(Σημ Blog: Το παρακάτω κείμενο έστειλε φίλος του Βlog. )
Δύο από τις βασικές αρχές εξέλιξης των συστημάτων είναι ο έλεγχος και η προσαρμοστικότητα. “Προκειμένου ένα σύστημα να πετύχει τον στόχο του, θα πρέπει να έχει ένα τρόπο ώστε να μπλοκάρει τις δράσεις των παρενοχλήσεων στις σημαντικές μεταβλητές του”. Αυτή είναι φιλοσοφία πίσω από την όποια προσπάθεια ελέγχου συστημάτων. Οι μέθοδοι ελέγχου των συστημάτων φυσικά ποικίλουν, ανάλογα με τους σκοπούς και την πολυπλοκότητα του συστήματος που θέλουμε να ελέγξουμε. Το βασικό ερώτημα όμως που θα πρέπει πάντα να απαντάται, ειδικά στους μετέχοντες σε ένα σύστημα, είναι κατά πόσο τέτοιοι μηχανισμοί υπάρχουν. Αυτό το ερώτημα είναι που (ή θα έπρεπε να..) απασχολεί τους αδελφούς, ανεξαρτήτως Τεκτονικής δύναμης που ανήκουν. Δε μπορούμε να περιμένουμε ηγέτες για την αλλαγή τοπίου στον ελληνικό Τεκτονισμό. Πρέπει να διεκδικήσουμε και να πετύχουμε μηχανισμούς διαφάνειας, ανεξαρτήτως προσώπων που εναλλάσσονται σε διοικητικούς ρόλους. Και η λογική δεν θα πρέπει να διαφέρει από τη συμπεριφορά ενός ζωντανού οργανισμού μπροστά σε ένα μόσχευμα: αποδοχή ή απόρριψη. Α, και μην ξεχάσω ότι ο έλεγχος είναι ακατόρθωτος όταν γίνεται εσωτερικά. Σε αυτές τις περιπτώσεις μιλάμε πλέον για διαδικασίες αυτοκριτικής και για ανθρώπους που καλούνται να ελέγξουν τους ίδιους τους εαυτούς. Μπάχαλο, μεγάλο μπάχαλο ως αποτέλεσμα, τις περισσότερες φορές τουλάχιστον. Μπορεί να ακούγονται απλοϊκά και ίσως αφελή όλα αυτά, αλλά εκεί θεωρώ ότι βρίσκεται η ρίζα του Τεκτονικού προβλήματος. Η εναλλαγή προσώπων δε μπορεί να προσφέρει απολύτως τίποτα, αν πρώτα δεν έχουν εδραιωθεί και αφομοιωθεί μηχανισμοί ελέγχου. Η δεύτερη αρχή είναι η προσαρμοστικότητα. Οι κανόνες, οι εκάστοτε προδιαγραφές ενός συστήματος θα πρέπει να αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα. Ο ρόλος των κανόνων είναι παιδευτικός, αλλά κυρίως συντονιστικός. Η προσκόλληση σε απαρχαιωμένους κανόνες μόνο κακή διαχείριση και γραφειοκρατία μπορεί να προκαλέσει. Ο τεκτονισμός είναι μια ιδέα ζωντανή και εξελισσόμενη που θα έπρεπε να αποκρυσταλλώνει τις νέες ιδέες (που μπορούν να εξυπηρετούν τις αρχές που πρεσβεύει), σε κόμβους αναφοράς έξω από δυσανάγνωστα συντάγματα και απαρχαιωμένους κανόνες- αναμνήσεις άλλων εποχών. Ας τα σκεφτούμε αυτά αδελφοί μου, ανεξάρτητα από το που ανήκουμε..
