ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ

ΕΝΑ ΜΠΛΟΥΖ ΓΙΑ ΤΗ ΦΩΤΙΣΗ

Παρουσίαση του Βιβλίου του Ιορδάνη Πουλκούρα

Δελτίο Τύπου 15ης Ιουλίου- Ενημερωτική εισήγηση περί του ΑΑΣΤ

Την 15η Ιουλίου 2020, έλαβε χώρα στο Τεκτονικό Μέγαρο Αθηνών ενημερωτική εισήγηση περί του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου και της διακριτότητας των δύο κυρίαρχων Σωμάτων.

Ηνωμένη Μεγάλη Στοά της Ελλάδος -Θρηνήσωμεν, θρηνήσωμεν, θρηνήσωμεν!

Ας θρηνήσουμε αδελφοί μου. Ένας παλαιός αδελφός που είχαμε την ευλογία να γνωρίσουμε ξεκίνησε το ταξίδι του για την Αιώνια Ανατολή.

Δωρεά από την Επαρχιακή Μεγάλη Στοά του Worcestershire στο Εθελοντικό Κέντρο EVESHA

Η Επαρχιακή Μεγάλη Στοά του Worcestershire της Αγγλίας προσέφερε το ποσό των 1600 λιρών στο Εθελοντικό Κέντρο EVESHAM

Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2014

ΤΙΤΛΟΙ ΤΕΛΟΥΣ ΓΙΑ TO BLOG TEKTONISMOS

Αγαπητοί φίλοι και φίλες

Το blog Tektonismos μετά από 7 χρόνια παρουσίας στα Τεκτονικά δρώμενα ολοκλήρωσε τον κύκλο του. Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλους και όλες που μας εμπιστεύτηκαν για την Τεκτονική τους ενημέρωση, όλα αυτά τα χρόνια, και που μας ανέχτηκαν. Να ζητήσουμε συγνώμη αν στεναχωρήσαμε κάποιους και να τους διαβεβαιώσουμε  ότι κάτι τέτοιο δεν έγινε σκόπιμα.
 
Με την πεποίθηση  ότι χρειάζεται πάντοτε μια ανανέωση σε όλα τα πράγματα , ανακοινώνουμε ότι εάν κάποιος επιθυμεί να συνεχίσει την <<ηλεκτρονική έκδοση>> του Tektonismos Blogspot, μπορεί να στείλει e-mail στο gmna2011@gmail.com.

Με εκτίμηση

Η συντακτική ομάδα

Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2014

Μεγάλη Στοά των Διδασκάλων Τεκτόνων του Σήματος της Ελλάδος


Στις 27 Σεπτεμβρίου 2014 θα πραγματοποιηθεί  στην Λουκέρνη της Ελβετίας η Μεγάλη Συνέλευση της «Εθνικής Μεγάλης Στοάς των Διδασκάλων Τεκτόνων του Σήματος της Ελβετίας». Μετά από σχετική πρόσκληση, θα παραβρεθεί  ο Μέγας Διδάσκαλος της Μεγάλης Στοάς του Σήματος της Ελλάδος , Σεβτ.Αδ. Α.Ι. Μ

Τεκτονική παρέλαση στη Σκωτία μετά από 50 χρόνια


Η  πρώτη Τεκτονική παρέλαση τα τελευταία 50 χρόνια πραγματοποιήθηκε την περασμένη Κυριακή στην πόλη Greenocks της Σκωτίας με την ευκαιρία της συμπλήρωσης των 275 χρόνων από την εμφάνιση του Ελευθεροτεκτονισμού στην πόλη.
Στην παρέλαση παραβρέθηκε ο Μεγάλος Διδάσκαλος της Μεγάλης Στοάς της Σκωτίας με 12 Μεγάλους Αξιωματικούς, 8 Επαρχιακοί Μεγάλοι Διδάσκαλοι και πλήθος αδελφών.

Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 2014

250 Χρόνια Τεκτονισμός στην πόλη Norwalk


Στις 6 Σεπτεμβρίου οι αδελφοί της πόλης Norwalk των ΗΠΑ γιόρτασαν τα 250 χρόνια από την εμφάνιση του Τεκτονισμού στην πόλη τους . Ήταν Μάιος του 1765 όταν ιδρύθηκε  η Στοά του Αγίου Ιωάννου με πρώτο Σεβάσμιο του 27χρονου αδελφού Benjamin Isaac.

Σήμερα η Στοά του Αγίου Ιωάννου έχει συγχωνευτεί με την Στοά Old Well no 108.


Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2014

Δωρεά Τεκτόνων στην Αστυνομία της Αυστραλίας


Οι αδελφοί της περιφέρειας Central Cost  (βόρεια του Σύδνεϋ  ) προσέφεραν στην αστυνομία  8 συσκευές LTM3S προκειμένου οι αστυνομικοί να μπορούν να ελέγχουν εάν οι οδηγοί κάνουν χρήση μεμβρανών (φιμέ τζάμια) στα αυτοκίνητά τους εντός των νομίμων προδιαγραφών. Το κόστος της δωρεάς ανήλθε στα 4000 δολάρια.


Στην περιφέρεια Central Cost υπάρχουν 7 Στοές και 350 αδελφοί.

Μασονία: Χρηματοδοτούν και οργανώνουν ότι κακό βρουν, ομοφυλόφιλους, ιερόδουλες…



(Σημ. Blog: Το παρακάτω κείμενο αναρτήθηκε στις 8/9/2014 στην ιστοσελίδα   pentapostagma.gr/. Για άλλη μια φορά ένα αντιτεκτονικό κείμενο <<βγαίνει>> στο διαδίκτυο. Το θέμα είναι απαντούν οι θιγόμενοι ή όχι τι στιγμή που κατηγορούνται  για έλεγχο της δικαιοσύνης, παράνομες χρηματοδοτήσεις, εξυπηρέτηση ξένων κέντρων κτλ;  ) .

 Ο ελληνικός τεκτονισμός διαθέτει δυο κεντρικά όργανα: Τη Μεγάλη Στοά της Ελλάδας ή Μεγάλη Ανατολή της Ελλάδας και το Ύπατο Συμβούλιο του 33ου βαθμού της Ελλάδας του Αρχαίου και Αποδεδειγμένου Σκωτικού Δόγματος που εδρεύουν στην Αθήνα (Αχαρνών 19), καθώς και άλλες 141 στοές σε Αθήνα και επαρχία.

ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΤΗΣ ΜΑΣΟΝΙΑΣ
Η μασονία κρύβει το πραγματικό πρόσωπό της στην Ελλάδα και εμφανίζεται δημόσια με προσωπείο «νομικών προσώπων». Πίσω από το Τεκτονικόν Ίδρυμα κρύβεται και δρα η Μεγάλη στοά της Ελλάδος. Και πίσω από το σωματείο Τεκτονική Ένωσις κρύβεται και δρα το Ύπατο Συμβούλιο του 33ου βαθμού. Πίσω από το προσωπείο κοινωνικών και φιλανθρωπικών σωματείων δρουν οι τεκτονικές στοές. Η μασονία κρατά μυστική τη μορφή της οργάνωσης, τη διδασκαλία και τη δράση της. Το μυστηριώδες Ύπατο Συμβούλιο του 33ου βαθμού στην Ελλάδα, εκτελεί τις αποφάσεις της Διεθνούς της μασονίας. Αποφάσεις που εκπορεύονται από ξένα «κέντρα» και ρυθμίζουν θέματα καίριας σημασίας για τον τόπο μας.

Με 300 περίπου ενεργά μέλη σήμερα η στοά «Μπενέ-Μπερίτ» στην Αθήνα, έχει σαν γνωρίσματά ότι τα μέλη της είναι μόνο Ισραηλίτες και συγχρόνως Έλληνες υπήκοοι. Είναι παρακλάδι της Κεντρικής στοάς που εδρεύει στις ΗΠΑ. Παίρνει «γραμμή» κατευθείαν από την Ουάσιγκτον. Διαθέτει δικά της δικαστήρια που εκδίδουν αποφάσεις για τα μέλη της. Διαθέτει δικό της δίκτυο πληροφοριών και υποχρεώνει τα μέλη της να συλλέγουν «πάσας τας προς την στοάν χρησίμους πληροφορίας». Πληροφορίες που έχουν κατάληξη το Κέντρο, την Ουάσιγκτον.
Με έδρα της ένα κτίριο στην περιοχή της Πλατείας Συντάγματος, η Στοά «Μπενέ-Μπερίτ» παρουσιάζει εξαιρετική δραστηριότητα που έχει σαν στόχο της: α) Την εξυπηρέτηση «των ευγενών ηθικών καθηκόντων του Ισραηλιτικού Λαού..». β) Τη συνεργασία με άλλα ομοειδή σωματεία. γ) Την «εξύψωσιν και ανάπτυξιν των διανοητικών και ηθικών προτερημάτων της ισραηλιτικής φυλής… δ) Να κάνει διαλέξεις με αντικείμενο«την γνώσιν του Εβραϊσμού..» και ε) Να καταστρώνει «σχέδια υπέρ της διανοητικής εξυψώσεως των Ισραηλιτών εν γένει» !

Η ΜΑΣΟΝΙΑ ΚΑΙ Η ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ
Η μασονία είναι ένα δυνατό όπλο στα χέρια του σιωνισμού. Ο σιωνισμός έχοντας σκοπό του την ίδρυση μιας παγκόσμιας εξουσίας του Ισραήλ, με έδρα τα Ιεροσόλυμα, επιδιώκει την αποδιοργάνωση όλων των επιμέρους εξουσιών των άλλων λαών και την εξάλειψη όλων των εμποδίων… Πράγματι, η Ιερουσαλήμ κατέχεται και πάλι ύστερα από 20 αιώνες από τους Εβραίους. Το χρήμα του κόσμου και ο υλικός πλούτος βρίσκονται σε εβραϊκά χέρια, όπως επίσης και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Σε όλες τις χώρες υπάρχουν ηγεσίες άμεσα ή έμμεσα δικές τους. Ολόκληρος ο ΟΗΕ καθώς και το Συμβούλιο Ασφαλείας αδυνατούν να επιβληθούν και οι αποφάσεις τους βρίσκονται στον κάλαθο των αχρήστων του Τελ Αβίβ! Στην επίτευξη όλων αυτών μεγάλη ήταν και είναι η συμβολή της μασονίας. Το μάτι του Ισραήλ σε κάθε χώρα!

Ιδιαίτερα πολύτιμη για τον σιωνισμό, όπως αποκαλύπτει το pentapostagma.gr, είναι η διδασκαλία της μασονίας σχετικά με το πρόσωπο του Χριστού, τον οποίο θεωρεί Μύστη, δηλαδή άνθρωπο προσοντούχο. Μα όχι Θεό. Η διδασκαλία αυτή εξυπηρετεί την άποψη του σιωνισμού ότι ο Μεσσίας δεν ήρθε ακόμα, αλλά αναμένεται και θα ‘ρθει για να εγκατασταθεί κοσμοκράτορας με έδρα την Ιερουσαλήμ όπως έχουν πει οι προφήτες. Σε αυτό πάνω κινούνται και οι χιλιαστές, όργανα και αυτοί του σιωνισμού, έστω και αν πολλοί το αγνοούν.

Πίσω λοιπόν, από την δραστηριότητα στις Μασονικές στοές, με ανθρώπους στις θέσεις-κλειδιά της πολιτικής, της οικονομίας, της κοινωνικής ζωής και της Άμυνας. Πίσω από τις «φιλοσοφικές συζητήσεις» στα σκοτεινά «εργαστήρια». Πίσω από «αθώα» καταστατικά που παίρνουν τυπικό έλεγχο της Δικαιοσύνης. Πίσω από «Φιλανθρωπικά Ιδρύματα», «Ύπατα Συμβούλια», από «Ξιφοφόρους», «Άρχοντες», «Κραταιούς», «Ροδόσταυρους» και άλλους «αξιωματούχους» της μασονίας, με πλήρη άγνοια των περισσοτέρων μασόνων για το τι ρόλο παίζουν οι στοές τους, ποιο σκοπό εξυπηρετεί η μυστικότητα και η ίδια η ύπαρξή τους, κινείται ένα αόρατο δίχτυ που εξυπηρετεί τέλεια τους σκοπούς ξένων κέντρων αποφάσεων και Μυστικών Υπηρεσιών, όπως η αμερικάνικη CIA και η ισραηλινή «Μοσάντ».

Από τα Πρωτόκολλα των σοφών της Σιών, πολλές διδασκαλίες για το ρόλο και τον προορισμό του Ισραήλ διδάσκονται στις Στοές των μασόνων. Το σύνθημα και έμβλημα της μασονίας «Ελευθερία-Ισότης-Αδερφότης» αναφέρεται και στα Πρωτόκολλα των σοφών της Σιών. Το σύνθημα «Ελευθερία-Ισότης-Αδερφότης» των Ελλήνων Μασόνων είναι το ίδιο που για πρώτη φορά ειπώθηκε, γράφτηκε και καθιερώθηκε, στα πρακτικά του 1ου Διεθνούς Σιωνιστικού Συνεδρίου, στη Βασιλεία της Ελβετίας. Είναι αυτό που «ψιθυρίζουν» τα μέλη της «Μοσάντ» που είναι δραστηριοποιημένα και στη «Μπένε-Μπέριτ». Είναι η «ταμπέλα» για τη CIA και τους πράκτορές της.

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ
Είναι γνωστός ο ρόλος των «Τυπικών» στη μασονία. Τα πάντα στη στοά γίνονται σύμφωνα με κάποιο Τυπικό. Τριάντα τρείς βαθμοί, καθένας με το Τυπικό του. Τυπικά για το «τεκτονικό συμπόσιο», Τυπικό της «υιοθεσίας λυκιδέως» της «συζυγικής αναγνωρίσεως», του «μνημοσύνου», των «εγκαινίων τεκτονικού ναού», της «εγκαταστάσεως νέου εργαστηρίου», της «εγκαταστάσεως προέδρου και αξιωματικών εργαστηρίων». 40 Τυπικά!

ΟΠΟΙΟΝ ΘΕΛΟΥΝ, ΤΟΝ «ΒΑΠΤΙΖΟΥΝ» ΤΕΚΤΟΝΑ
Η μασονία ποτέ δεν αποκαλύπτει τα μέλη της εφόσον βρίσκονται εν ζωή. Όταν όμως ο μασόνος πεθάνει τον παρουσιάζουν σαν μέλος της. Η μυστικότητα και ο θάνατος τους επιτρέπει να χαρακτηρίζουν οποιονδήποτε εκ του ασφαλούς σαν μασόνο, χωρίς ο συκοφαντούμενος ή κάποιος άλλος να μπορεί να αποδείξει την αναλήθεια του ισχυρισμού! Έτσι παρουσιάζουν οι μασόνοι σαν μέλη στοών τους, προσωπικότητες της πολιτικής και εθνικής ζωής, με δημοκρατικές περγαμηνές και τεράστια προσφορά, χωρίς να είναι δυνατός ο έλεγχος των ισχυρισμών τους.

Εν τέλει, η μασονία είναι ένα Ιουδαϊκό δημιούργημα. Αυτό αποδεικνύεται από πολλά: α) Κατά τη μασονική Εγκυκλοπαίδεια οι δημιουργοί του ήταν Ιουδαίοι. β) Η Καμβάλα, η Εβραϊκή μαγεία, θεωρείται η βασίλισσα της μασονικής στοάς. γ) Ένα πλήθος λέξεων είναι Εβραϊκές. δ) Πρέπει να γνωρίζει ο μασόνος μάγος τουλάχιστον το Εβραϊκό αλφάβητο. ε) Και καθώς παραπονούνται οι άλλοι μάγοι, οι Ιουδαίοι μάγοι κατακλύζουν τις μασονικές στοές και τις καταντούν Ιουδαϊκά μαγαζιά. Χρηματοδότησαν και ίδρυσαν στοές διεθνώς. Ήδη στον αιώνα μας είναι κράτος εν κράτει, ειδικά εκεί όπου υπάρχει πολύ Ιουδαϊκό στοιχείο. Επειδή όμως έγιναν γνωστά τα έργα της στοάς και την απέφευγαν οι άνθρωποι παρά τις πιέσεις των πρακτόρων τους, δημιούργησαν λέσχες με μασονική διαχείριση, όπως τους ROTARY, LIONS, ROYND TABLE και άρπαξαν άλλους Οργανισμούς όπως τους Y.M.C.A. κλπ.

Χρηματοδοτούν και πατρονάρουν προσκόπους και αιρέσεις για να πλήξουν την Ορθοδοξία. Ελέγχουν λόγω του ότι έχουν το χρήμα εις χείρας τους, την οικονομική ζωή διεθνώς, το εμπόριο, τις πολεμικές βιομηχανίες και τις κυβερνήσεις με ανθρώπους δικούς τους. Δισεκατομμύρια δολάρια ξοδεύουν οι Ιουδαίοι για να συντηρούν τις χιλιάδες Οργανώσεις που κάνουν «αντίπραξη» σε κάθε εμπόδιο! Χρηματοδοτούν και οργανώνουν ό,τι κακό βρουν, ομοφυλόφιλους, ιερόδουλες, κινήματα δήθεν οικολογίας, δήθεν ειρήνης, εργατικά κινήματα, ελέγχοντας τα συμβούλια.

Έτσι, κατά την έκφραση του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, ενώ λέγουν ότι είναι Ιουδαίοι, Ιουδαίοι δεν είναι, αλλά συναγωγή του σατανά…

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: α ) Η Μασονία στην Ελλάδα (Κώστα Τσαρούχα), β) Ορθόδοξο Περιοδικό «Δύναμις» ΕΛΛΗΝΩΝ ΝΕΑ

Πηγή: http://www.pentapostagma.gr/



Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου 2014

Άλλος ένας αντιτεκτονικός μύθος καταρρέει





Μια συναρπαστική ιστορία δημοσιεύθηκε χθες στην εφημερίδα THE TELEGRAPH , η οποία αποκαλύπτει την ταυτότητα του Τζακ του Αντεροβγάλτη , του αγνώστου ταυτότητος μέχρι πρόσφατα δολοφόνου ο οποίος δρούσε στην περιοχή Whitechapel του Λονδίνου το φθινόπωρο του 1888 και δολοφονούσε ιερόδουλες. Δεν ήταν λίγοι αυτοί οι οποίοι είχαν συνδέσει τους φόνους με τους Ελευθεροτέκτονες.

Τελικά , στοιχεία DNA από ένα σάλι που φορούσε ένα από τα θύματα αποδεικνύει πέρα από κάθε αμφιβολία ότι ο διαβόητος δολοφόνος ήταν ο Aaron Kosminski , ένας Πολωνός μετανάστης ο οποίος ήταν παράφρων και πέθανε σε άσυλο σε ηλικία 53 ετών.

Το σάλι άνηκε στην Catherine Eddowes, 43 ετών( δολοφονήθηκε Κυριακή, 30 Σεπτεμβρίου, 1888,στην Μιτρ Σκουέαρ) και το αγόρασε σε μία δημοπρασία ο 48χρονος επιχειρηματίας Russell Edwards . Ο Russell ζήτησε την βοήθεια της παγκοσμίου φήμης γενετίστριας Dr Jari Louhelainen η οποία χρησιμοποιόντας σύγχρονες μεθόδους αντιπαρέβαλλε το 126 χρόνων υλικό με υλικό από απογόνους τόσο του θύματος όσο και του υπόπτου.


Η αποκάλυψη βάζει τέλος σε μια τεράστια παραφιλολογία για την ταυτότητα του Αντεροβγάλτη που είχε εμπλέξει μεταξύ των άλλων και τους Ελευθεροτέκτονες. 

Οι 4 εστεμμένοι μάρτυρες (Quatuor Coronati )


 (Σημ . blog:Αναδημοσίευση από την εξαιρετική ιστοσελίδα http://tektonesagriniou.blogspot.gr/.)

Φίλτατος αδελφός επισκέφτηκε πρόσφατα τον ναο των αγίων  Μιχαηλ και Γαβριήλ στην Φλωρεντια. Στις φωτογραφίες που πήρε απεικονίζεται  ολοκληρο γλυπτο συμπλεγμα ενθετο στην μια πλευρα του ναου αφιερωμενο απο την συντεχνια των οικοδομων - λιθοξοων της Φλωρεντίας με του Προστατες Αγίους της συντεχνιας τους, του Τεσσερις Εστεμμενους Μάρτυρες. "Quatuor Coronati".

  


Ήταν παραδοση των συντεχνιων να ενθετουν  στους τοιχους των ναων τετοια γλυπτά. Παραπλεύρως υπάρχουν επιπλέον και αλλα γλυπτα με τους προστατες αλλων συντεχνιων.



Προσεξτε κατω απο τους τεσσερις μαρτυρες, τις σκηνες απο εργασιες λιθοξοων με τα εργαλεια της δουλειας τους !!!!




 Παρατηρώντας προσεκτικά, θα παρατηρήσετε την απεικόνιση του γνώμονα και του διαβήτη,συμβόλων  με μεγάλη σημασία για τον τεκτονισμό






Ομοίως απεικονίζεται το νήμα της στάθμης, εργαλείου των παλιών τεκτόνων και σύμβολο των σύγχρονων





Στην μνήμη των 3 εστεμένων μαρτύρων έχει δημιουργηθεί και λειτουργεί η ομώνυμη ερευνητική στοά υπό την αιγίδα της Ηνωμένης Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας , μέλη της οποίας είναι αξιόλογοι Έλληνες  τέκτονες

Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2014

47η Συνάντηση της COMACA


Αυτές τις ημέρες (4-7 Σεπτεμβρίου) διεξάγεται στην Γουατεμάλα η 47η συνάντηση της Τεκτονικής Συνομοσπονδίας Κεντρικής Αμερικής (COMACA) με κύριο θέμα την …σημασία του Τεκτονισμού στην Κεντρική Αμερική κατά τη διάρκεια του 21ου αιώνα.

Πάνω από 200 Τέκτονες από την Γουατεμάλα, Παναμά, Κόστα Ρίκα, Ονδούρα, Νικαράγουα, Ελ Σαλβαδόρ, Εκουαδόρ, Παραγουάη συμμετέχουν στις εργασίες.


Στη Γουατεμάλα, όπου διεξάγεται και η συνάντηση , σήμερα υπάρχουν 700 αδελφοί ενώ η Μεγάλη Στοά δημιουργήθηκε στις 20 Οκτωβρίου του 1903.

πηγή: prensalibre

Δύο χρόνια χωρίς τον Υ.Μ.Τ αδ. Βασίλειο Πάτκα


Δύο χρόνια συμπληρώνονται εφέτος που έφυγε από κοντά μας ο  Ύπατος Μεγάλος Ταξιάρχης του Διεθνούς Τεκτονικού Τάγματος ΔΕΛΦΟΙ, αείμνηστος  αδελφός Βασίλειος Πάτκας.



(*Με Σεβασμό στη μνήμη του ανεβάζουμε δύο video που είχαν αναρτηθεί στο blog στο παρελθόν  )





Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2014

Μια σταγόνα Τεκτονικής Ιστορίας #4


Τα χρόνια που η Ισπανία βρίσκονταν υπό τον έλεγχο του στρατηγού Φράνκο οι Ελευθεροτέκτονες φυλακίζονταν τόσα χρόνια όσα και ο βαθμός που κατείχαν…..


Το 1920, η Στοά Gate City Lodge # 522 στο  Κάνσας  των ΗΠΑ  συνεδρίαζε  κάθε ημέρα  εκτός Κυριακής αποδίδοντας μέσα σε ένα χρόνο  …. 1.107 βαθμούς!!!!

Τέκτονας ο Υπουργός Εργασίας της Κυβέρνησης Βαλς στη Γαλλία


Ο αδ. Francois Rebsamen τοποθετήθηκε στη θέση του Υπουργού Εργασίας ,Απασχόλησης και Κοινωικού Διαλόγου στην νέα Κυβέρνηση Βαλς υπό τις ευλογίες του Προέδρου  Φρανσουά Ολάντ.


Ο νέος υπουργός μυήθηκε στον Τεκτονισμό το 1989  στη Στοά Αλλυλεγγύη και Πρόοδος της Μεγάλης Ανατολής της Γαλλίας στην πόλη Dijon (L'Express, 6 Ιανουαρίου, 2012).

Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2014

Συνάντηση με τον Ελευθεροτεκτονισμό


Την Παρασκευή 5/9 στην πόλη Λόκρι  της Κάτω Ιταλίας ξεκινά υπό την αιγίδα της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών, της Γαληνοτάτης Μεγάλης Στοάς της Ιταλίας και του διαδικτυακού περιοδικού AcaciaMagazine το συνέδριο  <<Συνάντηση με τον Ελευθεροτεκτονισμό>>.

Πρόκειται για μια προσέγγιση τις σχέσης του Τεκτονισμού με τον άνθρωπο και τον πολίτη και το ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει ο Τεκτονισμός στην κοινωνία.

Τα θέματα αναλυτικά:

 Ο Τεκτονισμός στην τρίτη χιλιετία.
Αξίες και Αρχές.
Η ενεργός συμμετοχή στην κοινωνία

Φωτιά σε Τεκτονικό Ναό


Δεν πέρασε μία εβδομάδα από τις δηλώσεις του Μ.Δ της Μεγάλης Ανατολής της Γαλλίας αδ. Daniel Keller ,o  οποίος εξέφρασε την ανησυχία του για το αντιτεκτονικό   κλίμα που αναπτύσσεται στη Γαλλία τον τελευταίο καιρό, και το πρώτο ανησυχητικό περιστατικό ήλθε   από την πόλη Bernay της Β. Γαλλίας.

Πιο συγκεκριμένα , τα ξημερώματα της περασμένης Δευτέρας εκδηλώθηκε πυρκαγιά σε Τεκτονικό Μέγαρο της πόλης όπου σύμφωνα με τον εισαγγελέα κο Dominique Laurens πρόκειται για εμπρησμό.


Ο Μ.Δ αδ . Keller ο οποίος  επισκέφτηκε αμέσως την πόλη δήλωσε ΄΄ …η φωτιά κατέστρεψε σχεδόν τα πάντα. Ο ναός βρίσκονταν σε απομακρυσμένο από την πόλη σημείο και δεν διέθετε σύστημα συναγερμού. Παράξενο είναι επίσης το γεγονός ότι τον Ιούλιο διαρρήκτες είχαν αφαιρέσει από το κτήριο τους πυροσβεστήρες΄΄

Αυστραλία: 140 χρόνια Στοά Λίβερπουλ

Εκατόν σαράντα χρόνια συμπληρώθηκαν τον Αύγουστο από την ίδρυση της Στοάς Λίβερπουλ στην Αυστραλία.


Οι αδελφοί της συγκεκριμένης Στοάς με την πλούσια ιστορία  έχουν αναπτύξει τα τελευταία  χρόνια μια έντονη δραστηριότητα ιδιαίτερα στην στήριξη της Αντικαρκινικής Εταιρίας της Αυστραλίας καθώς και σε ιδρύματα που μάχονται κατά της επάρατου νόσου.

Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2014

Έφυγε ο αδ. Mario Oriani Ambrosini


Στις 30 Αυγούστου πραγματοποιήθηκε στον Καθεδρικό Ναό του Αγ. Γεωργίου στο Κέιπ Τάουν η νεκρώσιμος ακολουθία του μεγάλου αδελφού, δικηγόρου και πολιτικού Mario Oriani Ambrosini. Ο αδ. Ambrosini  ήταν  μέλος του κοινοβουλίου της Νοτίου Αφρικής με το Κόμμα της Ελευθερίας και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην πολιτική ζωή της χώρας.
Στο τέλος της τελετής , 23 αδελφοί , απέτισαν  τον ύστατο φόρο τιμής προς τον εκλιπόντα αδελφό σχηματίζοντας την Τεκτονική Άλυσο. 

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ του Παναγιώτη Καρούσου από το Δήμο Περιστερίου


ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΙ ΚΑΙ ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ 
«Πολιτιστικός Σεπτέμβρης 2014» του Δήμου Περιστερίου
Βραδιά Όπερας: Παρουσίαση του Λυρικού Δράματος «Προμηθέας Δεσμώτης» σε μουσική και λιμπρέτο του Παναγιώτη Καρούσου βασισμένο στην ομώνυμη τραγωδία του Αισχύλου.
Διανομή ρόλων:
Προμηθέας: Βασίλης Ασημακόπουλος, μπάσος
Ιώ/Αθηνά: Ειρήνη Κώνστα, σοπράνο
Ωκεανός/Ερμής: Αναστάσιος Στέλλας, τενόρος
Βία/Ωκεανίδα: Μαρία Λυμπεράκου, σοπράνο
Θεά Ήρα: Βανέσσα Καλκάνη, σοπράνο
Ράνια Ζέττα, βιόλα
Βιβή Κλεισούρα, πιάνο
Σκηνοθεσία: Βασίλης Ασημακόπουλος
Παραγωγή: Ελληνοαμερικανικό Κέντρο των Τεχνών

ΚΥΡΙΑΚΗ 7 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2014 ΩΡΑ 21:00
ΘΕΑΤΡΟ "ΕΛΙΑ ΚΑΙ ΔΑΦΝΗ"
Άλσος Περιστερίου - Είσοδος ελεύθερη


Ιστορικό του έργου Προμηθεύς: Ο Προμηθέας πρωτοπαρουσιάστηκε στο Μόντρεαλ του Καναδά το 1994 και παιζόταν κατά διαστήματα στα Γαλλικά μέχρι το 2000.

Το 2008 ανέβηκε στην Νέα Υόρκη στα Αγγλικά με πρωταγωνιστές από την όπερα της Νέας Υόρκης υπό την διεύθυνση του μαέστρου Grant Gilman και στην Ουάσινγκτον. Στην Ελλάδα ο Προμηθέας ανέβηκε στο Δημοτικό Θέατρο του Χολαργού, στο Δημοτικό θέατρο Αργοστολίου, στην αίθουσα της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, στην αίθουσα συναυλιών Παρνασσός, στην Παλαιά Βουλή, στο Θέατρο Βεάκειο, στον Πολυχώρο του Δήμου Αθηναίων, στο Θέατρο της Αρχαίας Μεσσήνης, στην Αρχαία Αγορά, στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο και στο Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου. Με την αιγίδα της UNESCO παρουσιάστηκε το Μάρτιο του 2014 στην Νέα Υόρκη στο Queens Auditorium και στον ΟΗΕ με πρωταγωνιστή τον Βασίλη Ασημακόπουλο, εκπροσωπώντας την Ελλάδα στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών. Ο Ελληνοκαναδός συνθέτης κ. Παναγιώτης Καρούσος, έχει βραβευτεί από την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση του Καναδά, και την Κυβέρνηση του Κεμπέκ για την προσφορά του στην τέχνη.

Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2014

Aσκηση μασόνων στο Μαύρο Λιθάρι - Η Espresso μπήκε στον χώρο της συνόδου

(Σημ. blog: Αναδημοσίευση από espressonews.gr)


Χωρίς... ποδιές και «σπαθάκια» πραγματοποιήθηκε η πρώτη θερινή σύναξη μασόνων επί ελληνικού εδάφους! Τέκτονες από όλο τον κόσμο κατέκλυσαν από τις 28 έως τις 31 Αυγούστου την Ανάβυσσο, με αφορμή το πρώτο Summer International Masonic Workshop, που διοργανώθηκε πρώτη φορά στη χώρα μας. Εκεί, αφού «χόρτασαν» τον ήλιο και το μπάνιο στην πισίνα, ανανέωσαν το «ραντεβού» τους για του χρόνου.

Η «Espresso» μπήκε στους χώρους όπου πραγματοποιήθηκε η πρώτη θερινή σύναξη των μασόνων στην Ελλάδα. Αν και αρχικά είχε επιλεγεί -σύμφωνα με τις πληροφορίες από την ιστοσελίδα International Masonic Events- το «Alexander Beach Hotel» στην Ανάβυσσο, άγνωστο για ποιο λόγο, η συνάντηση έλαβε χώρα σε άλλο ξενοδοχείο και συγκεκριμένα στο «Eden Beach Resort Hotel», που βρίσκεται ακριβώς δίπλα. Τέκτονες από κάθε γωνιά του πλανήτη (την Αμερική, την Αγγλία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες) κατέκλυσαν το ξενοδοχείο προκειμένου να παρακολουθήσουν τις προγραμματισμένες διαλέξεις και να περάσουν ένα ξέγνοιαστο weekend, συνδυάζοντας τον σκοπό για τον οποίο βρίσκονταν στην Ελλάδα με τις διακοπές στην «ελληνική Ριβιέρα», όπως αποκαλούν την Ανάβυσσο. Το ίδιο απαρατήρητοι όπως ήρθαν, ξεκίνησαν για το ταξίδι της επιστροφής στις χώρες τους, ανανεώνοντας το ραντεβού τους για του χρόνου.

Σύμφωνα με πληροφορίες της «Espresso», εκτός από τα μέλη των αδελφοτήτων και τους παλιούς ελευθεροτέκτονες που ήρθαν στη χώρα μας για το τριήμερο «εργαστήρι», η σύναξη των μασόνων κέντρισε το ενδιαφέρον και πολλών τουριστών που δεν έχουν καμία σχέση με τον χώρο της μασονίας. Οπως ανέφεραν οι διοργανωτές, πρόκειται για ανθρώπους από άλλες χώρες, οι οποίοι έμαθαν για τη συνάντηση και ωθούμενοι από περιέργεια αποφάσισαν να έλθουν στην Ελλάδα, συνδυάζοντας τις διακοπές με την παρακολούθηση του κύκλου των ομιλιών.

Αντιθέτως, μικρότερη ήταν η προσέλευση Ελλήνων μασόνων στη συνάντηση, πιθανόν -όπως λένε οι διοργανωτές- από φόβο μην αποκαλυφθούν ή ταυτιστούν με τον χώρο της μασονίας.

Οι συζητήσεις

Το «μενού» των συζητήσεων, που ξεκίνησαν την Πέμπτη και ολοκληρώθηκαν το βράδυ του Σαββάτου, περιλάμβανε ανοιχτές ομιλίες με θέματα που αφορούν ιστορικά θέματα, όπως η ίδρυση του ελευθεροτεκτονισμού στην Αγγλία το 1717 και, γενικά, ο ρόλος της μασονίας. Καθημερινά περίπου 50 άτομα από όλο τον κόσμο έδιναν το «παρών» στην αίθουσα συνεδριάσεων όπου έλαβαν χώρα οι διαλέξεις και παρακολουθούσαν τις ομιλίες. Στο περιθώριο των διαλέξεων έκαναν tour στους αρχαιολογικούς χώρους, όπως ο ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο, ή απολάμβαναν το μπάνιο τους και τον ήλιο στην πισίνα και την πλαζ που βρίσκεται απέναντι από το ξενοδοχείο.

Εξάλλου, όπως σημείωνε χαρακτηριστικά ο φορέας που διοργάνωσε τη Διεθνή Θερινή Τεκτονική Συνάντηση, η σύναξη ήταν μια «μοναδική ευκαιρία για τέκτονες απ' όλον τον κόσμο, καθώς και για όσους ενδιαφέρονται για τον ελευθεροτεκτονισμό να συναντηθούν, να γνωριστούν και να συζητήσουν τις απόψεις τους, απολαμβάνοντας με την οικογένεια ή τους φίλους τους μια καλοκαιρινή ανάπαυλα σε μια παραλία της Αττικής».

Υψηλόβαθμα στελέχη οι φετινοί ομιλητές



Στην παγκόσμια θερινή σύναξη των μασόνων που πραγματοποιήθηκε φέτος στη χώρα μας συμμετείχαν υψηλόβαθμα μέλη των αδελφοτήτων από χώρες όπως η Αγγλία, η Ιρλανδία, η Φινλανδία και η Νέα Ζηλανδία.

Σύμφωνα με το πρόγραμμα που είχε «ανέβει» στην ιστοσελίδα International Masonic Events, ανάμεσά τους ήταν ο αρχιτέκτονας Antti Talvitie (ο οποίος αποτελεί ανώτερο μέλος στις τάξεις των μασόνων και έχει αναλάβει τον σχεδιασμό δημόσιων και άλλων έργων, καθώς και μασονικών κτισμάτων, ενώ πρόσφατα σχεδίασε το κτίριο Masonic Hall για τη Μεγάλη Στοά της Εσθονίας). Επίσης, καλεσμένοι ήταν ο Robert Bashford, ο οποίος δραστηριοποιείται στον τομέα των μασονικών ερευνών από τα μέσα της δεκαετίας του '80, ο δρ Mike Kearsley, ο οποίος είναι Μέγας Ομιλητής στην επαρχία του Μίντλσεξ, ο Dr Richard (Ric) Berman, συγγραφέας των βιβλίων «Τα θεμέλια του σύγχρονου ελευθεροτεκτονισμού» (2011) και «Σχίσμα» (2013), τα οποία έχουν περιγραφεί ως τα πιο σημαντικά συγγράμματα για τον βρετανικό ελευθεροτεκτονισμό των νεότερων χρόνων, αλλά και άλλοι γνωστοί μασόνοι, ανώτερα μέλη στις τάξεις των ελευθεροτεκτόνων.

Διοργανωτές και μέλη έλυσαν τη σιωπή τους

Το μεσημέρι της Κυριακής οι μασόνοι που συμμετείχαν στην παγκόσμια συνάντηση στην Ανάβυσσο είχαν την αποχαιρετιστήρια συνάντησή τους, λίγο προτού αναχωρήσουν για τις χώρες τους. Η «Espresso» μπήκε στο εστιατόριο του ξενοδοχείου όπου πραγματοποιήθηκε το «εργαστήρι» και συνομίλησε με διοργανωτές αλλά και μέλη των αδελφοτήτων, που δέχθηκαν να λύσουν τη σιωπή τους και να μιλήσουν για τα καυτά θέματα και τα καίρια ερωτήματα που υπάρχουν γύρω από τη μασονία.

Αν και η επικρατούσα άποψη για τον ελευθεροτεκτονισμό τον συνδέει με παγκόσμιες συνωμοσίες, αποκρυφιστικές ιεροτελεστίες, διαμάχες για τη διαδοχή στην εξουσία και μυστικές συναντήσεις, στις οποίες οι ισχυροί μασόνοι του πλανήτη -που αποτελούν παγκόσμιο λόμπι, υψηλής πολιτικής και οικονομικής επιρροής- συζητούν για το μέλλον του κόσμου, οι ίδιοι οι τέκτονες υποστηρίζουν ότι τίποτα από αυτά δεν ισχύει. «Ολη αυτή η προκατάληψη που υπάρχει στην Ελλάδα γύρω από τον χώρο της μασονίας συντηρείται εδώ και χρόνια γιατί πουλάει η συνωμοσιολογία» λέει ο Α.Τ., ο οποίος είναι ο υπεύθυνος του τουριστικού γραφείου που διοργάνωσε τη συνάντηση και μέλος κι ο ίδιος τεκτονικής στοάς. «Γι' αυτό κι εμείς καλούσαμε όποιον ήθελε να παρακολουθήσει το workshop για να του λυθούν οι απορίες, να το κάνει. Οι ομιλίες ήταν ανοιχτές κι όποιος ήθελε μπορούσε να έλθει».

Αναρωτιόμαστε γιατί οι μασόνοι, αφού δεν έχουν να κρύψουν τίποτα, δεν αποκαλύπτονται στον κόσμο: «Γιατί όταν η Εκκλησία απαιτεί ομολογία πίστεως, δεν μπορεί να βγει κάποιος και να πει: "Ανήκω σε ένα τάγμα, μια ομάδα που πρεσβεύει την ανεξιθρησκία"» απαντά ο Α.Τ., που για ευνόητους λόγους δεν ήθελε να αποκαλύψει την ταυτότητά του, και συμπληρώνει: «Εξάλλου, υπάρχουν τόσες προκαταλήψεις γύρω από τον τεκτονισμό. Ο κόσμος πρέπει να καταλάβει ότι δεν είμαστε τέρατα και δεν τρώμε ανθρώπους. Σκοπός του ελευθεροτεκτονισμού είναι οι αγαθοεργίες και η εσωτερική βελτίωση».

Aλλος διοργανωτής, που παρακολουθεί επίσης τη συζήτηση, συμπληρώνει: «Αξίζει να μπείτε στα σάιτ των ελευθεροτεκτόνων στην Αμερική. Εκεί βρίσκεται το 50% των μασόνων, οι οποίοι δεν ασχολούνται με τίποτε άλλο εκτός από τις φιλανθρωπίες». Για το «εμφυλιοπολεμικό κλίμα» που επικρατεί στις τάξεις των μασόνων, εξαιτίας του ανταγωνισμού που υπάρχει για τα ύπατα αξιώματα, λένε: «Είμαστε όπως όλοι οι σύλλογοι, με μέλη και εκλογές. Εξάλλου, όπου υπάρχει καρέκλα και αξίωμα γίνεται αυτό»


Πηγή: http://www.espressonews.gr/

Ανδρίτσαινα – Ο Δημόδοκος συναντά το μεγάλο Τέκτονα Παναγιώτη Αναγνωστόπουλο


Πάντα πίστευα πως ένας από τους σημαντικότερους λόγους για να κάνεις ταξίδια είναι να αναζητάς κάτι. Μια επιθυμία για ανακάλυψη. Μια κρυφή ελπίδα ότι όπου και εάν βρεθείς, εάν γνωρίζεις τι ζητάς τότε μπορεί κάτι να ανακαλύψεις. Και εάν δεν σταθείς τυχερός τότε μόνο και μόνο η περιπέτεια, η γλυκιά προσμονή για το κάτι σε αποζημιώνει.  Με αυτές τις σκέψεις και δεδομένου ότι ήταν το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Αυγούστου βρέθηκα από την πολύβουη Αθήνα να περιπλανιέμαι σε μια  καταπράσινη πλαγιά, στη δυτική πλευρά του Λυκαίου όρους, κοντά στα σύνορα με τους νομούς Αρκαδίας και Μεσσηνίας. Εκεί που κατέφυγε η Ρέα προκειμένου να γεννήσει το γιό της το Δία  , για να μην τον σκοτώσει ο άντρας της ο Κρόνος ο οποίος καταβρόχθιζε τα παιδιά του. Εκεί  που Ρέα θέλησε να τον λούσει αλλά η Αρκαδία ήταν άνυδρη και δεν έβρισκε νερό, και τότε κτύπησε στο χώμα και βγήκε νερό, το ποτάμι που δημιουργήθηκε ήταν η Νέδα, το μοναδικό ποτάμι στην Ελλάδα με γυναικείο όνομα.
Το άγαλμα του Π. Αναγνωστόπουλου
Με τις σκέψεις αυτές και  μετά από πολύ περπάτημα βρεθήκαμε για καφέ και κουβέντα στην Ανδρίτσαινα, μια   κωμόπολη με μεγάλη ιστορία, που αναπτύχθηκε κατά τη Φραγκοκρατία (12ος – 13ος αι. μ.Χ.) και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο τόσο στα Ορλωφικά όσο και κατά την Ελληνική Επανάσταση. Το 1826, μάλιστα, η πόλη καταστράφηκε από τα στρατεύματα του Ιμπραήμ. Σκέφτηκα ότι μια πόλη με τόσο σημαντική και ενεργή συμμετοχή στον αγώνα αλλά και στα γράμματα του τόπου  σίγουρα θα  είχε αναδείξει και κάποιους αδελφούς Τέκτονες. Τότε, σε εκείνες τις δύσκολες και μακρινές εποχές που οι αδελφοί μυστικά, υπό το φόβο του κατακτητή, κατέστρωναν τις νύχτες υπό το φως των σπαρματσέτων (κεριών) τα σχέδια για την απελευθέρωση της Πατρίδας μας και μυούσαν όλο και περισσότερους στο πνεύμα της επανάστασης.
Η πίσω πλεύρα της βάσης του αγάλματος. Πάνω από το εθνόσημο διακρίνεται ο παντεπόπτης οφθαλμός
Η περιήγηση μου στην Ανδρίτσαινα με αποζημίωσε. Κοντά στην  περίφημη Νικολοπούλειο Βιβλιοθήκη, που ιδρύθηκε το 1840 κατόπιν δωρεάς του εξ Ανδριτσαίνης ουμανιστή Αγαθόφρωνος Νικολοπούλου, που ζούσε στο Παρίσι και που αριθμεί  πάνω από 40.000 τόμους βιβλίων <<ανακάλυψα>> να στέκει αγέρωχο σαν να αψηφά το χώρο και το χρόνο το άγαλμα του αδελφού Παναγιώτη Αναγνωστόπουλου ιδρυτικού μέλους της Φιλικής Εταιρείας, αγωνιστή της επανάστασης του 1821 και πολιτικού.
Μεγέθυνση του παντεπόπτη οφθαλμού όπως παρουσιάζεται στη βάση του αγάλματος

Λίγα λόγια για τον Αναγνωστόπουλο…..

Γεννήθηκε στην Ανδρίτσαινα περίπου το 1790 και καταγόταν από φτωχή οικογένεια. Το 1818 ξενιτεύτηκε μαζί με την οικογένειά του στη Σμύρνη ενώ αυτός θα φοιτήσει για λίγο καιρό σε σχολείο της Κωνσταντινούπολης. Στη συνέχεια θα εγκατασταθεί στην Οδησσό, όπου θα εργαστεί στο μαγαζί του Αθανάσιου Σέκερη και θα έρθει σε επαφή με τον Σκουφά, ο οποίος και θα τον μυήσει στη Φιλική Εταιρεία.

Ως μέλος ο Παναγιώτης Αναγνωστόπουλος μύησε σημαντικά μέλη αυτής, ανέλαβε σημαντική δράση στην Οδησσό, στην Βλαχία και στην Ιταλία, όπου ήρθε σε επαφή με τον κύκλο της Πίζας. Από νωρίς ο Αναγνωστόπουλος ήρθε σε σύγκρουση με τους Ξάνθο, κόντρα που θα συνεχιστεί και στα επόμενα χρόνια, καθώς και με τον Παπαφλέσσα. Σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε στη λήψη της απόφασης της δολοφονίας του Νικόλαου Γαλάτη ενώ είχε μυήσει τους Αναγνωσταρά, Δημητρόπουλο και Σέκερη. Με την έναρξη της επανάστασης ο Αναγνωστόπουλος αν και ήταν φιλικά προσκείμενος στην Μαυροκορδατική πτέρυγα, εισχώρησε στην συμμαχία Υψηλάντη, τον οποίο και συνόδεψε κατά την άφιξή του στην Πελοπόννησο.

Αγωνίστηκε δίπλα στον Κολοκοτρώνη και τον Αναγνωσταρά στην επανάσταση του 1821. Οι διαπραγματεύσεις για την άλωση της Τριπολιτσάς, στις οποίες πήρε μέρος, τον ανάδειξαν σαν μεγάλη πολιτική φυσιογνωμία. Στην Γ' Εθνοσυνέλευση αρνήθηκε να υπογράψει το ψήφισμα για αγγλική προστασία. Το 1828 διορίστηκε από τον Καποδίστρια Έκτακτος επίτροπος-διοικητής (νομάρχης Ηλείας) ενώ αργότερα ανέλαβε και άλλες πολιτικές θέσεις όπως αυτή του διοικητή της Εύβοιας και νομάρχης Αχαΐας και Ήλιδος.

Απεβίωσε το 1854 στην Αθήνα από χολέρα που είχε μεταδοθεί από τον Αγγλογαλλικό στρατό κατοχής. Το 1884 δόθηκε το όνομα του σε κεντρική οδό του Κολωνακίου.
Η πρώτη πετρόκτιστη πηγή της Πελοποννήσου

Ημερ. Κατασκευής ....1724
Στην περιπλάνησή μου με περίμενε μια ακόμη έκπληξη αυτή τη φορά από τους χειρώνακτες αδελφούς του παρελθόντος οι οποίοι με περίσσια τεχνική για την εποχή , έχτισαν στην Ανδρίτσαινα την πρώτη πηγή της Πελοποννήσου με χρονολογία κατασκευής το 1724 και που σίγουρα , δεν θα μου αποκάλυπταν τα μυστικά της τέχνης τους αν έβλεπαν έναν << φραγκολεβαντίνο>> θεωρητικό Τέκτονα να επιζητά τη γνώση που οι ίδιοι με τόσο κόπο και ιδρώτα κατέκτησαν .


Καλό χειμώνα 

Σάββατο 30 Αυγούστου 2014

Συνέδριο με θέμα – ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ


Το Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου έως 17 Σεπτεμβρίου στην αίθουσα συνεδριάσεων ‘’ "Ermanno Critelli"  στην πόλη Soveria Mannelli της Καλαβρίας θα πραγματοποιηθεί υπό την αιγίδα της Μεγάλης Ανατολής της Ιταλίας συνέδριο με τίτλο ‘’ Τεκτονισμός και Νομιμότητα ΄΄ .


Ομιλητές του συνεδρίου θα είναι μεταξύ των άλλων ο Μεγ. Διδάσκαλος  Stephen Bisi,  ο Σεβάσμιος της Στοάς ΄΄ La Sila D.Ponzio ΄΄, ο εισαγγελέας Place Marcello  (Πρόεδρος του Διοικ. Συμβουλίου της Περιφ. Καλαβρίας), ο Περιφερειακός Σύμβουλος για θέματα Πολιτισμού της Καλαβρίας Mario Caligiuri κ.α 

Συνελήφθη 49 χρονος για φθορές στο Freemason Hall – UGLE του Λονδίνου



Συνελήφθη στην Αγγλία ο 49 χρονος Colin Aries  ο οποίος κατηγορείται για  βανδαλισμούς σε τρεις τράπεζες αλλά και για φθορές στην κεντρικής εισόδου του Τεκτονικού Μεγάρου της Ηνωμένης Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας. Η αστυνομική δ/νση του Λονδίνου διενεργεί έρευνα για τους λόγους που οδήγησαν τον δράστη στην παραπάνω ενέργεια. 

Παρασκευή 29 Αυγούστου 2014

FM& S - Παρέμβαση των Γάλλων Τεκτόνων για τα γεγονότα στη Μέση Ανατολή



Η μη κερδοσκοπική Οργάνωση FM& S (Franc-Maçonnerie et Société) μια κίνηση που έχει ως κύριο σκοπό να κατευθύνει του Τέκτονες ,ανεξαρτήτου Τεκτονικής Δύναμης , να παρεμβαίνουν σε σημαντικά κοινωνικά θέματα προτείνοντας λύσεις που βασίζονται στις Τεκτονικές αρχές και αξίες μέσα από συλλογικές συζητήσεις και εργασία, κάλεσε τα μέλη της να κινητοποιηθούν προκειμένου να ευαισθητοποιηθεί η κοινή γνώμη αλλά και να ασκηθούν πιέσεις στους υπευθύνους σχετικά με τα γεγονότα στη Μέση Ανατολή τα οποία έχουν στοιχήσει τη ζωή σε χιλιάδες ανθρώπους με μεγαλύτερο θύμα τα παιδιά.

Να σημειώσουμε ότι την FM&S την στηρίζουν και είναι μέλη της ο Μ.Δ της Μεγάλης Στοάς της Γαλλίας αδ.  MarcHenry, η Μεγάλη Διδάσκαλος της εγάλης Γυναικίας Στοάς της Γαλλίας αδ. Catherine Jeannin-Naltet, o αδ. Jean Dubar Μεγάλος Διδάσκαλος της Μεγάλης Συμβολικής  Παραδοσιακής Στοάς OPERA ,ο αδ Alain-Noel Dubart πρώην Μεγάλος Διδάσκαλος της GLDF κ.α.

Μέλη της FM&S  είναι ακόμη οι: Alexandre Adler, δημοσιογράφος, συγγραφέας, Ghaleb Bencheikh, Φυσικός, Monique Castillo, Φιλόσοφος, Daniel Νταγιάν, Διευθυντής Ερευνών στο CNRS, Joel De Rosnay, επιστήμονας, συγγραφέας, πρόεδρος της Διεθνούς Biotics, Claude Geffré, Θεολόγος, ean-Claude Guillebaud συγγραφέας, δημοσιογράφος, εκδότης, Richard Prasquier, Επίτιμος Πρόεδρος του CRIF, Gérard Rabinovitch, ερευνητής, φιλόσοφος, Antoine Sfeir, Δημοσιογράφος, Διευθυντής του Cahiers de l'Orien, Perrine Simon-Ναούμ, ο Πρόεδρος της "Association Pierre Simon’’ κ.α

Επανεξελέγη στη θέση του Μεγάλου Διδασκάλου της GODF ο Daniel Keller


Επανεξελέγη στη θέση του Μεγάλου Διδασκάλου της Μεγάλης Ανατολής της Γαλλίας ο αδ. Daniel Keller  στο ετήσιο συνέδριο που διεξάγεται στην πόλη Ρενς της Γαλλίας και που θα διαρκέσει μέχρι το Σάββατο.

Ο 55χρονος Μ.Δ μυήθηκε στον Τεκτονισμό πριν από 17 χρόνια στην Σ.Σ.Στοά Vérité - Ni Dieu Ni Maître στο Παρίσι και το κεντρικό του σύνθημα , από την πρώτη στιγμή που διεκδίκησε την θέση του Μεγάλου Διδασκάλου , ήταν ‘’Ανεξαρτησία του Τεκτονισμού  από τα πολιτικά κόμματα ΄΄.


Να σημειώσουμε ότι η Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας είναι η μεγαλύτερη Τεκτονική Δύναμη της Γαλλίας όπου αριθμεί 50.000 μέλη (εκ των οποίων 2000 γυναίκες)  και έχει ενεργές 1200 Στοές.


Πηγή: Εφημερίδα lemonde

Πέμπτη 28 Αυγούστου 2014

Ομιλία με θέμα ΣΥΜΒΟΛΟ -ΣΗΜΑ-ΣΧΗΜΑ


Σύμβολο - Σήμα – Σχήμα
Χρήση και ανάγνωση
4η ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ
7 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2014


Η σειρά των Κυριακάτικων Συναντήσεων που πραγματοποιεί ο ΙΔΕΟΤΟΠΟΣ ξαναρχίζουν τον Σεπτέμβριο μετά το τέλος της καλοκαιρινής περιόδου.

Σε αυτό το πλαίσιο την Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου 2014 στις 11.30 στην αίθουσα εκδηλώσεων του Συλλόγου των Αθηναίων στην Πλάκα (Κέκροπος 10) θα πραγματοποιηθεί η 4η Κυριακάτικη Συνάντηση με ομιλητή τον εικαστικό Δημήτρη Κακριδά και θέμα:

Σύμβολο - Σήμα – Σχήμα
Χρήση και ανάγνωση

Στην παρουσίαση αυτή ο ομιλητής αφού ορίσει τις έννοιες θα αναφερθεί στις ιδιότητες και στις σχέσεις που μπορούμε να εντοπίσουμε μεταξύ των σημάτων, των σχημάτων και των συμβόλων.

Μετά το πέρας της ομιλίας θα ακολουθήσει προεδρευομένη συζήτηση μεταξύ των παρευρισκομένων με ερωτήσεις και παρεμβάσεις ενώ απαντήσεις και διευκρινήσεις θα δώσει ο ομιλητής.

Η εκδήλωση θα ολοκληρωθεί με ελεύθερη ανταλλαγή απόψεων σε παρακείμενο χώρο .

Κόστος συμμετοχής 5 Ευρώ.

Πηγή: http://www.ideotopos.gr

DE PHILOSOPHIA SCOTICA - Eρευνητική εργασία του Αρείου Πάγου «Sources» των Παρισίων


(Σημ. Blog: Το παρακάτω κείμενο είναι αναδημοσίευση από το εξαιρετικό Blog leandroslk.blogspot.gr)
(ερευνητική εργασία του Αρείου Πάγου «Sources» των Παρισίων)

Μετάφραση Γ. Γ
Επιμέλεια Λ.Λ


 Το παρόν κείμενο προέρχεται από την συλλογική σκέψη εννέα αδελφών. Είναι το αποτέλεσμα αρκετών μηνών υπομονετικού διαλόγου, έντονης συζητήσεως και αυστηρής εξετάσεως. Με την πάροδο των εβδομάδων, επτά μελέτες αναπτύχθηκαν, αξιολογήθηκαν, βελτιώθηκαν, τελειοποιήθηκαν και επανεγράφησαν. Το κατωτέρω κείμενο αξίζει αυτό που αξίζει, αλλά προτείνεται από τους συντελεστές του με κάθε ειλικρίνεια. Δεν είναι ένα δόγμα, μια κατήχηση, ή μια διακήρυξη αρχών, ακόμα λιγότερο, δεν είναι η επίσημη έκφραση του Υπάτου Συμβουλίου. Η μόνη φιλοδοξία είναι η συμβολή στην συζήτηση για την (πιθανή) σημασία του Αρχαίου και Αποδεκτού Σκωτικού Τύπου σήμερα.

Felix qui potuit rerum cognoscere causas.
(Ευτυχής είναι εκείνος ο οποίος γνωρίζει τις αιτίες των πραγμάτων)[1]
                                                  Βιργίλιος

« Μην ρίξεις πέτρα μέσα στο πηγάδι από το οποίο έχεις πιει»
                                                 Talmud, Baba Kama

Προλεγόμενα
Είναι δυνατόν να συνοψίσουμε την ουσία του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου σε ένα «σύντομο και ενδεδειγμένο» κείμενο, όταν περίπου 30.000 εργασίες (και αναρίθμητα άρθρα) έχουν ήδη γραφεί επί του θέματος; Εν τούτοις αυτή είναι η φιλοδοξία της παρούσης εργασίας. Σκοπός της είναι να συναγωνισθεί το επίτευγμα του Πολωνού συγγραφέα Witold  Gombrowicz, ο οποίος κατόρθωσε να παρουσιάσει ολόκληρη την ιστορία της νεώτερης φιλοσοφίας, από τον Kant μέχρι τον Sartre, στο έργο του Φιλοσοφία σε Έξι Μαθήματα και ένα Τέταρτο[2]. Δεν είμαστε καθόλου βέβαιοι ότι έχουμε επιτύχει τον στόχο μας. Οι Ελευθεροτέκτονες του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου (ΑΑΣΤ) συχνά εφαρμόζουν τον Τύπο όπως ο κύριος Jourdain του Μολιέρου εφήρμοζε τον πεζό λόγο, συνεπώς με κάθε περίσκεψη και μετριοφροσύνη θα παραφράσουμε τον Montesquieu θέτοντας το ερώτημα: Πώς δύναται κάποιος να είναι Σκώτος στο Έτος Φωτός 6014;  Φυσικά, αυστηρώς μας επιβάλλεται να αρχίσουμε με το ναρκισσιστικό ερώτημα:  Τί είναι ο ΑΑΣΤ; Και το επόμενο: Ποιά είναι η χρήση του Σκωτικού Τύπου;. Για να κρατήσουμε την συζήτηση ανοικτή, θα πρέπει να εγκύψουμε στο επόμενο ερώτημα: Τί λέγει ο ΑΑΣΤ;

Το πρώτο μας εύρημα είναι ότι ο ΑΑΣΤ είναι de facto «παγκόσμιος»[3]. Για να είμαστε περισσότερο ακριβείς, οπουδήποτε υπάρχει Τεκτονισμός ο ΑΑΣΤ είναι παρών- στις Συμβολικές Στοές, στα εργαστήρια ανωτέρων βαθμών ή και στα δύο. Η σημαντικότητα του ΑΑΣΤ προφανώς ποικίλλει από χώρα σε χώρα, αλλά συνολικώς είναι το ευρύτερα εφαρμοζόμενο τυπικό ανωτέρων βαθμών στον κόσμο. Ο Τύπος που είναι ο ευρύτερα εφαρμοζόμενος στον πλανήτη, ενθαρρύνει και προάγει την αρμονία μεταξύ των Τεκτόνων...» . Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο ΑΑΣΤ είναι ένα από τα τρία συνηθέστερα συστήματα του Κυανού Τεκτονισμού, μαζί με τον Τύπο της Υόρκης και τον Τύπο της Αμίλλης.

Εννοιολογικώς και συγκινησιακώς, ο ΑΑΣΤ φαίνεται ότι είναι το περισσότερο εύπλαστο από όλα τα τυπικά, χαρακτηριστικό το οποίο οφείλεται στην γένεσή του, στην εφαρμογή του, και στην ιστορία του. Είναι ένα είδος συστήματος το οποίο συναρμόζει[4] ένα «άθροισμα» ή « οικογένειες» βαθμών με μια καλλιέργεια δυναμικού συγκρητισμού.

Τούτο είναι το αποτέλεσμα τριών παραλλήλων διεργασιών :
Της συγκρότησης κατά τον 18ο αιώνα μιας ευρείας γραμματολογίας (corpus) εντός του «εγκυκλοπαιδικού» πνεύματος της εποχής (κάθε τι «καλό» έπρεπε να συμπεριληφθεί), εισάγοντας μια προσέγγιση την οποία θα χαρακτηρίζαμε ως ανθρωπολογική.
 Της άρνησης να ενσωματώσουν υπερβολικά ακραίες ιδεολογίες. Τούτο είχε ως αποτέλεσμα την ισορροπημένη ανεκτικότητα η οποία οδηγεί στην αναίρεση κάθε είδους «δογματισμού», παρά το γεγονός ότι μερικά αγγλοσαξονικά και βορειο-ευρωπαϊκά Ύπατα Συμβούλια, σε διαφωνία με το αυθεντικό πνεύμα του Charleston, έδωσαν την δική τους (ειδικώς χριστιανική) ερμηνεία .  
Της συγκατοίκησης, της παράθεσης και ακόμη της σύνθεσης ποικίλων (ενίοτε συγκρουομένων) ρευμάτων, όπως ο ερμητισμός, η λογοκρατία, ο ιλλουμινισμός, ο Διαφωτισμός, ο «αρχαϊκός» Χριστιανισμός, η Καββαλά (Κabbalah), η ελληνολατινική φιλοσοφία, δάνεια από την Άπω Ανατολή, τα αρχαία και νεώτερα τυπικά[5].
Αυτοί οι παράγοντες έδωσαν στον ΑΑΣΤ μερικά από τα χαρακτηριστικά  του γνωρίσματα: προσαρμοστικότητα σε όλες τις συνθήκες και φιλοσοφική ελευθεροφροσύνη.  Ο ΑΑΣΤ προσφέρεται για μια ευρεία κλίμακα ερμηνειών, θεωρήσεων και στοχασμών, μέσα σε πνεύμα ανεκτικότητος.   Παρ’ όλα αυτά, στους δύο αιώνες υπάρξεως του ΑΑΣΤ, έγινε σαφές -παραφράζοντας το Ευαγγέλιο του Ιωάννου- ότι «υπάρχουν πολλές μονές στην οικία του Μεγάλου (Σκώτου) Αρχιτέκτονος του Σύμπαντος».

α) Μερικά Ύπατα Συμβούλια, όπως αναφέρθηκε ανωτέρω, έχουν ερμηνεύσει τον ΑΑΣΤ με αυστηρώς Χριστιανική έννοια. Οι υποψήφιοί τους (ειδικώς από τον βαθμό του Ροδοσταύρου και εφ’ εξής) οφείλουν να πρεσβεύουν την τριαδική Χριστιανική πίστη. Τούτο δεν εξαιρεί μόνον τους απίστους, αγνωστικιστές, πολυθεϊστές και οπαδούς μη χριστιανικών θρησκειών, αλλά ακόμη και τους ντεϊστές, τους Χριστιανούς θεϊστές, τους Ουνιταρίους και τους πιστούς διαφόρων κοινοτήτων στις παρυφές του Προτεσταντισμού.

β) Από την άλλη πλευρά, η πλειονότητα των σημερινών Υπάτων Συμβουλίων παρέμεινε πιστή στην ελευθεροφροσύνη του πρώτου Υπάτου Συμβουλίου  (ιδρυθέν το 1801), αν και κατά την διάρκεια του 20ου αιώνος η πλειονότητα των ανεγνωρισμένων από το Charleston δικαιοδοσιών  διετύπωσε κάποιες κανονιστικές αρχές, ιδιαιτέρως κατά την διάρκεια της Διεθνούς Διασκέψεως στην Baranquilla ( Κολομβία, Φεβρουάριος 1970 ) που διοργανώθηκε από τα κανονικά Ύπατα Συμβούλια. Αντιθέτως, ένα νέο άνοιγμα αντιλήψεως  σημειώθηκε κατά την τελευταία δεκαετία στη «Σκωτική»  κοινότητα της Βορείου Αμερικής, όπως τούτο απεικονίζεται στη στάση του Υπάτου Συμβουλίου του Charleston έναντι του «φιλελευθέρου» Σκωτικού Ελευθεροτεκτονισμού της Γαλλίας.

γ) Στην Ευρώπη των λατινογενών γλωσσών και στην Ισπανόφωνη Αμερική, δύο άλλες «ερμηνείες» ήλθαν στο φως. Στα τέλη του 19ου αιώνος, ως αντίδραση έναντι του θετικισμού που είχε αρχίσει να κυριαρχεί εν μέρει στον νοτιοευρωπαϊκό και γαλλόφωνο Ελευθεροτεκτονισμό, εμφανίσθηκε η εσφαλμένη ιδέα ότι ο ΑΑΣΤ ήταν πλουσιότερος σε συμβολισμό από άλλα τυπικά. Η σχολή του Oswald Wirth (1860 - 1943), και η περιοδική έκδοση Le Symbolisme (1912), επεχείρησαν την ανάγνωση του ΑΑΣΤ σύμφωνα με την οπτική του αποκρυφισμού. Τούτο σημαίνει ότι εξοστράκισαν παραδοσιακούς τύπους που δεν ήταν σύμφωνοι με την ερμηνεία τους.

δ) Τελικώς, στα τέλη του 19ου αιώνος, διάφορες γαλλόφωνες δικαιοδοσίες, πιστές στο αυθεντικό πνεύμα του Charleston, στο Συνέδριο της Λωζάννης  (1875) και στον «φιλελεύθερο» Ελευθεροτεκτονισμό, υιοθέτησαν μιαν αγνωστικιστική ερμηνεία του Τύπου. Συμπεριλαμβανομένων του Γαλλικού Μεγάλου Κολλεγίου των Τύπων, και των δικαιοδοσιών που ήταν παρούσες στο Σκωτικό Συνέδριο των Βρυξελλών (1976).

Αυτή είναι μια υπεραπλούστευση των τεσσάρων τάσεων, από μιας « ιδανικής – τυπικής» (κατά τον Weber) όψεως, και αποτελεί ανεπαρκή εικόνα της σύνθετης πραγματικότητος του ΑΑΣΤ. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι δύσκολο να ταυτοποιηθεί πλήρως σύμφωνα με την μια ή με την άλλη από τις προαναφερθείσες τάσεις. Κατόπιν τούτου, το πνεύμα του ΑΑΣΤ είναι ανοικτό στα ερωτήματα:
Είναι απηρχαιωμένος;
Είναι ένας Τύπος όπως όλοι οι άλλοι;
Το γεγονός ότι είναι « ηλικίας» δύο αιώνων μας υποχρεώνει σε μια προσεκτική μεταχείρισή του;
Είναι δυνατόν ο ΑΑΣΤ να εξελιχθεί;
 Έχει προσαρμοστικότητα;
Είναι δυνατόν να επαναγραφεί και να εκσυγχρονισθεί για τον 21ο αιώνα;
Ο ΑΑΣΤ ήκμασε για δύο αιώνες χάρις στην εκπληκτική του ευπλαστότητα και το ανοικτό του πνεύμα. Όμως, στις ημέρες μας και στην εποχή μας η θεμελιώδης επιστημονική γνώση έχει προοδεύσει, αποδεικνύοντας την ενότητα του σύμπαντος, τον σύνδεσμο μεταξύ του απείρως μεγάλου και του απείρως μικρού στον τομέα της φυσικής, και την εκπληκτική αλληλεξάρτηση των φαινομένων σε όλη την ποικιλία και την πολυπλοκότητα των εκδηλώσεών τους.

Είναι δυνατόν ο ΑΑΣΤ να ενσωματώσει, να απορροφήσει και να αφομοιώσει αυτές τις ουσιώδεις ανακαλύψεις; Πώς είναι δυνατόν αυτές να εισαχθούν στην Σκωτική γραμματολογία; Θα ήταν άραγε πρέπον να πράξουμε κατ’ αυτόν τον τρόπο; Πριν ακολουθήσουμε αυτήν τη σκέψη θα πρέπει να προσδιορίσουμε ότι, αν και ο ΑΑΣΤ είναι η Τεκτονική γλώσσα την οποία χρησιμοποιούμε, εκείνο που μας αφορά πρωτίστως είναι ο ίδιος ο Τεκτονισμός, τον οποίον θεωρούμε «πνευματικό και κοινωνικό σώμα», μέθοδο για το είναι (και για το είναι επί της γης), οδό εμπνεύσεως, σχολή σκέψεως, μια μορφή «brainstorming» ή σχήμα λιτότητας, καθαρτική μέθοδο (μέσω της χρήσης του τυπικού), ερμηνευτική, ηθική, σοφία και, τελικώς, «πνευματική εταιρία η οποία παράγει εγρηγορός, αλλά και δημοκρατική κοινωνία η οποία παράγει κοινωνικά αποτελέσματα»[6].

Είναι αδύνατον να υποκατασταθεί η προσωπική πρακτική της Τεκτονικής μυήσεως. Οφείλουμε να τολμήσουμε την αναφορά στους «θεμελίους λίθους του Τεκτονισμού»:
η οδός της σιωπής εντός προσανατολισμένου χώρου
καλοπροαίρετη διάθεση να ακούμε τους άλλους, «ιστάμενοι εν τάξει».
άρνηση του απευθείας διαλόγου
 τέχνη της λιτότητος (υπονοείται το μέγιστο λέγοντας το ελάχιστο)
τέχνη της συγκοπής (αποφυγή λεπτολογίας)[7]
Αυτοί οι πρωτογενείς ακρογωνιαίοι λίθοι, ιδιάζοντες του Τεκτονισμού, θα πρέπει να εναρμονισθούν με τους παγκόσμιους λίθους της ανεκτικότητος, της παγκοσμιότητος, της αλληλεγγύης, της δικαιοσύνης και της αδελφότητος, αξίες τις οποίες συμμερίζονται όλοι οι άνθρωποι καλής θελήσεως.   Παρ’ όλα αυτά, αρνούμεθα να μετατρέψουμε τον Ελευθεροτεκτονισμό σε μια «μετα – μέθοδο», η οποία θα αντιμετωπίζει  κάθε είδους πρόβλημα ή –απλώς- να τον θεωρήσουμε πανάκεια. Ο 21ος αιώνας είναι ήδη εδώ, αλλά απομένει ακόμη να επινοηθεί…

Δεν είναι δυνατόν να έχουμε την προσδοκία ότι ο Τεκτονισμός (ακόμη λιγότερο ο ΑΑΣΤ) θα μας προμηθεύσει συνταγές, στερεότυπα, έτοιμες αναλύσεις, ψευδή μυστήρια, αποκλειστικές διαδικασίες ή μυστηριώδεις μεθόδους και θα εφευρίσκει για μας. Είναι πολύ εύκολο να κρατήσουμε από τον «Απολεσθέντα Λόγο» μόνον τις σκέψεις εκείνες που συνάδουν με τις δικές μας. Από εκεί ακριβώς ξεκινά ο δογματισμός. Εκτός των άλλων, θα ήταν πράγματι εξαιρετικό εάν ο Ελευθεροτεκτονισμός, Σκωτικός ή άλλος, κατάρτιζε ταπεινούς εργάτες ικανούς να φέρουν εις πέρας ένα τέτοιο υπέροχο έργο. Έχοντας αυτό το μέλημα κατά νουν, η έρευνά μας θα εστιάσει στην «Σκωτική ιδιαιτερότητα» εντός της Τεκτονικής ερμηνευτικής.

Α. Ο ΑΑΣΤ σήμερα ή πώς θα κατανοήσουμε τις αλλαγές των καιρών μας.
Είναι ο Α.Α.Σ.Τ ο πλέον ενδεδειγμένος Τεκτονικός τρόπος για να κατανοήσουμε την πολυπλοκότητα;[8] Γενικώς, ο Σκωτικός τύπος, για να χρησιμοποιήσουμε τον Spinoza, συνεπάγεται τρείς κατηγορίες γνώσεως. Η πρώτη κατηγορία αντιστοιχεί στην αισθητηριακή αντίληψη και εμπειρία. Αλλά οι βαθμοί της Τελειοποιήσεως (4ο –14ο, οι οποίοι μας οδηγούν σε έναν επιφυλακτικό και διακριτικό σχετικισμό) μας υπενθυμίζουν ότι οι αισθήσεις μας παραπλανούν, οι κρίσεις είναι ποικίλες και αντιφατικές, και ότι η ανθρώπινη εμπειρία είναι σχετική. Η δεύτερη κατηγορία είναι ο «καθαρός» λόγος[9], ο οποίος είναι το νόμιμο θεμέλιο κάθε «κατασκευής». Ο 20ος αιώνας είναι δυνατόν να περιγραφεί ως ο αιώνας της  κρίσεως του «Λόγου». Πράγματι, η περίοδος αυτή έθεσε υπό αμφισβήτηση τους τρείς στύλους της «νεώτερης» σκέψεως, ήτοι την ιδέα μιας  (κεκρυμμένης ή προφανούς) «παγκοσμίας τάξεως», την έννοια του διαχωρισμού των αιτιών και το πρωτείον της «απολύτου λογικής».Απομένει ένα τρίτο είδος προσεγγίσεως, ένα είδος συνολικής, ενορατικής αντιλήψεως η οποία αποκτάται με μακροχρόνια εξέλιξη, η οποία έρχεται να μας βοηθήσει στην αντίληψη της ενότητος των πραγμάτων και η οποία, τηρουμένων των αναλογιών, ομοιάζει με τη μύηση και τη συμβολική γνωστική (cognitive) μέθοδο. Αυτό το είδος της γνώσεως, στη φύση μιας (εσώτερης) οικείας πνευματικής εμπειρίας, είναι περισσότερο συναισθηματικό παρά λογικό. Παραβάλλεται προς εκείνη που ανέπτυξε ο  Άραβας φιλόσοφος Muhammad Ibn Abd al Malik Ibn Tufayl  (1100 – 1181) στο έργο του «Ο Αυτοδίδακτος Φιλόσοφος», στο οποίο διηγείται την ιστορία του Hayy ibn Yaqdhan, ο οποίος ευρίσκεται μόνος σε ένα έρημο νησί του Ινδικού Ωκεανού. Το φιλοσοφικό αυτό έργο περιγράφει μια «μυητική» πορεία επτά σταδίων, η οποία οδηγεί τον «ερευνητή», τον Φιλόσοφο χωρίς Διδάσκαλο από την αισθητηριακή αντίληψη στην «υπέρτατη φώτιση».

Τούτο είναι επίσης το πνεύμα του έργου του Gotthold Lessing στο «Nathan der Weise» («Νάθαν ο Σοφός», 1779), φιλοσοφικό έργο περί της ιδέας της ανεκτικότητος, η οποία εκφράζεται μέσω της παραβολής των τριών δακτυλίων και στο « Τεκτονικοί Διάλογοι « (1780). Επίσης στα έργα του Goethe, Wilhelm Meister (1794 – 1796), Faust (που έχει επανειλημμένα αναδιατυπωθεί), Το πράσινο φίδι, διάφορα ποιήματα όπως το «Symbolum»  (1814 ) και το αυτοβιογραφικό παραμύθι «Ποίηση και αλήθεια» (1811 – 1814), όλα έχουν το αποτύπωμα του Σκωτικού Τεκτονικού ιδανικού με τις τρεις του όψεις: Σοφία, Ισχύς, και Κάλλος. Είναι επίσης το πνεύμα του ΑΑΣΤ, ικανό να οδηγήσει σε μια Στωική τέχνη ζωής με τους  βαθμούς τελειοποιήσεως, στην αναίρεση της αυταπάτης της κοσμικής ψευδούς ευτυχίας με τον Ιππότη Ροδόσταυρο, στην έκφραση της πνευματικής αναζητήσεως μέσω της εκκοσμικευμένης μορφής του 28ο βαθμού, στην έκφραση μιας εξελικτικής, εγκυκλοπαιδικής και διαλεκτικής προσεγγίσεως, όπως υποδεικνύεται από την κλίμακα του 30ο βαθμού; Στον κόσμο μας, υπάρχει επιτακτική ανάγκη να βρεθεί ένα σύστημα (ή συστήματα  σκέψεως και/ή μια μέθοδος η οποία δύναται να αναζητήσει τα ενδεχόμενα σφάλματα της βεβαιότητας, του διαχωρισμού και της «λογικής» χωρίς να διολισθαίνει στους  εσφαλμένους δρόμους της αβεβαιότητος και του «ανακριβούς συμπεράσματος».

Πού θα σταθούμε στο μωσαϊκό δάπεδο; Ίσως το γεγονός ότι υπάρχουμε σημαίνει πρωτίστως ότι μαθαίνουμε να ανακαλύπτουμε τα λάθη, τις ανακρίβειες και τις λανθασμένες ερμηνείες, να καταδικάζουμε τις ψευδαισθήσεις, τις χίμαιρες και τις δεισιδαιμονίες, και να αποφεύγουμε την παρέκκλιση, το σφάλμα και την σύγχυση. Τούτο σημαίνει ότι υποστηρίζουμε το πρωτείον της κριτικής σκέψεως, σημαίνει ότι πιστεύουμε στην απεριόριστη προοδευτική φύση της σκέψεως. «Δύο πράγματα που καταλαμβάνουν την σκέψη, με πάντοτε νέο θαυμασμό και αυξανόμενο δέος, συχνότατα και σταθερά γίνονται αντικείμενο του στοχασμού μας: είναι ο έναστρος ουρανός και ο ηθικός νόμος»[10].  Συνεπώς αυτό που ενδιαφέρει είναι να βρεθεί μια προσέγγιση η οποία να κινείται συνεχώς μεταξύ των δύο αυτών πόλων. Υπάρχει ανάγκη διαλόγου μεταξύ των τεχνών, των γραμμάτων, όλων των ανθρωπιστικών και των «θετικών» επιστημών, ώστε να δοθεί μεγαλύτερη συνοχή στον τρόπο με τον οποίον κατανοούμε τον κόσμο. Ο νεωτερισμός χαρακτηρίζεται από την έκρηξη και την διάσπαση της γνώσεως και των δεξιοτήτων, μαζί με την αύξουσα πολυπλοκότητα της πραγματικότητος και την πανταχού παρούσα αβεβαιότητα.

Αλλά πώς είναι δυνατόν να προσλάβουμε την επιστημονική γνώση, η οποία είναι διαρκώς μεγαλύτερη και διασκορπισμένη, και να την συνδυάσουμε με γνώση η οποία έχει προέλθει από άλλες πηγές; Αυτοί είναι οι στύλοι του σημερινού μεγάλου Τεκτονικού προγράμματος, ενός νεωτεριστικού εγχειρήματος το οποίο γίνεται αντιληπτό και αναπτύσσεται μέσω του αρχετυπικού ανθρωπίνου όντος, θεωρουμένου ως «άξονος του κόσμου» («axis mundi»).

Αφού είναι πλέον αδύνατον να είμαστε παγκόσμιοι (universal) - σε αντίθεση με τον Pico della Mirandola - οφείλουμε να εγκαθιδρύσουμε μια νέα « οργάνωση σκέψεως»[11] ή ένα σχέδιο για ένα Πανεπιστήμιο «πάσης γνώσεως»[12]. Αυτό υπήρξε πάντοτε ένα από τα (τουλάχιστον σιωπηλά υπονοούμενα) χαρακτηριστικά της  «φιλοσοφίας» του ΑΑΣΤ.

Αυτή η πολυπλοκότητα[13] (οριζομένη ως εκείνο που ταυτόχρονα ενώνει και διαιρεί) δεν είναι άραγε ταυτόσημη –μας αρέσει ή όχι- με τον « μηχανισμό» της δομής του ΑΑΣΤ; Υπό την προϋπόθεση μιας ανθρωπολογικής ερμηνείας, η πολυπλοκότητα αυτή  καθιστά ικανό τον ΑΑΣΤ να κατανοήσει τον κόσμο. Ο σημερινός κόσμος χαρακτηρίζεται από την «παγκοσμιότητα» (η οποία τίθεται υπό αμφισβήτηση, καθ’ ολοκληρίαν ή μερικώς , από μια χωρίς προηγούμενο τεχνική και επιστημονική επανάσταση, από μια κοινωνία δικτύων και μια μεταβολή των συνηθειών, των πολιτισμών, των τρόπων και της καθημερινής ζωής[14].

Στην Σκωτική γλώσσα μας, δεν είναι η έκφραση «Ιερά Αυτοκρατορία» ο συμβολικός και Τεκτονικός τρόπος για να αναφερθούμε στην «Οικουμένη»; Στην κατοικήσιμη γη (η οποία θα πρέπει να διαφυλαχθεί), είναι σημαντικό να επαναληφθεί ότι δεν υπάρχει χώρος για πολέμους, κοινωνικο-οικονομική και ηθική δυστυχία, καταπίεση, πανδημίες, άγνοια και φόβο. Θα πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί όταν βλέπουμε το μέλλον του κόσμου με την άποψη των μέσων και ανωτέρων τάξεων των «Βορείων» χωρών, ειδικώς διότι φέρουν (εμμέσως) ευθύνη για την κατάσταση. Έναντι αυτής της «Προμηθεϊκής» ελπίδας και ανάγκης, πού θα πρέπει άραγε να τοποθετηθούμε με την απόκρισή μας και την δραστηριότητά μας; Κάπου μεταξύ των προφητειών του Marx («Οι άνθρωποι δημιουργούν την ιστορία, αλλά χωρίς να επιλέξουν τις συνθήκες») και των ειρωνειών του Francois Ascher («Αυτά τα συμβάντα είναι πέραν του ελέγχου μας, ας προσποιηθούμε ότι τα οργανώσαμε εμείς»; Η Τεκτονική δραστηριότητα ευρίσκεται σε άλλο επίπεδο.

Η ιδέα δεν είναι το να μετατρέψουμε τον Ελευθεροτεκτονισμό σε σύλλογο (ακόμη λιγότερο σε πολιτικό διάμεσο), αλλά το να βοηθήσουμε τους Τέκτονες στην πρόταση μιας φιλοσοφίας ζωής, ώστε καθένας, στο επίπεδό του, με τα εργαλεία του, με την πίστη και την ελπίδα του, να καταστεί λίθος ζων στον Ναό της ανθρωπότητος και να λάβει μέρος στην κατασκευή (σε κάθε επίπεδο από το ανθρώπινο μικροκύτταρο μέχρι την ανθρωπότητα στην ολότητά της) της βουλήσεως να ζήσουμε μαζί και ενωμένοι. Το σχέδιο αυτό προϋποθέτει ότι καθένας κτίζει τον εσώτερό του Ναό, μέσα στο Εργαστήριο του. Το έργο αυτό θα πρέπει να οργανωθεί, να εμπλουτισθεί και να ωριμάσει με τον συνήθη τρόπο, ώστε, όταν ο Τέκτων έλθει στην ηλικία, να συμβάλλει στην παγκόσμια κατασκευή. Η ιδέα δεν είναι η προσάρτηση έτοιμων λύσεων από τον κόσμο των αμυήτων, η υποχώρηση στις σειρήνες της δημοτικότητος. Αλλά, μάλλον, η ανέλκυση από τους κόλπους του Τεκτονισμού, των εθίμων του, των παραδόσεών και των τυπικών του, ιδιαιτέρως του ΑΑΣΤ, της ουσίας η οποία δύναται και πρέπει, προς όφελος όλων, να εξαχθεί του Ναού ώστε να «καρυκευθεί» η τροφή.

Ο Ιππότης Ροδόσταυρος θα πρέπει να θρέψει τον πεινασμένο. Ο κάθε Τέκτων, Σκώτος ή άλλος, θα πρέπει να προσπαθήσει να γίνει το «άλας επί της γης». «Εάν δε το άλας μωρανθή, εν τίνι αλισθήσεται»;[15] Εάν ευρισκόμεθα στο σκότος, σκότος το οποίον αναφέρεται στο Ευαγγέλιο του Ιωάννου, είναι δυνατόν να καταρώμεθα την νύκτα (που δεν μας ωφελεί) ή να βλέπουμε σε όνειρο τις φλόγες της Επαναστάσεως. Αλλά είναι δυνατόν, επίσης, να πιστεύουμε στην αυγή (πίστη) η οποία θα φθάσει  (ελπίδα), και, καθώς θα περιμένουμε, να ανάψουμε ένα κερί, όσον ταπεινό και αν είναι αυτό (αγάπη - φιλανθρωπία). Ο ΑΑΣΤ είναι ένα από τα φώτα που οδηγούν το ανθρώπινο είδος στην αναζήτηση. Επαναλαμβάνουμε ότι σε τούτο απαιτείται η ανθρωπολογική διάσταση του ΑΑΣΤ να αναλυθεί, να γίνει κατανοητή και να χρησιμοποιηθεί. Οι «Σκώτοι» Τέκτονες είναι νεωτεριστές, διότι ο ΑΑΣΤ είναι αρχετυπικός, είναι του σήμερα, όπως είναι του χθες και του αύριο. Οι 33 βαθμοί του περιλαμβάνουν αιώνιες και πανταχού παρούσες αξίες. Δεν είναι ένα μικρής κλίμακας πρότυπο του κόσμου, ούτε μια συγκριτική ιδεολογία της εποχής, αλλά είναι ένα ουτοπικό πρόγραμμα (περιέχει την ελπίδα και την προσπάθεια) δομήσεως ανθρωπίνων ομάδων, μια τέχνη να ζούμε ενωμένοι. Ενσωματώνοντας τις ανθρωπολογικές δομές του Σκωτικού Ναού εντός του εσωτέρου Ναού, κάθε Τέκτων δύναται να συμβάλλει με τον λίθο του στην κατασκευή της ανθρωπότητος.

Μεταξύ της παγκοσμιότητος (Ναός της Ανθρωπότητος) και του δικαιώματος στη διαφορά («…είσαι ο αδελφός μου, αλλά δέχομαι την διαφορά σου), πώς είναι δυνατόν να ζήσουμε ενωμένοι στην Ιερά Αυτοκρατορία; Πώς είναι δυνατόν να ορίσουμε μια νέα πολιτισμική δημοκρατία ικανή να συμπεριλάβει σεβασμό της διαφοράς και ανεκτικότητα, πολιτικές προτιμήσεως και παγκόσμιες αξίες; Θα πρέπει να αρχίσουμε να νοηματοδοτούμε, ώστε να επαναδομήσουμε τους κοινωνικούς δεσμούς; Μετά την κατάρρευση των οικογενειακών προτύπων, ποιούς τρόπους θα βρούμε ώστε να είμαστε, όπως λέγει ο Francois de Singly, «ελεύθεροι μαζί»;[16]
Πώς θα ορίσουμε την εργασία στον 21ο αιώνα; Με την συνήθη εμπειρία της πλειονότητας των ανθρώπων -ανεργία, μη ικανοποιητική εργασία, δυσάρεστη εργασία, ή εργασία η οποία έχει χάσει τον ιερό της χαρακτήρα-  είναι δυνατόν να ελπίσουμε ότι το αύριο θα φέρει « αυτόνομη» (εκτός της σφαίρας της ανάγκης) εργασία για όλους μειώνοντας την «ετερόνομη» εργασία του ατόμου (την οποία επιβάλλουν οι απαιτήσεις της κοινωνίας);

Θα απελευθερώσουμε τον χρόνο (από ποιόν και πώς), και μπορεί αυτό να είναι η συμβολική αλλαγή της Ιεράς Αυτοκρατορίας (Κadosh); Έχουμε (στον «Βορρά»  πρέπει να σημειώσουμε) κατακτήσει τον πολιτισμό του ελευθέρου χρόνου; Πως είναι δυνατόν οι «συμβολικοί» (αλλά βεβαιωμένοι) κληρονόμοι των πρακτικών Τεκτόνων να αγνοήσουν το ερώτημα;[17]  Πως είναι δυνατόν ένας Τέκτων και ένας Ιππότης να αντιμετωπίσει αυτά τα δεδομένα εντός του συμβολικού του πεδίου; Θα πρέπει να εκθειάζουμε τον ελεύθερο χρόνο αντί της εργασίας;

Θα πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί έναντι αυτής της ψευδονεωτεριστικής  πανερμηνείας, η οποία είναι μάστιγα των σημερινών Τεκτονικών δομών. Στον Τεκτονισμό, οι λέξεις έχουν ειδικά νοήματα. Ο Τεκτονισμός δεν τιμά την εργασία με την συνήθη έννοια του όρου, αλλά τα μεγάλα έργα, το « Έργον». Δεν είναι αρκετό να κατέχουμε ένα ωρολόγιο (ακόμα και Ελβετικό), οφείλουμε να λάβουμε όσον χρόνο μας είναι αναγκαίος. Εντός της Στοάς ο ωρολογιακός χρόνος δεν έχει σημασία, αλλά ο χρόνος ως αυθεντική εμπειρία. Οι Τέκτονες εργάζονται εκτός του βεβήλου χρόνου και διαστήματος, σε ένα διαφορετικό χρόνο και διάστημα.

Πάντως, το έργο αυτό απαιτεί σαφήνεια. Η Τεκτονική οδός οδηγεί από την κατασκευή του εσωτέρου στον εξώτερο Ναό. Για να προχωρήσουμε από την μερικώς αποκρυπτογραφημένη (πεφωτισμένη) γενικότητα μας στην εκτεταμένη παγκοσμιότητα και στην ελπίδα της Τάξεως, οφείλουμε πρώτα να αποκρυπτογραφήσουμε το Χάος και την αταξία μέσα μας. Μια «δικαιότερη» κοινωνία δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι το άτομο γίνεται « καλύτερο» και « περισσότερο φωτισμένο». Η πρόσβαση στην γνώση του εαυτού μας, των άλλων, του κόσμου και του «Όλου Άλλου», επιτυγχάνεται με την εξερεύνηση του εσωτέρου είναι μας, με την εργασία επί του αλαξεύτου λίθου, δίνοντας σπουδαιότητα στο VITRIOL (Visitate Interiora Terrae, Rectificandoque, Invenies Occultam Lapidem. Επισκέψου το εσωτερικόν της Γής και διορθώνοντας (γνωρίζοντας τον κόσμο) θα ανακαλύψεις τον κεκρυμμένο λίθο (τον εσώτερο ναό σου, «Γνώθι Σ’ αυτόν»). Ο Ελευθεροτεκτονισμός, γενικώς, και ο ΑΑΣΤ, ειδικώς, αποκαλύπτει στο άτομο τι είναι αυτό που αδυνατεί να ανακαλύψει μόνο του, αλλά τι είναι ικανό να λάβει από τον εαυτόν του (σύμφωνα με την Σωκρατική μαιευτική). Συλλογικώς, ο Τεκτονισμός (διαμέσου των ποικίλων δομών)  δύναται να εκφράσει μόνον γενικές κατευθύνσεις όσον αφορά τις γενικές παγκόσμιες αξίες. Κάθε Τέκτων είναι ελεύθερος στο «εσωτερικόν της καρδίας» του. Στον βέβηλο κόσμο σκέπτεται και ενεργεί «ελευθέρως», θεωρεί αρμόζον το ακόλουθο: «Πράξε αυτό που οφείλεις, ας επακολουθήσει το δυνατόν».

Αξίζει να επαναληφθεί ότι κανένας εξωτερικός ναός δεν είναι δυνατόν να κατασκευασθεί από τους Τέκτονες όταν ο εσώτερος Ναός είναι ασταθής. Όταν η αταξία βασιλεύει στο εσωτερικόν, είναι ανόητο να υποθέσουμε ότι είναι δυνατόν να αλλάξουμε τον κόσμο. Η δραστηριότητα στην οποία αναφερόμεθα προέρχεται από την υπομονετική μύηση στους 33 Σκωτικούς βαθμούς, και ουσιωδώς αναφέρεται στον τομέα  της πνευματικότητος[18]. Ο Τέκτων οφείλει να προοδεύει από το έχειν στο είναι. Σύμφωνα με τον συμβολισμό της κλίμακος, η ανοδική πρόοδος είναι συνακόλουθη με την κάθοδο στα βάθη του είναι (καθένας ακολουθεί την οδόν του, ψυχανάλυση, αυτοανάλυση, διάφοροι τύποι ενδοσκοπήσεως, ασκητισμός,  μυστικισμός). Ακολούθως, ο Τέκτων δύναται να δράσει, και η δράσις γίνεται προφανής.

Ο (αρχετυπικός) Σκώτος Ελευθεροτέκτων πράττει αυτό που έχει να πράξει. Θάνατος του παλαιού κόσμου (Μαθητής), ακάματος ταξιδιώτης (Εταίρος της Τέχνης), μάρτυρας στην θυσιαστήρια βία (Διδάσκαλος), εσωτερικευμένο καθήκον (βαθμοί Τελειοποιήσεως), διαμέσου της αληθινής αγάπης (Ροδόσταυρος), καθαρότητα της καρδίας, «φέρει αγνά όπλα», (Kadosh), «χωρίς μίσος ή αδυναμία», διακρίνει την Δικαιοσύνη και την Ευθυδικία (31ο), εξώτερη ιπποτική δραστηριότητα και κατανόηση του εσχατολογικού μηνύματος (32ο). Ότι μέλλει να γίνει θα γίνει, αλλά ο Τέκτων παραμένει γαλήνιος, διότι γνωρίζει ότι η δραστηριότητά του στο εδώ και στο τώρα χωρεί στο μέλλον που τον περικλείει και τον υπερβαίνει, από το Άλφα στο Ωμέγα (Ordo ab Chao), στην υπηρεσία του Τάγματος, υπουργός (που ετυμολογικά σημαίνει υπηρέτης) της ανθρωπότητος.

Β. «Σκωτική» ερμηνευτική ή μια «μετα-αφηγηματική» εναλλακτική[19]
Ο Ελευθεροτεκτονισμός είναι μία «μετα-αφηγηματική». Όταν αναλυθεί ανθρωπολογικώς ο ΑΑΣΤ αποτελεί πολύ σημαντική εκδοχή. Όμως, η Τεκτονική αφηγηματική θέτει περισσότερα ερωτήματα παρά παρέχει απαντήσεις. Γεγονός είναι ότι οι Τεκτονικοί μύθοι είναι «αληθής ψευδής αφηγηματική», αν και είναι αληθέστεροι της κακώς κατανοηθείσης πραγματικότητος. Ο Ελευθεροτεκτονισμός είναι συνεπώς μια ερμηνευτική παρά μια παγκόσμια ιδεολογία. Μέσω των μύθων, των τυπικών και των βαθμών, αναφέρεται στις απαρχές, στην εξέλιξη και την άνθιση της σκέψεως. Ερμηνεύει τον κόσμο του σήμερα και ερμηνεύεται από αυτόν. Ο Τεκτονισμός προετοιμάζει για το μέλλον χωρίς να ισχυρίζεται ότι το «αποκαλύπτει». Εντός των ορίων της ερμηνευτικής τέχνης ο ΑΑΣΤ είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος Τεκτονικής ερμηνείας των παρατηρήσιμων φαινομένων της πραγματικότητας.

Ο ΑΑΣΤ μας προσκαλεί «να κατανοήσουμε και να δράσουμε» όπως τούτο υποδεικνύεται από το Τυπικόν του Kadosh. Αλλά εάν το Τεκτονικό πεδίο είναι εκείνο της συμβολικής αποκωδικοποιήσεως, ο Ελευθεροτεκτονισμός είναι επίσης μια τέχνη ζωής, ένας « στοχασμός» ο οποίος δύναται να μας βοηθήσει στο «εδώ και τώρα». Ο εγκυκλοπαιδισμός του ΑΑΣΤ μας επιτρέπει να συνδεθούμε με τον Επικουρισμό, τον Πλατωνισμό, τον Στωικισμό, την Χριστιανική παράδοση, τις γνωστικιστικές τάσεις, τον Εβραϊκό και Μουσουλμανικό μυστικισμό, τις ανατολικές φιλοσοφίες, τον ανθρωπισμό της Αναγεννήσεως, το πνεύμα της Μεταρρυθμίσεως, τον Καρτεσιανισμό, το κληροδότημα του Newton, τον Διαφωτισμό.  Ωστόσο, θα πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί στην υποκατάσταση μόνον της λογοτεχνίας, ή του «ψευδο-εγκυκλοπαιδισμού» ή ακόμα του στενού θετικισμού και με παρωπίδες επιστημονισμού, όσον αφορά το σχέδιο του Anderson, δομημένο γύρω από τις ελευθέριες τέχνες και πρακτικές, έθιμα και τεχνικές που αποδίδονται στους κτίστες του Ναού του Σολομώντος (Αρχαία Καθήκοντα).

Η δύναμη του Τεκτονισμού ευρίσκεται στα συμβολικά του εργαλεία. Ο ΑΑΣΤ δύναται να μας βοηθήσει να μάθουμε να ζούμε και να πεθαίνουμε, να απολαμβάνουμε την ζωή και να υποφέρουμε, να είμαστε και να έχουμε την δύναμη, την διαύγεια και την ελπίδα να διακρίνουμε μεταξύ του παροδικού και του μονίμου, να διακρίνουμε «τα πράγματα που εξαρτώνται από μας και εκείνα που δεν εξαρτώνται» (όπως αναφέρεται στο «Εγχειρίδιο» του Επικτήτου, γραμμένο από τον Αρριανό, του οποίου η «φιλοσοφία» είναι εμφανής στον βαθμό του Μυστικού Διδασκάλου). Αυτό που διακυβεύεται με τον ΑΑΣΤ είναι τόσο η κατασκευή μιας ιδανικής πολιτείας ως της  ανεγέρσεως του εσωτέρου Ναού, δηλαδή του εαυτού, «Ἐγώ εἰμι ὁ ὤν»[20]. Ο ΑΑΣΤ είναι δυνατόν να γίνει ένα από τα Τεκτονικά εργαλεία για την κατεδάφιση και την κατασκευή του εγώ. Αυτή είναι ίσως η ουσία του «Τεκτονικού ανθρωπισμού» και του πνεύματος του ΑΑΣΤ.

Ο Σκωτικός Τύπος είναι δυνατόν να θεωρηθεί ως ελπίδα του ανθρωπίνου είδους, αν και ο 20ος αιώνας έχει ευρέως αποδείξει ότι ο Άνθρωπος ο αποκαλούμενος sapiens, ατομικώς ή συλλογικώς, είναι ικανός για το χειρότερο. Είναι δυνατόν να προταθεί η ιδέα ότι ο ανθρωπισμός είναι μια έννοια η οποία θα πρέπει να απεικονίζεται στην νομιμότητα των κανόνων που κυβερνούν την επιθυμία να ζήσουμε ενωμένοι. Ο ανθρωπισμός πρέπει να δηλώνει όχι μόνον την αξιοπρέπεια του ατόμου και την αρχή της αυτονομίας, αλλά επίσης την διατήρηση και ενδυνάμωση των κοινωνικών δεσμών και αξιών που υπερβαίνουν την ατομικότητα. Τούτο επιβεβαιώνεται από την ανθρωπιστική παράδοση από τον Rabelais και τον Montaigne στον Ricoeur, από τον Μαϊμωνίδης (Maimonides) στον Levinas, από τον Ibn Rushd Averroes στον Ibn Khaldun[21], τούτο εκφράζεται επίσης από τον Σκωτικό Τύπο.

Αν και ο ΑΑΣΤ παραμένει μια αυθεντική Τεκτονική μέθοδος, ερμηνευτική και ανάμνηση (ενθύμηση του παρελθόντος και/ ή πάθος προσαχθέν στο συνειδητό επίπεδο), δύναται να βοηθήσει τις σύγχρονες κοινωνίες να εκφράσουν καλύτερα τις αναζητήσεις τους.

Υπάρχουν τέσσαρες ατραποί ανοικτές σε εκείνον ο οποίος έχει επιλέξει την οδό του:
 Η αναχώρηση από τον κληρικαλισμό των θρησκειών, η εκκοσμίκευση και/ή μεταμόρφωση των πεποιθήσεων πρέπει να επιτρέπουν την ανάδυση μιας αληθινής κοσμικής πνευματικότητος ικανής να αντιτεθεί στην αναβίωση νέων «αιρετικών» θρησκευτικών τύπων και στις εκρήξεις φανατισμού[22]. Εάν αποφύγουμε τον ψευδο-εσωτερισμό, ο Τεκτονισμός δύναται να προτείνει ένα παγκόσμιο τρόπο πεποιθήσεως.
Η έννοια μιας δυνάμεως συνεισφοράς, διαχύσεως, αλληλεπιδράσεως θα πρέπει να ενσαρκωθεί σε μια πολιτική, πολιτιστική, κοινωνική και οικονομική δημοκρατία βασισμένη σε ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις, και σε «δικαιότερες και περισσότερο φωτισμένες» κοινωνίες από την οικογένεια μέχρι το παγκόσμιο χωριό.
Η εξάλειψη του αναλφαβητισμού από τον κόσμο και η εφεύρεση της κατάλληλης μεταδόσεως της γνώσεως θα σημάνουν ίσες ευκαιρίες για όλους. Οι Τέκτονες, Σκώτοι ή άλλοι, είναι ικανοποιημένοι από το γεγονός ότι « διανοητικοί οδηγοί» τείνουν να εκλείψουν στις τρείς τελευταίες δεκαετίες. Μια εκλεκτική προσέγγιση της γνώσεως εμφανίζεται, με περίσκεψη και πολυμορφία των προσεγγίσεων και την απόρριψη του ενός μοναδικού προτύπου για την ερμηνεία της πραγματικότητος.  Ανάγνωση, αποκωδικοποίηση, κατανόηση, δράση από το εσωτερικό προς το εξωτερικό, παραμένουν θεμελιώδεις Τεκτονικές αρχές.
Ο 21ος αιώνας θα είναι ο αιώνας της ηθικότητος;
Ο Τέκτων θα πρέπει να βρει την έμπνευσή του και να επιμείνει στο μήνυμα του Anderson, ότι άνθρωποι υψηλών ηθικών αξιών, οι οποίοι άλλως δεν θα συναντώνται ποτέ, ευρίσκονται ενωμένοι μέσω του Ελευθεροτεκτονισμού.  Δεν θα πρέπει να φοβούμεθα να επανεκτιμήσουμε τα μεγάλα κλασσικά ερωτήματα:
Ποιά είναι τα φυσικά θεμέλια της ηθικότητος;
Ποιά είναι η κοινωνική καταγωγή της ηθικότητος;
Υπάρχει παγκόσμια ηθικότητα;
Πώς είναι δυνατόν να ορίσουμε το Καλό και το Κακό;
Παραπλεύρως, με τα μεγάλα μόνιμα ζητήματα, πρακτικά ερωτήματα αναφαίνονται σχετικά με τις πρόσφατες ανακαλύψεις, από τις οποίες η σημαντικότερη είναι η βιοηθική σκέψη[23]. Πρακτικά ηθικά ζητήματα εγείρονται σε νέους τομείς όπως η οικονομία, οι επιχειρήσεις, ο ελεύθερος χρόνος και ο πολιτισμός. Νέες τεχνικές, ειδικώς εκείνες της βιοτεχνολογίας, θα πρέπει να βοηθήσουν το ανθρώπινο είδος να εκφράσει την βούλησή του να ορίσει και να οικοδομήσει τις συνθήκες για ένα νέο τρόπο κοινής ζωής. Ένας ευρύς τομέας υπεύθυνης συμπεριφοράς ανοίγεται στους Τέκτονες. Ακριβέστερα, οι Τέκτονες θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν τα εργαλεία που χρησιμοποιούσαν πάντοτε για να εργασθούν στα αιώνια ερωτήματα του ανθρωπίνου είδους, εδώ και τώρα.

Κάθε Ελεύθερος Τέκτων θα πρέπει να συμπράξει στον αγώνα, σύμφωνα με τις αρχές του και τις πεποιθήσεις του, χωρίς να λησμονεί ότι άλλοι αδελφοί θα παλέψουν με διαφορετικούς αλλά εξίσου νομίμους τρόπους. Η παγκόσμια Δημοκρατία των Τεκτόνων θα πρέπει να γίνει το πρότυπο (και όχι ένα αντίγραφο) για τους πολιτικούς σχηματισμούς των αμυήτων. Ο Τεκτονισμός εμμένει στο σχέδιο ενός κέντρου της Ενώσεως και η παγκοσμιότητα του ΑΑΣΤ θα πρέπει μονίμως να υπενθυμίζει τούτο στους Σκώτους Τέκτονες. Ο Τεκτονισμός αδυνατεί να γίνει ο εκπρόσωπος κάθε φιλοσοφίας, ομάδας ή συλλόγου, καθώς και να διαπρέπει στον κόσμο των αμυήτων. Επιπροσθέτως, αν και ποικίλες δομές, κοσμικοί σύλλογοι, θα πρέπει να τηρούν αυθεντικές δημοκρατικές πρακτικές, η βαθειά «φύση» του Τάγματος και της Στοάς είναι η αδελφική ισονομία (τελεία ισότης -  ισοτιμία μεταξύ των αδελφών ώστε να γίνουν «αντικαταστατοί/εναλλάξιμοι» - που είναι η πραγματικοί ισότητα, και οι αρχαιρεσίες να αποβούν άχρηστες). Στις δικαιοδοσίες του, ο ΑΑΣΤ αποδεικνύει ότι οι Τέκτονες είναι «ισότιμοι», έστω και αν η μυητική πρόοδος διαφοροποιεί και διαβαθμίζεται. Δεν υπάρχει αντίφασις.  Ο ΑΑΣΤ είναι μια «εκλεκτική Αδελφότητα».

Γ. Η αναζήτηση νοήματος
Το να είμαστε Τέκτονες σημαίνει να αναζητούμε το νόημα (έστω και αν η αναζήτηση αυτή αποκτά περιοριστικές συνεκδοχές); Υποθέτουμε ότι ο Ελευθεροτεκτονισμός, ειδικώς μέσω του ΑΑΣΤ, περιλαμβάνει τα τέσσαρα Καντιανά ερωτήματα:
Τί δύναμαι να γνωρίσω;         (φιλοσοφία)
 Τί θα πρέπει να πράξω;         (ηθική)
Σε τί δύναμαι να ελπίζω;       (πολιτική φιλοσοφία)
Τί είναι ο άνθρωπος;              (φιλοσοφική ανθρωπολογία)
Για τον Τέκτονα η αναφορά στον Kant σημαίνει την πίστη στην έννοια του πρακτικού λόγου η οποία οδηγεί στην πρόοδο της γνώσεως για τον ορισμό του Καθήκοντος (ουσιώδες θέμα των βαθμών της Τελειοποιήσεως). Αποτελεί προστασία έναντι της πλάνης του επιστημονισμού, του «ανόητου» υποκειμενισμού και του απλοϊκού σχετικισμού. Το να είμαστε Τέκτονες σημαίνει ότι ανακαλύπτουμε εκ νέου και εμπλουτίζουμε την τετραπλή αυτή γνωστική προσέγγιση. Το να είμαστε Τέκτονες σημαίνει ότι επιχειρούμε να γίνει μόνιμο κοινωνικό αίτημα αυτή η αναζήτηση νοήματος. Όταν ο ΑΑΣΤ κατανοηθεί πλήρως, τότε δύναται να προσφέρει μια προοπτική και ένα πλαίσιο (πέραν της Καντιανής αναλύσεως) για τα ανωτέρω ερωτηματικά.

Φιλοσοφικώς, ο Τέκτων εργάζεται για να εμπλουτίσει τον ανθρωπισμό που αντίθετες δυνάμεις θέλησαν να τον καταλύσουν κατά την διάρκεια του τελευταίου αιώνα.  Ηθικώς, παρά τις προηγούμενες προϋποθέσεις, θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι η Καντιανή παγκόσμια ηθικότητα είναι μερικώς απηρχαιωμένη. Συνεπώς, ο Τέκτων δέχεται ότι δεν υπάρχουν απόλυτα κριτήρια για τον ορισμό ενός ηθικού κώδικα. Στην πολιτική φιλοσοφία, ο Τέκτων μελετά (και ιδιαίτερα εμπειρικώς γνωρίζει) τις μόνιμες και τις πρόσφατες συνθήκες της κοινωνικής ζωής. Τελικώς, ο Τέκτων του 21ου αιώνα, φέρει τις ανθρωπολογικές δομές της Τεκτονικής φαντασίας στο φώς της ζωής και τις καθιστά κατάλληλες για «την ανοικοδόμηση του Ναού αρχίζει μέσα στον εαυτό μας και οδηγεί προς τα έξω»[24].  Σε απάντηση στα ποικίλα αυτά ερωτήματα, οι 33 βαθμοί του ΑΑΣΤ φαίνεται να λέγουν (σιωπηρώς ή ρητώς) ότι θα πρέπει να αναζητηθεί όχι το νόημα αλλά η αποφυγή των σφαλμάτων.

Είναι ο κόσμος όπως τον βλέπουμε; Είναι όπως τον «ανακατασκευάζουμε; Το νόημα είναι πάντοτε παραγόμενο, κατασκευασμένο, σχετικό, τυχαίο και προσωρινό. Ο ΑΑΣΤ μιμείται τον Nathan τον Σοφό[25] ο οποίος προτίμησε την παρόρμηση που μας οδηγεί στην αναζήτηση της αληθείας από την έννοια της «απολύτου αληθείας». Ο Ελευθεροτεκτονισμός, τέκνο του Διαφωτισμού και του ιλλουμινισμού, του γνωστικισμού και του cogito (Cogito ergo sum - σκέφτομαι άρα υπάρχω), του θετικισμού και του εσωτερισμού, του Χριστιανισμού και του Στωικού αθεϊσμού, της Προτεσταντικής ελευθεροφροσύνης και της φυσικής του Newton. Ο ΑΑΣΤ γεννημένος από την γαλλο-αμερικανική περιπέτεια φαίνεται ότι δεν παρέχει οριστικές απαντήσεις στα ουσιώδη υπαρξιακά ερωτήματα. Η Χήρα και τα (Σκωτικά) της τέκνα (τα οποία τώρα μεγαλώνουν) αμφιβάλλουν για όλα, ακόμη και για τον εαυτόν τους (δυσπιστώντας όσον αφορά τον Τεκτονικό δογματισμό και τον κληρικαλισμό). Είναι αδύνατον για ένα Διδάσκαλο Τέκτονα (και για ένα Σκώτο Ιππότη) να αποφύγουν αυτά τα ερωτήματα, εκτός και αν απλώς ανέχονται την ύπαρξη (αυτήν του αλαξεύτου λίθου). Το νόημα είναι « προς-Ανατολισμός» και σημασία (εκ προθέσεως έκφραση). Το νόημα δεν επιτυγχάνεται εσκεμμένως, καταλαμβάνει κρυφίως το πνεύμα μέσω της συμπτωματικότητος[26].

Η αναζήτηση συλλογικού και προσωπικού νοήματος δεν ρυθμίζεται από την ατομικότητα, την προσωποποίηση (avatar) του νεωτερισμού. Πράγματι, στην παράδοση της Αναγεννήσεως και του Διαφωτισμού δεν πρόκειται για ζήτημα εγωισμού αλλά για την ανεύρεση και την κατασκευή του εσωτέρου εαυτού. Σήμερα, πάντως, οι προσωπικές επιλογές φαίνεται να παραγκωνίζουν τους δομικούς περιορισμούς και τα συλλογικά πεπρωμένα. Πρέπει να καταπολεμηθεί η ηδονιστική, εγωιστική, αυτιστική, συμπεριφορά του ατόμου προς όφελος του αυτονόμου υποκειμένου το οποίον είναι ενεργό στην ζωή αλλά του οποίου σκοπός παραμένει η συλλογική αλληλεγγύη, ενώ δεν λησμονεί ότι δικαιώματα και υποχρεώσεις συμβαδίζουν.

Πάντως, η σύγχρονη ατομικότητα δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην απόσυρση στον εαυτόν μας. Αντιθέτως, είναι δυνατόν να μας οδηγεί στην ενεργή ανάμιξή μας στον κόσμο. Τούτο παραπέμπει στην θεωρία της «αυτόκυβερνήσεως» η οποία αναπτύχθηκε από την Ελληνο-λατινική φιλοσοφία. Αναπαριστάται στους διάφορους βαθμούς της Τελειοποιήσεως (Γραμματεύς εξ Απόρρήτων, Έφορος και Δικαστής). Ο ΑΑΣΤ ευρίσκεται σε συμφωνία με την ανάδυση ενός αλτρουιστικού ατομισμού, γεννημένου στην Δύση. Το Μεγάλο Έργο είναι η κατασκευή του ανθρωπίνου όντος, στην πληρέστερη έννοια του όρου, από τον αλάξευτο λίθο.  Εκτός αυτού, θα πρέπει να απαλλαγούμε των συγκρούσεων ταυτότητος μέσω της ανακαλύψεως του εαυτού μας. Η ψυχανάλυση έθεσε τέρμα στην ενοποιημένη έννοια του εγώ, και το Καρτεσιανό cogito είναι τώρα σημαντικά αποδυναμωμένο, όπως αποδεικνύει ο Antonio Damazio[27]. Τώρα καθένας αισθάνεται την ανάγκη να δώσει στην ύπαρξή του ενότητα, την οποία ο Ricoeur αποκαλεί «αφηγηματική ταυτότητα»[28]. Τούτο είναι ένας από τους στόχους της μυήσεως.

« Όσον ακόμη δεν το έχεις κατανοήσει είναι αυτό
πέθανε και γίνε!
Θα είσαι μόνον ένας μελαγχολικός ξένος
επάνω στην σκοτεινή γη…»[29]

Στην μακρά μυητική οδό, το άτομο δύναται (και πρέπει) να (επανα)κατασκευάσει τον εαυτόν του. Αλλά δεν υπάρχει τίποτε περισσότερο δύσκολο από το να είναι «ελεύθερος», κύριος και δημιουργός της δικής του ανθρώπινης περιπέτειας. Τούτο ίσως είναι η έσχατη ψευδαίσθηση. Σε κάθε περίπτωση, απαιτείται το κάθε άτομο να έχει τον τρόπο να υποστηρίξει (ή να επιχειρήσει να διεκδικήσει)  την ελευθερία του. Τελικώς, (και ίσως το πιο σημαντικό) αξίζει να (επανα)βεβαιωθεί ότι «η Ευτυχία είναι (ακόμα) νέα ιδέα»[30] για τον κόσμο. Και θα πρέπει να ενθυμούμεθα ότι απόλυτη ευτυχία «δεν είναι ένα ιδανικό της λογικής, αλλά της φαντασίας» σύμφωνα με την διατύπωση του Kant. Ευτυχία δεν είναι ένας υπηρέτης που υπακούει στις κλήσεις μας. Είναι ο νυκτερινός επισκέπτης και ανήκει στην σφαίρα της Χάριτος. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σχετίζεται με τον Απολεσθέντα Λόγο, ένα ουσιώδες θέμα της Σκωτικής Τεκτονικής μυθολογίας. Βεβαίως δεν είναι η συγκέντρωση χρημάτων, δυνάμεως και γοήτρου. Μας λέγει ότι «η  Έλευσις δεν είναι ποτέ οριστικώς παρελθόν, αλλά είναι πάντοτε δυνατόν να δημιουργήσουμε (εδώ και τώρα, νοητικώς) την ουτοπία και το άχρονον, ένα τόπο πέραν του χώρου και του χρόνου».

Για να γίνει αντιληπτό, θα πρέπει πάντοτε να αποφευχθεί το να ζει κάποιος «αλλού», παραδομένος στην νοσταλγία για ένα εξωραϊσμένο παρελθόν ή για ένα χαμένο ή μελλοντικό παράδεισο, ελπίζοντας για ένα αβέβαιο αύριο[31]. Θα πρέπει επίσης κάποιος να αντισταθεί στον κρυπτο-πεσιμισμό της διανοήσεως των οπαδών του Celini, και να αρνηθεί την αναγκαστική προσχώρηση σε αντι-ανθρωπιστικά συστήματα σκέψεως, σε θρησκείες δογματικές και σε ιδεολογίες της ψευδο-ευτυχίας που αναπόφευκτα παρασύρουν προς ένα είδος Gulag ή προς τον ολοκληρωτικό καταναλωτισμό[32] εκφραζόμενο από την διαφήμιση και την καρικατούρα προγραμμάτων. Είναι τέλος σημαντικό, να μην αφεθούν οι διάφορες Τεκτονικές δομές να γίνουν «κοσμικές». Θα πρέπει να προτιμήσουμε την εγκράτεια από την λάμψη, τον στοχασμό από τον δημόσιο διάλογο, την διακριτικότητα του αληθινού υπηρέτου από την φανταχτερή επίδειξη.

Ίσως η ευτυχία να ευρίσκεται στην φύση[33]; Ή επί του μωσαϊκού δαπέδου; Δεν έχει τίποτε κοινό με την συμβατική ευτυχία του τύπου «Ibiza – Bangkok  – Ηollywood», δεν έχει τίποτε κοινό με την ζοφερή εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο (την Wall Street, την υπερτροφία του εγώ, τον Αμερικανικό τρόπο ζωής, τις χίμαιρες της τηλεοπτικής δόξας, την επιθυμία να παίξουμε τον ρόλο του Θεού). Είναι δυνατόν να ονειρευθούμε την απλή ευτυχία σύμφωνα με το δίπτυχο της Ανατολικής και της Ελληνο - λατινικής σοφίας, και της ηθικής της Γραφής. Η χαρά αυτή της ζωής εξαρτάται από τον μετασχηματισμό του οράματος για τον κόσμο, την εξάσκηση της ελευθερίας και την αγάπη για τους άλλους. Εξελίσσεται μέσω της προσωπικής αφιερώσεως, δανειζόμενοι ευρέως με σκοπό να μορφώσουμε το όραμα της υπάρξεώς μας. Σύμφωνα με την ατομική ιδιοσυγκρασία, τις επιθυμίες, τις ελπίδες και τις προτιμήσεις, ευτυχία σημαίνει να ανακαλύπτουμε την ευχαρίστηση της τραπέζης και του σώματος, να ταξιδεύουμε στον κόσμο, να ζούμε την ζωή ως περιπέτεια, να αγαπήσουμε τον πλησίον να κρατήσουμε ένα παιδί από το χέρι, να εγκαταλείψουμε τα πάντα όπως η χήρα του Ευαγγελίου[34], να πολεμήσουμε για ένα καλύτερο κόσμο, ή να τον ανακατασκευάσουμε νοητικώς.  Και όπως ο Cyrano de Bergerac «ένα βράδυ, κάτω από τον ωχρό, τριανταφυλλένιο ουρανό», έρχεται ο θάνατος ενώ «προφέρουμε ένα καλό αστείο για έναν καλό σκοπό».

Σημαντικότερο είναι να είμαστε, να είμαστε πραγματικά ότι είμαστε. «Για κάθε ανθρώπινο όν, υπάρχει ένα βέλτιστο στο οποίο δύναται να φθάσει. Υπάρχουν πράγματα τα οποία είναι αδύνατον να φθάσει. Πολλοί άνθρωποι σπαταλούν την ζωή τους στην προσπάθειά τους να γίνουν εκείνο που είναι αδύνατον να γίνουν, ενώ παραμελούν εκείνο που είναι δυνατόν να γίνουν. Τούτο είναι σπατάλη χρόνου και αποτυχία. Πρωτίστως, ο άνθρωπος θα πρέπει να έχει μιαν εικόνα του τί δύναται να γίνει και τί όχι, ποιοί είναι οι περιορισμοί και ποιες οι δυνατότητες»[35].

Εάν βελτιώσουμε λίγο τους εαυτούς μας, τότε το ανθρώπινο είδος θα ξεπεράσει λίγο την μετριότητα. Τούτο είναι το μεγαλείο του κάθε Τέκτονος στην αναζήτησή του, τούτο είναι η αιώνια δύναμις του Τάγματος. Εδώ συνειδητοποιούμε, γενικώς, την σημασία της Βασιλικής Τέχνης (το έργον των πρακτικών, συμβολικό έργο μέσω της μυστικής γεωμετρίας) και του ΑΑΣΤ ειδικώς. Όλα είναι συμβολικά εδώ, δεν υπάρχουν έρευνες ποσοστών δημοτικότητος, δεν υπάρχουν με κάθε αφορμή μάταιες συνεντεύξεις τύπου, δεν υπάρχουν επιδεικτικές εκδηλώσεις και πολλά λόγια. Οι αβεβαιότητες αυτών των Τεκτονικών δομών υποδεικνύουν σχεδόν με σιγουριά ότι οι εξωτερικές «απαντήσεις» δεν θα μας οδηγήσουν σε σφάλμα (τα «σφάλματα» του Ελευθεροτεκτονισμού είναι σπανίως επικίνδυνα και συχνά απλώς γελοία - και όπως είναι γνωστό η γελοιότητα ποτέ δεν σκότωσε κανέναν).

Τελικώς, αυτή είναι  η μόνη «αληθινή» υπόσχεση του Ελευθεροτεκτονισμού. Η Σωκρατική υπόσχεση, το παγκόσμιο βασίλειο του ειρωνικού λόγου, «η αλήθεια δεν αντιβαίνει στην αλήθεια» του Ibn Rushd (Averroes), ο «Οδηγός για τον Αμήχανο» του Μαϊμωνίδη, το «Τί γνωρίζω;» του Montaigne, «η μεθοδική αμφιβολία» του Descartes, «Η κριτική φιλοσοφία» του Kant[36], η «Χαρούμενη Επιστήμη» του Nietzsche και ο «αδιάλλακτος νόμος» των ευτυχισμένων (και επομένως κρυμμένων) χωρών όπως το Βασίλειον του Pausole του οποίου το «Βιβλίον των Εθίμων» περιστέλλεται σε μια διμερή (που θυμίζει Kadosh) διακήρυξη «μην αδικείς τον πλησίον σου, τήρησέ το και πράξε όπως νομίζεις».

«Δεν υπάρχει τελευταία λέξη. Συνεχής χώρος και ανάγκη προσαρμογής σε κάθε νέα συνθήκη: Έτσι είναι η ζωή». Η αληθινή μύηση είναι συνεχής μαθητεία. Οφείλουμε να μάθουμε εκ νέου όσα θεωρούμε ότι έχουμε κατανοήσει, και δεν είναι πάντοτε βέβαιον ότι δυνάμεθα να θεωρούμε τις εμπειρίες μας ως παραδεκτές»[37].Έτσι επιτρέψτε μας ταπεινά να προσθέσουμε ως προσωρινό συμπέρασμα, ότι μεταξύ των πολλών φιλοσοφιών, σκέψεων, συστημάτων, μύθων, διδασκαλιών, και «σοφίας» που αφορά το «είναι», και το» είναι μέσα στον κόσμο», υπάρχει μια μικρή Τεκτονική αρμονία και μεταξύ των τυπικών, των διοικήσεων, των τάξεων, των βαθμών και των ρευμάτων της Res Latonarae μια μικρή Σκωτική μουσική ακούεται.

                                      Η δική μας μικρή Σκωτική αρμονία.

[1] Βλ. Virgil, The Georgics, II, 489 «Ευτυχής είναι αυτός που δύναται να γνωρίζει τα αίτια των πραγμάτων».
[2]  Με εισαγωγή από τον Francesco Cataluccio, Paris, Rivages Poche. Petite bibliothèque, 1996. Βλ. επίσης Un tour d’horizon philosophique en 1 heure 12 by Jean-François Dortier, in Philosophies de notre temps, Auxerre, Ed. Sciences humaines, 1999, 1-40.
[3] Η σεμνότητα μας αναγκάζει να επισημάνουμε ότι ο de facto διεθνισμός του ΑΑΣΤ δεν συνεπάγεται εγγενώς παγκοσμιότητα της Σκωτικής «φύσης».
[4] Με τη θετική έννοια του όρου, όπως συχνά χρησιμοποιείται από αμερικανούς πολιτικούς αναλυτές.
[5] Σε αντίθεση με την αναφορά του όρου «αρχαίος», οι περισσότεροι από τους υψηλότερους βαθμούς του ΑΑΣΤ προέρχονται από την παράδοση των Σύγχρονων τεκτόνων.
[6] Report by the 3rd Commission: is Masonic spirituality an answer to contemporary problems? Research work by the Sources Areopagus, Paris, 2000, 32.
[7] Βλ. Bruno Etienne, Une voie pour l’Occident. La Franc-Maçonnerie à venir, Paris, 2001, 173-174.
[8] Βλ. μεταξύ πολλών το συλλογικό έργο «Philosophies de notre temps», Auxerre, Sciences humaines éditions, 2000.
[9] Έχει πολλάκις υποστηριχθεί ότι ο ΑΑΣΤ είναι μάλλον Καντιανής δομής
[10] Βλ. Immanuel Kant, The Critique of  practical reason, 1788 ; Paris, Grasset, 1985, 12.
[11] Edgar Morin, La Méthode, Paris, Seuil, 4 volumes, 1977-1991.
[12] Βλ. αναλυτικά το πολύτομο  έργο της Odile Jacob για το Paris Conservatoire des Arts et Métiers.
[13] Βλ. Edgar Morin, La complexité humaine, Paris, Flammarion, 1994.
[14] Βλ. Review Sciences humaines HS n° 34, October/November 2001.
[15] Κατά Ματθαίον, V, 13.
[16] Βλ. Libres ensemble. L’individualisme dans la vie commune, Paris, Nathan, 2000.
[17] Πιστεύουμε ότι ο Ελευθεροτεκτονισμός είναι ένα προνομιακό σύστημα στο οποίο ο τέκτων προσέρχεται για  να βρει τα εργαλεία που θα τον καταστήσουν πολίτη του Κόσμου.
[18]  Με ή χωρίς τον Θεό, το πνεύμα, το οποίο «παράγεται» από την ύλη ή από μία αρχή ανεξάρτητη από αυτό, πρέπει να «υπερβαίνει» την ύλη.
[19] Βλ. Jean-François Lyotard, La Condition postmoderne, Paris, Minuit, 1979. 
[20] Βλ. Έξοδος, III, 14.
[21] Η αναφορά επιδιώκει να καταδείξει την έκταση του Ανθρωπισμού σε όλους τους πολιτισμούς.
[22] Βλ. Jean Baubérot, Pour un nouveau pacte laïque, Paris, Seuil, 1990.
[23] Anne Fagot-Largeaut, L’Homme bio-éthique, Paris, Maloine, 1985.
[24]Βλ. Bruno Etienne, Une voie pour l’Occident. La franc-maçonnerie à venir, Paris, Dervy, 2001, 259.
[25] Βλ.  Gotthold Ephraïm Lessing, Nathan der Weise, 1779.
[26] Βλ. Denis Piveteau and Jean-Baptiste De Foucauld, Une société en quête de sens?, Paris, O. Jacob, 1995.
[27] L’erreur de Descartes. La raison des émotions, Paris, O.Jacob, 1995.
[28] Paul Ricoeur, Soi-même comme un autre, Paris, Seuil, 1990.
[29] Goethe, Johann Wolfgang von, Selige Sehnsucht (Nostalgie bienheureuse), Weimar, 1809.
[30] Βλ. The dossier on Happiness : De la philosophie antique à la psychologie contemporaine, εις Sciences humaines n° 75, August-September 1997, 18-41.
[31] Η ψυχοπαθολογία δεν έχει σχέση με τη δημιουργική ισχύ της Ουτοπίας
[32] Βλ. Pascal Bruckner, L’euphorie perpétuelle. Essai sur le devoir de bonheur, Paris, Grasset, 2000.
[33] Βλ. την ταινία του Etienne Chatiliez’s  « Le bonheur est dans le pré».
[34] Κατά Μάρκον, XII, 41/44 και Κατά Λουκάν, XXI, 1-4.
[35] Βλ. Eric Fromm, Entretiens avec Le Monde, vol. 5, Paris, La Découverte, 1985, σ. 46.
[36] Πρβλ. Jean-François Dortier, ό. π., L’école du doute, 2,6.

[37] Βλ. Jean Mourgues, ό.π., 1982,  67.