Σήμερα θα σας πως μια ιστορία που έλαβε χώρα πριν από πολλά χρόνια στην Αγγλία και που αποτελεί , ακόμα και σήμερα, ένα φωτεινό παράδειγμα για το πώς πρέπει να συμπεριφέρεται ένας πραγματικός Τέκτονας.
Πριν από πολλά χρόνια στην Αγγλία ζούσε ένας αδελφός που κάθε πρωί έπαιρνε το λεωφορείο για να πάει στη δουλειά του. Πάντοτε φορούσε ένα Τεκτονικό δαχτυλίδι καθώς και μια καρφίτσα στο πέτο.
Μια ημέρα , καθώς πλήρωνε το εισιτήριο στο λεωφορείο διαπίστωσε ότι ο οδηγός είχε κάνει λάθος και του είχε δώσει περισσότερα ρέστα από αυτά που έπρεπε.
Αφού κάθισε στη θέση του άρχισε να σκέφτεται << να τα δώσω πίσω; Είναι όμως ένα μικρό ποσό, ποιος θα ενδιαφερθεί; Oύτε ο ίδιος ο οδηγός δεν πρόκειται να καταλάβει το λάθος. Γιατί να μην τα κρατήσω; Άλλωστε η εταιρεία μεταφορών έχει αρκετά ακριβό εισιτήριο. Ίσως είναι και ένα δώρο από το θεό.>>
Όταν έφθασε στον προορισμό του και πριν κατέβει από το λεωφορείο έκανε μια μικρή στάση στην πόρτα και γυρίζοντας δίνει το ποσό στον οδηγό.
Τότε ο οδηγός γεμάτος ικανοποίηση και θαυμασμό λέει στον αδελφό <<έχω παρατηρήσει το δαχτυλίδι σας και την καρφίτσα στο πέτο σας και είχα καταλάβει ότι είσαστε Τέκτονας. Επίτηδες σας έδωσα παραπάνω χρήματα γιατί ήθελα να δω πως αντιδρά ένας Τέκτονας. Τώρα πια δεν έχω καμία αμφιβολία για το ήθος και τις αρχές σας. Θα σας παρακαλούσα να με ενημερώσετε πως μπορώ να γίνω μέλος στην αδελφότητας.......>>
Πρέπει αδελφοί μου να σκεφτούμε .
Εμείς δίνουμε σήμερα τέτοια παραδείγματα;;;;;
