοιπόν σας επιστρέφω Μεγάλε Αξιωματικέ της Επαρχιακής Μεγάλης Στοάς των Αθηνών το μόνο πράγμα που μου δώσατε. Ελπίζω, για το καλό της ΕΜΣτΕ, να είναι το τελευταίο δίπλωμα που σας επιστρέφεται.
