ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ

Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2013

Στον Άρη τον Κλεάνθη και το Μάρκο




Πέμπτη πρωί ενώ παλεύω με μια ντουζίνα χαρτιά στο γραφείο μου δέχομαι ένα μήνυμα στον υπολογιστή μου από ένα άγνωστο αδελφό .

<< Θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι ο αδελφός μας ........ νοσηλεύεται στο τάδε νοσοκομείο και έχει μεγάλη ανάγκη από αίμα. Αν κρίνετε σκόπιμο δημοσιεύστε στο blog σας αυτό το μήνυμα μήπως μπορέσουμε και βοηθήσουμε >>

Χωρίς δεύτερη σκέψη δημοσιεύω το μήνυμα του Άρη (ο αδελφός που έστειλε το mail) . Για να πω την αλήθεια δεν πίστευα ότι θα υπήρχε ανταπόκριση αλλά ήταν το ελάχιστο που μπορούσα να κάνω μιας και ο ίδιος , δεν μπορώ να δώσω αίμα. Και δεν πίστευα ότι θα είχε αποτέλεσμα η ανάρτηση στο blog διότι σκεφτόμουν με την καχύποπτη σκατοσκέψη του μέσου πολίτη   <<άντε τώρα να πιστέψει ο άλλος ένα μήνυμα ενός αγνώστου για κάποιον άγνωστο.......>>.

Όμως τελικά οι αδελφοί απέδειξαν ότι υπάρχει συναίσθημα, φιλότιμο , αγάπη μέσα στις ψυχές των ανθρώπων και ας προσπαθούν κάποιοι, μέσα σε αυτές τις δύσκολες συγκυρίες που βιώνουμε , να μας μετετρέψουν σε άβουλα όντα που σκέφτονται μόνον τον εαυτό τους αποξενωμένα από τους πάντες και τα πάντα. 

Ο Κλεάνθης από την Κατερίνη και ο Μάρκος από τη Λάρισα, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα ενός αγνώστου κι έδωσαν το αίμα τους για έναν άγνωστο.  Ναι ρε γαμώτο. Για έναν άγνωστο , που βρίσκονταν εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, που δεν τον γνώριζαν και που πιθανώς να μην τον γνωρίσουν ποτέ. Για έναν άγνωστο που ήταν όμως ......αδελφός τους .


Αν αυτό δεν είναι ανθρωπιά , αν αυτό δεν είναι αδελφική αγάπη , αν αυτό δεν είναι μεγαλείο ψυχής τότε τι είναι;

Άρη, Κλεάνθη  και Μάρκο σας ευχαριστώ που μας υπενθυμίσατε πως πρέπει να είναι οι αδελφοί.  Σας ευχαριστώ που μου υπενθυμίσατε πως πρέπει να είμαι .